Invloed tv-programma's
Meestal lees ik vooral hoe slecht TV wel is. Ik hoor allerlei mensen die per se niet willen dat er meer dan 1 uur per dag gekeken wordt. Of waar alleen Ned 3 aan mag.
Maar ik zie zelf juist de TV als een bron van leren op diverse manieren.
Van de week het Jeugdjounaal. Maar liefst 3 onderwerpen die vervolgens een uur gespreksstof leverden:
- het voltooien van de Deltawerken
- overbezorgde ouders (volgens mijn kinderen ben ik er dus een)
- de Anne Frankboom
We waren dit jaar in Engeland op vakantie en mijn 9-jarige verbaasde me door haar actieve kennis van het engels. Maar ze is verslingerd aan Hannah Montana, Zack & Cody en nog een paar van die series. Allemaal met ondertiteling.
Zoon is al jaren weg van Discovery en National Geographic. Tegenwoordig is History Channel ook interessant.
Het is niet eens een kwestie van dat hier steeds allerlei verantwoordde zaken op TV komen. Samen kijken naar Holland has got talent levert leuke gesprekken over menselijke exhibitionisme.
TV-kijken betekent bij ons dus ook veel praten.
Ben ik nu de enige die deze positieve effecten ziet? Oja, de kinderen zijn 9 en 12.
Tihama
En nog een keer engels 
Ik denk oprecht dat jullie meer toeschrijven aan de televisie en minder aan jullie kinderen.
Een kind leert omdat het ergens aan toe is. Als je in die fase waar je kind dan inzit dan Engelse boekjes gaat aanbieden of op een andere manier Engels gaat aanbieden, zullen ze het waarschijnlijk ook pijlsnel oppikken.
Als het nou Engelse programma's waren met Engelse ondertiteling kan ik het me nog wel indenken.
Maar het lijkt me toch niet werken als je Engelse TV met Nederlandse ondertiteling kijkt. In plaats van ingespannen te luisteren omdat je je best moet doen om het te volgen, kun je in één oogopslag de vertaling lezen.
Mijn zoontje leerde Engelse woordjes en bleek al onze gesprekken (die we in het Engels voerden, als het ergens over ging wat hij niet mocht horen) al tijdenlang te kunnen volgen.
Kiki
Bij ADHD is een aantoonbare afwijking aan hersenen te zien.Elke overprikkeling kan teveel zijn voor een ADD'er,maar dat kan ook een drukke kamer vol visite zijn,veel verkeer in de straat,etc.
En nee,ik ben volstrekt geen pedagogisch wonderpersoon,maar heus,wij hebben het best over zaken die we op tv zien.Je kunt tv ook zien als verbreding van je leefwereld namelijk.Mijn zoon wist al jong heel veel over vele dieren,hij vind dat interessant,maar is niet echt een grage lezer.Leve Discovery,NG,en Animal Planet.
Bastet
Engels
Maar om engels te leren,moet er ook engels zijn.Ik heb nooit engelse boeken aangeboden en het wordt hier in huis ook niet gesproken.Maar mijn kinderen hebben het toch ergens opgepikt,namelijk van tv.Er waren namelijk jaren dat er kindertv was in louter engels,zonder ondertiteling,en vergeet niet,ook jaren dat zij nog geen ondertiteling konden lezen.(mijn kinderen zijn 18,13 en 10,dus zeker de oudsten hebben die jaren van kindertv zonder ondertiteling nog meegemaakt)
Bastet
Kiki....
>>Ik vraag me echt af of ADHD niet door overprikkeling kan komen, als ik die studies bekijk, lees ik wel van onderzoeken die de link leggen tussen ADHD en overmatig televisie kijken of de link leggen tussen overgewicht bij kinderen en overmatig televisie. < <
Altijd fijn, iemand die wel een oorzaak voor ADHD weet...Kiki, wel beschouwd was de ADHD bij mijn zoon al aanwezig vóór hij nog maar ooit 1 keer tv had gekeken, namelijk als baby. Toen was hij al overprikkeld (huilbaby)...
Kiki
Ik ben het wel met je eens eigenlijk. Ik heb zelf ook een enorme hekel aan TV als stoorzender. Hoe interessant het gesprek ook is, als er een TV aanstaat gaat iedereen toch dáár naar zitten kijken. Ik kijk zelf best wel TV, maar heel gericht en ik zet hem heel makkelijk uit. Ik verveel me snel, ik heb het vaak na een kwartier al gezien. Een film uitzitten kan ik niet 
En natuurlijk is er een relatie tussen TV en overgewicht. Niet zozeer het zitten (bij lezen en computeren zit je ook) maar omdat TVkijken uitnodigt tot snaaigedrag.
Tirza
Kiki
Maar ik geloof ook niet zo dat iedereen hier op OOL aan de eetkamertafel iedere avond die televisieprogramma's bespreken. Het staat natuurlijk wel heel pedagogisch correct. ===
In de kringen waar wij in verkeerden, nog steeds onze vrienden trouwens, was het zeer not done om televisie programma´s te bespreken als we bij elkaar op visite waren. Zó burgerlijk! Tegenwoordig doen we dat wel, met mate. Het moet wel ergens over gáán Kwaliteitsprogramma's dus. Ik zou overigens niet weten wat er pedagogisch correct is aan het bespreken van tv-programma's. Zolang ieder zijn smaak mag zien zal het niet erg pedagogische gespreksstof opleveren (nl. MTV, TMF, films of comedyseries). Typische leerprogramma's worden niet zo gewaardeerd door de kinderen. Ik ga ervan uit dat dat wel komt naarmate ze ouder worden. Ik keek op mijn 17de ook niet naar politieke discussies en nu vind ik dat leuk.
Eh?
Nou ga ik toch een keer over je heen vallen, Kiki. ADHD door overmatig tv-kijken??? Haha, lees er eens een boek over zou ik zeggen.
By the way, mijn zoon had al ADHD voordat hij tv keek. Hij is er namelijk mee geboren....
Guinevere
Hoho, het is een Amerikaans onderzoek die dat zegt. American Academy of Pediatrics onder andere, maar ik ben niet zo'n goede googlelaar om die bronnen goed uit te zoeken.
Ik heb het in ieder geval niet van mezelf
Ik kwam een aantal onderzoeken tegen die die link leggen en een aantal die die link dan weer niet leggen.
Ik kan mij best voorstellen dat overmatig televisiekijken overprikkelend werkt en ADHD kan versterken.
Amerikaanse onderzoeken
Natuurlijk kunnen teveel prikkels ADHD versterken. Die overmatige prikkels kunnen ook kwaad bij niet-ADHDers. Maar de prikkels zijn never nooit de oorzaak van de ADHD. Tenzij het natuurlijk fout gediagnostiseerde ADHD is, want "onopgevoed etc." en ADHD schijnen voor sommige mensen nog steeds hetzelfde te zijn.
Bij Amerikaanse onderzoeken gooi ik altijd per definitie een zak zout eroverheen. Ik heb er niet altijd een even hoge pet van op, zullen we maar zeggen.
Over prikkels
Onze peut verwoordt het (oa) zo bij onze kids: kinderen in het ADHD(-spectrum) hebben meer moeite om alert en rustig te worden uit zichzelf. Daaraan ligt ten grondslag (bij *onze* kinderen) het lastig vinden van bepaalde prikkels.. Dat kan elke soort prikkeling zijn (van elk zintuig) of een bepaalde combinatie. Die neurologische paden zijn wat te vereffenen dmv therapie.
Als je het licht uit doet in de klas, een stroboscoop ophangt, discolichten aan doet en muziek op zet, niemand kan leren.. dat is logisch. Maar als dat niet lukt omdat je te onrustig bent terwijl de rest aan het lezen is.. omdat de onrust uit je lijf moet of omdat de tl-buizen
teveel lawaai maken..
Mijn ene zoon heeft teveel onrust in zijn lijf. Wij hebben de juf gevraagd of hij haar kan helpen, liefst met zware dingen dragen.. daar wordt hij rustig en alert van. Vervolgens lukt opletten in de klas heel goed. Mijn andere zoon moet juist veel lopen om wakker genoeg te worden om rustig en alert te worden. Tijdens de therapie is dat uitgezocht en we hebben veel baadt bij het stabiel houden van de mate van (on)rust op een dag.
Net als epilepsie: iedereen kan een aanval krijgen (slaap 2 weken niet, veel zuipen en steek dan je vingers in het stopcontact 
alleen bij sommige mensen is daar heel weinig of niets voor nodig.
Zonde dat je Amerikaanse onderzoeken niet serieus neemt (waarom niet?) want op sommige gebieden lopen ze voor. Dat zou best eens ADHD zijn, gezien de aantallen kinderen met die diagnose en het onderzoek dat zijn kunnen doen. Sinds kort lees ik juist met veel aandacht de ontwikkelingen daar en pik op wat voor ons van nut kan zijn.
