Intensief ouderschap...

Tops

Yep, ik geloof best dat je je van geen kwaad bewust was. Daarom maakte ik je ook duidelijk wat je reactie met me deed. Wat maakte dat ik er een beetje pissig van werd, was de stelligheid waarmee je aangaf dat je mijn tegenargumenten onzin vond.
Volgens mij kun je ook prima je eigen mening ventileren zonder de mening van anderen voor onzin te verslijten.
Zand erover, ok? Mij lukt het ook heus niet altijd mijn reacties tactvol te formuleren. Maar eerlijk gezegd vind ik het dan zelfs wel fijn als een ander laat weten dat mijn reactie op zo'n moment meer kwaad dan goed doet. Daar leer ik van.

Izar

Ik ga er van uit dat je na vier maanden de zorg voor je baby hebt overgedragen aan mensen die dat kunnen en die je daarin vertrouwt. Ik mag toch aannemen dat je niet gewoon de deur achter je dicht getrokken hebt.

Tirza

Baby moet het ook maar willen

Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit een overbodige post van mij...

Maar intensief of relaxt: je baby moet je leren kennen en wat doe je als ouder als je kind niet eenduidig is? Onze beide kinderen wilden niet de hele dag meegedragen worden, sliepen ook niet in ons bed (lees: waren héél veel wakker). Er zat (zit) zoveel energie in en de drang om nieuwe dingen mee te maken, maakte geen enkel ritme makkelijk. Wij hebben de eerste (bijna) twee jaar maar aangerommeld, overleefd eigenlijk. Hoe kun je dat relaxt blijven? Serieuze vraag hoor, niet bedoeld om te klagen over de babytijd van mijn twee nachtbrakertjes.

groet, Mamvantwee

Primavera

Hoi Primavera,

Laat me raden: je jongste is niet jonger dan drie jaar... denk dat je een beetje bent vergeten hoe het is.

Ik denk dat het niet of het een of het ander is. Jij schetst een karikatuur van of regels, ritme, rust, of lang leve de lol altijd voeden, altijd slapen, altijd dragen.

Ik denk dat 99% van alle ouders gewoon een mix hiervan kiezen die past bij hun leven. Als ik bij mensen ga eten doe ik baby lekker in de draagdoek. Dan slaapt hij goed en hoef ik niet steeds mijn oren te spitsen of ik hem hoor.
Thuis wil ik echter ook dingen in het huishouden doen en dat kan niet met een baby die ik steeds draag. Dus thuis is er veel regelmaat en wordt er in het eigen bedje geslapen, wel op mijn slaapkamer.
Voeden op verzoek prima, maar 's nachts zo min mogelijk. Dus probeer ik soms wel of het lukt baby nog even te laten liggen met een speentje zodat ik net nog een half uurtje langer kan slapen.

Zo heeft iedereen een scala aan mogelijkheden en keuzes, en al naar gelang de ontwikkelingsfase van je baby, je eigen levensstijl, de dag van de week en het tijdstip van de dag, kies je de handigste manier voor je baby, jezelf en de rest van het gezin.

Liora

Relaxt = aanrommelen

in mijn ogen.
Ik doe ook maar iets waar mijn dochter en ik ons beiden goed bij voelen. Dus als ze bang is ligt ze gewoon bij mij in bed. Jammer dan als anderen dat niet goed vinden.
Wakker is wakker en dan mag ook een baby gewoon aanrommelen.
Ik houd niet van schema's of andere min of meer verplichte zaken omdat anderen dat zo nodig vinden. Als ik zelf er van overtuigd ben dat het goed is is het goed.

Primavera

Het lijkt me duidelijk dat de vorm waarin wordt geouderd, dus wel of niet met vaste regelmaat etc, en de intensiteit (die daar dus los van staat) allebei vaak geen kwestie van vrije keus zijn. Juist goed te lezen in die draadjes in babytijd.
Misschien duidelijker gezegd: als je al relaxt bent is het makkelijk kiezen voor go with the flow. En dat versterkt dan bovendien zichzelf want dan ontdek je pas echt hoe makkelijk dat eigenlijk gaat. (is mijn ervaring, lukt trouwens ook niet altijd maar goed). Maar als je houvast nodig hebt kies je een vaste methode, of dat nou nabijheid is of juist niet, en probeert die dan te handhaven. Ook als je weet dat go with the flow misschien beter zou zijn is die knop niet zo maar omgezet.
Dit alles overigens beschreven vanuit de ouder maar ik denk dat het kind ook grote invloed heeft, een bepaalde keuze van de ouder kan volgen uit een poging grip te krijgen op problemen. (bijvoorbeeld huilbaby). Die vaste keuze vervolgens loslaten als het beter gaat is niet altijd zo makkelijk.

Eens met asa

Vriendin en ik woonden allebei in een andere flat,we keken uit op elkaars keuken.. Beiden hadden we een heel jonge baby die niet sliep,dus die we veel bij ons hielden.We vielen allebei in een ander rayon kwa wijkverpleegkundigen.De mijne kwam binnen met letterlijk geitenwollen sokken,en jaren ervaring,en was het met ons eens dat je een kind niet kon dwingen te slapen,hij was gewoon het type wakkere baby,die heb je nu eenmaal.Bij mijn vriendin kwam een echte klassieke wijkverpleegkundige,strak in uniform,die volledig uit haar panty ging,want een baby hoorde in bed,punt,klaar!
Ik zou graag zien dat de zgn. deskundigen hun eigen mening laten voor wat het is,en ouders informeren over diverse mogelijkheden.
Groetjes,Bastet

Bastet

Ja, ze moesten natuurlijk ooit van ver komen... in Spock wordt nog uitgelegd dat het niet raar is om baby's aandacht te geven en met ze te spelen! En nachtvoedingen waren helemaal streng verboden...
Hopelijk heeft je vriendin het evengoed van zich af laten glijden! Als jij maar vaak genoeg in haar blikveld bent blijven staan met de baby op de arm, dan misschien wel .

Asa (ot)

Ik heb mijn best gedaan,maar dat mens heeft haar helemaal gek gekregen.Ze moest op gegeven moment om de dag komen wegen,dan was ie te lang,dan te dun,dan te zwaar....gelukkig greep haar man in,is één keer meegeweest met zijn nogal imposante verschijning,heft even laten weten wat hij vond,en toen bond ze gelukkig een beetje in.Maar toch erg,dat je nog steeds zulke draken kunt treffen..
Groetjes,Bastet

Bastet (ot)

He bah. Hier in mijn woonplaats is inderdaad ook een berucht cb waar de gemiddelde nieuwe moeder het pand huilend verlaat na het 1e bezoek omdat er niets deugt aan kind, voeding, slaappatroon, enzovoort... .

Liora

Nou nee, Liora, ik ben niet vergeten hoe het is. Na 4 keer kan ik het me nog helder voor de geest halen en bovendien heb ik een megadik dossier van mijn tweede over zijn ontwikkeling van 0 tot nu vanwege zijn taalhandicap. Daar staat alles in, inclusief de twijfels van de professionals over mijn 'relaxt' ouderschap.
Kind had reflux, huidallergie en later eczeem met als gevolg hazenslaapje en een zeer hoge frequente van voedingen. Het eerste jaar heeft hij praktisch in mijn armen doorgebracht. De reacties die ik kreeg, waren goh wat zal dat zwaar zijn, terwijl ik het dus helemaal niet zwaar vond. Een huilende baby waar ik niks aan kan doen vind ik zwaar, niet een baby die de tevredenheid zelf is zolang hij maar bij me is.
Ik heb van mijn moeder mijn leven lang al moeten horen wat voor een lastige huilbaby ik toch was en ze vond mijn baby's ook weer lastig, want ze waren zoveel wakker en ze wilden niet op een kamertje weggelegd worden. Van mijn oma kreeg ik echter een heel ander verhaal te horen. Zij was de enige die mij als baby heel goed kon troosten en in slaap kon laten vallen. En wat was nou het verschil? Mijn moeder probeerde stijf de regels van indertijd, strakke regelmaat en baby niet verwennen toe te passen en was teleurgesteld dat haar baby zich ondanks haar inspanningen niet gedroeg zoals het hoorde. Mijn oma lapte die regels aan haar laars en had als resultaat dat diezelfde monsterlijke huilebalk in een tevreden in slaap vallende baby veranderde. Waarom mijn moeder desondanks niet het roer omgooide? Tja, dat 'hoorde' niet zo, het was voor de baby's bestwil. Ze geloofde heilig in alle onheilsvoorspellingen over mijn verdere ontwikkeling als ze niet doorzette, ook al was dat met gekromde tenen.
We zijn nu een generatie verder, maar officiële hulpverlening is nog maar weinig wijzer. Nog steeds krijgen aanstaande en kersverse ouders allemaal regels voor hun kiezen over hoe een baby zich hoort te gedragen, slapen, eten, poepen en wat ze allemaal moeten doen zodat de baby zich volgens deze richtlijnen gedraagt. CB's adviseren te pas en te onpas rust en regelmaat ipv ouders de handigste manier te laten kiezen die bij je levensstijl en het karakter van je baby past.

Alleen de inhoud is wat aangepast, maar de dwingelandij waarmee er met te volgen schema's wordt gewapperd is niets verandert. Blijkt het desondanks niet te werken dan wordt er niet aan getwijfeld of de voorgestelde aanpak misschien niet de juiste is. Welnee, doorzetten moet je en de inbakerdoeken liggen al weer klaar, ook al heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat dat geen bal toevoegt. Om iedere vrije keus zoveel mogelijk uit te sluiten worden er dan ook nog misleidende spotjes op tv vertoont of de zogenaamde gevaarlijkheid van andere keuzes zoals samenslapen.
Zoals ik weet dat mijn moeder het zich vroeger moeilijk gemaakt heeft omdat ze stijf vasthield aan hoe het 'hoorde' en liever baby met wieg en al s'nachts in de bijkeuken parkeerde, dan van het voedingsschema afwijken of de baby bij zich nemen, want dat zou heel erg slecht zijn, denk ik dat nog steeds heel veel ouders het zich de babytijd een stuk moeilijker maken dan zou hoeven doordat ze eerder twijfelen aan zichzelf en hun baby dan aan de regels 'hoe het hoort'.
Misschien heeft Tirza wel gelijk en is relaxt ouderschap ook eigenlijk wel intensief ouderschap. Niet zozeer vanwege de baby, maar het opboksen tegen de gangbare mening hoe het hoort, ook al is die niet wetenschappelijk onderbouwd, kan behoorlijk intensief zijn. In dat dikke dossier over o.a. de babytijd van mijn tweede staat nog steeds een aantekening waar ik voor leugenaar wordt uitgemaakt als ik het spenen alla Rapley van mijn zoon beschrijf. Dat was oorspronkelijk zijn keus om alleen op die manier te willen eten, niet de mijne. Ik wist toen nog niet eens dat dat zo heette (boek was nog niet gepubliceerd), maar volgens de kinderpsychologe konden baby's dat niet. Baby's konden alleen prutjes van lepeltjes eten. Moeder was vast 'vergeten' hoe het was en bovendien kan ze niet loslaten, want het kind kreeg op 3 jarige leeftijd nog borstvoeding....

Primavera

Primavera

Wat een tegenwerking! Ik kan me voorstellen dat je schoon genoeg hebt van alle regelmaat-verhalen als ze je zo door de strot geduwd zijn. (als baby dus al... en wat vreselijk dat je moeder daar nog altijd over doorgaat ). En hoewel ik ook een paar vervelende verhalen van die soort ken, denk ik toch echt dat er ook veel mensen zijn die zelf voor de regelmaat kiezen. Omdat ze heel graag willen (voor zichzelf, dus niet voor het cb) dat hun dag een bepaalde voorspelbaarheid kent.

Precies primavera

Ik vond het omgaan met mijn baby's niet intensief, maar de tegenstand. De gedachte alleen al dat je er na zes weken nódig weer eens met zijn tweetjes een weekendje uitmoet (centerparcs-aanbieding blije doos) vervulde mij met afgrijzen.
Wat het voor mij wel zwaar maakte, was mijn lichamelijke beperking - maar die heb ik tóch wel. Ik ben altijd, meer of minder bewust, bezig met het inzetten en verdelen van mijn energie. En dat kwam wel eens verkeerd uit

Tirza