Ik word er zo moe van...

Ohja

ik heb dat zeker af en toe.

En zo zitten wij nog steeds op onze tussentijdse stoelen, hebben we nog steeds onze oude televisie want geen tijd om alles over LED tv's een deftig uit te zoeken, hebben de kinderen nog altijd geen bankrekening want waar moeten we gaan, vakanties uitzoeken: ik begin er elk jaar aan met goede moed en man vindt het toch allemaal niet goed dus ga ik dit jaar helemaal nergens voor kijken (kunnen we eens lekker thuisblijven!), moet ik straks weer naar school voor overleg ed. te plegen, papieren regelen (en eerst nog zoeken) om terugbetaling van een en ander te krijgen, krijg ik steeds herinneringen voor betalingen waarvan ik niet meer weet of ze nu wel/niet betaald zijn, ...
En ja, ook wij mogen ons oriënteren voor middelbaar dit jaar, maar wat kan je anders dan toch maar al die avonden naar de infomomenten te gaan?

Ik werk 5 dagen en man lijkt wel getrouwd met z'n werk in plaats van met mij .
Het is soms frusterend dat hij niet ziet hoeveel tijd er in al die praktische zaken steekt en dan thuiskomt en er zich over verbaasd dat het huis niet picco bello is en alle papieren opgeruimd en gesorteerd. Daar word ik dan echt wel eens moe van.

Gelukkig blijf ik nooit erg lang in zo'n bui van geen zin hangen. Maar ik herken zeker dat gevoel dat het werk nooit stopt. Voor een deel is dat mijn eigen schuld maar een ander deel heb je gewoon geen invloed op.

Suzanne

Ik kan me voorstellen dat het je wel eens teveel wordt, maar de vraag die in mij opkomt is: hoeveel werk haal je naar je toe? Kan je man geen nieuwe keukenapparatuur kopen of wíl je dat niet? Kan je man niet naar de Sportwinkel of wíl je dat niet? Boodschappen voor de verjaardag... wat doet je man? Meegaan naar open dagen, waarom niet je man? Enz..
Ik regel zelf graag bepaalde zaken en dat betekent dus dat het op mijn schouders rust. Maar sportsokken voor mijn voetballende dochter zou mijn man best kunnen kopen (doet ze zelf, maar als voorbeeld). Ik ben de uitzoeker, dus ik zou op internet uitzoeken wat het beste keukenapparaat is, maar ik kan dat dan best aan mijn man overlaten om het te kopen. Niet dat ik het doe maar het zou wel kunnen Kijk dus eens waar jij kunt snijden. Bedenk wel dat er inmiddels een verwachtingspatroon is ontstaan. Als jij geen vakantie regelt kijken ze jou er vuil om aan, je deed het immers altijd. Bespreek dit met je man.

Tandje lager

Sporten is wel gezond maar als het te veel tijd kost en daardoor stress is het ook niet gezond dus tijdje geen sport.

Speelafspraakjes is leuk voor de kinderen maar nu even niet, ze spelen maar met de kinderen uit de buurt. Krijgen ze niets van. Dus tijdje geen speelafspraken.

Partijtje voor zoon uitbesteden, er zijn bureau's voor.

Keukenmachine lekker kapot laten. Een keukenmachine is een bewerkelijk ding om schoon te maken. Gewoon semi kant en klaar voedsel kopen. Brood met gezonde soepdagen uitbreiden.

Vakantie regel je niet. Gewoon de tent in de auto, stuk rijden en een camping zoeken waar plaats is. Man en kinderen zetten de tent op en jij gaat lekker zitten lezen. De camping is misschien niet top maar de kinderen vermaken zich wel en jij en je man ook als je een stapel boeken meeneemt, flesje wijn erbij.

Kortom leg de lat eens lekker laag. Je zal zien dat je op andere fronten (gezelligheid, rust) veel wint.

Tja

Jullie werken samen behoorlijk veel, dus nie gek dat er veel op je/jullie afkomt. Je kunt minder gaan werken, minder gaan sporten maar dat wil je waarschijnlijk niet. Aan de logistiek mbt de kinderen verander je weinig (maar ik vraag me wel af wanneer je kinderen dan gaan spelen als jullie 4/5 werken?)
Ik heb twee keer per jaar shopdagen, vaak met kinderen, lekker lunchen, etc. Dan koop ik stapels kinderkleding, nieuwe schoenen, voetbalspullen, nieuwe broodbakjes, rugzakken, ondergoed, sokken, etc. Meestal komt daar ook nog wel iets bij aan nieuwe fiets, muziekinstrument, etc. Ik ben dan minimaal duizend (vaak veel meer) lichter maar ik hoef lange tijd niet weer. Man en ik gaan dan ook nog een keertje rustig voor onszelf shoppen (maar ook alles in 'e'en keer).
Daarnaast investeer ik in een veel oppasmeisjes, die ik goed betaal. Dan komen ze graag. 1 smsje en ik heb het meestal wel geregeld (trouwens, dat doet mijn man eigenlijk altijd).
Cadeaus bestel ik eigenlijk altijd bij bol.com. Vaak voor meerdere maanden verjaardagen en er ligt altijd wel een altijd-goed-boek oid. Voor Sinterklaas heb ik 70% bij bol.com gekocht. Ik moest alleen de stad nog in voor een paar extra kadootjes, chocolatters, etc.
Verjaardagsfeestje: ik was ook altijd van de feestjes thuis maar we zijn dit jaar ergens naar toe geweest. Thuis gebakje met wat drinken, chips en snoep in zak en gaan! Geen gedoe, heerlijk en kinderen hebben genoten.
Vakantie; je bent hard toe aan een heerlijke vakantie. Boek een luxe huis in Toscane (voor 800-900 euro). Heerlijk!

Jammer dan dat je man het niet wil doen, duw hem gewoon de boodschappentas in de hand en gaan! Zo niet dan eten jullie acht dagen patat die hij mag afhalen.

Plannen en minderen

Ik ken het. Ik studeer ook naast mijn werk, heb hobby buiten de deur en sport ook. Man heeft baan en eigen bedrijf, twee kinderen (jonger dan de jouwe) en alle geregel er omheen. Bij tijden wordt het mij ook te druk.

Wij hebben een weekschema gemaakt. En afspraken. We hebben een hulp en laten het huishoudelijk werk dat zij doet, de rest van de week liggen (dus niet nog eens stofzuigen). Boodschappen een keer per week. Veel via internet kopen als dat kan. Kadootjes in voorraad hebben. Noodzakelijke administratie (rekeningen, aangifte) op herkenbare spoed-stapel, de rest in een la om eens per jaar op te ruimen. Minstens een weekenddag vrijhouden om te niksen. Minder tv kijken, wel een goed boek lezen (sinds ik studeer, lees ik ook nog eens meer biebboeken dan ooit!). Vaker nee zeggen tegen speelafspraken. Vooral met je man goed afspreken wat je kunt verwachten in het huishouden.

En als het echt te druk wordt, wat bij ons steevast in okt-nov-dec het geval is, dan zorg ik voor een vrije dag alleen (neem dus vakantie op als de rest werkt of naar school/bso is), en zeker NIET stoppen met sport: dat zorgt er naast genoeg nachtrust juist voor dat ik energie houd.

Succes.

Groet, Mamvantwee

Ja herkenning en tips

ik word ook af en toe gek van de dingen die geregeld en gekocht moeten worden, het regelen zelf wekt tegenzin. Ik moet mij nog steeds opgeven voor de nieuwe sportclub, ik sport nu al 2 maanden niet meer en ik merk dat het aanstalten maken tot regelen mij meer energie vreet dan als ik straks er 'op zit' en gewoon ga.

tip: mijn oudste van bijna 9 moet steeds meer zelf doen en helpen, dus ze loopt nu s'ochtends zelf/alleen naar school, het geeft mij rust in de cohtend omdat ik mijn opstandige peuter niet in de houtgreep mee naar school hoef te slepen.

De zomervakantie heb ik geregeld toen we net terug waren (augustus en in september geloof ik de knopen doorgehakt), inmiddels de 3 campings aanbetaald.

Oh ja aangezien mijn ouders nogal shopaholic zijn voor mijn dochters betrek ik die ook steeds meer in dingen die we nodig hebben, dus als dochter weer eens gaat logeren geef ik door wat zij nodig heeft (tas, warme truien, sjaal) dus dat had ze dus met opa en oma gekocht, scheelt mij weer een middag winkelen en opa en oma zjn dolblij dat ze de portomennee weer kunnen trekken en het kind door Amsterdam centrum kunnen mee nemen.

Hier ook allerlei dingen die gekocht moeten worden, dingen die stuk gaan koop ik zoveel mogelijk op internet. Kadootjes koop ik graag in voorraad, heb net 2 dekbedovertrekken bij hm online gekocht (peuter paddenstoelen, voor 9 jaar wordend meisje zwart met witte stipjes), dingen zoals playdooh voor de peuters koop ik ook zoveel mogelijk in voorraad. De traktatie heb ik al geregeld (popcorn in bekertjes met een servetjes erop met een dropveter, gewoon gekocht toen ik toch al boodschappen moest doen, ik hoef straks alleen nog maar in de ochtend de popcorn in de bekertjes te mikken en de boel vast te knopen), bij de nso neemt ze zakjes chips mee want nog een traktatie maken trek ik niet.

Qua kinderen doe ik erg relaxt, oudste zit nu in het weekend op sport (doet mijn man, neemt jongste dan mee) en ook het andere clubje op de dag dat man thuis werkt (ik ben er dan niet). Alleen al die 2 clubjes bij hem parkeren heeft mij minder stress gebracht.

En verder, het is winter, de valkuil qua energylow. Om mezelf te behoeden van een dip ben ik aan het klussen geslagen, dat geeft mij veel voldoening, het gaat erg lekker zo, het huis is weer een stuk af. En omdat ik bezig ben kan ik niet zitten dippen op de bank.

Ja dingen doen waar je een positief gevoel bij krijgt. Die man van jou kan best de vakantie boeken, delegeren, plan van eisen door geven en hij zoekt het maar uit.

Je hebt al veel tips gekregen

waar ik misschien zelf ook al mijn voordeel kan doen. Mijn kinderen zijn nog klein, 2 en bijna 4 en de avond is dus vrij. Wat bij mij verder scheelt is dat ik amper reistijd heb naar mijn werk en dat mijn man veel doet in huis en het heerlijk vindt het internet af te struinen naar een huishoudelijk apparaat (die we vervolgens weinig gebruiken)

Zou je nog vakantiedagen kunnen kopen van je werkgever? sommige cao's/werkgevers bieden die mogelijkheid (bij mij 2 weken)

Eerst maar eens rustig zitten

en een lijst maken van al je gepieker en al die dingen die moeten.

Dan een vergadermoment plannen, meteen na een avondmaaltijd als niet iedereen weg moet (zondag misschien?)

Alles om beurten opnoemen en namen noteren. Kijk ook of alles wat erop staat nu écht moet. Of dat het op een ander moment kan (schrijf de maand/datum erachter).

Iemand - oudste kind misschien?- geef je de opdracht alles keurig uit te typen en op een centrale plaats te bevestigen, WC-deur of zo. Laten wegstrepen wat is gebeurd.

Laat je niet gek maken!

Ik heb het ook

maar ik zie in jouw MOET-lijstje erg veel dingen die ik nooit op een moetlistje zou zetten.

Vakantie? Dat zien we wel een week of twee, drie voor we vertrekken. En dan weten we meestal allen welke richting we ongeveer op gaan.

Kinderfeestje? Zwembad of mcDonalds, hoef je alleen meer de uitnodigingen uit te delen.

Familiebezoek? Ja jongens nou effe niet, heb het te druk. Komen ze toch, welkom, krat cola, paar zakken chips, een hemataart en afhaalchinees kosten niet veel tijd.

Logistiek van spelen, sporten etc van de kinderen? Dat is zo druk als je het maakt. Met een biebboek op de bank of een Wii-remote thuis bemalen ze zich ook wel hoor. En het is lekker weer buiten, dus ga de straat maar op.

Voor boodschappen in drukke tijden heb je Albert.nl

Keukenapparaat ga je een keertje als het minder druk is uitzoeken.

Appie (ot)

Helaas bezorgt Appie bij ons niet, dat is dus niet altijd een oplossing. Maar eens per week inslaan ipv elke dag of om de dag, scheelt tijd en onrust in het hoofd.

Groet, Mamvantwee

Suzanne

Ik zou toch echt meer vragen (lees: eisen) van mijn man. Hoezo: doet ie niet?? Als je allebei fulltime werkt moet je het echt samen doen,anders kun je wachten op die Burn-out. Overleg samen en geef aan dat je het niet meer trekt. En schrap de woordjes "ik moet". Hou oud zijn je kinderen?

Als hij het niet doet...

...dan vindt hij het blijkbaar niet belangrijk. Dus dan hoef jij het ook niet te doen.

Waar doe je het voor

Dirksmamma:"...dan vindt hij het blijkbaar niet belangrijk. Dus dan hoef jij het ook niet te doen."
Zo is dat.
Je moet je met al dat geredder met regelmaat afvragen waar je het allemaal voor doet. Wat er zomaar inslijt is dat man en kinderen dat gedoe zwijgend accepteren met in het achterhoofd 'van mij hoeft het niet, maar kennelijk vindt zij het belangrijk'.
En daar sta je dan, met al je geredder het helemaal alleen jezelf om jezelf aan te doen.
Vragen helpt niet. Op elke vraag erover komt een gewenst antwoord: man en kinderen denken dat jij het belangrijk vindt dat zij het belangrijk vinden en zeggen dus 'jahoor, best leuk'.
Maar in werkelijkheid vinden zij het niet zo leuk dat ze er zich de benen voor uit het lijf zouden lopen (zo belangrijk is het nu ook weer niet).
Niks doen helpt wel. Wie het belangrijk vindt, pakt het op. Als niemand het belangrijk vindt, dan pakt niemand het op.
Vakanties, visite, familiebezoek en vriendjes... allemaal dingen die leuk moeten zijn. Als ze op werk gaan lijken: NIET DOEN!
Natuurlijk willen je kinderen wel speelafspraken, maar daar kun je gewoon duidelijke taken bij stellen: als je bezoek wilt of op bezoek wilt, dan zul je mee moeten helpen om dat mogelijk te maken. De was helpen vouwen, opruimen, de boodschappen opruimen, verzin het maar.
Groet,
Miriam Lavell

Heel herkenbaar

voor mij is het heel herkenbaar. geen uitgebreid verjaardagsfeestje geven voor dochters is bijvoorbeeld geen optie, omdat ik het voor de kinderen zo goed mogelijk wil doen. dat slaat natuurlijk nergens op, natuurlijk kan het wel maar het is net wat je zelf belangrijk vindt. het moeilijke is dat het bijna onmogelijk is om alles te doen wat je wil, en dan alles op een goede manier te doen.

wat mij heel erg helpt is hierboven ook al een keer genoemd: maak lijstjes. haal alles wat je moet doen uit je hoofd en zet het op papier, dat creert een heleboel rust in je hoofd.

het begint met een goede gezinsagenda. Die open dagen zijn niet zo erg mits ze maar ergens genoteerd staan zodat jij weet hoe/wat/wanneer je tijd hebt.
maak een plek waar je opschrijft wat je allemaal moet kopen, verdelen in supermarkt-boodschappen en overig. Als je dan eens de stad in gaat kun je alles bij elkaar verzamelen en in 1 keer inslaan.

en als je dan dat lijstje hebt... dan kun je zelf eens bekijken wat je prioriteit heeft. Wat vind je echt belangrijk. En kijk dan toch ook eens naar wat je man kan doen. Laat hem met 4 opties voor de zomervakantie komen op basis van een paar wensen (duidelijk opgeven), zodat jij alleen maar hoeft te kiezen. geef hem ook een deadline er voor, zodat hij wel alle tijd heeft maar dat het niet blijft liggen.

Ja hoor

Hier ook, ik moet alles regelen van speelafspraakjes tot doktersbezoek, van de Belastingdienst bellen tot de weekendboodschappen. En ik heb gewoon veel dingen laten vallen. Ik maak minder schoon, trek de kinderen twee dagen hetzelfde aan (en mezelf ook met een dag ertussen zodat het niemand opvalt) en laat veel dingen gewoon op zijn beloop. Als man het zo belangrijk vindt dat er batterijen voor de afstandsbediening komen, moet-ie die lekker zelf halen of wachten tot ik er een keer aan denk (en dat kan weken duren). Het enige wat ik wel religieus doe is opruimen. Dan oogt het huis netjes en daar word ik zelf rustig van.
Qua koken: zoveel mogelijk voor twee dagen tegelijk koken scheelt bergen stress. En een omelet op brood telt ook als avondmaaltijd.
Wat mij erg opvalt aan je bericht, is dat je aangeeft dat je man veel dingen niet kan overnemen. Waarom niet? Je maakt gewoon een lijstje voor hem. Wees heel duidelijk en specifiek, maar ook consequent. En als het op zijn lijstje staat, ben jij ervanaf.
Groetjes
Massi

Goh massi

Ruim jij religieus op ?

Religieus, rigoreus

maakt het uit joh, als de boel er maar glad uitziet, dat helpt inderdaad voor de rust in je hoofd.

Scrupuleus, nauwgezet, gewetensvol (ot)

Lastig soms hé, dat het in het Engels zo veel leuker klinkt

Chris

Precies het goede woord

Religieus is wat mij betreft het juiste woord op de juiste plaats in de context van deze draad.
Een diep geloof in het belang van.... en daar dan juist ook nog de individuele beleving van.
Bij religieus opruimen stel ik me rituelen en handelingen voor die ieder ander onzinnig of overdreven kan vinden, maar maar waar de persoon (Massi in dit geval) diepe waarde aan hecht. Iets als op je knieën de kerktrap beklimmen (er zijn er die niet zonder kunnen).
Door dat 'religieus' te noemen weet je meteen dat je bij je man of je kinderen niet aan hoeft te komen met het verzoek of ze het even van je over willen nemen.
Ze kunnen nu eenmaal niet voor jou geloven.
Groet,
Miriam Lavell

Religieus

Het was maar een anglicisme, hoor, zoals ChrisH terecht opmerkt. Maar inderdaad, er zit iets ritueels in de manier waarop ik dagelijks zeker eenmaal het hele huis doorloop en alle rommel wegwerk (gelijkvloerse flat, stelt niet veel voor qua moeite, paar minuten is genoeg). Het is meer wegwerken dan opruimen. Uit het zicht is voldoende. Ik schop regelmatig dingen onder het dressoir. Man doet de vloeren, dus .
Groetjes
Massi

Dank, gaat alweer beter

Allemaal bedankt voor jullie reakties, herkenning (heel fijn) en tips.
Ik had het even gehad, gaat nu alweer beter.
Ik ben allang zover dat ik niet zeg dat dingen "moeten", daar word je nl. niet vrolijk van weet ik. Maar ... ik wil zoveel .
Dat is mijn probleem, en zal het vermoedelijk altijd blijven.
Ik vind veel dingen belangrijk (of wil ze in elk geval goed doen of op een bepaalde manier) (niet alles gelukkig) en veel dingen ook belangrijker dan manlief. Dus ik kan hem wel van alles vragen, en dat doe ik ook wel, maar soms heeft hij geen zin, vindt hij het niet belangrijk (of niet op dat moment) en gebeurt het dus niet door hem. En als ik het dan wel belangrijk(er) vind dan hij(op dat moment) "moet" ik het toch zelf doen, als ik wil dat het gebeurt.
En ik zet de kinderen al zoveel mogelijk aan het werk, maar er blijven genoeg dingen over...
En wat iemand zei: ik word af en toe zo moe van dat er steeds van alles geregeld moet worden. Altijd die eindeloze lijstjes (ik doe niet anders, streep wel veel weg, tot mijn grote voldoening, maar er komt altijd weer van alles bij ...). Het hielp nu wel om dingen toch maar gewoon te gaan doen, anders kan ik er soms zo tegenop gaan zien.
Maar goed, n.a.v. jullie tips zal ik nog eens kijken of er nog iets bijzit wat ik efficienter kan/wil doen, kan (proberen te) delegeren, niet kan doen etc.
En soms een baal-moment/nietsdoen moment inbouwen is soms ook fijn.
En ook accepteren dat het nu met de (best zware) studie erbij gewoon ook een tijd erg veel is.
Ik zou vermoedelijk vooral een cursus "loslaten" moeten volgen, maar heb ik geen tijd voor , en bovendien weet ik eigenlijk niet of ik dat na al die jaren nog zou kunnen leren. Nog iemand tips voor een controlfreak /perfectionist zoals ik (hoe je dat kwijtraakt dan)?

Danseres

Las net op facebook een leuke slogan" The older I get, the more everyone can kiss my ass..) Is wat cru hoor, maar een manier om te zeggen dat je je eigen plan moet trekken samen met je gezin, en laat anderen maar praten. Het zegt meer over hen dan over jou.

Lijstjes en balen

Hier ook herkenning hoor met twee fulltime banen, een kind, twee katten, nogal wat hobbies en een sociaal leven.

Wat wel erg helpt bij ons is er echt samen voor staan en elkaar steunen en veel inplannen. Mijn outlook en mijn lijstjes app zijn daarbij onmisbaar. Als de lijsten te lang worden moet er geselecteerd worden.

Aan het begin van elk weekend kijk ik de week door ivm kadootjes kopen en zo, zodatdat niet last minute hoeft.
En verder....accepteren dat het per jaar een paar weken een ramp is, af en toe een break inbouwen en soms iets makkelijker zijn dan je zou willen.

Welnee joh

Tot een paar jaar geleden was ik tbm, en ik heb ook een kind met ADD. Zo, dat gerucht is bij deze uit de wereld.

En als je nou eens...

Mega oprecht aan de mededanseres (die van die andere planeet bedoel ik) iets vraagt is de trant van: maar heb jij het niet gemist dan, werken? Ik ben echt reuzebenieuwd wat haar verhaal is. Mijn ervaring is dat dit soort opmerkingen meestal niet voortkomen uit grote innerlijke rust en innige tevredenheid over het eigen leven. dat lijkt misschien zo maar als je zo content ben waarom heb je dan de behoefte om anderen blind te veroordelen?
Tot zover mijn psychologie van de koude grond

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Facebook

Ook vandaag op Facebook:

To Do list

1. make to do list
2. check off first thing on to do list
3. realize you've already accomplished two things
4. reward yourself with a nap

Over de was

Om eerlijk te zijn, ik begrijp ook niet waarom mensen kleding die schoon is, want maar één dag gedragen, al weer in de wasmachine doen. Op mij komt dat echt over als enorme verspilling. Van tijd, van energie, van wasmiddel, van het milieu, van de kleding, want die slijt meer van wassen dan van dragen.
En om eerlijk te zijn, ik ben ook altijd verbaasd als ik hoor dat mensen zoiets doen.

Dus misschien beter om ietsje minder aangebrand te reageren als iemand dat vele wassen vreemd vindt, danseres?

Verspilling

'Verspilling. Van tijd, van energie, van wasmiddel, van het milieu, van de kleding, want die slijt meer van wassen dan van dragen.'

Helemaal mee eens.
Kleding die echt zo snel vies is (vies ruikt, neem ik aan) is gemaakt van een onplezierig materiaal. Let daar eens op bij aanschaf.

Kinderen die op de grond kruipen/in de zandbak/in het gras etc. spelen, oke, ik snap dat zulke kleding niet lang schoon blijft. Daar heb je dan ook speelkleren voor. Vroeger toen ik klein was, op het platteland, hadden de buitenspelende jongens een blauwe overall aan Heel handig.

Oh ja, en een schort in de keuken en voor mijn part tijdens de maaltijd, als een servet niet voldoet. Spetters vallen altijd precies verkeerd.

Schort

Ik kan beter een laken met een gat erin dragen dan