Ik sloeg de kinderen
Ik weet dat het not done is, verboden zelfs, maar ik twijfel er aan of het altijd slecht is. En of het soms niet prima kan zijn.
Als je de grens heel duidelijk hebt gesteld: stop met plagen, schreeuwen , schelden, vechten.
Als je hebt gewaarschuwd.
Als je er al over hebt gepraat dat het echt niet mag, dat we er last van hebben.
Als ze dan toch doorgaan.
Als op hun kamer zetten niet kan omdat ze naar school moeten en doorwerken.
Als ik heb gewaarschuwd dat ze een klap krijgen als ze doorgaan.
Als ze dan bewust doorgaan en mij ook nog gaan jennen.
Knal !
Op schouder, bil, soms zelfs zijkant van het hoofd.
Effect: even huilen en dan aan het werk, gestopt met plagen/etteren. Het lijkt erop dat ze het accepteren, omdat ze verdomd goed weten dat ze het uitgelokt hebben.
Tenzij de moeder er een drama van maakt, dan doen zij dat ook. Na haar verzoek om niet meer te slaan heb ik besloten het 2 maanden niet te doen.
Of als ze mij schopte, dan schopte ik terug.
Ik hou niet van andere vormen van straf:
leuke activiteiten ontnemen voor later. Een klap is direct, en dan is het klaar. Een kwartier later zijn ze weer vrolijk. Moet je dan de volgende dag de paardrijles gaan verbieden voor iets dat gisteren is gebeurd, dat is toch niks.
Als er geen tijdsdruk is, is het prima om ze naar hun kamer te sturen, of op de gang, al is het moeilijk om dat te handhaven. Ze komen er zó weer uit als ik er niet bovenop zit.
Vroeger was het heel duidelijk: als je ging schreeuwen of schelden tegen een volwassene, kreeg je een klap. Volgens mij werkte dat.
Nu gaan kinderen alle grenzen te buiten o.a. omdat ze niet effectief gecorrigeerd worden.
Schiet u maar...
Juno,
"Hier zijn kids totaal screwed up omdat ze nooit 'nee' hebben gehoord, altiijd alles fantastisch doen en nooit gecorrigeerd worden. Ze zijn totaal verloren.Een tik of een klap af en toe kan helemaal geen kwaad als niks anders helpt."
Die ouders zouden een knal voor hun harses moeten hebben. Ze hebben totaal niks aan de opvoeding van hun kinderen gedaan en de kinderen zijn daardoor verloren. Een tik of klap als niks anders helpt? Dat hebben de ouders nooit gedaan, dus hoezo 'als niks anders helpt'........wat een l*lkoek zeg.......
Ik heb mijn kinderen weleens een tik voor hun gepamperde billen gegeven, en daar ben ik niet trots op. Ik ga daar ook geen excuses voor verzinnen ('doodmoe, kinderen die niet wilden luisteren'). Maar ik krijg niet het idee dat ze er iets van hebben opgelopen of zo
Illegaal,
welnee, waarom zielig doen? Het wordt nu een interessante discussie. Ben blij dat ook die eerste reacties je aan het denken doen zetten
Ik vind slaan een teken van onmacht. Ik ben niet heiliger dan de Paus overigens (zie posting gericht aan Juno).
"Het gaat mij er om dat ik duidelijk maak dat die grens die ze verdomd goed weten omdat ze oud genoeg zijn en het al 1000x is gezegd, niet overschreden kan worden zonder serieuze gevolgen."
Nee dat is logisch: als ze een grens overschrijden dan heeft dat consequenties, maar moet er dan geslagen worden?
"Ik vermoed dat het niet psychisch schadelijk is als het voorspelbaar voor hen is en ze het in eigen hand hebben of ze die grens overgaan, of dat eventuele schade minder is dan het positieve effect van de zekerheid: papa meent het dus ik kan dat beter laten."
Als de kinderen uit angst jouw grens niet over durven te gaan, omdat jij anders gaat slaan, is natuurlijk niet positief te noemen. Wat is dan jouw grens? Als je moe bent dan gaan ze eerder jouw grens over dan normaal. Of zeg je: "Nog 1x en ik ga slaan?".
Teken van zwakte
Ik vind slaan een teken van zwakte. Sommige ouders kunnen problemen schijnbaar niet op een andere manier oplossen dus zien zij zichzelf genoodzaakt te slaan.
Daarnaast denk ik dat het niet werkt. Misschien op dat moment wel maar op langere termijn niet.
Ik denk dat je als je door middel van praten en natuurlijk overwicht je kinderen van jongs af aan leert dat ze moeten luisteren en zich moeten gedragen, slaan absoluut niet nodig is.
Het is belangrijk dat je als ouder je kinderen van baby af aan leert dat jij uiteindelijk de baas bent en beslist wat er wel of niet gebeurd. Daarnaast duidelijke grenzen stellen, rust regelmaat en structuur bieden, veel liefde en een veilige en vertrouwde basis aan je kinderen geven en je kinderen het gevoel geven dat je naar ze luistert. Slaag je hierin dan heb je als het goed is zodra de kinderen ouder zijn, een weerwoord gaan geven en eventueel problemen gaan vertonen, al zo'n relatie met je kinderen opgebouwd dat je echt niet hoeft te slaan. Als het goed is heb je dan zowel het vertrouwen van je kind als het overwicht op je kind.
En zelfs al heb je dit niet dan nog is slaan denk ik niet de oplossing en moet je proberen dat overwicht op een andere manier wel te krijgen.
Teken van zwakte
Ik denk inderdaad dat slaan een teken van zwakte is. Maar is het zo erg dat een kind die kant van een ouder een keer ziet?
Mij is het onlangs een keer gebeurd. Mijn dochter was de hele tijd al bezig, ik had haar al tig keer gewaarschuwd. Daarbij had ik vreselijke hoofdpijn, dus toen ze ook nog vlakbij mij een snerpende gil gaf die mijn hoofd deed kraken (althans, zo voelde het) gaf ik haar een tik op haar wang. Ik vond het op dat moment vreselijk, heb haar ook uitgelegd hoe het kwam en gezegd dat ik dat eigenlijk niet had mogen doen. Het deed mij op dat moment meer dan haar.
Achteraf denk ik dat het helemaal niet zo erg is dat ze dit een keer heeft meegemaakt.
Met voorbedachte rade slaan vind ik iets heel anders.
Wendy
Slaan is nooit goed
Maar achteraf kan het meevallen. Het kan zelfs wel eens 'goed uitpakken', denk ik. Maar daarmee is het slaan op zich nog niet goed te praten. Het werkt soms gewoon en dat is nou net de narigheid. Het kan een eenvoudige manier worden om ongewenst gedrag snel te beëindigen. Een slechte gewoonte omdat je je kind er verder niets mee leert en omdat het jou als ouder onbetrouwbaar maakt. Dat geldt trouwens ook voor schreeuwen. Ik sla niet en ik geef eigenlijk ook nooit straf maar ik sta nog wel eens flink te loeien / BULDEREN. Bah, lelijk gedrag. Mij zul je niet horen zeggen dat het goed is.
Wat mij opvalt is dat tig keer waarschuwen vaak wordt genoemt als enige alternatief. En als dat niet werkt is de frustratie zo hoog dat er gemept wordt. Ik probeer zelf altijd bij mezelf te rade te gaan als 2 of 3 keer iets zeggen geen effect heeft, wat ik nou eigenlijk fout doe. Meestal is dat te weinig aandacht / nabijheid (roep ik vanuit de keuken), of is mijn instructie niet helder. Laatst dacht Stoffer (5,5) echt dat ik boos was geworden omdat hij aan het rennen was, maar het was omdat hij steeds op de bank knalde. Het eerste wat hij deed na mijn "Ophouden daarmee nu, ik blijf het niet zeggen!", was: op de bank neerploffen. Heel passend eigenlijk, als je denkt dat je niet meer mag rennen, maar voor mij voldoende om heel boos te worden. Terwijl ik de woede in mij op voelde borrelen en ik diep adem haalde om HEEL HEEL BOOS te worden, zei iets in mij: hij heeft je niet begrepen. En dat bleek dus zo te zijn.
Verder kan allerlei vervelend gedrag voortkomen uit trek of vermoeidheid. Niet dat het daarmee minder irritant is, maar dan weet je gewoon dat nog langer waarschuwen geen zin heeft. Vaak moet je gewoon in actie komen, een boterham smeren, een plan maken, duidelijkheid scheppen, instructies geven, of juist een knuffel en iets gezelligs gaan doen...enzovoorts.
De eerste posting van Illegaal vind ik moeilijk te begrijpen, maar er klinkt wel in door dat de opvoeding een hele strijd is. Als winnen je doel is, dan is straf en slaan een probaat middel. Je maakt helder wie er de baas is. Ik wil met mijn kinderen een heel ander soort relatie. Ik wil dat ze me kunnen vertrouwen, dat ze mogen zijn zoals ze zijn. Natuurlijk wil ik dat ze naar mij luisteren, maar dan omdat ze erop vertrouwen dat ik goede keuzes voor ze maak. En niet enkel en alleen 'omdat ik de baas ben'.
Groeten, Maw.
Liever een tik dan uitschelden
Ik zie dan toch liever dat bij uitzondering een kind een tik op zijn/haar kont krijg, dan wat ik zie bij mijn vriendin.
Nee zij zal nooit haar kinderen een tik geven MAAR.....
trut, domme koe, debiel, ben je gek, jij bent echt gestoord, rot op naar boven en ik wil je de hele week niet meer beneden zien (alleen om naar school te gaan), waar het kind bij zit, ik heb er een hard hoofd in op school zo slim is ze namelijk niet! Kind doet het gelukkig goed op school, één van de beste van de klas, waarop zij dan weer zegt.. Ja ik had het niet verwacht, want thuis doet ze altijd zo dom (kind was 6!)
Nee sorry dan zou ik veel liever zien dat ze haar kind een keer (lees sporadisch) een tik voor haar billen zou geven, dan al deze taal, verwensingen en het de grond in boren.
Daans
wat bedoel je met de vraag "komen jullie uit arme zwarte gezinnen"?
??
Geduld
Ik heb mijn kinderen wel eens een tik gegeven, hoewel ik me echt had voorgenomen dat nóóit te doen. Beide dochters zijn gezegend met een sterke eigen wil. Vast een goede eigenschap voor later, maar erg lastig voor een ouder die op een lieve doch kordate en consequente manier wil opvoeden. Oudste doet tegenwoordig bijna alles wat ik wil. Ze weet waar de grenzen liggen en bij overschrijding daarvan is 3x waarschuwen meestal genoeg Jongste is bijna 4 en momenteel erg energiek en eigenzinnig. Zo lang ik een beetje uitgerust ben en uitstraal dat met mij niet te spotten valt gaat het goed. Van de week heeft ze een keer een tik op haar billen gehad en dat heeft erg veel indruk gemaakt. Dan luistert ze vervolgens twee dagen en dan begint het weer opnieuw. Ik probeer deze periode maar uit te zingen en hoop dat ze wat eerder een braaf schoolkind wordt dan oudste (die was een redelijk makkelijke peuter maar ging als kleuter compleet los). Toch wil ik echt niet slaan, maar het gebeurt wel eens als je 's morgens op tijd de deur uit wil en zo'n peuter weigert zich aan te kleden of trekt de met moeite aangesleurde maillot weer uit, trekt vervolgens kicking and screaming een ladder in je laatste panty etc. etc.
Winterkoninkje
Je vergeet het gooien met spullen
Maar je hebt gelijk met wat je schrijft. Ik vind het alleen foute boel als dit 'verliezen van geduld' achteraf wordt gelabeld als 'eigenlijk best een goede manier van straffen'.
Goeten, Maw.
Daans
ga je nog antwoord geven op mijn vraag ?
Wat bedoel je met "komen jullie uit arme zwarte gezinnen ?"
Uitspraak;
Geef uw zoon dagelijks een pak slaag. U weet misschien niet waarom: hij wel.
Daans vraag
Nee we zijn geen arm zwart gezin.
Wat ik bedoelde met dat prachtig vrolijke heimweeliedje was dat er in voorkomt "Trying the best to bring the water to your eyes - Thinking it might stop her from whoopin' your behind. "
Waar dus ook, zoals ik in m'n eerste post schreef, een kind weet dat hij een duidelijk gestelde grens over gaat en daarvan de consequenties accepteert (maar ook nog probeert eraan te ontkomen door tranen eruit te persen). En ik heb de zanger zelf horen zeggen hoe veel hij van zijn moeder houdt, maar dat terzijde.
Emma w
Wat een mooi verhaal over dat misverstand met de bankplof.
En hiermee ben ik het eens, uit jouw verband gerukt:
>>>Het kan zelfs wel eens 'goed uitpakken', denk ik. Maar daarmee is het slaan op zich nog niet goed te praten. Het werkt soms gewoon en dat is nou net de narigheid. Het kan een eenvoudige manier worden om ongewenst gedrag snel te beëindigen. >>>>>>>
Ik denk nu dat als het vaker dan 3x/jaar voorkomt, er een rood lichtje moet gaan branden.
Later meer.
Daans
het kan liggen aan mijn gebrek aan inlevingsvermogen maar ik vind het allemaal wat ver gezocht.
Daans
tja, ik begrijp helemaal niets van Illegaal dus. Ben daar ergens wel tevreden over
