Ik sloeg de kinderen

Neuh

"Schiet u maar" Nee. Dit is tamelijk flauw naar reacties vissen. Zo iemand noemen ze troll.

Ik bedank voor de eer

En sluit me bij Genista aan. Volgens mij ben je een troll.

Ik schiet niet...

..ik geef je liever een flinke schop (jij begon, dus dan mag het hè), en een knal op de zijkant van je hoofd. Lekker?

(en nu maar hopen...

...dat het helpt en dat je je handjes voortaan zult thuishouden)

Haha

dat je denkt dat we daar intrappen... ben je dom of zo?

Dames dames

Al deze reacties zijn al te veel eer voor deze rare figuur. Zullen we mijn berichtje als laatste in dit draadje houden en verder niet meer reageren?

Hmm...

Weer wat geleerd: een troll.
Dat is dus iemand die met een probleem zit, veel kanttekeningen maakt, er voorlopig een niet-politiek-correcte visie op heeft, waarschijnlijk de enige is met kinderen die regelmatig flink uit de bocht vliegen, en daarom door de dames niet serieus genomen wordt?

Tjonge

In één keer goed!
Als beloning krijgt ge vandaag maar een half pakske slaag...

Zeg juno

Gaat dat zo bij jullie in Canada? Wat een achterlijk land dan...

Gaan jullie zo ook om met volwassenen?

dat ik vraag ik me altijd af als ik bijdragen van types zoals Juno en Illegaal lees. Geef je je moeder ook een klap als ze niet luistert, schop je je man als ie maar blijft etteren, etc. Of is het alleen maar omdat ze kinderen zijn en je zeker bent van de macht en kracht?

Trijntje

Je zou ze de kost moeten geven. Kijk maar eens in de rubriek Relatieproblemen, daar zie ik de klappen regelmatig voorbij vliegen.
Aan de andere kant is psychisch treiteren misschien nog wel erger. Mijn ex en ik waren daar meester in. Misschien had één van ons eens een klap moeten uitdelen, dan was ons jaren geestelijke mishandeling bespaard gebleven (want als een man me een lel geeft, ben ik zo weg). Maar dat is een heel ander verhaal.
Wat ik wel een heel enkel keertje doe, als dochter het bloed werkelijk onder mijn nagels vandaan treitert, is tegen haar zeggen dat het nu wel heel verstandig zou zijn om letterlijk wat afstand tussen ons te scheppen, omdat ze wat mij betreft zo solliciteert naar een reactie van mij, dat we in de gevarenzone komen. Gelukkig neemt ze dat serieus en verdwijnt naar haar kamer, zodat we allebei even kunnen afkoelen. Ik hoop dat ze dat blijft doen, ook nu ze gaat puberen...

Nou illegaal,

uit jouw hele posting kan ik niet uithalen dat je er problemen mee hebt. Je eindigt nogal "agressief" met `schiet u maar´.

En dat daardoor mensen je als een Troll gaan zien....tja......het is de toon die de muziek maakt, daar ga ik niet serieus op in.

Alleen terugmeppen..

Jongste heeft een poos de gewoonte gehad om als het haar niet zinde in de rondte te gaan meppen.. ik heb haar duidelijk gemaakt dat als ze dat zou blijven doen wij haar terug zouden meppen.. dat heb ik dus ook gedaan; niet hard ofzo.. het heeft wel degelijk het gewenste resultaat gehad, zij vond het niet leuk geslagen te worden; nou wij ook niet. En het was dus al snel over met meppen.

Tuurlijk, gewoon terugmeppen

Zodra ze een jaar of 16 zijn, zullen je kinderen vast terugmeppen.
Knal !
Op schouder, bil, soms zelfs zijkant van je hoofd.
Ze houden niet van andere vormen van straf: daar hield mama ook niet van.
Gelukkig heeft je 16-jarige de juiste meptechniek al kunnen leren van je. Gegarandeerd dat die meteen goed uithaalt.

En toch....

....ik ben zeker niet voor slaan. Zowiezo niet voor welk 'machtsmiddel' dan ook. Maar dat wil niet zeggen dat het nooit, om wat voor reden dan ook, toegepast wordt. Maar toch...waarom is een tik altijd zo not done. Waarom kun je een kind, ook al bedoel je het niet zo, ben je je niet bewust van de consequenties (of in ieder geval op dat moment niet), in een situatie van woede wel allerlei verwensingen naar z'n hoofd slingeren.
Natuurlijk begrijp ik het probleem: een corrigerend tikje, kan makkelijk leiden tot af en toe een klap. Een bestraffende opmerking kan makkelijk leiden tot een wat minder genuanceerde opmerking. Geen van beide goed, hooguit menselijk. Maar het verbaasd me elke keer weer, dat 'de tik' iets vreselijks is en een opmerking als bijv. 'ik ben je zat, ik wil je even niet mee zien' getolereerd wordt. Nogmaals, allebei geen schoonheidsprijs, allebei dingen die gebeuren, wanneer je het echt even helemaal gehad hebt, maar het valt me op dat het eerste als veel erger door volwassenen wordt ervaren als het tweede. En dat is dus wat ik me afvraag, ervaren kinderen dat ook zo? Hebben we wel enig idee of dat werkelijk zo is, zullen de kinderen die tik misschien ervaren als een korte, radicale correctie, en die opmerking iets wat veel meer consequenties heeft?
Bibi

Troll of niet...

Het enig juiste antwoord op de vraag 'Wat wordt er van gevonden' geeft Illegaal helemaal zelf in het allereerste berichtje: "Als je de grens heel duidelijk hebt gesteld: stop met plagen, schreeuwen , schelden, vechten." Grappig, om zo duidelijk de grens te stellen en die dan vervolgens als maatregel omdat die grens niet 'gepikt wordt' dan maar zélf te overschrijden. Een prachtige cirkelredenatie. Oneindig ook, zo, zo'n geweldscirkel. Lekker doorgaan hoor Illegaal, blijf maar in een kringetje lopen. Hopelijk draai je niet door. Bah. Verschrikkelijk. Groeten van Moes.

Maar moes

verbaal dan? Zijn jij en ik niet veel meer verbaal sterk dan onze kinderen? Kunnen wij niet veel beter een harde noot neerzetten? Toch iets om over na te denken.
Bibi

Slaande ouders

Je bent het rolmodel van je kind. Dat is een grote verantwoordelijkheid. Kinderen kopieren domweg het gedrag van ouders. Zo simpel is het. Je bent de spiegel waar ze in kijken.

Slaan weerspiegelt slechts je eigen onvermogen. Geef het goede voorbeeld, niet het slechte. Bedenk bij het laatste wat het over jou, de volwassene zegt.

Illegaal moet zijn grenzen maar eens bijstellen. Wellicht zijn de verwachtingen die hij heeft nogal onzinnig. Ga bij jezelf te rade. Houd jezelf een spiegel voor en bedenk wat voor ouder je bent. Ga jezelf de schuld geven i.p.v de kinderen. Het is zo kinderachtig, zo schadelijk bovendien. Grow up.

Hebben jullie...

als kind ook nooit een tik gehad ? Ik begrijp de opmerkingen wel, omdat illegaal het erg agressief brengt, maar zoals Bibi ook aanhaalt. Ik heb als kind wel tikken gehad. Ik gehoorzaamde wel...uit angst voor een klap. Ik wil dat juist niet voor mijn kinderen. Ik wil dat ze me gehoorzamen, omdat ze respect voor me hebben, omdat ze begrijpen dat ik gelijk heb(ook niet altijd) en het beste met hen voor heb. Toch begrijp ik die tik ook wel. Tenminste...ik zie het niet als macht, eerder als onmacht. Ik heb mijn kinderen ook wel eens een tik over de vingers gegeven, omdat ik het anders niet meer wist. Onmacht dus. Toch heb ik niets overgehouden van de enkele tikken van mijn ouders. Geen mishandeling dus, maar een tik op de billen. Natuurlijk wordt dan de grens heel vaag, maar vroeger was het meer normaal lijkt het wel. Er is nu ook zoveel meer informatie over opvoeden en hoe het anders kan, dat die tik een beetje taboe is geworden en eigenlijk ook helemaal niet nodig. Toch vraag ik me door de reacties hier af...als ik mijn kind, in het openbaar een tik op zijn vingers geef, reagereren jullie dan ook afwijzend ? Denk je dan ook bah ! Wat een slechte moeder ?

gr Dropke

Ja jade

daar heb je eigenlijk wel gelijk in.

Piedjee

Kinderen kopieren domweg het gedrag van ouders. Zo simpel is het. Je bent de spiegel waar ze in kijken.

Dit is zo waar, maar ook vaak heel moeilijk te doorbreken. Ik heb ooit een geweldig boek gelezen hoe het precies werkt tussen ouders en kinderen , die later dezelfde ouders worden. Pas als je je realiseerd, het hoe en waarom kun je het goed doorbreken. Toch moet je dan beginnen met je ouders als onschuldig kind te zien, zoveel jaren geleden en ze dingen vergeven. Het kopieren doen we toch wel. Ik ben bijvoorbeeld heel boos geweest op mijn moeder, maar nu ik zelf kinderen heb, denk ik in heel veel manieren toch weer hetzelfde. Volgens mij zit het veel ingewikkelder in elkaar dan hier even geopperd wordt. Toch dat rolmodel, blijft in alle opzichten de rest van heel veel levens.

Dropke

Bibi

Ik ben het met je eens hoor. Zeggen "ik ben je zat, ik wil je even niet mee zien' vind ik ook geen fijne manier van opvoeden net zomin als slaan. Maar misschien moet je beide niet doen? Gewoon niet slaan en geen denigrerende opmerkingen?
En voor de rest ja (dus niet zozeer Bibi), iedereen maakt fouten en schiet wel eens uit zijn slof maar zie het dan ook als zodanig, zeg sorry, heb spijt en neem je voor het anders, beter te gaan doen, maar verhef het niet tot een opvoedingsstrategie.

Mariarosa

Legaal

Kinderen zijn volgens mij de enige groep burgers die nog legaal geslagen mogen worden.
Ik heb vroeger ook wel klappen gehad. Het enige wat ik ervan heb opgestoken is dat ik mijn kinderen nooit sla.Er zijn betere manieren. Die kun je leren, als je wil tenminste.

Damajo

Dropke

Je hebt gelijk, het patroon is moeilijk te doorbreken. Het is niet eenvoudig. Maar niet onmogelijk. Ik leer nog dagelijks Ook na sessies psycholoog en psychotherapeut

Inderdaad, maar...

Ik heb ooit wel eens uitgelegd aan mijn baas waarom zijn gedrag mij deed denken aan een drensende tweejarige. Het kwam nooit meer goed tussen ons. Wel kwam hij de volgende dag met allerlei voorbeelden waarom ik zelf zo'n naar mens was. Daaraan kwam een hoop verbaal geweld te pas. Wat mij natuurlijk weer bevestigde in mijn mening. Een andere baas stond ooit met een metalen lineaal te zwiepen. Mmm, zou het toch aan mij liggen?
Dochter (ooit twee jaar oud, je zou het bijna niet meer geloven) zag op het kinderdagverblijf hoe kinderen elkaar mepten en besloot dat thuis ook eens uit te proberen. Komt nog best hard aan, zo'n onverwachte dreun in je gezicht. Terugslaan leek me niet de oplossing. Toen ik haar vroeg of ze wist hoe dat voelde, zei ze natuurlijk nee. Ik stelde voor dat ze het eens op zichzelf zou uitproberen. Ze gaf zichzelf toch een lel in haar gezicht! Brullen natuurlijk. Daarna hebben we plechtig afgesproken elkaar nooit meer te slaan. Ik pas nog wel eens de 'bovenhandse moedergreep' toe: een ferme greep om haar bovenarm, om haar even uit een ongewenste bui of situatie te halen.

Wanneer is slaan slaan?

naar aanleiding van draadje vroeg ik me gisteren af wat slaan is, is slaan echt een tik in het gezicht, Not done naar mijn idee. Is slaan een tik op de vingers als je kind iets doet wat niet mag. Is een tik een tik op de billen als je kleuter je vreselijk aan het irriteren is en je niet meer weet wat je moet doen. Eerlijk bekennen, ja ik heb mijn kleuter wel eens een tik op haar billen gegeven, niet hard natuurlijk, ze had geen blauwe billen maar wel om even duidelijk te maken dat wat ze deed absoluut niet kon. Tranen met tuiten bij haar (en vreselijk schuldgevoel bij mij) en ik heb ook sorry gezegd tegen haar.
Maar ondertussen vraag ik me wel nog steeds af, waar ligt de lijn bij wat mag en wat niet.
En is die paardrijles afzeggen dan wel zo eerlijk?

Je bedoelt;

is er ook een pedagogische tik; zijn er plekken waar je je kind dan wel mag slaan op het lijfje?
Dat ligt er maar net aan, wat wil je je kind leren. Vast staat dat opvoeden betekent dat je een goed voorbeeld moet geven en als jij iets anders doet dan kun je verwachten dat je kind dat als normaal beschouwt.

Mijn zoon krijgt wel eens een tik of ik scheld hem soms uit, uit machteloosheid gebeurt dat soms. Ik ben daar niet trots op, maar wel eerlijk in. Ik zeg hem ook later dat ik dat niet had moeten doen, als ik de hele situatie met hem doorpraat. En zo ziet hij dan ook weer dat het toegeven van je fouten heel normaal is...

Sorry

Sorry dat ik het hier durf te zeggen, maar ik heb een "zorgenkind" dat af en toe volledig door het lint gaat. Het enige dat dan helpt, is hem compleet in een andere mood krijgen. Anders gaat hij dingen beschadigen, draait nog erger door en komt daar niet meer uit. Dus ja, op zo'n moment kan hij een tik voor zijn bil krijgen. Duidelijk, niet pijnlijk en daarna is de situatie afgelopen, voor iedereen. Vaak zijn we dan al 2 uur lang alle erkende opvoedingsmethoden aan het uitproberen. VOor de duidelijkheid: dit komt ongeveer 5 keer per jaar voor, zeker niet vaak, want kind is van nature bepaald geen etter.
Andere suggesties zijn welkom, want ik ben hier zeker niet blij mee of trots op. Gang, uitrazen, geen sticker, redelijk praten, even vasthouden, geen tv, dat helpt in zo'n situatie allemaal niet. Maar na urenlang gelazer, wil ik dat het afgelopen is zonder dat ie zijn kamer afbreekt.