Hoog iq vs andere talenten

Maylise

Ik ben niet Mirjam (waar is zij trouwens gebleven) en mij gaat het er niet om dat IK vind dat IK verhalen over haar kwijt moet, maar dat een KIND het leuk zou vinden af en toe te kunnen zeggen dat zij een goed leerprestatie heeft gedaan tegenover bijvoorbeeld leeftijdgenoten.

Kinderen onderling

Kinderen onderling rekenen elkaar vlug af op gedrag wat niet buiten de groep valt. Daar ben ik ook niet gelukkig mee maar ik zie het op elk gebied. Het slome meisje bij gym wat niet mee komt, het jochie dat graag met poppen speelt, het kind wat heel slim is of juist helemaal niet zo slim is worden allemaal afgerekend op hun anders zijn. Onder groepen kinderen is er vaak weinig tolerantie voor afwijkend gedrag (met gelukkig ook hele positieve uitzonderingen). Dat gaat niet alleen op voor slimme kinderen maar voor alle kinderen die iets anders doen.

John Lennon zong al "they hate you if you're clever and they despise a fool"

Maylise

O jee cobi, nou word ik heel onzeker (ook ot)

Ga ik al mijn postings teruglezen of ik per ongeluk niet een keer collegaatje gebruikt heb. Volgens mij niet Buurvrouwtje weet ik zeker dat ik dat nooit gebruik.

Vriendinnetje gebruik ik inderdaad. Ook heel slecht en heel ergerlijk. En dan heb ik niet eens een universitaire ballenstudie gedaan. Ik kom wel uit dat milieu vrees ik. Ik ben wel het prototype zwarte schaap van de familie, maar samen met het vreselijke kakaccent wat ik nog steeds heb, zijn sommige woorden niet uit mijn vocabulaire te slaan.

Mea culpa!

Nog even dan moeza

Ik vind het een duidelijke zaak. Maar ik heb het dan ook zelf ervaren en nu zie ik mijn zoon de eerste schreden op dat pad zetten. Ik vind het ook vreemd dat mensen zeggen dat ze het zelf niet herkennen, omdat jouw vraag niet wordt ontkracht door één ontkenning. Zo stellig kwam je niet binnen. Je kwam met een ervaring die voor jouw eigen leven nogal universeel leek met de vraag hoe anderen dat ervaren. Dat anderen het anders ervaren wil nog niet zeggen dat jouw ervaring niet bestaat. Gaap dus.

Maar even terug naar die duidelijke zaak. Zoon is net versneld. Er zitten nu kinderen in zijn klas die 1 of 1,5 jaar ouder zijn en die vier of meer avi-niveau's lager zitten. Die gaan dus klieren en treiteren, ze voelen zich bedreigd. Van mijn zoon wordt nu verwacht dat hij me die treiterijen weet om te gaan. Met een beetje pech krijg je nog het advies dat slimme kinderen dat soort gepest altijd te serieus nemen, dat hij gewoon moet leren om het van zich af te laten glijden. Het komt heus wel goed, inmiddels heeft hij weer wat meer hun respect weten af te dwingen, maar als je dat stelselmatig je hele jeugd van zowel volwassenen als leeftijdgenoten over je heen krijgt dan is het echt niet leuk.

Ook als andere forummers dat niet zo ervaren blijft het voor het kind in kwestie nog steeds niet leuk. Ook als mensen zeggen dat dat soort gedrag bij iedere afwijking kan ontstaan blijft het nog steeds niet leuk. Bovendien wordt er meer verwacht van hem dan van zijn leeftijdgenoten, want die hoeven ceteris paribus niet met die sjit te dealen.

En nog even over die intelligentie die als last voelt: bij mij is dat zeker zo geweest. Bij mij he, voordat nu iedereen weer over me heen valt. Eraan gekoppeld was een grote emotionele gevoeligheid, een onvermogen om met leeftijdgenoten om te gaan, eenzaamheid en onzekerheid kortom. Onbewust heb ik gehoopt dat mijn zoon binnen de 'normale' percentielen zou vallen. Toen dat niet zo bleek te zijn heeft mijn man me echt onder druk gezet om NU te bedenken wat alle leuke en prettige kanten ervan zijn. Want als ik dat niet kan, dan kan ik mijn zoon niet goed begeleiden bij zijn zoektocht naar zijn eigen kracht en zijn eigen weg. Ik kan me dat moment nog goed herinneren, dat ik echt gewaar werd hoe negatief ik over sommige aspecten van mezelf denk. En hoe belangrijk het is om de positieve kanten weer naar boven te halen. Ik moet van mijn eigen kracht houden en genieten. En mijn kinderen ook...

???? snap er niets van

Ik sanp echt niets van de reactie van Cobi. Ik ben een ongelofelijke levensgenieter. Ik mag toch een reactie geven? EWn dan ben ik ineens heel calvinistisch. Nou ja..zal wel meer over Cobi zeggen dan over mij.

Het echte probleem

Rodebeuk schrijft: 'Eraan gekoppeld was een grote emotionele gevoeligheid, een onvermogen om met leeftijdgenoten om te gaan, eenzaamheid en onzekerheid kortom.'
Volgens mij beschrijf je nu net wat het echte probleem is bij de hb-ers die het moeilijk hebben op school. En dat is niet de hoge intelligentie, maar meer de problemen op het sociaal en emotionele vlak. Ik ben in het geheel niet overtuigd van een causaal verband tussen die twee, of in ieder geval niet een verband dat meer met hb te maken heeft dan met het 'anders' zijn.
Elk kind dat 'anders' (intelligenter, dommer, dikker etc) en dat zelf doorheeft moet daar mee om leren gaan. En jammergenoeg zal het ook moeten leren met vervelende opmerkingen om te gaan. Een dikke huid ontwikkelen is zeker handig. Niet leuk en het vervelende gedrag is zeker niet goed te praten maar er zijn er nogal wat die ermee te maken hebben in een gemiddelde klas.
Mijn zoon doet het juist helemaal niet goed op school, maar laat gelukkig opmerkingen erg makkelijk van zich afglijden. Zal hij wel van mij hebben, wel hoogbegaafd, maar daar nooit problemen mee gehad. Wel werd ik altijd geinstrueerd niet teveel met mijn mooie resultaten te koop te lopen, inderdaad, omdat het maar een kadootje is dat makkelijke leren.
Verder snap ik Cobi's bijdragen juist wel goed, ik wou dat ik het zo gevat kon neerschrijven (daar ben ik niet slim genoeg voor, haha!).
Jose

Moeza

Graag gedaan. Ik word er natuurlijk ook rustiger van als het me lukt dit niet al te lang op te schrijven, en op een manier dat ik niet allemaal verkeerde interpretaties over mezelf afroep. Lastige materie. Soms zit je in een stroom, gisteren had ik een gesprek met IB en leerkracht op school en ze leken te snappen wat de dingen zijn waar ik bang voor ben bij mijn zoon, wat mijn redenen zijn om VVV te vragen bijvoorbeeld. Ik hoop dat mijn zoon in groep 8 net zoveel heeft geleerd als de reguliere kinderen. Vaak is dat lastig bij kinderen met zijn profiel. Ik hoop dat hij dan net zoveel zelfkennis, leerstrategieën en werkhouding heeft ontwikkeld als de anderen. En dat zal niet lukken zonder aanpassingen.

Toen ik het eind van je bericht nog niet gelezen heb schrok ik van het woord 'helaas'.. maar je bent ermee bezig. Laat dat begrip maar gaan joh!

Engelandvaarder

Ja, dat zoeken naar verschillen die het wel of niet hebben van problemen verklaren en het duiden of dat dan wel of niet onder hb valt... je kunt er een studie van maken. Ik was het niet van plan.

Aan het eind van de dag is er een groep met een complex van eigenschappen/gevoeligheden, en er zijn andere groepen met andere combinaties daarvan. Dat kun je dan constateren. Maar zolang er geen pil of andere simpele therapie is zullen die groepen toch elk naar hun eigen oplossing moeten zoeken.
Zeggen dat je niet gevoelig moet zijn omdat je dat niet mag zijn of omdat er ook mensen zijn die net zo intelligent zijn en niet zo gevoelig - ik zou niet weten wat je daarmee oplost.
Het wordt pas anders als iemand met dat profiel algemene uitlatingen gaat doen over dat alle hb-ers die emotionele problemen moeten hebben omdat die problemen logischerwijs een op een overgaan met een hoog IQ. Wat al uiterst onwaarschijnlijk is omdat er geen IQ-gen is. Ik heb alleen maar onderzoek gezien waar een correlatie is gevonden tussen hoog ruimtelijk inzicht en emotionele gevoeligheid. Dat is veel beperkter. Niet iedere hb-er kan een kegel schuin doorsnijden en uit zijn hoofd die ellips definieren. Of wel?

Rodebeuk

rodebeuk zei: 'Zeggen dat je niet gevoelig moet zijn omdat je dat niet mag zijn of omdat er ook mensen zijn die net zo intelligent zijn en niet zo gevoelig - ik zou niet weten wat je daarmee oplost.'
Volgens mij los je daarmee op dat de twee losgekoppeld worden en het slim zijn uit de probleemsfeer gehaald wordt. Het is namelijk erg handig om slim te zijn en je kunt je intelligentie aanwenden om je andere zwakke plekken aan te pakken. Dat is een stuk moeilijker met Asperger oid. Verder zeg ik nergens dat je niet gevoelig zou moeten zijn, ik vind dat juist een mooie eigenschap. En last van onzekerheden heb ik zelf ook, maar die hebben volgens mij niet speciaal met mijn intelligentie te maken.
Verder heb ik wel degelijk het gevoel dat sommige ouders en hb-ers ervan uitgaan dat als je erg slim bent je daar altijd problemen van zult ondervinden. Daar ben ik het niet mee eens, en dat punt wilde ik maken.

Engelandvaarder

Ik denk niet we zo ver uitelkaar liggen. Als iemand al problemen heeft is het logisch om te kijken of er samenhang is met ander eigenschappen. Als die persoon dan ook een heel hoog IQ heeft bepaalt dat allicht voor een deel welke vorm die problemen aannemen, het heeft allemaal met elkaar te maken.
Als iemand slim is en geen problemen heeft dan is het een valse redenering om uit het voorkomen van mensen die slim zijn en wel problemen hebben te concluderen dat alle slimme mensen problemen moeten hebben, dus ook het exemplaar zonder problemen. Dat heet problematiseren en daar kan ik je helemaal in volgen.

Maar het omgekeerde geldt ook. Jouw stelling dat je slim zijn categorisch kunt loskoppelen van emotionele problemen wordt niet gedragen door het voorkomen van mensen die slim zijn en geen problemen hebben. Dat levert je onvoldoende bewijs op.
Weet je, ik redeneer hier liever niet al te veel over. Het is allemaal zo algemeen, het levert geen klap op voor het individuele geval.

Nee, klopt rodebeuk

Nog even snel want ik heb eigenlijk helemaal geen tijd voor een uitgebreide discussie (ik ga een week weg, New York, here I come!). Je hebt gelijk dat algemene tendensen niet zo veelzeggend zijn voor een individueel geval, maar alle herkenning lezend in de reacties op jouw postings doet wel vermoeden dat veel deelnemers in deze draad wel een verband zien met emotionele problemen. Ik wilde vooral een vraagteken zetten bij een causaal verband, en de specifieke rol van intelligentie bij de problemen die hier zoal voorbij komen.
En natuurlijk weegt mijn individuele ervaring niet zwaarder dan de jouwe of die van anderen, en bewijs is het al helemaal niet. Mijn reactie werd vooral getriggerd door een ouder die zei dat ze moeite moest doen om de positieve kanten in te zien van een hoge intelligentie. Dat verbaast mij ten zeerste, als je het mij vraagt slaat de balans uiteindelijk toch overduidelijk positief uit. Verder is intelligentie ook maar één aspect van ieders persoonlijkheid, niet meer en niet minder.
groeten,
Jose

Atlantische vaarder

Hihi Jose,

Eigenlijk had ik ook helemaal geen tijd.
Volgens mij waren we er met een glaasje rosé prima uitgekomen. Het weer is ernaar..

Ik blijf trouwens de vraag naar een causaal verband overbodig vinden, omdat een zware correlatie ook een dusdanig aantal mensen oplevert die dit soort problemen wel ervaren dat het zinnig is om erover van gedachten te wisselen. Analyserend, oplossingsgericht.. maar aanvankelijk zal dat toch vooral met herkenning beginnen.

En wat die moeder betreft: dat moet je misschien meer zien als een poging om de eigen ervaringen en die van het kind uitelkaar te houden. Niet altijd makkelijk, work in progress.

Goede reis!

D

Proost!

Hij is lekker!

Helaas zit ik nog achter de computer op zolder te werken.
Baal.... ik ga het in het weekend wel goedmaken.

Dezelfde ervaring

Mijn dochter heeft dan geen super-genie-IQ, maar zij doet het wel heel goed met dans.
School weet dit, maar ook hier geldt, dat de kop niet over het maaiveld uitgestoken mag worden, of...
Het ging zo ver, dat een kind op school haar "ballet-nerd" noemte, en zij vond dat heel erg kwetsend. De meeste kinderen hier doen ballet alleen ter recreatie, maar zij is er serieus mee, traint in elke vrije minuut etc.
Een keertje had zij een optreden tijdens schooltijd, ik dus netjes verlof aangevraagt en de directeur heeft daar een heel drama over gemaakt. In de schoolgids staat, dat ze interesse in kunst willen bevorderen, maar ook dat zo te zien alleen maar zolang het koppie niet uitsteekt over het maaiveld...
Resultaat hiervan is, dat dochterlief zich meer en meer aansluit aan de andere meiden bij haar balletschool - "die snappen mij tenminste". Vind ik best treurig, hoor, want zo leuk het ook is, maar ik wil toch, dat zij ook met mensen bezig is, die niet met ballet bezig zijn, anders wordt haar horizon toch ook vrezelijk nauw. Zij durft ook op school nauwelijks erover te vertellen, omdat zij bang is, dan weer als nerd uitgemaakt te worden.

Multi talent

Mijn dochter heeft een hoog IQ, is erg creatief én blinkt ook nog eens uit in haar sport.
De psycholoog die haar destijds testte noemde haar een multi-talent, als ze haar zinnen erop zet kan ze in alles uitblinken.
Hartstikke leuk natuurlijk maar ook hier loop ik nog weleens tegen de opvatting 'doe maar normaal dan doe je gek genoeg' op.
Ook op school is gevraagd of ze wat minder 'te koop' wilde lopen met haar prestaties omdat dat niet leuk was voor andere kinderen.
Ik vind dat jammer, het demotiveert mijn dochter ook. Ze heeft een hele periode gedacht dat ze raar was en het heeft lang geduurd eer ik dat weer uit haar hoofd had gepraat.
Ik ben persoonlijk van mening dat het juist geweldig is om te proberen haar potentieel zoveel mogelijk te ontwikkelen en ik ben ontzettend trots op haar.
Ik hoop dat zij in haar leven tot grote hoogtes mag stijgen, wat ze ook gaat doen, en dat er mensen zijn die haar dan in zullen kunnen begeleiden.