Hoog iq vs andere talenten

Niet altijd

Ik herken niet zo dat iemand niet blij zou mogen zijn als zijn kind erg goed kan leren. Je hebt dan toch supergeluk (niet negatief bedoelt)? Ik heb een paar vriendstellen met zeer begaafde kinderen, zij vertellen daar over en wij vinden dat gewoon heel leuk en fijn voor hen en hun kinderen, zij zijn weer blij dat mijn kind, ondanks alle tegenslag in zijn leven, zijn plek zo goed gevonden heeft. In mijn omgeving hoor ik mensen niet afgeven op ouders die trots zijn op hun goed-presterende kinderen, of dat nou op school-, sport- of wat dan ook gebied is. Vergis je niet, het lijkt dan dat er veel aandacht is voor kinderen met leerproblemen, maar de reacties die je dan als ouder krijgt zijn echt niet altijd leuk, ook lang niet iedereen begrijpt het (en ook lang niet iedereen begrijpt dat ook ouders van moeilijk-lerende kinderen trots kunnen zijn op de prestaties van hún kind). Ik denk dat je als ouder extra gevoelig bent voor de reacties van anderen op jouw kind of het nou goed of minder goed presteert. En ja, soms baal ik wel dat mijn zoon niet degene is geworden die hij had kunnen zijn als hij niet ziek geworden was (en daaraan een verminking én leerproblemen overhield), ik ben niet jaloers, ik had het echter mijn kind ook zo graag gegund!

Ik ken eigenlijk alleen maar bescheiden ouders

Of ik moet het 'opscheppen' niet herkennen. Ik heb altijd het idee dat ik veel meer waarde hecht aan kinderen van anderen dan de ouders zelf

Buiten het feit dat ik trots ben op elke beweging die mijn zoontje maakt 'o hij wijst naar de lamp, wow ' ben ik altijd oprecht bewonderend naar andere kindjes toe. Een kindje van mijn nichtje liep met negen maanden, zo knap vond ik dat, kindje van mijn vriendinnetje praat geweldig, ik vind dat heerlijk, net een spons. Ik kan daar niet over uit. Een oud-oppasje van mij scoorde gigahoog op de toptoets, ik wist niet eens wat een toptoets was, maar wat was ik plaatsvervangend trots Ik krijg altijd positieve verhalen te horen van andermans kinderen, ik vraag er actief naar en vind het superleuk om te horen. Ik vind het ook geen opscheppen. Ouders mogen van mij vertellen dat hun spruit met 9 maanden al liep, hun kind met vier jaar al kon lezen en dat Pietje in de selectie van voetbal zit. Ik vertel zelf ook rustig dat ik mijn zoontje een knap kind vind en dat hij al heel goed praat.

Ik heb drie broertjes die hoogbegaafd zijn, één broertje en ikzelf zijn dat niet. Interesseert mij dat? Nee niet echt. Want ik ben ook gelukkig, heel gelukkig zelfs. Gelukkiger denk ik wel, als mijn oudste HB-broertje die geplaagd wordt door allemaal onzekerheden, faalangst, minderwaardigheidscomplexen en afhankelijkheid.

Problemen meer weerklank?

quote: "Dat je met problemen meer weerklank vindt is niet zo gek."
Ik mag dan geen hoogbegaafd kind in huis hebben, ik heb een dochter die wat slimmer is. Zonder dat ik veel over haar vertel, krijg ik toch vaak te horen dat ze zo leuk en bijdehand is blablabla. Veel lof, maar ze zit dan ook niet aan de top.

Ik heb echter wel een zoon met een probleem; nou, daar kan je al helemaal niet over praten. Mensen kijken je met een scheef oog aan alsof ik het zou verzinnen, of als ze je geloven, vinden ze het allemaal erg zielig, en wuiven ze je problemen weg: het gaat wel over (nee dus), hij komt er wel, je hoeft niet zo 'slim/handig/sociaal' te zijn om ver te geraken in het leven... . Immers: Bill Gates zou een austist zijn en men vermoed dat Einstein ook wel wat in die richting had.

Dus: daar waar je niet kan spreken over kinderen die heel bovengemiddeld zijn, kan je dat evengoed niet over kinderen die anderszins uitvallen.
Bevestige ook mijn collega met een zwaar minder-valid kind, waar ze de benen voor onder haar lijf moet lopen. Hoe vaak hoor ik mensen niet zeggen 'dat ze overdrijft'.

Reden?

oké, ik krijg natuurlijk niet altijd vervelende reakties natuurlijk. Maar mijn ervaring leert mij toch dat ik nooit meer ongevraagd, of zonder dat het nodig is, de stoornis van mijn zoon zal toelichten (behalve op OOL). Zelfs mijn eigen familie heeft weinig begrip en maakt wel eens snerende opmerkingen over dat hij nu toch echt wel flauw doet (omdat hij bv. schrik heeft van de 3 honden die mijn moeder heeft, en ze weet dat die schrik na 10 min. weer over is, ‘moet dat gedoe nu elke keer opnieuw’).

Nikus: zonder dat ik bot wil klinken (sorry), het verschil tussen onze zonen is misschien dat een deel van de problemen bij jouw kind zichtbaar zijn (hm, al gaat dit niet op voor mijn collega). Aan mijn zoon is niets te zien en dat maakt misschien dat mensen sneller denken dat ik overdrijf – terwijl ik mij enkel terecht zorgen maak. En mensen die op de hoogte zijn van de problematiek die jij beschrijft, kunnen toch gewoonweg niet de situatie wegwimpelen.
Of, het ligt misschien aan mijn persoonlijkheid; ik irriteer mensen misschien snel, of jij bent zeer aardig .

Cobi schreef nog iets over de patientensfeer: daar kan ik inderdaad wel inkomen. Een kennis heeft een erg hb kind, waar ze ondanks zijn jonge leeftijd al heel wat mee te stellen heeft (gehad). Ik denk niet dat mensen problemen hebben of jaloers zijn als ze vertelt dat hij met 4.5 jaar naar groep 3 ging, de meesten (hun eigen kind indachtig) kunnen maar huiveren bij zo’n idee; daar krijgt dat mannetje echt wel bewondering voor; over jaloezie heeft ze toch nog nooit iets gezegd. Maar de moeder gaat vaak uit van een scenario dat het kind later vast en zeker depressief worden, zich altijd onbegrepen zal voelen. Dat wordt haar denk ik minder in dank afgenomen. Ze doet er dan toch maar beter aan om de positieve eigenschappen van haar hb kind te benadrukken (dus toch liever opscheppen dan!).

Beetje ot over jaloezie

Ik ben nooit jaloers op het kind van een ander. Ik vind kinderen van anderen juist geweldig. Ze maken mijn werk zo bijzonder en spannend en vermakelijk. Ik ben wel eens jaloers op mensen die heel gezond zijn, barsten van de energie of zich weinig zorgen maken. Niet dat ik het anderen niet gun, zo'n fijne eigenschap. Het is meer in de zin van: dat wil ik ook.
Ik vind de opmerking van Lidwientje intrigerend: hoezo slaat jaloezie een discussie dood? Ik heb er even over nagedacht en misschien bedoel je dat sommige mensen bij een meningsverschil heel snel roepen 'dat het de kift wel zal zijn'? Graag opheldering .
Groetjes
Massi
PS: Lidwien, totaal ot maar heb jij nog leestips voor de vakantie?

Je komt er zelfs mee in de krant

Tja, Tops heeft gelijk.... Maar ik heb wél al meerdere mensen horen roepen dat het dús een "stuudje", "autie" of "nerd" is, of dat zijn dominee-vader hem wel op zijn kop gezeten zou hebben.... En dat vind ik dan weer jammer.

Duppie

De vader van krajicek

sloeg zijn zoon (en dochter) als die niet hun best deden.

Kiki (ot)

Waarom noem jij je broers broertjes?

Tirza

Cobi (ot)

Gelukkig is irony my middlename.

Tirza (ook heel goed gelukt)

Rafelkap (o.t.)

Bedankt voor je aanbod, ik dacht dat je dan zelf een hotmail moet openen. Doe ik wel een keer, ik zit nu even diep in de sjit omdat ze me op mijn werk de wacht aangezet hebben. Ik krijg een rij punten waar ik binnen een aantal maanden verbetering in moet tonen, anders is het einde oefening. Het is echt even slikken omdat ik, wat ik ook probeer, iedere keer tegen dezelfde dingen aanloop. Maar goed, ff beetje druk dus.

Haha cobi

Ja die indruk kreeg ik echt van je)

Tirza o.t.

Ik noem mijn oudere zussen ook zusjes als ik niet uitkijk

Stuudje

Maar ik heb wél al meerdere mensen horen roepen dat het dús een "stuudje", "autie" of "nerd" is, of dat zijn dominee-vader hem wel op zijn kop gezeten zou hebben.... En dat vind ik dan weer jammer. ===
Het enige wat ik dacht toen ik las dat hij meer vakken naast zijn verplichte kost erbij had gedaan was 'jeetje die is gek!' In de positieve zin hoor, ik heb daar wel ontzag voor, maar ik ken niemand die daar zin in zou hebben. En hij heeft groot gelijk als hij daarmee zijn mogelijkheden heeft vergroot en als het je toch redelijk makkelijk afgaat... waarom niet?
Hier in de stad is overigens ook een jongen die het buitengewoon gedaan heeft op het gymnasium. Ik vind zoiets het in de krant vermelden wel waard.

Zusje (ot)

Ik noem mijn zus ook vaak zusje,ze is zes jaar jonger..
Bastet

Haha tirza, laat het ze idd maar niet horen

Er zit tussen de jongste en mijzelf 16 jaar.
De broertjes zijn 11,13,15 en 24, dus eigenlijk doe ik maar één volwassen kerel te kort. hahahaha

Hoewel die van 15 ook aardig groot wordt.

En ik ben per slot van rekening de oudste

Broertjes

Ik heb alleen 'broertjes', jongere broertjes dus. En praat ook altijd over 'mijn broertje' en zeg nooit broer. En als mensen dan mijn 'broertjes' zien zijn ze verbaasd dat mijn 'broertjes' 2 meter zijn en 2 koppen boven mij uitsteken. Ik ben hun 'zus'. En ik verbeter ze zelfs als ze me 'zusje' durven te noemen...
Ja, ik moet toch op de een of andere manier overwicht houden niet dan? Ze zijn in aantal al met meer (ben het enige meisje) en zijn groter én stukken sterker....
Dus 'broertjes' om het enigzins in evenwicht te houden.
groeten albana

Wat een reacties!

Wat een reacties maakt het weer los! Regelmatig duikt dit onderwerp weer op en iedere keer een berg van reacties. Dat zegt ook al iets.
Zelf vind ik het jammer dat in ons land het nogal not done is om te zeggen dat je leren leuk vind. Dat bijv. je kinderen graag naar school gaan. Mijn dochter op de middelbare school vindt bijv. de proefwerkweek hartstikke fijn. Veel vrije tijd, vroeg thuis. Als ze dat zegt, dan verklaart iedereen haar voor gek.
Ikzelf, tegen de 50 jaar, ga na de zomervakantie weer studeren. Gewoon, omdat ik dat leuk vind. Maar de meeste reacties uit mijn omgeving (behalve dan van vrienden die vinden het erg leuk) zijn nogal raar. Nou, ik ben blij dat ik dat niet meer hoef, en ik snap niet dat je daar nog zin in hebt. Kun je niet beter een baan zoeken, verdien je ook nog wat. En dat soort dingen.
Als je heel handig bent en je kunt mooie dingen maken, dan vindt iedereen dat geweldig, of als je creatief bent dan prijst iedereen je de hemel in. En als je een goed stel hersens hebt en die dus wilt gebruiken dan is dat nog steeds een beetje raar.

Totaal geen herkenning

" als je een goed stel hersens hebt en die dus wilt gebruiken dan is dat nog steeds een beetje raar. "

Misschien ligt het aan mijn omgeving maar ik herken er niets van, ja hier op het forum word wel eens anders gereageerd dan in mijn familie/vriendenkring.

Ontwikkelen is juist super, meer eruit willen halen, jazeker wil ik dat wel en ook voor mijn kind(eren). Maar dat is iets heel anders dan opscheppen (en dat mag van mij dus ook best eens) of opbieden wat ik 'zielig' vind.

Ineke, ik geef regelmatig les aan volwassenen, op met name de deeltijd heb ik regelmatig mensen die rond jouw leeftijd zitten, niets mis mee, talent komt altijd boven drijven.

Dat zeg ik, cobi

Irony is my middle-name. Dat betekent, dat je bij mij eigenlijk nooit echt weet wat je er van moet denken. Ik heb er (IRL) mensen mee tot razernij gedreven. Het is een gave, het is een gave.

Overigens ga ik er van uit, en dat is niet ironisch, dat iedereen zijn eigen kind erg goed gelukt vindt.

Tirza

Ineke

"Zelf vind ik het jammer dat in ons land het nogal not done is om te zeggen dat je leren leuk vind" Je bedoelt dat het in jouw omgeving kennelijk not done is. Ik ben 50 + , ken meerdere mensen die nog een studie beginnen en hoor daar alleen maar positieve reacties op.

Weet je

Wat een rare wending krijgt dit draadje, ook al zijn sommige reacties overdreven of ironisch bedoeld, er zit natuurlijk wel een boodschap in.
Het ging mij bij mijn reacties in dit draadje er helemaal niet om dat ik de goede prestaties van mijn dochter te pas en te onpas kwijt moet. Dat doe ik namelijk never nooit. En dat ik haar meer zou vinden dan mijn andere kinderen die gewoon lekker meekomen. Of andersom dat ik hen weer beter zou vinden omdat zij er harder voor moeten werken. Ook ging mij het er niet om dat mijn dochter juichend met het papier met haar cito-uitslag, toptoets oid in haar handen op de toneelclub moet rondrennen of ermee een dansje moet maken om de vlaggemast van de scouting of er van tent naar tent mee moet rennen. Nee, het ging mij er om uit te leggen dat zij deze dingen voor zich moet houden, dat zij nooit hier iets over kan zeggen, er niet trots op kan zijn. En als zij het een keertje laat vallen dat zij gelijk een stuudje, nerd of studie is. En dat dat haar wel eens een keertje dwars zit, want ja, iedereen wil zijn verhaal wel eens kwijt kunnen of lof krijgen voor een bijzondere prestatie. Dat het gewoon jammer is. Ook ging het mij er niet om dat haar constant lof toe gezongen moet worden, of dat de rapporten van haar uitgebreid door de familie besproken dienen te worden.. Nee, dat zijn allemaal dingen waar wij ons verder niet bezihouden. Verder is zij of zijn wij helemaal niet tobberig of probleemachtig hier mee bezig. Het is alleen dat zij het leuk zou vinden dat er ook voor zo'n prestatie wat waardering zou zijn.
Kennelijk is het mij niet gelukt dit over te brengen, op een andere manier kan ik het niet uitleggen, en gezien de wendingen die dit draadje neemt, houd ik het verder voor gezien.

Moeza: onderwerp en forum

Ik denk dat het niet alleen aan het forum ligt maar ook aan het onderwerp.

Wat mij betreft: ik kan je helemaal volgen, ook uit eigen ervaring. Brrr ik heb geeneens zin om op te sommen wat ik voor feedback heb gekregen in mijn jeugd.

Uiteindelijk is de vraag stellen haar beantwoorden. Aan de richting van dit draadje kun je zien hoe het met de houding in het dagelijks leven gesteld is.

Moeza

Ik weet niet precies over welke wendingen je het hebt, maar het kan toch zijn dat mensen het níet herkennen? Een draadje neemt vaak een wending, dat is logisch, want er wordt op elkaar gereageerd, zo loopt het met 'echte' gesprekken ook vaak.

Eh moeza

Ben jij dan Mirjam? Je mag niet met twee namen posten in één draadje

Tirza

Reina

Ik kan het kennelijk niet uitleggen, hoe het is voor zo´n kind. Door alles in het overdrevene te trekken zoals nu gebeurt, irl kun je daar meteen op reageren, dan heb je bodylanguage erbij, dat is toch anders. Als het dan hier zo staat, zonder lach of wat dan ook, die je er normaal bij ziet, dan denk ik, laat maar, ik kan het dus niet duidelijk maken.

Eh, tirza

Nee.

Door elkaar lopen

Er lopen inderdaad verschillende dingen door elkaar. Moeza wilde geloof ik vooral weten waarom kinderen (of hun ouders) niet mogen zeggen dat ze iets heel goed hebben gedaan op leergebied. Maar inderdaad ging het daarna over van alles en nog wat. Dat zijn discussies nou eenmaal

Maar goed ik herken niet zo veel in je eerste posting. Ik heb niet het idee dat het geaccepteerder is om op te scheppen over voetbal prestaties dan over school prestaties. Als een kind iets goed presteert zal ik daar altijd wat leuks van zeggen, ongeacht op welk gebied dat was.

Zelf heb ik niet echt de behoefte om de prestaties van mijn kinderen (of non-prestaties) buiten de familie kring te bespreken. Daardoor heb ik waarschijnlijk ook zelden last van negatieve reacties. Gewoon omdat het geen onderwerp is wat vaak besproken wordt.

Binnen ons gezin prijs ik uiteraard goede prestaties wel. Aan de andere kant vind ik het ook onzin om te lopen juichen als een kind zonder te leren een 9 haalt op een topografie toets. Tuurlijk zeg ik dan dat het mooi gedaan is maar ik doe niet alsof het een unieke prestatie is. Als dat zelfde kind vervolgens een werkstuk in elkaar draait met veel liefde en aandacht juich ik daar inderdaad wat harder voor. Maar dat betekend niet dat goede cijfers zonder te leren niet gewaardeerd worden. Alleen ik sta er niet uitgebreid bij stil, dat klopt.

overigens push ik dan weer wel. Ik vind het wel belangrijk dat ze zoveel mogelijk uit hun schoolopleiding halen als er in zit. Talenten niet verspillen en zo (ook heel calvinistisch trouwens).

In mijn omgeving zijn trouwens meerdere 40+'ers die zich weer op de studie hebben geworpen en ik heb daar niks negatief over gehoord. De meeste mensen vinden het alleen maar leuk. Bovendien toen ik na mijn studie nog weer verder ging met studeren waren er ook meerdere mensen in mijn omgeving die ook duidelijk maakten dat zij er absoluut geen zin meer in zouden hebben. Dat heeft niks met jaloezie te maken trouwens. Die mensen hadden er gewoon echt geen zin in en keken met verbazing naar het feit dat ik me verder in de schulden wilde steken om nog vier jaar te studeren voor een doctorat. Daar begin je toch niet aan? Ik heb dat nooit een rare vraag/opmerking gevonden. Ik snap juist heel goed dat veel mensen daar gewoon niks aan vinden en liever die tijd gebruiken voor wat anders.

Maylise

Rode beuk

Klopt, ik heb vroeger ook allerlei dingen naar mijn hoofd gehad. Ook mijn broer. Wij gingen naar het lyceum in de stad, de meeste van zijn vrienden naar de mavo in het dorp. Vrij geregeld riepen ze, als ze langs ons huis kwamen, ¨Pieter, studie!!¨ en dit is nog een milde. Dat zijn geen leuke dingen en ondanks dat hij een goede positie heeft, heeft ie het toch nog wel eens over.
Vandaag kwam dochter ook weer thuis met een ¨lachuh joh¨ opmerking (maar ondertussen) die gemaakt was op school thuis. Dan kan je dingen die hier worden geschreven even niet helemaal hebben. Dan voelt intelligentie aan als een last ipv iets moois, als je er om ´gepest¨ wordt.