Hoevaak passen de grootouders een weekendje op
zodat jullie een weekend samen rust hebben?
Eens per kwartaal, eens per maand, eens per jaar, nooit?
Ik heb kleinkinderen en hun ouders willen graag elke maand een weekend kindervrij/rust; ze verwachten dat wij de ene maand oppassen, de andere grootouders de andere maand. Het zijn echt nog ukkies, 's nachts soms wakker, in alle vroegte uit bed, dat soort werk, we hebben dan echt een werkweekend en moeten maandag ook weer gewoon werken.
Tussendoor komen ze met hun kinderen nooit op bezoek, tenzij een van ons jarig is.
Ze vinden oppassen 'leuk voor ons'. Wil niet beweren dat het totaal 'niet leuk' is, da's onzin natuurlijk, maar ik vind het best vaak en ook vermoeiend.
Wij vroeger (ahum, oma vertelt) waren al héél gelukkig met een kindvrij weekend per jaar. Niet eens elk jaar, trouwens, want onze opa's/oma's waren te oud om op te passen.
Niet
ik ga dochter niet uit logeren sturen tenzij ze me de kop gek zeurt. Ik moet haar al zoveel missen. Bij haar vader gaat ze zeer regelmatig bij zijn schoonouders slapen. (Denk bijna de helft van de weekenden dat ze bij hem is).
Ze heeft nu 1x zonder mij 2 nachten bij mijn vader geslapen en 1x een nachtje bij haar vriendje. (ze is 6,5)
Mijn moeder wil haar niet hebben wegens omstandigheden. Dat kan ik begrijpen.
Mijn ouders hebben de eerste 2 jaar wel elke maand hier 1 nacht geslapen zodat ze op maandag konden oppassen. Dat was op hun verzoek, wij gingen er vanuit dat ze dan gewoon naar het kdv zou gaan. Toen mijn ouders uitelkaar gingen is dat opgehouden.
Onze kinderen
Onze kinderen gaan denk ik 6 keer per jaar een nachtje logeren bij opa en oma waarvan meestal 1x 2 nachtjes zodat wij een weekendje weg kunnen. mijn ouders vinden dat echt zelf leuk en nodigen de kinderen vaak uit als het vakantie is en gaan dan leuke dingen met ze doen.
Mijn ouders het oppassen verplichten zou ik nooit doen en alleen het weekendje 1x per jaar plannen we echt.
Ik zou zeggen dat de kinderen best af en toe mogen logeren maar dat je dat niet ruim van te voren wil inplannen, dat lijkt mjj namelijk erg vervelend.
In alle eerlijkheid
ik vind het belachelijk. Ik zou de grootouders nooit verplichten om op te passen en al helemaal niet een volledig weekend. Goed, ik zit misschien wat anders in elkaar, mijn kinderen hebben het eerste jaar uberhaupt niet gelogeerd,en de eerste jaren eigenlijk alleen maar als het echt nodig was. Dochter is nu 4.5 en die gaat naar de ene opa/ oma echt logeren voor de leuk (en soms als wij iets hebben). Zoon is 2 en gaat in principe niet veel logeren, een enkele keer als het nodig is, wel hebben mijn schoonouders ze allebei met de kerstvakantie een aantal dagen gehad. Was niet mijn idee (ik moest ook gewoon werken), maar die van mijn man en ze hebben het heel leuk gehad. We hebben trouwens wel sowieso gevraagd of ze die paar dagen wel zagen zitten + hebben we de afspraak gemaakt dat als het niet ging, we 1 of beide kids weer kwamen ophalen.
Maar verplicht een keer in de 2 maanden oppassen, een heel weekend nota bene, ik vind dat heel veel gevraagd. Opa's en oma's moeten opa en oma kunnen zijn. ze zijn geen ouders. Je hebt zelf voor je kinderen gekozen, en daar hoort, helaas, soms ook die hele pittige baby en peutertijd. Natuurlijk is het super als opa's en oma's willen ontlasten. Maar verplichten zou ik dat zelf echt nooit.
Groetjes Lynn, die nu de rest van de reacties gaat lezen...misschien zijn die nog wel wat genuanceerder.
Eigenlijk doet het er niet toe
of de andere mensen op dit forum dit te veel vinden of niet. Persoonlijk zou ik het denk ik later helemaal geen probleem vinden om later eens in de twee maanden een weekend op mijn kleinkinderen te passen. Je moet eerst voor jezelf bepalen hoeveel je wel of niet acceptabel zou vinden.
Ik denk dat het probleem meer zit in het feit dat jullie je een beetje misbruikt voelen omdat jullie verder nauwelijks contact hebben. Ik denk dat je dat best mag aangeven.
nooit samen
Bedacht me gisteren ook dat dit betekent dat je je kleinkinderen dan wel regelmatig ziet maar je kind en schoonkind dus bijna nooit. En dat je dus ook je zoon nooit ziet vaderen. Lijkt me ook wel een groot gemis....
Mijk
Misschien
Ik zat wat te mijmeren over dit draadje en dacht: misschien voelen die jonge ouders zich zelf onbewust ook nog een beetje 'kind' van hun eigen ouders, en voelt het voor hen nog vanzelfsprekender om een beroep te doen op die ouders. Ze zijn tenslotte nog niet zo lang zelfstandig.
Mijn eigen ouders geven heel goed aan wanneer ze iets niet willen. Ik vind dat bijzonder prettig. Ik weet op die manier zeker dat ik hen niet overvraag. Vanuit mijn eigen situatie geredeneerd zou ik daarom pleiten voor duidelijkheid naar je kinderen toe. Zeg dat je hen zelf wat vaker zou willen zien, en dat je liever een in plaats van twee nachten zou willen oppassen (of wat je dan ook fijner zou vinden, ik vul nu maar iets in). Niet teveel uitleggen of verontschuldigen, dan maak je het te zwaar. Rustig vertellen dat je dolgraag helpt en op de leukste kleinkinderen ter wereld past en dat je dit juist eerlijk zegt omdat je een goede relatie met je kind, schoonkind en kleinkinderen wilt houden. Zoiets. Ik zeg het misschien wat krom, maar zo zou ik het ongeveer doen.
Nooit
Man heeft geen ouders meer, ik wel. We komen er graag, maar een heel weekend oppassen is nooit in mijn hoofd opgekomen, we hebben we ook totaal geen behoefte aan. Weekendjes weg doen we heerlijk met dochter erbij.
Ik zie wel om ons heen dat sommige stellen - inderdaad zeker de jongere stellen - heel fors terugvallen op opa en oma onder het mom van ze vinden het leuk. Dat zal ook best, maar het gemak waarmee er op gerekend wordt verbaast me soms wel. Inderdaad alsof het een soort verantwoordelijkheid is die erbij hoort.
