Hoe verder als verstoten ouder na ouderverstoting

Fruitijsje schreef op 15-08-2022 om 10:20:

Ik denk ook dat de 2de categorie het moeilijkste is. Toch vraag ik mij af. Is er ook zo'n categorie van mensen aan de kant van de verzorgende ouder? Mensen die aan een ouder die zijn/haar kinderen altijd bij zich hebben ondanks dat de kinderen ook nog een andere ouder hebben? Worden die ook zo kritisch bekeken, of nemen mensen genoegen met meldingen als: maar moeder is niet in staat om voor de kinderen te zorgen, of vader is altijd boos schreeuwt heel veel en daarom willen de kinderen hem niet meer zien.
Mijn ervaring is dat er dan veel minder mensen kritisch kijken naar de situatie. Wat de verzorgende ouder beweert wordt voor waar aangezien. Zo hadden mijn man en ik een gesprek op school. Hij wilde graag weten hoe het met zijn kind daar op school ging en ze weigerde dat op papier te sturen. Ze wilde het toelichten in een gesprek. Man en ik kwamen op school en er was een hele delegatie die ons stond op te wachten. Je kon de opluchting op hun gezichten zien toen bleek dat er prima te praten is met de vader. Dat het helemaal geen vreselijke man is (zoals moeder beweert). Het is alleen jammer dat ze daar geen werk van hebben gemaakt.

Kritische vragen prima, maar zorg wel dat je dat dan ook aan beide kanten doet en niet alleen aan de kant van de verstoten ouder. Die is namelijk het slachtoffer en niet de dader. Er zijn al heel wat psychologen die ouderverstoting niet alleen zien als kindermishandeling, maar ook als ex-partner mishandeling. Zo diep gaat de pijn, want dat is het echt. Het is een zeer ernstige vorm van geestelijke mishandeling omdat het alles ontwrichtend is.

Verder voor TS, kijk eens bij Humanitas. Misschien hebben ze een maatjes programma om gezellig samen met iemand te gaan wandelen. Schroom niet om hulp te vragen. In buurthuizen hebben ze vaak ook leuke gratis activiteiten. Op die manier leer je andere mensen kennen. Heel veel sterkte

Ik denk dat het aan de andere kant ook veel minder zichtbaar is. De verstote ouder heeft verdriet en zal dat ook zeggen. Ook het leven veranderd voor die ouder. Bij de verzorgende ouder gaat het leven wat meer door, waardoor de omgeving het denk ik ook minder door heeft. En het is dan ook lastiger bespreekbaar maken.

Ik heb dit topic net gelezen, heb zelf geen ervaring, maar wat lijkt me dit verschrikkelijk voor jullie! De eenzaamheid spat van het scherm af. Hebben jullie niemand in je omgeving die contact heeft met jullie kinderen en een beetje tot ze dóór kunnen dringen? Een opa, tante, vriendin? Je hoeft de deur niet bij elkaar plat te lopen, maar alle contact weigeren is wel erg wreed. Hopelijk komt met de jaren het besef bij de kinderen dat niemand perfect is, en geen enkele opvoeding ook. Maar dat jullie gewoon je best hebben gedaan en van jullie kinderen gehouden hebt. 

ief schreef op 15-08-2022 om 11:12:

Ik heb dit topic net gelezen, heb zelf geen ervaring, maar wat lijkt me dit verschrikkelijk voor jullie! De eenzaamheid spat van het scherm af. Hebben jullie niemand in je omgeving die contact heeft met jullie kinderen en een beetje tot ze dóór kunnen dringen? Een opa, tante, vriendin? Je hoeft de deur niet bij elkaar plat te lopen, maar alle contact weigeren is wel erg wreed. Hopelijk komt met de jaren het besef bij de kinderen dat niemand perfect is, en geen enkele opvoeding ook. Maar dat jullie gewoon je best hebben gedaan en van jullie kinderen gehouden hebt.

2 vriendinnen van mij hebben een heel klein beetje contact.  Maar dat is zo beperkt dat ze er niet uit  kunnen halen of het goed met hem gaat. Zodra het enigzins de diepte ingaat kapt zoon het af. En het contact wat er is is via app. 

1 vriendin zegt hem af en toe dat hij welkom is bij haar. Zoon zegt dan keurig dank je wel. Maar of dat puur beleefdheid is of dat hij er ook echt blij mee is..   geen idee. 

ief schreef op 15-08-2022 om 11:12:

Ik heb dit topic net gelezen, heb zelf geen ervaring, maar wat lijkt me dit verschrikkelijk voor jullie! De eenzaamheid spat van het scherm af. Hebben jullie niemand in je omgeving die contact heeft met jullie kinderen en een beetje tot ze dóór kunnen dringen? Een opa, tante, vriendin? Je hoeft de deur niet bij elkaar plat te lopen, maar alle contact weigeren is wel erg wreed. Hopelijk komt met de jaren het besef bij de kinderen dat niemand perfect is, en geen enkele opvoeding ook. Maar dat jullie gewoon je best hebben gedaan en van jullie kinderen gehouden hebt.

Ik vrees dat dat alleen maar negatief werkt. Iemand die dicht bij mij staat heeft geen contact meer met haar vader. Daar zou dat echt alleen maar verder escaleren als een ander familie lid van vaders kant zich daarmee bemoeit. Boodschappen dat vader haar mist zorgen alleen maar dat ze zo iemand ook op afstand zet.

Ik denk dat het beste is om het contact dat er is te gebruiken om op de hoogte te blijven van de hoogte en diepte punten in het leven van kind. 

" Heb ik er medelijden mee ? Neuh! Hij doet het zelf! Maar ik geloof wel dat het best pittig is. In geval van mijn ex bv. Hij zal de meest verschrikkelijke leugens over mij naar zijn huidige vrouw vol moeten houden. En onthouden moeten wat hij allemaal heeft beweert . Hij heeft veel te verliezen. Zijn vrouw, onze zoon, misschien zijn andere kinderen , vrienden."

Misschien zijn er gevallen van ouderverstoting waarbij de ouder welbewust erop uit is de andere ouder het leven zuur te maken en om die reden welbewust een potje (of meer potjes) gaat staan liegen. Het is denkbaar. 

Maar ik denk dat het in het gros van de gevallen anders loopt. Die ouder haat de andere ouder. En om die haat te rechtvaardigen moet er natuurlijk wel een verklaring zijn, dus hij/zij gaat die andere ouder steeds negatiever zien en is er zelf van overtuigd dat de ander een rotzak/ onverantwoord/gek/ lui/agressief o.i.d. is. Dan is het dus niet meer liegen, maar verhalen vertellen die weliswaar niet kloppen, maar waar je wel zelf in gelooft.

Ik heb meermalen mensen meegemaakt - niet in ouderverstotingssituaties overigens - die gebeurtenissen altijd zo wisten te presenteren als het in hun straatje te pas kwam, waarbij de waarheid geweld werd aangedaan. Ik had een collega die het op een gegeven moment over een bepaalde gebeurtenis had en pas halverwege zijn verhaal besefte ik dat ik daarbij was geweest en dat ik echt heel zeker wist dat het toch werkelijk heel anders was gelopen dan hij vertelde. Hij had dat verhaal niet hoeven vertellen, er hing helemaal niks vanaf. Maar kennelijk had hij in zijn eigen hoofd de geschiedenis herschreven en geloofde het inmiddels zelf. En volgens mij is zoiets ook vaak aan de hand bij situaties waarin de ene ouder de kinderen tegen de andere opzet: vanuit de eigen wrok de geschiedenis herschrijven en vervolgens volledig oprecht onzin verkopen.

Fruitijsje schreef op 15-08-2022 om 10:20:

Ik denk ook dat de 2de categorie het moeilijkste is. Toch vraag ik mij af. Is er ook zo'n categorie van mensen aan de kant van de verzorgende ouder? Mensen die aan een ouder die zijn/haar kinderen altijd bij zich hebben ondanks dat de kinderen ook nog een andere ouder hebben? Worden die ook zo kritisch bekeken, of nemen mensen genoegen met meldingen als: maar moeder is niet in staat om voor de kinderen te zorgen, of vader is altijd boos schreeuwt heel veel en daarom willen de kinderen hem niet meer zien.
Mijn ervaring is dat er dan veel minder mensen kritisch kijken naar de situatie. Wat de verzorgende ouder beweert wordt voor waar aangezien. Zo hadden mijn man en ik een gesprek op school. Hij wilde graag weten hoe het met zijn kind daar op school ging en ze weigerde dat op papier te sturen. Ze wilde het toelichten in een gesprek. Man en ik kwamen op school en er was een hele delegatie die ons stond op te wachten. Je kon de opluchting op hun gezichten zien toen bleek dat er prima te praten is met de vader. Dat het helemaal geen vreselijke man is (zoals moeder beweert). Het is alleen jammer dat ze daar geen werk van hebben gemaakt.

Kritische vragen prima, maar zorg wel dat je dat dan ook aan beide kanten doet en niet alleen aan de kant van de verstoten ouder. Die is namelijk het slachtoffer en niet de dader. Er zijn al heel wat psychologen die ouderverstoting niet alleen zien als kindermishandeling, maar ook als ex-partner mishandeling. Zo diep gaat de pijn, want dat is het echt. Het is een zeer ernstige vorm van geestelijke mishandeling omdat het alles ontwrichtend is.

Verder voor TS, kijk eens bij Humanitas. Misschien hebben ze een maatjes programma om gezellig samen met iemand te gaan wandelen. Schroom niet om hulp te vragen. In buurthuizen hebben ze vaak ook leuke gratis activiteiten. Op die manier leer je andere mensen kennen. Heel veel sterkte

Is mijn ervaring ook. Wat hij zegt is waar wat ik zeg komt per definitie een opmerking achteraan. " dat is jouw gevoel"  " wij waren er niet bij " " je hebt nog boosheid naar je ex " " de vader zegt dat hij er alles voor over heeft om het contact tussen jou en je zoon te herstellen dus daar gaan we vanuit " enz enz

De feiten die ik toen aan heb gedragen die werden niet eens onderzocht. 

En het IS kindermishandeling! En het IS ex partner mishandeling! 

De effecten op zowel kind als verstoten ouder zijn groot . Niet alleen het missen van 1 ouder maar ook zelfbeeld, relaties aan kunnen gaan, werk, sterk verhoogde kans op depressie. Bijna ieder kind ondervindt serieuze schade nu en in de toekomst. 

En bedenk eens wat het doet met je als kind als je op een gegeven moment erachter komt dat de verstotende ouder gelogen heeft. Over zoiets essentieels  ! Hoe verraden kun je je voelen ? Als die tijd dat je je verstoten ouder niet hebt gezien rn gesproken kun je nooit meer inhalen! En hoe kun je nog verder met een ouder die je dit aangedaan heeft ? 

Deze gedachte maakt mij intens verdrietig! Ik wil niet dat hij dit door  gaat maken ! Ik kan er alleen niks tegen doen. Mocht het ooit zover komen dan kan ik er alleen voor hem zijn en hem zo goed mogelijk  steunen en helpen. 

" Dat geeft druk. Zoals jij in je voorbeeld noemde . Diegene kan niet vrijuit praten . In die zin dat hij / zij continue op zijn / haar hoede moet zijn. Een logische draai moet kunnen geven.". 

Volgens mij is het niet de druk die jij denkt dat er is. Het is niet zo dat zo'n ouder steeds op zijn of haar hoede moet zijn zodat de leugens niet uitkomen. Want zo'n ouder liegt niet (= bewust onwaarheid vertellen), hij of zij heeft het echt zo in het hoofd, en vertelt zoals het in het hoofd zit. Dat is dus niet liegen. Net zoals sommige coronawappies niet liegen als ze zeggen dat er een chip in het vaccin zit, ze vertellen wel lariekoek, maar die geloven ze zelf.

En lariekoek kan ook prima een maandje later worden opgevolgd door andere lariekoek, sommige mensen zijn daar erg flexibel in. Niet iedereen heeft er problemen mee om dingen te vertellen die gewoon niet kunnen kloppen als je een beetje nadenkt. 

Fruitijsje schreef op 15-08-2022 om 10:20:

Ik denk ook dat de 2de categorie het moeilijkste is. Toch vraag ik mij af. Is er ook zo'n categorie van mensen aan de kant van de verzorgende ouder? Mensen die aan een ouder die zijn/haar kinderen altijd bij zich hebben ondanks dat de kinderen ook nog een andere ouder hebben? Worden die ook zo kritisch bekeken, of nemen mensen genoegen met meldingen als: maar moeder is niet in staat om voor de kinderen te zorgen, of vader is altijd boos schreeuwt heel veel en daarom willen de kinderen hem niet meer zien.
Mijn ervaring is dat er dan veel minder mensen kritisch kijken naar de situatie. Wat de verzorgende ouder beweert wordt voor waar aangezien. Zo hadden mijn man en ik een gesprek op school. Hij wilde graag weten hoe het met zijn kind daar op school ging en ze weigerde dat op papier te sturen. Ze wilde het toelichten in een gesprek. Man en ik kwamen op school en er was een hele delegatie die ons stond op te wachten. Je kon de opluchting op hun gezichten zien toen bleek dat er prima te praten is met de vader. Dat het helemaal geen vreselijke man is (zoals moeder beweert). Het is alleen jammer dat ze daar geen werk van hebben gemaakt.

Kritische vragen prima, maar zorg wel dat je dat dan ook aan beide kanten doet en niet alleen aan de kant van de verstoten ouder. Die is namelijk het slachtoffer en niet de dader. Er zijn al heel wat psychologen die ouderverstoting niet alleen zien als kindermishandeling, maar ook als ex-partner mishandeling. Zo diep gaat de pijn, want dat is het echt. Het is een zeer ernstige vorm van geestelijke mishandeling omdat het alles ontwrichtend is.

Ja ik denk dat er zeker ook aan de kant van de ouder bij wie het kind wel is, kritisch gekeken wordt. Een verhaal heeft immers altijd 2 kanten. 

De verstoten ouder denkt vaak dat iedereen alles maar zomaar aanneemt maar dat is lang niet altijd zo. Daarom is het goed om kritisch te blijven. Alleen zitten soms mensen zo in een slachtofferrol  of zijn zo verbitterd over een scheiding en dan is de ex en de nieuwe partner natuurlijk bij uitstek degene die je van alles de schuld kunt geven en het zo kunt buigen dat het allemaal aan hun ligt dat je kind liever daar is.

Een nicht van mij is zo'n verstoten ouder, athans dat beweerd zij en de deskundigen die zij raadpleegd/betaald beweren dat ook want ze zou liefhebbend, beschikbaar en verzorgend geweest zijn. Die deskundigen zijn daar echter nooit bij geweest en hebben de kant van haar ex waar kind nu woont ook nooit gehoord. Wij als familie hebben haar 30 jaar meegemaakt en snappen maar al te goed dat kind niet meer bij haar wil zijn. En het gaat met kind ook een stuk beter nu ze bij vader woont. Dus ja, ook andersom gaan er dingen mis op dat punt. Wat de verstoten ouder beweerd wordt ook vaak voor zoete koek aangenomen als waarheid. 

 Ik wil niemand beledigen want verstoten ouders zijn er absoluut en dat is ook echt dramatisch.

Het voorbeeld wat jij noemt over jouw man en de school van zijn zoon; fijn dat jullie daar op gesprek zijn geweest. En inderdaad goed dat de school jouw man zelf gesproken heeft. Maar wat zegt dat verder? Even weer die kritische noot, die absoluut geen aanval is; het zegt ook weer niet alles. Want de meeste ouders tonen sociaal wenselijk gedrag tijdens gesprekken, dat wil niet zeggen dat het er thuis niet heel anders aan toe kan gaan. Ik begrijp de frustratie aan beide kanten, het is hele complexe problematiek.

Complex is het zeker. Toch is het niet normaal voor een kind om een ouder te verstoten. Zelfs al is de relatie niet altijd even makkelijk. In die soort gevallen zal een kind eerder extra zijn/haar best doen om toch het contact te onderhouden. Pas als ze ouder worden en het complete plaatje gaan zien, zullen ze andere keuzes maken. Dat kan door het contact te verminderen en oppervlakkig te houden. Het contact helemaal verbreken komt maar heel weinig voor.

Het is zelfs zo dat kinderen die fysiek en/of seksueel zijn mishandeld door een ouder, nog steeds behoefte heeft aan contact (heb ik niet zelf verzonnen). Natuurlijk is het voor een kind die dat heeft meegemaakt niet veilig om 1-op-1 met die ouder te zijn. Wat wel kan is digitaal contact of contact waar iemand bij is.

Dus die nicht van jou zal waarschijnlijk geen ideale ouder zijn (dat neem ik van je aan), maar dat is geen reden om totaal geen contact meer te hebben. Het kan wel een reden zijn om als kind zijnde je te leren wapenen tegen bepaalde emotionele manipulatie enzovoort en het contact te beperken. Dat er op een gegeven moment een echte breuk komt is dan wel weer te begrijpen, maar dat is pas als het kind volwassen is geworden. Op die manier is het een wel overwogen keuze, voor die tijd is kans op spijt heel groot.

Daarnaast zie je vaak bij verstoting dat het niet alleen de ouder is die wordt verstoten, maar die hele kant van de familie. Als het kind van jouw nichtje wel contact heeft met je oom en tante enzovoort, dan is het een bewuste keuze geweest voor alleen je nichtje. Als het kind ook de rest van de familie niet ziet, dan is er mijns inziens toch echt meer aan de hand.

Fruitijsje schreef op 15-08-2022 om 12:45:

Complex is het zeker. Toch is het niet normaal voor een kind om een ouder te verstoten. Zelfs al is de relatie niet altijd even makkelijk. In die soort gevallen zal een kind eerder extra zijn/haar best doen om toch het contact te onderhouden. Pas als ze ouder worden en het complete plaatje gaan zien, zullen ze andere keuzes maken. Dat kan door het contact te verminderen en oppervlakkig te houden. Het contact helemaal verbreken komt maar heel weinig voor.

Het is zelfs zo dat kinderen die fysiek en/of seksueel zijn mishandeld door een ouder, nog steeds behoefte heeft aan contact (heb ik niet zelf verzonnen). Natuurlijk is het voor een kind die dat heeft meegemaakt niet veilig om 1-op-1 met die ouder te zijn. Wat wel kan is digitaal contact of contact waar iemand bij is.

Dus die nicht van jou zal waarschijnlijk geen ideale ouder zijn (dat neem ik van je aan), maar dat is geen reden om totaal geen contact meer te hebben. Het kan wel een reden zijn om als kind zijnde je te leren wapenen tegen bepaalde emotionele manipulatie enzovoort en het contact te beperken. Dat er op een gegeven moment een echte breuk komt is dan wel weer te begrijpen, maar dat is pas als het kind volwassen is geworden. Op die manier is het een wel overwogen keuze, voor die tijd is kans op spijt heel groot.

Daarnaast zie je vaak bij verstoting dat het niet alleen de ouder is die wordt verstoten, maar die hele kant van de familie. Als het kind van jouw nichtje wel contact heeft met je oom en tante enzovoort, dan is het een bewuste keuze geweest voor alleen je nichtje. Als het kind ook de rest van de familie niet ziet, dan is er mijns inziens toch echt meer aan de hand.

Ik ben het met je eens dat er altijd kritisch naar gekeken moet worden zeker omdat er altijd ouders zullen zijn die kinderen beinvloeden, opstoken en leugens vertellen etc. Die problematiek is er en wordt ook niet ontkent.

Ik ben het niet met je eens dat er pas contact verbroken mag worden als het kind volwassen is. Omdat het alleen dan weloverwogen zou zijn. 

Zoals de situatie van mijn nicht en haar kind: geestelijke mishandeling is net zo erg als fysieke of seksuele mishandeling. Het is alleen veel moeilijker te bewijzen en er is helaas nog steeds weinig oog voor dan voor de andere vormen van mishandeling. Weerbaar worden is iets wat je niet zomaar even aanleert, een kind wat fysiek mishandeld wordt zeg je ook niet tegen, je moet maar wat sterker worden dan kun je er beter tegen.

Kijk liever naar het welzijn van het kind; kind van mijn nicht zou dan nog een aantal jaren contact moeten hebben met een moeder die haar slecht behandeld en waar ze zich doodongelukkig voelt, laat het kind liever dan nog een aantal jaren wel een leuke jeugd hebben. Zelfs beperkt contact kan veel schade opleveren bij een kind. Ik zie dat veel in mijn werk in het onderwijs, de meeste kinderen blijven immers de andere ouder verplicht zien omdat het voor ze bepaald wordt, zelden heeft dat een positieve uitwerking.

Mijn beeld is wat vertekend omdat ik contact verbreken door een kind van dichtbij heb gezien.

Ik heb het als puber mee gemaakt met een vriend van mij. Ouders gingen scheiden, heel verdrietig voor hem. Vader en moeder hadden beide direct een nieuwe partner. De woning waar hij was opgegroeid werd verkocht. De ene week woonde hij bij vader waar stiefmoeder de dienst uitmaakte en de andere helft van de week bij moeder waar stiefvader eiste dat kinderen na acht uur in hun eigen kamer moesten blijven zonder geluid en schermen. Hij was 15!! Ouders waren ingetrokken bij de nieuwe partners en waren van mening dat kinderen te gast waren en zich te houden hadden aan de regels van de gastheer/vrouw.

Mijn vriends leven was plotsklaps anders. Hij was boos en gefrustreerd. Op een dag verweet zijn stiefmoeder hem ondankbaarheid. Hij is boos het huis uit gerend en toen hij savonds laat terug kwam bleken zijn spullen in vuilniszakken in de garage te staan. Zijn vader heeft toen geprobeerd te bemiddelen en als hij sorry zou zeggen mocht hij blijven. Vriend heeft zijn spullen gepakt en is vertrokken naar zijn moeder.

Ik heb de eerste weken nog wat spullen opgehaald, zijn post opgehaald etc. Elke keer zijn vader in tranen en jammeren dat het de schuld van zijn ex was. Dat hij toch zeker dit niet had verdiend. Dat hij volledig geblokkeerd was etc. Of ik eens met hem kon gaan praten. Ik heb mijn best gedaan uit te leggen waarom vriend zo boos was, maar hij kon of wilde het niet begrijpen. Voor hem was ex de schuldige.

Al snel vond moeder ook dat zoon te veel was in haar nieuwe leven. Ze had meer tijd voor zichzelf nodig. Haar partner zou overprikkeld raken en financieel vond ze het ook te duur. Het eindigde in een rechtzaak ouders tegen kind (dat hij de omgangsregeling moest respecteren). Ik had nog nooit zoveel ellende gezien.

Uiteindelijk is die vriend veel te vroeg zelfstandig gaan wonen (zonder hulp van ouders). Veel schulden gehad, maar hij is er uit gekomen. Maar met de ouders is er nauwelijks nog contact. En beide ouders wijzen naar elkaar als schuldige.

Ik denk dat we nu teveel gaan afdwalen van het topic, maar ik zal toch nog even ingaan op jouw post.
Helaas weet ik maar al te goed wat psychische mishandeling voor gevolgen heeft en voor een kind. Toch is het verbreken van contact niet de altijd oplossing. Mijn dochter (nu volwassen) ziet haar vader nog af en toe. Ze is zich bewust van wat hij gebruikt als wapen, maar nu weet ze hoe ze ermee om moet gaan. Dat heeft haar kracht en zelfvertrouwen gegeven.

Heeft het invloed gehad op de jeugd van mijn dochter, oh, absoluut. Toch is het nooit allemaal slecht en heeft ze ook goede herinneringen kunnen opbouwen met haar vader. Uiteindelijk is het goed geweest en leeft ze nu zonder angst.

Zelf heb ik vroeger toen ik jong was ook geestelijke mishandeling meegemaakt. Dat draag ik nog steeds met mij mee (dat is dus anders dan wat ik in mijn huwelijk heb meegemaakt), doordat ik geen contact heb met degene die mij dat heeft aangedaan heb ik het nooit echt kunnen overwinnen. Ik hoop voor het kind van je nichtje dat dit niet langdurig blijft hangen. Het is namelijk letterlijk verlammend op sommige momenten.

Het is zeker complex. Er kunnen veel redenen zijn waardoor een kind het gevoel krijgt te moeten kiezen. Helaas kiest een kind uit twee opties niet persé het beste opvoed-klimaat, was dat maar waar. Een kind kan uit zelfbehoud voor een ouder kiezen om van het gestook en gezeur en geruzie af te zijn en rust te krijgen. Een kind kan uit verantwoordelijkheidsgevoel besluiten om voor de manipulerende ouder te kiezen omdat het voelt dat die ouder het minst emotioneel stabiel is en hem/haar het meeste nodig heeft. Een kind kan puur opportunistisch kiezen omdat hij van de manipulerende ouder overal gelijk in krijgt en alles mag. Het is ontzettend verdrietig en moeilijk om als ouder de schade aan te zien die de andere ouder aanricht en daar niets aan te kunnen doen, maar hoe triest het ook is, het is uiteindelijk aan het kind zelf hoe hij/zij als (jong) volwassene omgaat met de bagage die hij/zij heeft meegekregen. 
Ik ben er overigens wel van overtuigd dat beide ouders vanuit ieder hun eigen overtuigingen vinden dat juist zij het juiste doen voor het kind. Ook de manipulerende en beschadigende ouder geloofd in zijn eigen waarheid en denkt dat hij het beste voorheeft met de opvoeding en dat de ánder het helemaal verkeerd ziet. 
Vaak gaat het wel om hele starre mensen die ook op andere gebieden in het leven weinig flexibiliteit, mildheid en mededogen laten zien, maar dat is slechts mijn ervaring.