Hoe kom je uit de mom burn out?
ik denk dat ik een mommy burn out heb. Al maanden voel ik me energie loos, volledig uitgezogen door mn kinderen en eigenlijk vrij doelloos. Mn dag begint met de het gekrijs van mn kinderen en eindigt hier ook mee. Zelfs als ik eerder opsta zodat ik even alleen kan opstarten lukt niet. Sta ik om half 6 op dan staat de middelste ook gewoon beneden. Beneden na bedtijd een serie kijken? Nope, ondanks dat het bedtijd is komt hij rustig naar beneden om verder tijd te rekken, ook wanneer ik boos word en hem terug naar boven stuur.
Ik kom weinig aan mezelf toe of iets anders, omdat ik zo gesloopt ben. Mijn man ervaart hetzelfde. Soms zitten we na een lange dag op de bank en vragen we ons af wat er nu weer over ons heen is gekomen 🙃
We hebben 3 kinderen, van 13, 8 en 3. Vooral de jongste 2 kosten ons heel veel energie.
Daarnaast maken de oudste en de middelste continu ruzie. Ze kunnen elkaar niet uitstaan. Er gaat geen dag voorbij zonder schreeuwen, ruzie of een ontploffing.
Herkennen andere mama's dit ook? Hoe kom je hier uit? We hebben weinig hulp om ons heen en zijn heel erg op elkaar aangewezen.. op deze manier vind ik echt niks leuks aan mn kinderen.
Tips, herkenning, motivatie, een luisterd oor, alles is welkom 💖
Happyapple schreef op 22-02-2025 om 12:55:
[..]
Ze zegt toch dat ze het wel steeds weer probeert?
Nu moet ik zeggen dat ik ook niet heel vaak 1 op 1 iets doe met onze kinderen. Lukt hier niet heel vaak, doordat man vaak werkt in het weekend en ik dan alleen thuis ben met ze. En als man er dan wel is, doen we veel met zijn allen. Maar dan splitsen we inderdaad ook wel eens op.
Ja en de jongste is 3 dus om nu te zeggen ja ik heb het geprobeerd het lukte niet .... is wel een beetje vroeg om het bijltje neer te leggen. Beter lijkt het me te kijken hoe het wel kan door dus bijv opsplitsen vader neemt er 2, moeder 1 op bijv een zondagmorgen , tijd samen is voor de band echt belangrijk in alle fases en dat dat lastig is met meerdere kinderen betekend niet dat je kind of jijzelf er geen behoefte aan hebt en lijkt me iets om je best voor te doen
1 op 1 zie je ook de persoon weer ipv dat de focus ligt op ruzies/interacties met siblings
Anoniemvoornu schreef op 22-02-2025 om 14:40:
[..]
Ja en de jongste is 3 dus om nu te zeggen ja ik heb het geprobeerd het lukte niet .... is wel een beetje vroeg om het bijltje neer te leggen. Beter lijkt het me te kijken hoe het wel kan door dus bijv opsplitsen vader neemt er 2, moeder 1 op bijv een zondagmorgen , tijd samen is voor de band echt belangrijk in alle fases en dat dat lastig is met meerdere kinderen betekend niet dat je kind of jijzelf er geen behoefte aan hebt en lijkt me iets om je best voor te doen
1 op 1 zie je ook de persoon weer ipv dat de focus ligt op ruzies/interacties met siblings
Helemaal mee eens. En het 1 op 1 hoeft natuurlijk niet een super uitgebreide trip te worden, maar wel afgestemd op het kind. Dat kan dus al naar de speeltuin in de buurt, samen tekenen, naar het bos enz. Zelfs meenemen met een boodschap, als je maar echt bezig bent met aandacht voor het kind (en ja bij een 3 jarige peuter duurt dat lang). Lukken deze dingen wel TO?
Klinkt pittig! Ik las laatst het boek “Ouders zijn ook maar mensen”, dat gaat over parentale burn-out. Daarin stond dat dit vaak wordt veroorzaakt doordat de ouder vindt (vaak ten onrechte) dat hij/zij het niet goed genoeg doet. Leg je misschien de lat te hoog? Heb je veel negatieve gedachten over dat je het niet goed doet? Ze gaven in dat boek wel goede tips om positiever naar jezelf als ouder te kijken.
Wat betreft 1 op 1: dit hoeft niet altijd iets bijzonders te zijn, het kan ook gewoon na etenstijd een halfuurtje puzzelen met 1 kind boven zijn. Zolang je maar even echte aandacht voor ze hebt. Misschien leg je de lat vrij hoog dat het dan ook “gezellig” moet zijn, even wat oprechte aandacht van jou is ook al genoeg. Ik denk eerlijk gezegd als ik het zo lees dat vooral je middelste zoon behoefte heeft aan meer positieve aandacht.
Knap dat je al zoveel sport, dat doen veel andere ouders je niet na!
Happyapple schreef op 22-02-2025 om 12:55:
[..]
Ze zegt toch dat ze het wel steeds weer probeert?
Nu moet ik zeggen dat ik ook niet heel vaak 1 op 1 iets doe met onze kinderen. Lukt hier niet heel vaak, doordat man vaak werkt in het weekend en ik dan alleen thuis ben met ze. En als man er dan wel is, doen we veel met zijn allen. Maar dan splitsen we inderdaad ook wel eens op.
Vind je dat zelf niet vervelend? dat je geen 1 op 1 tijd hebt om je kind als persoon echt te leren kennen/aandacht te geven? Net zoals je tijd in je relatie steekt als ouders/geliefden , je hebt toch 1 op 1 aandacht nodig in elke relatie ?
Bloemenzee schreef op 22-02-2025 om 13:03:
[..]
Dit zou voor mij voor geen meter werken. Werk je echt 36 uur? Wanneer is je man thuis? Gaan de kinderen ook naar de opvang? Is je jongste overdag thuis?
Ja precies dit! Zorg dat je je werkuren door de week overdag kunt maken zodat je 's avonds en in het weekend ruimte voor je kinderen hebt zonder dat je tussendoor/er na nog moet werken.
Ik lees een aantal tegenstrijdigheden waardoor ik eigenlijk niet goed weet wat nu echt het pijnpunt is.
Zo schrijf je in de OP dat je niet aan jezelf of aan iets anders toekomt. Terwijl je dan later in een reactie schrijft dat je maar liefst vier keer per week sport en een stuk sociaal leven hebt. Dat klinkt toch als heel veel dingen voor jezelf.
Je schrijft dat je geniet van leuke dingen met je gezin ook als de kinderen vervelend zijn, maar tegelijkertijd schrijf je dat het je helemaal leegzuigt.
Ik vraag mij verder af wat nu precies het probleem is als je 1 op 1 iets gaat doen met je 3 of 8 jarige. Wat doen jullie dan en wat gaat er op die momenten mis.
Ik vraag mij ook af wat boos worden inhoud? Want zoals ik het lees gaat er ook iets niet goed in het grenzen stellen aan je 8 jarige. Je schrijft dat hij ze niet respecteert ook niet als je boos wordt. Wat doe je op zo'n moment?
Ga ook vooral lekker alle kantjes afsnijden. Je druk maken om wat hoort en of ze niet voor galg en rad gaan opgroeien en of ze wel schone sokken dragen in de juiste kleur en genoeg groente eten is vreselijk vermoeiend, het wordt allemaal lichter zodra je jezelf de ruimte geeft om het te doen op een manier die bij jou past en jou de minste energie kost.
En betrek de kinderen bij het werk, ook het emotionele werk. Zij zijn verantwoordelijk voor hun eigen stemming. Wij hadden bij die leeftijd een corvee rooster waar ze zich allemaal aan hielden (ok, dat is misschien lastig met de jongste?) en daarnaast hadden wij de regel dat wie smorgens chagreinig en moe was, savonds een half uur eerder naar bed moest. Wel gewoon met voorlezen en instoppen, maar wel een half uur eerder. Want of ze op tijd gingen slapen moesten ze zelf weten maar wij wilden er smorgens geen last van hebben.
En wij hebben aan tafel vrij strakke regels, van jongs af aan. Dat gaf duidelijkheid en ze houden elkaar er ook aan. Dus pas beginnen als iedereen heeft, geen telefoons of petjes (dat laatste lukt helaas alleen nog met kerst), eten met bestek, zitten op je billen etc.
Wie het eerste klaar is mag zijn toetje met de witte lepel eten (geen idee, ooit ontstaan toen ik een avond weg was...) en je mag pas van tafel als er ook een volwassene klaar is met eten (toen de eerste volwassen werd hebben we dat opgehoogd naar 2 volwassenen...).
Hier waren amper ruzies onderling, het scheelt denk ik dat er vier zijn met niet zoveel leeftijdsverschil, maar de tips die ik hier van anderen las om ze zelf mede verantwoordelijk te maken klinken heel goed.
En ja, 13 is een drakerige leeftijd. 8 ook, Dus ik snap het wel. Maar het wordt beter. En dan weer wat minder, en dan weer beter. Het houdt je op je tenen.
Kopjekoffi schreef op 22-02-2025 om 15:46:
[..]
Helemaal mee eens. En het 1 op 1 hoeft natuurlijk niet een super uitgebreide trip te worden, maar wel afgestemd op het kind. Dat kan dus al naar de speeltuin in de buurt, samen tekenen, naar het bos enz. Zelfs meenemen met een boodschap, als je maar echt bezig bent met aandacht voor het kind (en ja bij een 3 jarige peuter duurt dat lang). Lukken deze dingen wel TO?
Oh maar dat doe ik wel, even naar de speeltuin, samen puzzelen, boekje lezen, kleuren, een film kijken, af en toe zelfs naar de bios
Ik dacht dat jullie met 1 op 1 activiteiten een hele dag trip bedoelde omdat degene die het voorstelde het had over bezoekjes aan het museum.
Ik pas dan het 1 op 1 moment af op het kind.
Stresskipje schreef op 21-02-2025 om 19:19:
Hey, wat vermoeiend.
Ik heb ook zo'n fase gehad, door omstandigheden. Dus ik voel je.
Nu geen last meer van gelukkig, maar het gedrag van je kinderen is herkenbaar.
Hier kunnen ze ook flink ruzie maken , en vooral elkaar nitsen.
Wat hier hielp is ze voor een serieus gesprek aan tafel roepen.
Ik heb toen heel duidelijk gemaakt dat ik gillend gek werd van dat getreiter en gegil, en dat het voor mij onmogelijk is te kunnen bepalen wie begint of wie fout is, dus vanaf de eerst volgende aanvaring konden ze allebei, zonder discussie naar hun kamer vertrekken.als er onenigheid is kunnen jullie normaal met elkaar praten, ook naar de ander luisteren, en kom je er niet uit, kun je naar me toekomen en dan help ik Af en toe moet er even een opfrisvergadering ingelast worden, maar verder kan ik het sindsdien heel snel afkappen en is het een stuk rustiger.
Met uit bed komen van , inmiddels 9 jarige, breng ik hem 1 keer terug naar bed, de 2e keer kan hij alleen gaan. Dat vindt hij niet leuk,dus dan komt hij niet snel nog een keer. Als hij dat wel doet is er meestal iets,waardoor hij niet kan slapen. Dan mag hij nog even lezen of tekenen in bed. Je kunt ze niet dwingen om te slapen.
Toen ik een burn-out had kreeg ik als tip van een vriendin met ervaring, om ,hoe "fout" ook, kind nog even op de tablet te laten. Tijd afspreken waarop hij uit moet. Hier kwam zoon zelf met het idee om dan slaapmuziek op te zetten, (op YouTube heb je dat wat uren duurt) en de tablet op de kast te leggen. Ik deed hem dan uit als ik naar bed ging.
En/of ik ging gewoon zelf heel vroeg naar bed. Dan kwam hij ook niet uit bed. Ik ging dan nog even lezen of puzzelen.
En accepteren dat het nu nou eenmaal zo gaat gaf mij ook rust. Je druk maken over hoe vermoeiend het is kost ook energie! Als je het los kan laten wordt het al lichter.
En wat dacht je van de winter?korte dagen?
Hopelijk komt met het zonnetje, het zonnetje in je hoofd ook weer op!
Sterkte
Dankjewel voor je reactie! Precies dit inderdaad. Door al het gekibbel en gedoe kost alles zoveel meer energie en tijd.
Zeker, de winter dagen hebben me dit jaar extra geraakt, terwijl ik er voorheen niet zoveel last van had.
Hoe oud zijn jou kinderen?
Lenthe_ schreef op 21-02-2025 om 20:06:
Kun je misschien opvoedondersteuning krijgen? Of gewoon zelf iets opzoeken wat voor jullie werkt om de negatieve sleur te doorbreken. Bijvoorbeeld een week het programma Eerste Hulp bij Opvoeden bingen. Daar vind ik nog wel waardevolle dingen als tips worden gegegeven. Vaak zie je dat het gedrag van de kinderen voortkomt uit de manier van omgang door de ouders. Het kan je in elk geval zelfreflectie geven om je bewust te zijn van je eigen gedrag. Ook samen evalueren over wat er wel en niet goed ging, ipv in de waan van de dag maar doorgaan.
Verder misschien duidelijke afspraken met de oudste kinderen maken, probeer ze uit elkaar te halen.
Daan is in de badkamer van 7 tot 7.15, Sophie mag daarna. Laat ze elkaar niet tegen komen.
Maak ook afspraken over het uit bed komen en houd je daar heel consequent aan. Bespreek eerst met je man wat jullie regels zijn (wat doen we als ze uit bed komen, welke consequenties heeft het etc), leg het uit aan de kinderen en houd je daaraan.
Probeer de komende tijd hard te werken, zodat je daar later profijt van hebt
Dank voor je reactie, ik ga daar eens naar kijken!
Vera89 schreef op 22-02-2025 om 11:16:
[..]
Ik werk 4.5 dag, ben vaak 1x per week op kantoor en de rest vanuit huis, om de de schooltijden heen. Ik sport zelf 3 tot 4x per week, heb veel sociale contacten. Ik krijg energie van lezen, koken en leuke dingen doen alleen of met de family (zelfs op een dag dat ze super vervelend zijn haha)
Ik ben een vrij rustig persoon, ook HSP en sinds vorig jaar zelf ook veel last van mijn hormonen (ook heel fijn en helpt niet altijd)
Kids gaan idd naar school, de ellende start doordeweeks dan ook voor het naar schoolgaan vanaf half 7 tot 9 uur en na schooltijd van 15 tot 19.30. In de weekenden constant, of we nu thuis zijn of weggaan..
Mijn man is begonnen met 1 op 1 wat met hen doen. Ik doe het ook wel eens met de oudste, maar met de andere 2 lukt het mij niet. Vooral de middelste niet, hij heeft ook ADHD en dat gaat ook vaak mis. Het kost ons beiden dan zoveel energie dat het hele moment van wat leuks doen verpest wordt. Ondanks dat, probeer ik het wel steeds opnieuw.
En dan bedoel ik vooral grotere avtiviteiten, dus ik doe wel 'kleinere dingen' 1 op 1 met ze, naar de speeltuin, voetballen, kleuren, puzzelen, spelen, film kijken etc.
Ik werk overigens geen 36 uur maar 28 verdeeld over 4 a 5 dagen, zodat ik niet in de avonden hoef te werken en mijn uren onder schooltijden kan draaien. Mijn werk is het probleem ook echt niet, sporten doe ik nu 2x vast en de overige keren vul ik nu met wandelen, soms alleen of ook met de middelste zodat hij ook zn energie kwijt kan na school. Als ik dan 'alleen' wandel doe ik dit in mn pauze tijd. Ik loop vooral lees op de weerstand, het geruzie, de strijd en het continu oplossen/regelen terwijl ze het heel goed zelf kunnen oplossen, vooral de oudste 2.
Is het een optie om meer hele dagen te werken op kantoor en de kinderen naar de opvang te doen? Dan ligt de focus minder op de kinderen en kun je je energie misschien meer uit je werk en je collega's halen?
Vera89 schreef op 22-02-2025 om 11:16:
[..]
Ik werk 4.5 dag, ben vaak 1x per week op kantoor en de rest vanuit huis, om de de schooltijden heen. Ik sport zelf 3 tot 4x per week, heb veel sociale contacten. Ik krijg energie van lezen, koken en leuke dingen doen alleen of met de family (zelfs op een dag dat ze super vervelend zijn haha)
Ik ben een vrij rustig persoon, ook HSP en sinds vorig jaar zelf ook veel last van mijn hormonen (ook heel fijn en helpt niet altijd)
Kids gaan idd naar school, de ellende start doordeweeks dan ook voor het naar schoolgaan vanaf half 7 tot 9 uur en na schooltijd van 15 tot 19.30. In de weekenden constant, of we nu thuis zijn of weggaan..
Mijn man is begonnen met 1 op 1 wat met hen doen. Ik doe het ook wel eens met de oudste, maar met de andere 2 lukt het mij niet. Vooral de middelste niet, hij heeft ook ADHD en dat gaat ook vaak mis. Het kost ons beiden dan zoveel energie dat het hele moment van wat leuks doen verpest wordt. Ondanks dat, probeer ik het wel steeds opnieuw.
En dan bedoel ik vooral grotere avtiviteiten, dus ik doe wel 'kleinere dingen' 1 op 1 met ze, naar de speeltuin, voetballen, kleuren, puzzelen, spelen, film kijken etc.
Ik werk overigens geen 36 uur maar 28 verdeeld over 4 a 5 dagen, zodat ik niet in de avonden hoef te werken en mijn uren onder schooltijden kan draaien. Mijn werk is het probleem ook echt niet, sporten doe ik nu 2x vast en de overige keren vul ik nu met wandelen, soms alleen of ook met de middelste zodat hij ook zn energie kwijt kan na school. Als ik dan 'alleen' wandel doe ik dit in mn pauze tijd. Ik loop vooral lees op de weerstand, het geruzie, de strijd en het continu oplossen/regelen terwijl ze het heel goed zelf kunnen oplossen, vooral de oudste 2.
Kopjekoffi schreef op 22-02-2025 om 14:02:
[..]
Ik word al moe als ik het lees. Je werkt dus bijna fulltime, grotendeels vanuit huis. Om de schooltijden heen. Dus werk je dan nog vaak ‘s avonds? Of probeer je te werken terwijl de kinderen op de achtergrond ruzie aan het maken zijn? En de jongste, gaat hij naar de opvang of is hij de hele tijd als je werkt om je heen?
Daarnaast sport je 3 a 4 keer per week en heb je een hoop sociale contacten EN zeg je HSP te zijn… Dat vraagt dan dus ook een hoop energie lijkt mij. Je middelste heeft ADHD, maakt veel ruzie, is vroeg wakker en slaapt laat in. Hebben jullie begeleiding voor de ADHD van de middelste, hebben jullie voldoende psyche educatie gehad? Iets meer rust in het huishouden en juist minder weg met de middelste zou namelijkwel een kunnen werken.
Mijn ervaring is (zowel mijn man als onze beide kinderen hebben ADHD) dat, als ik slechter in mijn vel zit (om welke reden dan ook, dat kan kort maar ook langer zijn) iedereen in huis daarop reageert. Ook als ik mijn uiterste best doe het niet te laten merken, man en kinderen nemen simpelweg onbewust mijn onrust over. De uiting daarvan is per persoon verschillend, maar vooral de jongste gaat dan veel in discussie en strijden. Nu is hij inmiddels 13, maar dit heeft hij altijd gedaan.
Ik werk 28 uur verdeeld over 4/5 dagen, zo hoef ik niet in de avonden te werken en red ik het onder schooltijden. De jongste gaat naar de peuterspeelzaal 4 ochtenden. Als zij dan thuis komt doet ze vaak nog een dutje en in die tijd kan ik mn werk afronden. In feite ben ik 'vrij' vanaf half 3.
Ja, we hebben begeleiding met de ADHD. Veel hebben we er niet aan, daarin hebben ze het vooral over dat hij ook zn gang moet kunnen gaan en het voor hem niet leuk is om steeds beperkt te worden. Wij staan daar anders in: er is zeker ruimte voor hem, maar er zijn ook momenten dat hij even moet luisteren en meewerken. Dat botst dus nog al eens.
Ik merk ook dat doordat ik nu slecht in mn vel zit, het terugslag heeft in huis. Dat helpt inderdaad ook niet. Dit heb ik ook met mijn middelste, die gaat dan juist extra de strijd opzoeken.
Bloemenzee schreef op 22-02-2025 om 13:03:
[..]
Dit zou voor mij voor geen meter werken. Werk je echt 36 uur? Wanneer is je man thuis? Gaan de kinderen ook naar de opvang? Is je jongste overdag thuis?
Nee ik werk 28 uur verdeeld over 4/5 dagen, zodat ik na schooltijd niet meer werk. Ik werk ook niet in de avonden. Woensdagmiddag ben ik ook vrij.
Mijn man werkt 32 uur en is altijd in de avonden thuis en weekenden en is 1 hele dag vrij op de maandag. We doen altijd de avonden samen, de ochtenden doe ik alleen omdat hij vroeg begint. Ik merk zeker verschil als mn mijn man thuis is, dan is er minder gezeur en gedoe.
Alleen de jongste gaat naar de 4 ochtenden peuterspeelzaal en vanaf april gaat zij naar de basisschool. Verder geen opvang.
RosaMontana schreef op 23-02-2025 om 10:05:
Is het een optie om meer hele dagen te werken op kantoor en de kinderen naar de opvang te doen? Dan ligt de focus minder op de kinderen en kun je je energie misschien meer uit je werk en je collega's halen?
Nee dat is helaas nu geen optie.
De jongste 2 staan wel op de wachtlijst voor de BSO voor volgend schooljaar. Dan wil ik mijn werktijden wat aanpassen zodat ik terug kan naar 3 dagen.
