Hoe kom je uit de mom burn out?
ik denk dat ik een mommy burn out heb. Al maanden voel ik me energie loos, volledig uitgezogen door mn kinderen en eigenlijk vrij doelloos. Mn dag begint met de het gekrijs van mn kinderen en eindigt hier ook mee. Zelfs als ik eerder opsta zodat ik even alleen kan opstarten lukt niet. Sta ik om half 6 op dan staat de middelste ook gewoon beneden. Beneden na bedtijd een serie kijken? Nope, ondanks dat het bedtijd is komt hij rustig naar beneden om verder tijd te rekken, ook wanneer ik boos word en hem terug naar boven stuur.
Ik kom weinig aan mezelf toe of iets anders, omdat ik zo gesloopt ben. Mijn man ervaart hetzelfde. Soms zitten we na een lange dag op de bank en vragen we ons af wat er nu weer over ons heen is gekomen 🙃
We hebben 3 kinderen, van 13, 8 en 3. Vooral de jongste 2 kosten ons heel veel energie.
Daarnaast maken de oudste en de middelste continu ruzie. Ze kunnen elkaar niet uitstaan. Er gaat geen dag voorbij zonder schreeuwen, ruzie of een ontploffing.
Herkennen andere mama's dit ook? Hoe kom je hier uit? We hebben weinig hulp om ons heen en zijn heel erg op elkaar aangewezen.. op deze manier vind ik echt niks leuks aan mn kinderen.
Tips, herkenning, motivatie, een luisterd oor, alles is welkom 💖
Hey, wat vermoeiend.
Ik heb ook zo'n fase gehad, door omstandigheden. Dus ik voel je.
Nu geen last meer van gelukkig, maar het gedrag van je kinderen is herkenbaar.
Hier kunnen ze ook flink ruzie maken , en vooral elkaar nitsen.
Wat hier hielp is ze voor een serieus gesprek aan tafel roepen.
Ik heb toen heel duidelijk gemaakt dat ik gillend gek werd van dat getreiter en gegil, en dat het voor mij onmogelijk is te kunnen bepalen wie begint of wie fout is, dus vanaf de eerst volgende aanvaring konden ze allebei, zonder discussie naar hun kamer vertrekken.
als er onenigheid is kunnen jullie normaal met elkaar praten, ook naar de ander luisteren, en kom je er niet uit, kun je naar me toekomen en dan help ik Af en toe moet er even een opfrisvergadering ingelast worden, maar verder kan ik het sindsdien heel snel afkappen en is het een stuk rustiger.
Met uit bed komen van , inmiddels 9 jarige, breng ik hem 1 keer terug naar bed, de 2e keer kan hij alleen gaan. Dat vindt hij niet leuk,dus dan komt hij niet snel nog een keer. Als hij dat wel doet is er meestal iets,waardoor hij niet kan slapen. Dan mag hij nog even lezen of tekenen in bed. Je kunt ze niet dwingen om te slapen.
Toen ik een burn-out had kreeg ik als tip van een vriendin met ervaring, om ,hoe "fout" ook, kind nog even op de tablet te laten. Tijd afspreken waarop hij uit moet. Hier kwam zoon zelf met het idee om dan slaapmuziek op te zetten, (op YouTube heb je dat wat uren duurt) en de tablet op de kast te leggen. Ik deed hem dan uit als ik naar bed ging.
En/of ik ging gewoon zelf heel vroeg naar bed. Dan kwam hij ook niet uit bed. Ik ging dan nog even lezen of puzzelen.
En accepteren dat het nu nou eenmaal zo gaat gaf mij ook rust. Je druk maken over hoe vermoeiend het is kost ook energie! Als je het los kan laten wordt het al lichter.
En wat dacht je van de winter?korte dagen?
Hopelijk komt met het zonnetje, het zonnetje in je hoofd ook weer op!
Sterkte
Kun je misschien opvoedondersteuning krijgen? Of gewoon zelf iets opzoeken wat voor jullie werkt om de negatieve sleur te doorbreken. Bijvoorbeeld een week het programma Eerste Hulp bij Opvoeden bingen. Daar vind ik nog wel waardevolle dingen als tips worden gegegeven. Vaak zie je dat het gedrag van de kinderen voortkomt uit de manier van omgang door de ouders. Het kan je in elk geval zelfreflectie geven om je bewust te zijn van je eigen gedrag. Ook samen evalueren over wat er wel en niet goed ging, ipv in de waan van de dag maar doorgaan.
Verder misschien duidelijke afspraken met de oudste kinderen maken, probeer ze uit elkaar te halen.
Daan is in de badkamer van 7 tot 7.15, Sophie mag daarna. Laat ze elkaar niet tegen komen.
Maak ook afspraken over het uit bed komen en houd je daar heel consequent aan. Bespreek eerst met je man wat jullie regels zijn (wat doen we als ze uit bed komen, welke consequenties heeft het etc), leg het uit aan de kinderen en houd je daaraan.
Probeer de komende tijd hard te werken, zodat je daar later profijt van hebt
dat klinkt echt heel zwaar. Niet echt tips, hier gaat het ook wel eens zo. Dikke knuffel, het is ook pittig allemaal
Hoe zien jou dagen eruit ? Werk je. Sport je? Heb je ontspanning? Sociale contacten? Waar krijg je energie van?
Gebruik je humor ?
Kinderen gaan toch school?
Sport?
Neem ze apart en doe wat 1 op 1
Wat mij enorm heeft geholpen is het besef dat ik even moe wordt van thuis blijven met kinderen als de deur uitgaan. Buiten de deur zeuren ze namelijk niet over wat ze kunnen doen en maken ze veel minder ruzie. Koop voor het hele gezin een museum jaarkaart en dan vallen de kosten ook best mee. Ga naar de kidsproof musea en dan zullen de kinderen al snel enthousiast zijn. Vanaf vier jaar kon ik dit ook echt als beloning gebruiken voor goed gedrag.
Op de ochtend voordat we gaan zeg ik ook altijd we kunnen pas gaan als deze dingen gedaan zijn. Denk aan boodschappen, speelgoed opgeruimd, was opgehangen etc. Dus als we dat even samen doen dan hebben we veel meer tijd. Het is inmiddels echt een gewoonte geworden dat we dus eerst samen de dingen doen die moeten en dan wat leuks gaan doen.
Verder hebben wij afgesproken dat de kinderen tot een bepaalde tijd op hun eigen kamer spelen in de ochtend. Als ze savonds nog niet kunnen slapen dan mogen ze nog wel eens even beneden iets rustigs doen bijvoorbeeld tekenen. Zodra er aandacht gevraagd wordt moeten ze alsnog naar boven.
Op school werken leerkrachten vaak met een visueel symbool om aan te geven wanneer er wel en geen aandacht gegeven kan worden. Dat kun je ook thuis overnemen. Dan spreek je bijvoorbeeld af we gaan nu een spelletje spelen en daarna ga ik een half uur een boek lezen. Als je dan een stoplicht, lampje, niet storen bordje of iets anders afspreekt dan hoeven ze ook niet steeds te vragen of de tijd al om is.
Wat ik ook gemerkt heb is hoe meer vaste gewoontes er zijn hoe minder ruimte voor gedoe.
Ik heb me ook zo gevoeld, uiteindelijk bloed geprikt en ik bleek een flink tekort te hebben. Ik werd wel eerst drie keer terug gestuurd met ‘het leven van ouders met jonge kinderen is ook zwaar’.
Doordat ik weer meer energie kreeg kon ik ook beter omgaan met gedoe in huis en werd dat ook rustiger.
Voor mezelf kan ik zeggen dat wanneer ik niet lekker in mn vel zit, ik dat meteen merk aan de hele dynamiek in huis.
Flink tekort aan wat, Junio?
Temet schreef op 22-02-2025 om 10:05:
Flink tekort aan wat, Junio?
Vitamine D was heel laag en ik zat laag in ijzer.
Roos57 schreef op 21-02-2025 om 21:52:
Hoe zien jou dagen eruit ? Werk je. Sport je? Heb je ontspanning? Sociale contacten? Waar krijg je energie van?
Gebruik je humor ?
Kinderen gaan toch school?
Sport?
Neem ze apart en doe wat 1 op 1
Ik werk 4.5 dag, ben vaak 1x per week op kantoor en de rest vanuit huis, om de de schooltijden heen. Ik sport zelf 3 tot 4x per week, heb veel sociale contacten. Ik krijg energie van lezen, koken en leuke dingen doen alleen of met de family (zelfs op een dag dat ze super vervelend zijn haha)
Ik ben een vrij rustig persoon, ook HSP en sinds vorig jaar zelf ook veel last van mijn hormonen (ook heel fijn en helpt niet altijd)
Kids gaan idd naar school, de ellende start doordeweeks dan ook voor het naar schoolgaan vanaf half 7 tot 9 uur en na schooltijd van 15 tot 19.30. In de weekenden constant, of we nu thuis zijn of weggaan..
Mijn man is begonnen met 1 op 1 wat met hen doen. Ik doe het ook wel eens met de oudste, maar met de andere 2 lukt het mij niet. Vooral de middelste niet, hij heeft ook ADHD en dat gaat ook vaak mis. Het kost ons beiden dan zoveel energie dat het hele moment van wat leuks doen verpest wordt. Ondanks dat, probeer ik het wel steeds opnieuw.
Junio schreef op 22-02-2025 om 07:06:
Ik heb me ook zo gevoeld, uiteindelijk bloed geprikt en ik bleek een flink tekort te hebben. Ik werd wel eerst drie keer terug gestuurd met ‘het leven van ouders met jonge kinderen is ook zwaar’.
Doordat ik weer meer energie kreeg kon ik ook beter omgaan met gedoe in huis en werd dat ook rustiger.
Voor mezelf kan ik zeggen dat wanneer ik niet lekker in mn vel zit, ik dat meteen merk aan de hele dynamiek in huis.
Mijn hormonen waren we wat uit balans het afgelopen jaar, ik had ook ijzer tekort maar heb laatst weer bloed geprikt en dit was nu weer op peil. Ik heb ook met hulp van een orthomoleculair dietist mn voeding aangepast, om mijn hormonen terug in balans te krijgen en mn energielevels te verbeteren. Dit ging eigenlijk best goed, tot ongeveer november. De korte donkere dagen zullen ook wel een rol spelen en de griepgolf vast ook, want wij waren continu ziek met zn allen, dat helpt natuurlijk ook niet.
Jillz schreef op 21-02-2025 om 22:34:
Wat mij enorm heeft geholpen is het besef dat ik even moe wordt van thuis blijven met kinderen als de deur uitgaan. Buiten de deur zeuren ze namelijk niet over wat ze kunnen doen en maken ze veel minder ruzie. Koop voor het hele gezin een museum jaarkaart en dan vallen de kosten ook best mee. Ga naar de kidsproof musea en dan zullen de kinderen al snel enthousiast zijn. Vanaf vier jaar kon ik dit ook echt als beloning gebruiken voor goed gedrag.
Op de ochtend voordat we gaan zeg ik ook altijd we kunnen pas gaan als deze dingen gedaan zijn. Denk aan boodschappen, speelgoed opgeruimd, was opgehangen etc. Dus als we dat even samen doen dan hebben we veel meer tijd. Het is inmiddels echt een gewoonte geworden dat we dus eerst samen de dingen doen die moeten en dan wat leuks gaan doen.
Verder hebben wij afgesproken dat de kinderen tot een bepaalde tijd op hun eigen kamer spelen in de ochtend. Als ze savonds nog niet kunnen slapen dan mogen ze nog wel eens even beneden iets rustigs doen bijvoorbeeld tekenen. Zodra er aandacht gevraagd wordt moeten ze alsnog naar boven.
Op school werken leerkrachten vaak met een visueel symbool om aan te geven wanneer er wel en geen aandacht gegeven kan worden. Dat kun je ook thuis overnemen. Dan spreek je bijvoorbeeld af we gaan nu een spelletje spelen en daarna ga ik een half uur een boek lezen. Als je dan een stoplicht, lampje, niet storen bordje of iets anders afspreekt dan hoeven ze ook niet steeds te vragen of de tijd al om is.
Wat ik ook gemerkt heb is hoe meer vaste gewoontes er zijn hoe minder ruimte voor gedoe.
Klopt! Dat heb ik ook. Ik probeer hoe dan ook elke keer wel naar buiten te gaan wanneer dit past.
Goed idee van die jaarkaart, hier zijn vooral de jongste 2 gek op de dierentuin, dat is misschien wel een goed uitje en idee voor meer rust.
Ik probeer de ochtenden vooral in het weekend ook zo te beginnen. De ene keer lukt het wel, vaak ook niet. Vooral de jongste 2 hou ik uit elkaar want die 2 stoppen niet.
Ik heb van school een blokje gekregen met groen, rood en oranje erop. Die gebruik ik idd als symbool, vooral tijdens het eten. Soms helpt het, vaak niet.
In feite hebben wij thuis best wel een structuur, het voelt en lijkt alleen weinig te doen de laatste weken.
Vera89 schreef op 22-02-2025 om 11:16:
[..]
Ik werk 4.5 dag, ben vaak 1x per week op kantoor en de rest vanuit huis, om de de schooltijden heen. Ik sport zelf 3 tot 4x per week, heb veel sociale contacten. Ik krijg energie van lezen, koken en leuke dingen doen alleen of met de family (zelfs op een dag dat ze super vervelend zijn haha)
Ik ben een vrij rustig persoon, ook HSP en sinds vorig jaar zelf ook veel last van mijn hormonen (ook heel fijn en helpt niet altijd)
Kids gaan idd naar school, de ellende start doordeweeks dan ook voor het naar schoolgaan vanaf half 7 tot 9 uur en na schooltijd van 15 tot 19.30. In de weekenden constant, of we nu thuis zijn of weggaan..
Mijn man is begonnen met 1 op 1 wat met hen doen. Ik doe het ook wel eens met de oudste, maar met de andere 2 lukt het mij niet. Vooral de middelste niet, hij heeft ook ADHD en dat gaat ook vaak mis. Het kost ons beiden dan zoveel energie dat het hele moment van wat leuks doen verpest wordt. Ondanks dat, probeer ik het wel steeds opnieuw.
Je doet met 2 van je kinderen geen 1 op 1 dingen ? Ik zou daar toch wel proberen aan te werken.
Anoniemvoornu schreef op 22-02-2025 om 11:54:
[..]
[..]
Je doet met 2 van je kinderen geen 1 op 1 dingen ? Ik zou daar toch wel proberen aan te werken.
Ze zegt toch dat ze het wel steeds weer probeert?
Nu moet ik zeggen dat ik ook niet heel vaak 1 op 1 iets doe met onze kinderen. Lukt hier niet heel vaak, doordat man vaak werkt in het weekend en ik dan alleen thuis ben met ze. En als man er dan wel is, doen we veel met zijn allen. Maar dan splitsen we inderdaad ook wel eens op.
Vera89 schreef op 22-02-2025 om 11:16:
[..]
Ik werk 4.5 dag, ben vaak 1x per week op kantoor en de rest vanuit huis, om de de schooltijden heen.
Dit zou voor mij voor geen meter werken. Werk je echt 36 uur? Wanneer is je man thuis? Gaan de kinderen ook naar de opvang? Is je jongste overdag thuis?
Vera89 schreef op 22-02-2025 om 11:16:
[..]
Ik werk 4.5 dag, ben vaak 1x per week op kantoor en de rest vanuit huis, om de de schooltijden heen. Ik sport zelf 3 tot 4x per week, heb veel sociale contacten. Ik krijg energie van lezen, koken en leuke dingen doen alleen of met de family (zelfs op een dag dat ze super vervelend zijn haha)
Ik ben een vrij rustig persoon, ook HSP en sinds vorig jaar zelf ook veel last van mijn hormonen (ook heel fijn en helpt niet altijd)
Kids gaan idd naar school, de ellende start doordeweeks dan ook voor het naar schoolgaan vanaf half 7 tot 9 uur en na schooltijd van 15 tot 19.30. In de weekenden constant, of we nu thuis zijn of weggaan..
Mijn man is begonnen met 1 op 1 wat met hen doen. Ik doe het ook wel eens met de oudste, maar met de andere 2 lukt het mij niet. Vooral de middelste niet, hij heeft ook ADHD en dat gaat ook vaak mis. Het kost ons beiden dan zoveel energie dat het hele moment van wat leuks doen verpest wordt. Ondanks dat, probeer ik het wel steeds opnieuw.
Ik word al moe als ik het lees. Je werkt dus bijna fulltime, grotendeels vanuit huis. Om de schooltijden heen. Dus werk je dan nog vaak ‘s avonds? Of probeer je te werken terwijl de kinderen op de achtergrond ruzie aan het maken zijn? En de jongste, gaat hij naar de opvang of is hij de hele tijd als je werkt om je heen?
Daarnaast sport je 3 a 4 keer per week en heb je een hoop sociale contacten EN zeg je HSP te zijn… Dat vraagt dan dus ook een hoop energie lijkt mij. Je middelste heeft ADHD, maakt veel ruzie, is vroeg wakker en slaapt laat in. Hebben jullie begeleiding voor de ADHD van de middelste, hebben jullie voldoende psyche educatie gehad? Iets meer rust in het huishouden en juist minder weg met de middelste zou namelijkwel een kunnen werken.
Mijn ervaring is (zowel mijn man als onze beide kinderen hebben ADHD) dat, als ik slechter in mijn vel zit (om welke reden dan ook, dat kan kort maar ook langer zijn) iedereen in huis daarop reageert. Ook als ik mijn uiterste best doe het niet te laten merken, man en kinderen nemen simpelweg onbewust mijn onrust over. De uiting daarvan is per persoon verschillend, maar vooral de jongste gaat dan veel in discussie en strijden. Nu is hij inmiddels 13, maar dit heeft hij altijd gedaan.
