Hoe kom je uit de mom burn out?

Hey, wat vermoeiend. 
Ik heb ook zo'n fase gehad, door omstandigheden. Dus ik voel je.
Nu geen last meer van gelukkig, maar het gedrag van je kinderen is herkenbaar. 
Hier kunnen ze ook flink ruzie maken , en vooral elkaar nitsen.
Wat hier hielp is ze voor een serieus gesprek aan tafel roepen.
Ik heb toen heel duidelijk gemaakt dat ik gillend gek werd van dat getreiter en gegil, en dat het voor mij onmogelijk is te kunnen bepalen wie begint of wie fout is, dus vanaf de eerst volgende aanvaring konden ze allebei, zonder discussie naar hun kamer vertrekken. 

als er onenigheid is kunnen jullie normaal met elkaar praten, ook naar de ander luisteren, en kom je er niet uit, kun je naar me toekomen en dan help ik  Af en toe moet er even een opfrisvergadering ingelast worden, maar verder kan ik het sindsdien heel snel afkappen en is het een stuk rustiger. 
Met uit bed komen van , inmiddels 9 jarige, breng ik hem 1 keer terug naar bed, de 2e keer kan hij alleen gaan.  Dat vindt hij niet leuk,dus dan komt hij niet snel nog een keer. Als hij dat wel doet is er meestal iets,waardoor hij niet kan slapen. Dan mag hij nog even lezen of tekenen in bed. Je kunt ze niet dwingen om te slapen. 
Toen ik een burn-out had kreeg ik als tip van een vriendin met ervaring, om ,hoe "fout" ook, kind nog even op de tablet te laten. Tijd afspreken waarop hij uit moet. Hier kwam zoon zelf met het idee om dan slaapmuziek op te zetten, (op YouTube heb je dat wat uren duurt)  en de tablet op de kast te leggen. Ik deed hem dan uit als ik naar bed ging.
En/of ik ging gewoon zelf heel vroeg naar bed. Dan kwam hij ook niet uit bed. Ik ging dan nog even lezen of puzzelen. 
En accepteren dat het nu nou eenmaal zo gaat gaf mij ook rust. Je druk maken over hoe vermoeiend het is kost ook energie! Als je het los kan laten wordt het al lichter.
En wat dacht je van de winter?korte dagen?
Hopelijk komt met het zonnetje, het zonnetje in je hoofd ook weer op! 
Sterkte 

Kun je misschien opvoedondersteuning krijgen? Of gewoon zelf iets opzoeken wat voor jullie werkt om de negatieve sleur te doorbreken. Bijvoorbeeld een week het programma Eerste Hulp bij Opvoeden bingen. Daar vind ik nog wel waardevolle dingen als tips worden gegegeven. Vaak zie je dat het gedrag van de kinderen voortkomt uit de manier van omgang door de ouders. Het kan je in elk geval zelfreflectie geven om je bewust te zijn van je eigen gedrag. Ook samen evalueren over wat er wel en niet goed ging, ipv in de waan van de dag maar doorgaan.

Verder misschien duidelijke afspraken met de oudste kinderen maken, probeer ze uit elkaar te halen.
Daan is in de badkamer van 7 tot 7.15, Sophie mag daarna. Laat ze elkaar niet tegen komen.

Maak ook afspraken over het uit bed komen en houd je daar heel consequent aan. Bespreek eerst met je man wat jullie regels zijn (wat doen we als ze uit bed komen, welke consequenties heeft het etc), leg het uit aan de kinderen en houd je daaraan.

Probeer de komende tijd hard te werken, zodat je daar later profijt van hebt

Hoe zien jou dagen eruit ? Werk je. Sport je?  Heb je ontspanning? Sociale contacten? Waar krijg je energie van?
Gebruik je humor ?

Kinderen gaan toch school?
Sport?

Neem ze apart en doe wat 1 op 1

Wat mij enorm heeft geholpen is het besef dat ik even moe wordt van thuis blijven met kinderen als de deur uitgaan. Buiten de deur zeuren ze namelijk niet over wat ze kunnen doen en maken ze veel minder ruzie. Koop voor het hele gezin een museum jaarkaart en dan vallen de kosten ook best mee. Ga naar de kidsproof musea en dan zullen de kinderen al snel enthousiast zijn. Vanaf vier jaar kon ik dit ook echt als beloning gebruiken voor goed gedrag.

Op de ochtend voordat we gaan zeg ik ook altijd we kunnen pas gaan als deze dingen gedaan zijn. Denk aan boodschappen, speelgoed opgeruimd, was opgehangen etc. Dus als we dat even samen doen dan hebben we veel meer tijd. Het is inmiddels echt een gewoonte geworden dat we dus eerst samen de dingen doen die moeten en dan wat leuks gaan doen. 

Verder hebben wij afgesproken dat de kinderen tot een bepaalde tijd op hun eigen kamer spelen in de ochtend. Als ze savonds nog niet kunnen slapen dan mogen ze nog wel eens even beneden iets rustigs doen bijvoorbeeld tekenen. Zodra er aandacht gevraagd wordt moeten ze alsnog naar boven.

Op school werken leerkrachten vaak met een visueel symbool om aan te geven wanneer er wel en geen aandacht gegeven kan worden. Dat kun je ook thuis overnemen. Dan spreek je bijvoorbeeld af we gaan nu een spelletje spelen en daarna ga ik een half uur een boek lezen. Als je dan een stoplicht, lampje, niet storen bordje of iets anders afspreekt dan hoeven ze ook niet steeds te vragen of de tijd al om is. 

Wat ik ook gemerkt heb is hoe meer vaste gewoontes er zijn hoe minder ruimte voor gedoe.