Hoe hiermee om te gaan? (Labiele oudtante)
Even een situatieschets, ik probeer het zo kort mogelijk te beschrijven.
Mijn man heeft een tante (oudtante van mijn kind, 1,5jr), waar hij weinig tot geen contact mee heeft. Ik heb haar één keer op een begrafenis gezien, verder nooit. Mijn schoonmoeder (haar zus dus), heeft ook jarenlang weinig tot geen contact met haar gehad.
Ze heeft haar hele leven in het teken van haar eigen bedrijf gezet, en daarbij nauwelijks naar haar eigen kinderen omgekeken, laat staan haar kleinkinderen. Als gevolg hiervan heeft ze nu (in de herfst van haar leven, nu ze met pensioen is) geen contact met haar eigen kinderen en kleinkinderen. De laatste jaren is ze, mede hierdoor, zeer labiel en depressief. Haar kinderen houden echter (terecht, als ik de verhalen mag geloven) voet bij stuk, en willen geen contact meer met haar.
Het contact met mijn schoonmoeder heeft ze hersteld, maar m.i. op een ongezonde manier. Vaak belt ze mijn schoonmoeder op, en spreekt urenlang over hoe labiel ze is, hoe slecht het met haar gaat, enz. Mijn schoonmoeder is hierin een vrij naïef, en is allang blij dat het contact hersteld is.
Tot zover.
Sinds mijn kind geboren is, heeft ze voor mijn gevoel een ongezonde obsessie voor hem. Ze projecteert alles wat ze bij haar eigen kleinkinderen gemist heeft, op mijn zoon. Dit uit zich onder andere in lange, warrige brieven met cadeautjes. Ook vraagt ze mijn schoonmoeder vaak om filmpjes van mijn zoon, die mijn schoonmoeder dan (tegen onze wil in, ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hiermee te stoppen) doorstuurt. Deze kijkt ze dan midden in de nacht urenlang, zodat ze zich beter voelt.
Ik vond dit al echt heel vervelend, maar troostte me maar met de gedachte dat ze ver weg woont, en verder niets met mijn kind van doen heeft. Tot vandaag. Mijn schoonmoeder is hier om op te passen (ik werk vanuit huis, mijn man is op een congres), en nou stond ze hier zojuist onaangekondigd (als 'verrassingsbezoek') op de stoep. Voor ik het wist stond ze binnen en nu zit ze dus as we speak beneden met mijn kind te spelen (ik zit boven in een vergadering waar ik niet weg kan). Ik vind dat hier echt een grens overschreden is, en weet echt goed hoe hiermee om te gaan. Ik wil haar eigenlijk überhaupt niet in het leven van mijn zoon hebben, en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb.
Mijn kind is niet haar therapiebaby, en ik wil haar niet in zijn leven. Mijn schoonmoeder en man zien het probleem helaas niet zo..
Cocorico schreef op 09-11-2021 om 17:40:
[..]
Welnee, ze zit niet echt te werken en blijft daarom boven. Ze weet gewoon niet hoe ze moet omgaan met de situatie en doet daarom alsof ze te druk is met werk. In plaats van iets durven doen, vraagt ze op internet wat anderen zouden doen.
Lees de laatste 3 tot 4 zinnen uit de OP nog eens, maar toch is die online vergadering belangrijker dan zeggen: sorry ik moet even iets oplossen naar beneden lopen en zeggen: sorry, ik wil dit niet hebben. 5 min een vergadering onderbreken..
Ik wil haar eigenlijk überhaupt niet in het leven van mijn zoon hebben, en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb.
Mijn kind is niet haar therapiebaby, en ik wil haar niet in zijn leven.
Het is niet onduidelijk, maar goed werk....ze zullen maar 5 min zonder je moeten.
Dus tante komt er nu achter dat ze veel gemist heeft in haar leven door steeds met haar werk bezig te zijn. En dat haalt ze in bij je zoontje. Zit je direct ook nog met een paar jaloerse nichten en neven die zich afvragen waarom hun moeder zo niet met hen en met hun kinderen om kon gaan
nlies schreef op 09-11-2021 om 17:56:
Dus tante komt er nu achter dat ze veel gemist heeft in haar leven door steeds met haar werk bezig te zijn. En dat haalt ze in bij je zoontje. Zit je direct ook nog met een paar jaloerse nichten en neven die zich afvragen waarom hun moeder zo niet met hen en met hun kinderen om kon gaan
Nee hoor, die wijzen elk contact met hun moeder categorisch af.
Dat "urenlang filmpjes kijken", wie zegt dat, zijzelf? Of is dat een aanname/hear-say?
Ik denk dat ik het voor nu zo zou laten, ze woont ver weg tenslotte, dus wie weet is ze helemaal niet van plan om regelmatig te komen, was het gewoon een spontane actie.
En ik zou tegen schoonmoeder zeggen dat ik liever niet wil dat er visite in jouw huis komt op haar oppasdagen, omdat je je ongemakkelijk voelt met bezoekers in huis terwijl je zelf zit te werken en er dus geen tijd voor hebt.
irmama schreef op 09-11-2021 om 16:56:
[..]
Tja vind jij het normaal dat iemand opeens komt opduiken nu je een kind hebt, als je die normaal nooit zag???
Het is de zus van schoonmoeder die daar aan het oppassen was. Helemaal onbekend is ze niet. Nu heeft TO het meegemaakt, maar als het bij schoonmoeder thuis was geweest had ze het misschien nooit geweten, of kunnen verbieden.
Viva-amber schreef op 09-11-2021 om 17:48:
[..]
Lees de laatste 3 tot 4 zinnen uit de OP nog eens, maar toch is die online vergadering belangrijker dan zeggen: sorry ik moet even iets oplossen naar beneden lopen en zeggen: sorry, ik wil dit niet hebben. 5 min een vergadering onderbreken..
Ik wil haar eigenlijk überhaupt niet in het leven van mijn zoon hebben, en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb.
Mijn kind is niet haar therapiebaby, en ik wil haar niet in zijn leven.
Het is niet onduidelijk, maar goed werk....ze zullen maar 5 min zonder je moeten.
Het opschrijven op een forum is makkelijker gedaan dan hardop zeggen tegen betreffende persoon als je het eigenlijk niet durft.
Lastig, ik begrijp alle kanten wel.
Cocorico schreef op 09-11-2021 om 17:40:
[..]
Welnee, ze zit niet echt te werken en blijft daarom boven. Ze weet gewoon niet hoe ze moet omgaan met de situatie en doet daarom alsof ze te druk is met werk. In plaats van iets durven doen, vraagt ze op internet wat anderen zouden doen.
Wow, confronterende post, maar wel met een kern van waarheid vrees ik. Ik was zo perplex dat ze ineens in mijn huis was, dat ik echt niet wist hoe ermee om te gaan. Een scène schoppen en haar eruit zetten? Ik heb hier in het verleden ook al eens flink ruzie over gehad met mijn schoonmoeder, maar die ziet het probleem niet en ziet het als onschuldige interesse. Het is ook haar zus natuurlijk, dus ik snap wel dat daar bij haar ook loyaliteit zit.
Dat van dat nachtenlang filmpjes kijken van mijn zoon heeft ze inderdaad zelf aan mijn schoonmoeder verteld. Ze doet dit als ze depressief is en niet kan slapen.
Overigens ben ik zelf ook een deel van de obsessie voor haar geloof ik. Ze schijnt tegen mijn schoonmoeder gezegd te hebben dat ik zo sierlijk ben, zo bedachtzaam, dat ze mijn stijl bewondert enz. (hoe ze dit allemaal weet; geen idee. Nogmaals, ik had haar tot vandaag slechts één keer gezien). Ze heeft ook eerder aangegeven graag te willen zien hoe wij wonen enz.
Kortom, ik vind het creepy. Gelukkig ziet mijn man dit nu langzaam ook in geloof ik.
Ik zou eerst met je man praten om op één lijn te komen tav wat jullie willen, dit zou ik dan samen met schoonma bespreken. Zolang jullie allemaal een mening hebben komt er geen lijn in. In ieder geval geen verrassingen meer en anders wordt de oppas uitbesteed. Ik denk sowieso niet dat het voor schoonma onverwachts was, want oud tante moet ver reizen en doet dat vast niet op de bonnefooi.
irmama schreef op 09-11-2021 om 17:27:
[..]
Je kan toch lezen, of niet?
Bedachtzame mensen laten nog wel eens over zich heen lopen.
Jullie moeten op één lijn zitten qua aanpak en dan ook samen een sterk team zijn. Sowieso moet jouw man maar eens voor jullie gezin opkomen, het is immers zijn familie die over jullie grenzen gaat. Een duidelijk gesprek met z'n moeder is absoluut nodig.
OxfordComma schreef op 09-11-2021 om 20:03:
[..]
Wow, confronterende post, maar wel met een kern van waarheid vrees ik. Ik was zo perplex dat ze ineens in mijn huis was, dat ik echt niet wist hoe ermee om te gaan. Een scène schoppen en haar eruit zetten? Ik heb hier in het verleden ook al eens flink ruzie over gehad met mijn schoonmoeder, maar die ziet het probleem niet en ziet het als onschuldige interesse. Het is ook haar zus natuurlijk, dus ik snap wel dat daar bij haar ook loyaliteit zit.
Dat van dat nachtenlang filmpjes kijken van mijn zoon heeft ze inderdaad zelf aan mijn schoonmoeder verteld. Ze doet dit als ze depressief is en niet kan slapen.
Overigens ben ik zelf ook een deel van de obsessie voor haar geloof ik. Ze schijnt tegen mijn schoonmoeder gezegd te hebben dat ik zo sierlijk ben, zo bedachtzaam, dat ze mijn stijl bewondert enz. (hoe ze dit allemaal weet; geen idee. Nogmaals, ik had haar tot vandaag slechts één keer gezien). Ze heeft ook eerder aangegeven graag te willen zien hoe wij wonen enz.
Kortom, ik vind het creepy. Gelukkig ziet mijn man dit nu langzaam ook in geloof ik.
Ik vind het erg overdreven dat je geacht wordt direct naar beneden te stormen als deze merkwaardige tante in huis is. Ik zie het veel meer als een niet-pluis gevoel en een alarmbelletje dat rinkelt: hier gebeurt iets wat me écht niet lekker zit, hier moet ik iets mee. Iedereen weet dat die tante op dat moment op de benedenverdieping geen rare dingen uithaalt met jouw kind waar onmiddellijk op moet worden ingegrepen. Maar wat je beschrijft is wel dat ze op een tamelijk borderlinerige manier steeds dichter bij jouw gezin probeert te kruipen. Dramatische brieven aan een kind van één? 's Nachts depressief urenlang filmpjes kijken van je kind? Dat ís creepy. Ik vind het normaal dat je daarop aanslaat, daar eens rustig over nadenkt en samen met je man probeert de grenzen dicht te houden. Waarom zou je dit drama-gedrag níet buiten je gezin mogen houden? Die vrouw verdient heus steun. Maar dan moet ze naar de huisarts gaan en leren in verbinding te gaan met mensen, in plaats van ze in haar drama te betrekken.
Mija schreef op 09-11-2021 om 21:33:
[..]
Ik vind het erg overdreven dat je geacht wordt direct naar beneden te stormen als deze merkwaardige tante in huis is. Ik zie het veel meer als een niet-pluis gevoel en een alarmbelletje dat rinkelt: hier gebeurt iets wat me écht niet lekker zit, hier moet ik iets mee. Iedereen weet dat die tante op dat moment op de benedenverdieping geen rare dingen uithaalt met jouw kind waar onmiddellijk op moet worden ingegrepen. Maar wat je beschrijft is wel dat ze op een tamelijk borderlinerige manier steeds dichter bij jouw gezin probeert te kruipen. Dramatische brieven aan een kind van één? 's Nachts depressief urenlang filmpjes kijken van je kind? Dat ís creepy. Ik vind het normaal dat je daarop aanslaat, daar eens rustig over nadenkt en samen met je man probeert de grenzen dicht te houden. Waarom zou je dit drama-gedrag níet buiten je gezin mogen houden? Die vrouw verdient heus steun. Maar dan moet ze naar de huisarts gaan en leren in verbinding te gaan met mensen, in plaats van ze in haar drama te betrekken.
Wat een goede post dit. Ik zou ook mijn bedenkingen hebben bij zulk gedrag. Ik las ergens dat iemand schreef dat het heus niet erg is dat zo’n peutertje door 2 dames wordt beziggehouden, want “ze doet toch niks raars?” Ik ben het daar niet mee eens: die oudtante doet wél raar. Dringt zich op en daarmee respecteert ze geen grenzen. Dat gaat ook voor die peuter gelden. Mijn advies dus: heb het er nogmaals met je man over, maar je hebt zijn toestemming niet nodig, luister naar dat stemmetje in je achterhoofd dat zegt: niet doen. Schoonmama geen filmpjes meer sturen zodat die niet bij oudtante terecht komen en oudtante laten weten dat ze alleen op afspraak welkom is. Dan kun je haar bezoek binnen de perken houden en een oogje in het zeil houden.
Vertrouw je intuïtie en houd haar ver weg. Ik had zo'n schoonzus. Geef duidelijk je grenzen aan en blijf consequent. De obsessie moet uitdoven.
Naar beneden stormen is wat anders dan even zeggen dat je even naar beneden moet, rustig even gaan kijken en aangeven: goh jou had ik hier niet verwacht. Vrouwen doen vaak alsof woede hoort bij grenzen stellen: het is niet lief. Grenzen stellen kan ook op nette manier. Al geef je maar aan: ik ben aan het werk en heb hier last van zouden jullie het kort kunnen houden. Ik kom er verder nog op terug, want ik voel mij niet prettig bij onverwacht bezoek.
Wanneer die online-vergadering niet relvant zou zijn, dan schrijf je het niet op. Wanneer je zulke sterke gevoelens hebt over een onuitgenodigde gast, dan werk je toch niet rustig door.
