Hoe hiermee om te gaan? (Labiele oudtante)
Even een situatieschets, ik probeer het zo kort mogelijk te beschrijven.
Mijn man heeft een tante (oudtante van mijn kind, 1,5jr), waar hij weinig tot geen contact mee heeft. Ik heb haar één keer op een begrafenis gezien, verder nooit. Mijn schoonmoeder (haar zus dus), heeft ook jarenlang weinig tot geen contact met haar gehad.
Ze heeft haar hele leven in het teken van haar eigen bedrijf gezet, en daarbij nauwelijks naar haar eigen kinderen omgekeken, laat staan haar kleinkinderen. Als gevolg hiervan heeft ze nu (in de herfst van haar leven, nu ze met pensioen is) geen contact met haar eigen kinderen en kleinkinderen. De laatste jaren is ze, mede hierdoor, zeer labiel en depressief. Haar kinderen houden echter (terecht, als ik de verhalen mag geloven) voet bij stuk, en willen geen contact meer met haar.
Het contact met mijn schoonmoeder heeft ze hersteld, maar m.i. op een ongezonde manier. Vaak belt ze mijn schoonmoeder op, en spreekt urenlang over hoe labiel ze is, hoe slecht het met haar gaat, enz. Mijn schoonmoeder is hierin een vrij naïef, en is allang blij dat het contact hersteld is.
Tot zover.
Sinds mijn kind geboren is, heeft ze voor mijn gevoel een ongezonde obsessie voor hem. Ze projecteert alles wat ze bij haar eigen kleinkinderen gemist heeft, op mijn zoon. Dit uit zich onder andere in lange, warrige brieven met cadeautjes. Ook vraagt ze mijn schoonmoeder vaak om filmpjes van mijn zoon, die mijn schoonmoeder dan (tegen onze wil in, ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hiermee te stoppen) doorstuurt. Deze kijkt ze dan midden in de nacht urenlang, zodat ze zich beter voelt.
Ik vond dit al echt heel vervelend, maar troostte me maar met de gedachte dat ze ver weg woont, en verder niets met mijn kind van doen heeft. Tot vandaag. Mijn schoonmoeder is hier om op te passen (ik werk vanuit huis, mijn man is op een congres), en nou stond ze hier zojuist onaangekondigd (als 'verrassingsbezoek') op de stoep. Voor ik het wist stond ze binnen en nu zit ze dus as we speak beneden met mijn kind te spelen (ik zit boven in een vergadering waar ik niet weg kan). Ik vind dat hier echt een grens overschreden is, en weet echt goed hoe hiermee om te gaan. Ik wil haar eigenlijk überhaupt niet in het leven van mijn zoon hebben, en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb.
Mijn kind is niet haar therapiebaby, en ik wil haar niet in zijn leven. Mijn schoonmoeder en man zien het probleem helaas niet zo..
Viva-amber schreef op 10-11-2021 om 05:51:
Naar beneden stormen is wat anders dan even zeggen dat je even naar beneden moet, rustig even gaan kijken en aangeven: goh jou had ik hier niet verwacht. Vrouwen doen vaak alsof woede hoort bij grenzen stellen: het is niet lief. Grenzen stellen kan ook op nette manier. Al geef je maar aan: ik ben aan het werk en heb hier last van zouden jullie het kort kunnen houden. Ik kom er verder nog op terug, want ik voel mij niet prettig bij onverwacht bezoek.
Wanneer die online-vergadering niet relvant zou zijn, dan schrijf je het niet op. Wanneer je zulke sterke gevoelens hebt over een onuitgenodigde gast, dan werk je toch niet rustig door.
Je kunt ook naar aanleiding van sterke gevoelens de tijd nemen om het te laten bezinken en kalm na te denken over maatregelen om voortaan de toegang te beperken. Er is geen noodzaak om direct in te grijpen. En TO twijfelt of het wel terecht is dat ze grenzen wil stellen. Dat is dus een deel van de onrust. Ik zou in zo’n situatie ook geen vergadering uitlopen. Ik zou eerst helderheid willen scheppen voor mezelf. En dat doet TO dus, onder meer door ons om feedback te vragen.
Ik vind dit gedrag ook obsessief en creepy. Brieven schrijven en cadeaus sturen aan een baby die je nog nooit gezien hebt, daar gaan toch al je nekharen van overeind staan. Jouw kind moet blijkbaar het gemis van haar eigen kinderen en kleinkinderen verzachten en zoals je zelf al zegt; hij is niet haar therapiebaby. Ik vind dat je schoonmoeder ook behoorlijk over je grenzen heen gaat. Ik zou het ook niet fijn vinden als mijn ouders of schoonouders foto's en filmpjes van onze dochter naar vreemde mensen doorsturen. Een keer een foto laten zien als ze het hebben over hun kleindochter, oké, maar niet doorsturen naar iedereen. En zeker niet naar iemand die een obsessie met het kind heeft. En ik vind bezoek ontvangen voor jezelf als je op aan het passen bent bij iemand anders thuis echt ontzettend onbeschoft. Ze doet daarmee alsof ze recht heeft om te bepalen wie er bij jullie binnen komt en wanneer. Het is niet haar huis, dus dat bepaalt ze niet. En ik geloof niet dat het spontaan was, want de oudtante woont ver weg. Als je ver weg woont, kom je niet 'spontaan' langs, want dan loop je ook de kans dat er niemand thuis is.
MamaE schreef op 10-11-2021 om 10:05:
Ik vind dit gedrag ook obsessief en creepy. Brieven schrijven en cadeaus sturen aan een baby die je nog nooit gezien hebt, daar gaan toch al je nekharen van overeind staan. Jouw kind moet blijkbaar het gemis van haar eigen kinderen en kleinkinderen verzachten en zoals je zelf al zegt; hij is niet haar therapiebaby. Ik vind dat je schoonmoeder ook behoorlijk over je grenzen heen gaat. Ik zou het ook niet fijn vinden als mijn ouders of schoonouders foto's en filmpjes van onze dochter naar vreemde mensen doorsturen. Een keer een foto laten zien als ze het hebben over hun kleindochter, oké, maar niet doorsturen naar iedereen. En zeker niet naar iemand die een obsessie met het kind heeft. En ik vind bezoek ontvangen voor jezelf als je op aan het passen bent bij iemand anders thuis echt ontzettend onbeschoft. Ze doet daarmee alsof ze recht heeft om te bepalen wie er bij jullie binnen komt en wanneer. Het is niet haar huis, dus dat bepaalt ze niet. En ik geloof niet dat het spontaan was, want de oudtante woont ver weg. Als je ver weg woont, kom je niet 'spontaan' langs, want dan loop je ook de kans dat er niemand thuis is.
Ja dan laat je schoonmoeder niet meer oppassen en breng je je kind gewoon naar een kdv. Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waar TO zich nou zo druk over maakt. Er zullen nog meer mensen in het leven van je kind komen die jij niet kunt luchten of zien, en die kun je echt niet allemaal weghouden.
BlueFawn schreef op 10-11-2021 om 10:11:
[..]
Ja dan laat je schoonmoeder niet meer oppassen en breng je je kind gewoon naar een kdv. Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waar TO zich nou zo druk over maakt. Er zullen nog meer mensen in het leven van je kind komen die jij niet kunt luchten of zien, en die kun je echt niet allemaal weghouden.
Natuurlijk kun je ze niet allemaal weghouden bij je kind. Maar in je eigen huis wel. Visite voor jezelf ontvangen bij iemand anders thuis vind ik echt alle fatsoensnormen overschrijden.
MamaE schreef op 10-11-2021 om 10:19:
[..]
Natuurlijk kun je ze niet allemaal weghouden bij je kind. Maar in je eigen huis wel. Visite voor jezelf ontvangen bij iemand anders thuis vind ik echt alle fatsoensnormen overschrijden.
Tis haar zus he, dan zou ze dus nog niet eens in het huis van haar eigen kind haar zus, de tante van haar kind dus, mogen ontvangen. In dat geval mochten ze van mij toch een andere oplossing zoeken.
BlueFawn schreef op 10-11-2021 om 10:27:
[..]
Tis haar zus he, dan zou ze dus nog niet eens in het huis van haar eigen kind haar zus, de tante van haar kind dus, mogen ontvangen. In dat geval mochten ze van mij toch een andere oplossing zoeken.
Wat vind je belangrijker: grenzen aangeven of een bloed-/familieband?
MelaS schreef op 10-11-2021 om 10:29:
[..]
Wat vind je belangrijker: grenzen aangeven of een bloed-/familieband?
Voor TO is dat wat anders dan voor haar moeder. Als TO een groot probleem heeft met tante, prima, dan kan ze haar grenzen aangeven en zeggen dat tante het huis niet in komt.
Maar moeder mag ook haar eigen koers bepalen. Als moeder komt oppassen en ze mag haar zus daar niet ontvangen, dan kan ze óók haar grenzen aangeven en zeggen "OK dan kom ik niet meer, regel maar wat anders".
MelaS schreef op 10-11-2021 om 10:29:
[..]
Wat vind je belangrijker: grenzen aangeven of een bloed-/familieband?
In de werkelijkheid zoek je meestal een manier om de kool en de geit te sparen. Oftewel: beetje schipperen en strategisch handelen. Assertief zijn en grenzen bespreken is natuurlijk goed. Maar al te principieel op strepen staan, doet relaties meestal geen goed. Je zou dit ook 'chirurgisch handelen' kunnen noemen: zo klein en precies mogelijk 'snijden' met zo weinig mogelijk nevenschade.
MelaS schreef op 10-11-2021 om 10:29:
[..]
Wat vind je belangrijker: grenzen aangeven of een bloed-/familieband?
Daarom zou ik een andere oplossing zoeken voor opvang, heb je ook geen gedoe met ongewenst bezoek of familieleden.
BlueFawn schreef op 10-11-2021 om 10:27:
[..]
Tis haar zus he, dan zou ze dus nog niet eens in het huis van haar eigen kind haar zus, de tante van haar kind dus, mogen ontvangen. In dat geval mochten ze van mij toch een andere oplossing zoeken.
Ja, dus? Als ik bij iemand anders thuis op een kind aan het passen ben, ga ik niet mijn zus daar uitnodigen zonder overleg. Als ik graag met mijn zus wil bijkletsen doe ik dat wel bij mij thuis of bij mijn zus thuis en niet op een moment dat ik aan het werk ben.
Mija schreef op 10-11-2021 om 10:40:
[..]
In de werkelijkheid zoek je meestal een manier om de kool en de geit te sparen. Oftewel: beetje schipperen en strategisch handelen. Assertief zijn en grenzen bespreken is natuurlijk goed. Maar al te principieel op strepen staan, doet relaties meestal geen goed. Je zou dit ook 'chirurgisch handelen' kunnen noemen: zo klein en precies mogelijk 'snijden' met zo weinig mogelijk nevenschade.
Zo zie ik het ook. Gewoon rustig bespreken met schoonmoeder, dat je je wat overvallen voelde dat tante ineens voor de deur stond en dat je liever geen bezoek hebt als je zelf boven zit te werken, omdat je je dan bezwaard voelt en dat het je afleidt van je werk, blabla.
Als tante nu twee keer per week op de stoep gaat staan kun je altijd nog voluit assertief handelen.
MamaE schreef op 10-11-2021 om 10:48:
[..]
Ja, dus? Als ik bij iemand anders thuis op een kind aan het passen ben, ga ik niet mijn zus daar uitnodigen zonder overleg. Als ik graag met mijn zus wil bijkletsen doe ik dat wel bij mij thuis of bij mijn zus thuis en niet op een moment dat ik aan het werk ben.
Maar daar gaat het niet echt om he? TO wil niet dat tante contact heeft met haar kind, als schoonmoeders met kind ergens heen was gegaan met haar zus erbij had TO dat ook niet goed gevonden denk ik. Dan kan ze dat beter uitspreken of gewoon een andere oplossing voor kind zoeken.
Ok het verhaal gaat een beetje een eigen leven leiden geloof ik. Mijn schoonmoeder wist daadwerkelijk niet dat ze langs zou komen, die was even verrast als ik. Ik geloof haar daarin, en ik geloof ook op dat als haar zus zich van tevoren had aangekondigd, zij dit eerst met mij besproken had. Ze past normaal gesproken ook niet structureel op (kind gaat normaal inderdaad naar de opvang). Van bewust en structureel visite ontvangen is dus geen sprake.
Ik denk dat ze (schoonmoeder) heeft laten vallen bij haar zus dat ze gisteren bij ons zou zijn, waarop zus de mogelijkheid heeft aangegrepen om hier inderdaad op de bonnenfooi heen te rijden.
Nou ja hoe dan ook, het echte probleem is zij (de oudtante) dus. Mijn man en ik hebben gisteravond even kort gesproken, en als hij terug is gaan we het er nog eens goed over hebben en duidelijke grenzen stellen. Hopelijk is dit voorval van gisteren dan ook eenmalig.
OxfordComma schreef op 10-11-2021 om 11:02:
Ok het verhaal gaat een beetje een eigen leven leiden geloof ik. Mijn schoonmoeder wist daadwerkelijk niet dat ze langs zou komen, die was even verrast als ik. Ze past normaal gesproken ook niet structureel op (kind gaat normaal inderdaad naar de opvang). Van bewust en structureel visite ontvangen is dus geen sprake.
Ik denk dat ze (schoonmoeder) heeft laten vallen bij haar zus dat ze gisteren bij ons zou zijn, waarop die de mogelijkheid heeft aangegrepen om hier inderdaad op de bonnenfooi heen te rijden.
Nou ja hoe dan ook, het echte probleem is de (oud)tante dus. Mijn man en ik hebben gisteravond even kort gesproken, en als hij terug is gaan we het er nog eens goed over hebben en duidelijke grenzen stellen. Hopelijk is dit voorval van gisteren dan ook eenmalig.
Maar in welke zin lijkt af en toe gecontroleerd contact je dan schadelijk voor je kind? Of zo schadelijk dat je grenzen wil stellen daaraan?
Mijn ervaring is dat mensen die het gedrag vertonen dat oudtante vertoont (foto's van een kind dat niet jouw kleinkind is, die je nog nooit gezien hebt, midden in de nacht bekijken. Brieven en cadeautjes sturen, etc) sowieso wat sociale omgangsvormen missen en waarbij je beter hele duidelijke grenzen kunt stellen.
Dit is niet leuk, maar als je het op een neutrale manier lukt om je grenzen aan te geven dan houd je meestal de banden het best. Doe je het niet dan kom je op een punt dat tante echt te ver gaat. In mijn ervaring werken gewoon algemene kaders afgeven het best. "Wij willen niet dat foto's van baby rondzwerven dus we willen niet dat iemand ze rondstuurt anders dan de gezinsapp." "Tante mag hier best langskomen voor een kop koffie als oma oppast, maar niet de hele dag en alleen op afspraak".
Het is een beetje zoals Mija zegt, pick your battles. Dingen die je echt niet wil daarbij kun je je grenzen aangeven, andere dingen gewoon laten.
