Hoe belangrijk zijn biologische ouders?
Inmiddels zorg ik al 7 jaar voor een kind wat biologisch gezien niet van mij is, wettelijk trouwens wel. Maar dat kind weet daar niks van, en alles gaat goed, gewoon een happy kind.
Als het aan mij lag vertel ik niks hierover aan kind maar ik begrijp dat het niet eerlijk is tegenover kind. Wat ook meespeelt is dat niet echt duidelijk is wie de vader dan wel is, dus ook al vertel ik het wel, de kans dat de biologische ouder gevonden word is zeer klein.
Hoe belangrijk is het dat kinderen weten wie hun biologische ouder is? Of is de persoon die voor het kind zorgt ook genoeg?
De biologische vader kan helemaal niks. Ik heb me vroeger beroepshalve met dit soort dingen beziggehouden, ik weet wel zo ongeveer wat de regels zijn. Een erkenning kan in bepaalde gevallen worden teruggedraaid als de erkenner niet de biologische vader van het kind is. Normaal gesproken zijn er maar twee mensen die een vernietiging van de erkenning bij de rechtbank kunnen vragen: de erkenner die dacht dat hij de biologische vader was maar er later achterkomt dat hij het niet is (dit geldt dus niet voor jou), en het kind. De biologische vader kan een erkenning door een andere man alleen laten vernietigen als hij aan de moeder heeft gevraagd te mogen erkennen, de moeder snel een andere man heeft laten erkennen, en de biologische vader binnen een paar maanden in actie komt.
De biologische vader die er achter komt dat er ergens een kind van hem rondloopt dat door een andere man is erkend, heeft het nakijken. Omgang vragen kan trouwens ook niet. Recht op omgang hebben de juridische ouder, en degene die in een 'nauwe persoonlijke betrekking' tot het kind staat- iemand die een werkelijke band met het kind heeft.
Jullie hebben van de biologische vader juridisch niets te vrezen
Temet schreef op 25-06-2022 om 18:07:
De biologische vader kan helemaal niks. Ik heb me vroeger beroepshalve met dit soort dingen beziggehouden, ik weet wel zo ongeveer wat de regels zijn. Een erkenning kan in bepaalde gevallen worden teruggedraaid als de erkenner niet de biologische vader van het kind is. Normaal gesproken zijn er maar twee mensen die een vernietiging van de erkenning bij de rechtbank kunnen vragen: de erkenner die dacht dat hij de biologische vader was maar er later achterkomt dat hij het niet is (dit geldt dus niet voor jou), en het kind. De biologische vader kan een erkenning door een andere man alleen laten vernietigen als hij aan de moeder heeft gevraagd te mogen erkennen, de moeder snel een andere man heeft laten erkennen, en de biologische vader binnen een paar maanden in actie komt.
De biologische vader die er achter komt dat er ergens een kind van hem rondloopt dat door een andere man is erkend, heeft het nakijken. Omgang vragen kan trouwens ook niet. Recht op omgang hebben de juridische ouder, en degene die in een 'nauwe persoonlijke betrekking' tot het kind staat- iemand die een werkelijke band met het kind heeft.
Jullie hebben van de biologische vader juridisch niets te vrezen
Maar daar maakt hij zich zorgen om, dat er mogelijk een vreemde papa hem komt zoeken en hij daar dan heen moet, dat ons dankzij die papieren niks kan gebeuren neemt hij niet helemaal aan.
OptimusMaximus schreef op 25-06-2022 om 18:11:
[..]
Maar daar maakt hij zich zorgen om, dat er mogelijk een vreemde papa hem komt zoeken en hij daar dan heen moet, dat ons dankzij die papieren niks kan gebeuren neemt hij niet helemaal aan.
Dan vraag je van wie hij dwn wil horen dat jij gelijk hebt. FIOM, huisarts, advocaat, opa?
Wat fijn om te horen. Wat een verstandige vader heb je. En jij klinkt ook verstandig. Goed dat je het hebt goed gemaakt met je vriendin.
Je zoon heeft geluk met je.
De rest van jullie leven had jij met een geheim en lichte angst rond gelopen. De weg is nu vrij voor een open vader, zoon en moeder relatie. Ik wens jullie alle geluk van de wereld!
OptimusMaximus schreef op 25-06-2022 om 18:11:
[..]
Maar daar maakt hij zich zorgen om, dat er mogelijk een vreemde papa hem komt zoeken en hij daar dan heen moet, dat ons dankzij die papieren niks kan gebeuren neemt hij niet helemaal aan.
Tja, dat zal nu éénmaal tijd kosten.
En zal hij voor een stuk proef-ondervindelijk moeten vaststellen.
Geef het dus vooral tijd en laat hem vaststellen dat er de komende 10 jaar geen onbekende vader / zaaddonor hem tegen zijn wil komt ophalen.
Ik zou hem vertellen dat er geen andere papa is. Er is een meneer die het zaadje gemaakt heeft, maar een papa ben je door te knuffelen en te zorgen en te houden van.
Eens maakte mijn dochter in kleutertijd voor Vaderdag een creatie. Een foto van haar, en de handafdruk had ze uitgeknipt en als vleugels achter haar foto geplakt. De juf ( dit vond plaats in Amerika) had een stukje tekst voor onder de foto geregeld.
Tekst: Everybody can be a father, but it needs something special to become a Daddy.
Nu gaat het voor TO niet op om een vader te worden. Maar de waarde ligt juist in het worden van een Daddy. Dat is een groot goed. Bagatelliseer dat niet.
Eens gaf mijn zoon (puber) aan hoe blij hij was dat wij niet uit elkaar waren gegaan. Zoveel kinderen in zijn klas hadden te maken met de onrust van het wonen op twee adressen en de verschillende huisregels van ouders of de komst van nieuwe partners, (helemaal gevoelig item tijdens de puberteit).
Stabiliteit is voor een kind belangrijk, dus ik kan die angst van je zoon wel begrijpen. Hij zal op de basisschool ook wel te maken hebben met klasgenootjes en hun ruildagen. Te meer reden om met zijn moeder samen een team te vormen, waar hij zich veilig voelt. Te meer besef dat jij voor hem belangrijk bent.
'Nou wij hebben het zoon verteld hoe het zit, nu spijt daarvan want hij reageerde niet zo best, menneke zit nu op zn kamertje sinds gisteren,(...)'.
Optimusmaximus, ik vind het goed dat je het nu verteld hebt, omdat je hem nu nog hierin kan begeleiden. Hij heeft tijd nodig om het te verwerken, natuurlijk. Maar hij heeft nu ook nog de tijd om te beseffen wie voor hem de meest waardevolle vader is. Dat is een heel proces, maar het is nu in elk geval bespreekbaar en hij heeft tijd om andere ervaringen daarin mee te nemen. Liever nu dan dat hij het later zou ontdekken, wanneer hij ouder is en meer afstand heeft van jullie. Of nog erger, puber is.
Tsjor
tsjor schreef op 29-06-2022 om 12:42:
'Nou wij hebben het zoon verteld hoe het zit, nu spijt daarvan want hij reageerde niet zo best, menneke zit nu op zn kamertje sinds gisteren,(...)'.
Optimusmaximus, ik vind het goed dat je het nu verteld hebt, omdat je hem nu nog hierin kan begeleiden. Hij heeft tijd nodig om het te verwerken, natuurlijk. Maar hij heeft nu ook nog de tijd om te beseffen wie voor hem de meest waardevolle vader is. Dat is een heel proces, maar het is nu in elk geval bespreekbaar en hij heeft tijd om andere ervaringen daarin mee te nemen. Liever nu dan dat hij het later zou ontdekken, wanneer hij ouder is en meer afstand heeft van jullie. Of nog erger, puber is.
Tsjor
Nou ja zo goed gaat het allemaal niet maar we overleven het wel.
OptimusMaximus schreef op 29-06-2022 om 12:46:
[..]
Nou ja zo goed gaat het allemaal niet maar we overleven het wel.
Het mag ook een tijdje niet zo goed gaan. In alle gezinnen wordt soms geworsteld en dit is een groot ding. Als je als ouders ‘staat’ is het juist heel waardevol om door dingen heen te komen. Het leert meer over ‘leven’ dan dat alles altijd van een leien dakje gaat.
OptimusMaximus schreef op 29-06-2022 om 12:46:
[..]
Nou ja zo goed gaat het allemaal niet maar we overleven het wel.
Het hoeft niet altijd goed te gaan, het leven mag soms lastig zijn.
Zaak is dat je zijn vangnet blijft op de manier die hij nodig heeft en zijn vader blijft. Kinderen van ouders die scheiden of overlijden, kinderen die gepest worden of een handicap krijgen hebben het ook moeilijk. Dat mag, dat is het leven. Het zou me eerder zorgen baren als het wél meteen goed ging.
Max88 schreef op 29-06-2022 om 15:16:
[..]
Het hoeft niet altijd goed te gaan, het leven mag soms lastig zijn.
Zaak is dat je zijn vangnet blijft op de manier die hij nodig heeft en zijn vader blijft. Kinderen van ouders die scheiden of overlijden, kinderen die gepest worden of een handicap krijgen hebben het ook moeilijk. Dat mag, dat is het leven. Het zou me eerder zorgen baren als het wél meteen goed ging.
Ja nog een paar weken en dan gaan we op vakantie, hopelijk draaien moeder en zoon dan bij
Het leven gaat niet altijd over rozen. Bij niemand. Er zijn altijd fijne en minder fijne gebeurtenissen, momenten en periodes. Zorg dat je er voor hem bent als hij je nodig heeft en daar behoefte aan heeft. Knuffel hem, wees nabij, veeg zijn tranen weg, onderneem samen iets en zorg dat je op alle fronten een vader bent zoals je die graag wil zijn en zoals hij die nodig heeft. En vooral: geef hem en ook jezelf de tijd.
MamaE schreef op 29-06-2022 om 16:16:
Het leven gaat niet altijd over rozen. Bij niemand. Er zijn altijd fijne en minder fijne gebeurtenissen, momenten en periodes. Zorg dat je er voor hem bent als hij je nodig heeft en daar behoefte aan heeft. Knuffel hem, wees nabij, veeg zijn tranen weg, onderneem samen iets en zorg dat je op alle fronten een vader bent zoals je die graag wil zijn en zoals hij die nodig heeft. En vooral: geef hem en ook jezelf de tijd.
Bij jou ook niet las ik, heb jij je kind al het slechte nieuws verteld? En ja ik geef hem alles wat er van mij verwacht wordt en ik hou echt onvoorwaardelijk van hem maar dingen zijn veranderd, hij voelt niet meer als mn eigen kind en ik kan zn moeder haar leugentjes niet vergeven zomaar. Ik hou van haar maar dat ze tegen mij liegt blijft wel hangen en dat werkt door in de relatie met mn zoon
