Hoe belangrijk zijn biologische ouders?
Inmiddels zorg ik al 7 jaar voor een kind wat biologisch gezien niet van mij is, wettelijk trouwens wel. Maar dat kind weet daar niks van, en alles gaat goed, gewoon een happy kind.
Als het aan mij lag vertel ik niks hierover aan kind maar ik begrijp dat het niet eerlijk is tegenover kind. Wat ook meespeelt is dat niet echt duidelijk is wie de vader dan wel is, dus ook al vertel ik het wel, de kans dat de biologische ouder gevonden word is zeer klein.
Hoe belangrijk is het dat kinderen weten wie hun biologische ouder is? Of is de persoon die voor het kind zorgt ook genoeg?
Apiejapie schreef op 03-06-2022 om 18:20:
[..]
Ik snap dat jij dit lastig vindt. Zelf weet ik niet of ik de relatie zou voort zou kunnen zetten, wetende dat je partner iets weet waarin hij de keuze maakt het je verzwijgen tegen degene waarover het gaat. Dat maakt iemand in mijn ogen onbetrouwbaar.
Ben het wel met je eens dat het goed van hem is dat hij voor die jongen zorgt, ongeacht of het zijn biologische zoon is of niet.
De kinderen wonen ook bij mijn vriend. Moeder is labiel en heeft een aantal persoonlijkheidsstoornissen (oa door opvoeding en pesten). Momenteel gaat het redelijk met haar. De kinderen zijn daar eens in de twee weken in het weekend. De jongen is erg kwetsbaar. Er is in de afgelopen jaren zo ontzettend veel gebeurd met ze, het is nu net even relatief rustig. Dat speelt wel allemaal mee. Het maakt mijn vriend niet onbetrouwbaar. Alleen onzeker en waar doe je goed aan?
SuzyQFive schreef op 04-06-2022 om 10:04:
[..]
De kinderen wonen ook bij mijn vriend. Moeder is labiel en heeft een aantal persoonlijkheidsstoornissen (oa door opvoeding en pesten). Momenteel gaat het redelijk met haar. De kinderen zijn daar eens in de twee weken in het weekend. De jongen is erg kwetsbaar. Er is in de afgelopen jaren zo ontzettend veel gebeurd met ze, het is nu net even relatief rustig. Dat speelt wel allemaal mee. Het maakt mijn vriend niet onbetrouwbaar. Alleen onzeker en waar doe je goed aan?
Met jouw uitleg erbij, snap ik dat dit inderdaad niet het goede moment is.
Schemerlampje schreef op 04-06-2022 om 09:29:
[..]
Ik denk dat de verwekker niet eens weet dat hij een zoon heeft.
Maar is nu al echt uitgesloten dat TO de vader is? Als ik tenminste de goede persoon voor me heb.
Ze weet van 9 van de 10 kerels niet hoe ze heten of waar ze vandaan kwamen, dus dat gaat lastig zoeken worden. En ja uit de test is gebleken dat ik niet zn biologische vader kan zijn. En nee, zij wil het niet allemaal oprakelen en ook niet dat ik dat doe en ik wil niet dat ze weggaat want dan ben ik nog veel verder van huis. En mn zoon ook. En ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze er toe in staat is, dus het probleem is voor nu even opgelost.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 06:28:
[..]
Euh als ik alleen aan mezelf had gedacht had ik ze destijds wel gezegd om op te flikkeren met haar baby en was ik gewoon verder gegaan met feesten. Achteraf gezien had ik dat beter kunnen doen ipv me laten leiden door mijn lusten.
Daarmee zeg je dus; ik wilde dat ik dit kind niet had... is dat niet het grootste probleem? Dat jij je uit lust aan deze vrouw hebt verbonden en nu niet alleen aan haar vast zit maar ook aan haar kind?
Overigens zou ik er niet te hard vanuit gaat dat niemand weet dat het niet jouw zoon is. Ik heb een kind (ok inmiddels volwassen) in de familie waarvan iedereen al 20 jaar zegt: hij lijkt wel heel weinig op zijn vader, in tegenstelling tot zijn zussen. En weet je nog, die Joost met wie Karin indertijd zo close was? Die was ook zo blond! De 'Karin' in kwestie was indertijd ook niet altijd even trouw bleek toen ze gingen scheiden. Dus mensen leggen echt wel dat soort linkjes... in hoeverre dat bij zoon in kwestie is uitgekomen weet ik niet maar ik denk niet dat je dat tegenhoudt...
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 10:19:
[..]
Ze weet van 9 van de 10 kerels niet hoe ze heten of waar ze vandaan kwamen, dus dat gaat lastig zoeken worden. En ja uit de test is gebleken dat ik niet zn biologische vader kan zijn. En nee, zij wil het niet allemaal oprakelen en ook niet dat ik dat doe en ik wil niet dat ze weggaat want dan ben ik nog veel verder van huis. En mn zoon ook. En ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze er toe in staat is, dus het probleem is voor nu even opgelost.
DNA-test of jouw vruchtbaarheidstest van jaren na de conceptie? Alleen de eerste geeft een definitief antwoord.
Ik denk niet dat je probleem is opgelost, want je hebt jullie zoon nog niets verteld toch? Ik snap wel dat het voor je vriendin/ jullie lastig is om aan je zoon te vertellen. Het is, denk ik, toch een tijd uit haar leven waar ze niet trots op is. Maar misschien kunnen jullie meer de nadruk leggen op het resultaat van die periode: jullie prachtige zoon en hoe blij jullie met hem zijn. En niet zozeer op hoe hij verwekt is. Maar ik denk wel dat jullie het hem moeten vertellen.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 10:19:
[..]
Ze weet van 9 van de 10 kerels niet hoe ze heten of waar ze vandaan kwamen, dus dat gaat lastig zoeken worden. En ja uit de test is gebleken dat ik niet zn biologische vader kan zijn. En nee, zij wil het niet allemaal oprakelen en ook niet dat ik dat doe en ik wil niet dat ze weggaat want dan ben ik nog veel verder van huis. En mn zoon ook. En ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze er toe in staat is, dus het probleem is voor nu even opgelost.
Ik snap dat je dit niet in je eentje kunt doen. Als moeder erg wispelturig is, zul je eerst met haar op één lijn moeten komen. Ik begrijp dat je het je zoon niet alleen wil vertellen, tegen de zin van moeder. Dat veroorzaakt weer een heleboel nieuwe problemen terwijl jullie nog maar net aan het leren zijn samen ouders te zijn. Heb ik goed onthouden dat jij een goede band hebt met je eigen vader? Kun je het niet eens met hem bespreken? En had jij nou ook iets van begeleiding? Dan is dat ook een goede plek om het te bespreken. Overhaast handelen hoeft niet maar het is wel goed om te weten waar je naartoe wil. En ik denk dat eerlijk zijn wel de goede bestemming is. Nu nog een goede, evenwichtige manier daar naartoe zien te vinden. Dat hoeft niet over één nacht ijs en je hoeft het ook niet alleen te doen.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 10:19:
[..]
Ze weet van 9 van de 10 kerels niet hoe ze heten of waar ze vandaan kwamen, dus dat gaat lastig zoeken worden. En ja uit de test is gebleken dat ik niet zn biologische vader kan zijn. En nee, zij wil het niet allemaal oprakelen en ook niet dat ik dat doe en ik wil niet dat ze weggaat want dan ben ik nog veel verder van huis. En mn zoon ook. En ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze er toe in staat is, dus het probleem is voor nu even opgelost.
Er is hier niet één iemand die vertelt dat je het moet verzwijgen, er wordt unaniem gezegd dat je beter openheid van zaken kan geven. Toch geef je nu als reactie dat het probleem voor nu is opgelost. Daar begrijp ik niks van. Vanwaar open je dit topic dan, als je niks doet met de reacties.
Ik heb oprecht mijn best gedaan om je meelevende, oprechte reacties te geven, net zoals de andere forumleden. Dat je daar nauwelijks op reageert en niks mee doet, is zonde geweest van onze energie. Het lijkt wel of de regeerders meer met het belang van jouw kind bezig zijn dan jij. Jij bent enkel met het belang van jou en je vrouw bezig. En dát hoort bij volwassen zijn en ouder van een kind; maak jezelf ondergeschikt aan de behoeften van je kind als de situatie dat nodig heeft.
Ik hoop dat de kind niet de dupe gaat worden van jullie pijn....
Terugkomend op je beginvraag: hoe belangrijk zijn biologische ouders; wellicht kun je de huidige discussies volgen rond adoptie en IVF met onbekende donor. Er is vaak (niet altijd) een hele basale behoefte om te weten waar je vandaan komt. Alleen zal die behoefte hier waarschijnlijk niet ingevuld kunnen worden. Daar bovenop is de behoefte aan eerlijkheid, als kinderen ermee opgroeien lijkt het het gemakkelijkste te zijn voor hun leven. Maar bovenal: degene die als een vader/ouder het hele leven lang voor je gezorgd heeft wordt toch het meeste gewaardeerd. Daar verdien je je bonuspunten mee.
Tsjor
Apiejapie schreef op 04-06-2022 om 10:39:
[..]
Er is hier niet één iemand die vertelt dat je het moet verzwijgen, er wordt unaniem gezegd dat je beter openheid van zaken kan geven. Toch geef je nu als reactie dat het probleem voor nu is opgelost. Daar begrijp ik niks van. Vanwaar open je dit topic dan, als je niks doet met de reacties.
Ik heb oprecht mijn best gedaan om je meelevende, oprechte reacties te geven, net zoals de andere forumleden. Dat je daar nauwelijks op reageert en niks mee doet, is zonde geweest van onze energie. Het lijkt wel of de regeerders meer met het belang van jouw kind bezig zijn dan jij. Jij bent enkel met het belang van jou en je vrouw bezig. En dát hoort bij volwassen zijn en ouder van een kind; maak jezelf ondergeschikt aan de behoeften van je kind als de situatie dat nodig heeft.
Ik hoop dat de kind niet de dupe gaat worden van jullie pijn....
Ik denk dat TO in een loyaliteitsconflicht zit tussen zijn vrouw en zijn kind.
Dat hij hier een vraag stelt zegt me wel dat hij niet helemaal op 1 lijn zit met z'n vrouw. Alleen hij heeft haar ook nodig in dit geheel natuurlijk. Zij lijkt er heel stellig in te staan.
Heeft jouw vrouw ook iets van begeleiding TO? Ook voor haar is de huidige situatie vooralsnog de 'gemakkelijke' weg.
Als je 100% zeker weet dat het nooit bekend gaat worden dan zou je er voor kunnen kiezen om je mond te houden.
Het punt is alleen dat de kans groot is dat hij het tuc en keer te weten komt, en dat zal dan heel veel verdriet en ellende opleveren. Dat wil je voorkomen.
Het kan uitkomen omdat:
- er erfelijkheidsonderzoek nodig is nav een ziekte
- Z'n moeder in een boze bui haar mond voorbij praat
- Jij in een boze bui je mond voorbij praat
- Biologie-les op school, waarbij ze genetische dingen van de familie in kaart moeten gaan brengen (oogkleur, bloedgroep, tondrollen, oorlellen etc) en hij dan de conclusie trekt dat het niet klopt
- Hij op een bepaald moment ontdekt waarom jij geen andere kinderen krijgt
- Hij een myheritage-kit bestelt een ontdekt dat het niet klopt
Dit zijn geen voorbeelden die ik zelf verzonnen heb, maar die regelmatig bij anderen voorkomen.
Als hij er op zijn moment achter komt heb je een groot probleem. Als je het nu vertelt een er normaal over doet (zo is het, maar het is geen probleem) dan gaat dat je later heel veel gedoe besparen.
Mija schreef op 04-06-2022 om 10:38:
[..]
Ik snap dat je dit niet in je eentje kunt doen. Als moeder erg wispelturig is, zul je eerst met haar op één lijn moeten komen. Ik begrijp dat je het je zoon niet alleen wil vertellen, tegen de zin van moeder. Dat veroorzaakt weer een heleboel nieuwe problemen terwijl jullie nog maar net aan het leren zijn samen ouders te zijn. Heb ik goed onthouden dat jij een goede band hebt met je eigen vader? Kun je het niet eens met hem bespreken? En had jij nou ook iets van begeleiding? Dan is dat ook een goede plek om het te bespreken. Overhaast handelen hoeft niet maar het is wel goed om te weten waar je naartoe wil. En ik denk dat eerlijk zijn wel de goede bestemming is. Nu nog een goede, evenwichtige manier daar naartoe zien te vinden. Dat hoeft niet over één nacht ijs en je hoeft het ook niet alleen te doen.
Ja zij wil het gewoon zo laten en ik snap het, we hebben het fijn met zn drieën. Ik wil niet iets doen wat zij absoluut niet wil. We willen ook niemand anders erover inlichten omdat we er dan allebei nogal bekaaid vanaf komen, ik denk dat mn pa het wel zou begrijpen hoe het zover heeft kunnen komen maar liever licht ik hem niet in. Maar deze leugen knaagt gewoon constant aan mn geweten. Wat als hij het op een dag zelf uitvogelt, wat als er een vreemde kerel op komt dagen die mn zoon opeist. Een coach heb ik al jaren maar daar zie ik het mezelf niet zo snel aan vertellen, meestal is het koffie en ouwehoeren over hoe het gaat, vrij oppervlakkig allemaal.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 13:00:
[..]
Ja zij wil het gewoon zo laten en ik snap het, we hebben het fijn met zn drieën. Ik wil niet iets doen wat zij absoluut niet wil. We willen ook niemand anders erover inlichten omdat we er dan allebei nogal bekaaid vanaf komen, ik denk dat mn pa het wel zou begrijpen hoe het zover heeft kunnen komen maar liever licht ik hem niet in. Maar deze leugen knaagt gewoon constant aan mn geweten. Wat als hij het op een dag zelf uitvogelt, wat als er een vreemde kerel op komt dagen die mn zoon opeist. Een coach heb ik al jaren maar daar zie ik het mezelf niet zo snel aan vertellen, meestal is het koffie en ouwehoeren over hoe het gaat, vrij oppervlakkig allemaal.
Dus het knaagt aan jou en je hebt nu hopelijk gelezen dat het beter voor je zoon is om de waarheid van jullie te horen, en tóch kies je voor de wens van je vrouw om het geheim te houden. Waarom?
Apiejapie schreef op 04-06-2022 om 13:03:
[..]
Dus het knaagt aan jou en je hebt nu hopelijk gelezen dat het beter voor je zoon is om de waarheid van jullie te horen, en tóch kies je voor de wens van je vrouw om het geheim te houden. Waarom?
Omdat ik van haar hou.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 13:06:
[..]
Omdat ik van haar hou.
Dus stel je haar en jouw belang boven dat van het kind....
Ellori schreef op 04-06-2022 om 13:07:
[..]
Dus stel je haar en jouw belang boven dat van het kind....
Gezien de eerdere verhalen van TO snap ik het ook wel een beetje. Zowel TO als zijn vriendin kwamen niet erg stabiel over en hun relatie al helemaal niet. Dus als dat nog steeds zo is, kan het wel zijn dat vriendin er met kind vandoor gaat als TO het vertelt tegen de wens van vriendin in. Ik hoop dat de relatie ondertussen wat stabieler is en op meer gebaseerd is dan alleen lust.
Maar ik denk dat het toch goed is om nogmaals dit met je vriendin te bespreken. Omdat het voor jullie zoon echt beter is dat hij het nu van jullie hoort. Hoe pijnlijk het ook misschien is.
