Hoe belangrijk zijn biologische ouders?
Inmiddels zorg ik al 7 jaar voor een kind wat biologisch gezien niet van mij is, wettelijk trouwens wel. Maar dat kind weet daar niks van, en alles gaat goed, gewoon een happy kind.
Als het aan mij lag vertel ik niks hierover aan kind maar ik begrijp dat het niet eerlijk is tegenover kind. Wat ook meespeelt is dat niet echt duidelijk is wie de vader dan wel is, dus ook al vertel ik het wel, de kans dat de biologische ouder gevonden word is zeer klein.
Hoe belangrijk is het dat kinderen weten wie hun biologische ouder is? Of is de persoon die voor het kind zorgt ook genoeg?
OptimusMaximus schreef op 03-06-2022 om 15:49:
[..]
Maar wat heeft hij eraan om het te weten?? Zijn biologische vader zoeken gaat een hele kluif worden dus wat heeft het dan voor meerwaarde om dit te weten? Waarom kan ik niet gewoon genoeg zijn?
Jeetje zeg, wat een overtrokken reactie! Wij hebben via donor inseminatie een kind gekregen (ja ook nog via de kliniek van karbaat). Kind weet dit sinds zo'n beetje altijd en hij is er helemaal oké mee hoor. Niet elk kind wil weten hoe het biologisch zit hè. Maar als je op deze leeftijd ineens weg gaat omdat je niet zijn (biologische) vader bent denk ik dat het veel moeilijker is voor je zoon! Een zaadje maakt je geen vader hoor.
OptimusMaximus schreef op 03-06-2022 om 20:49:
[..]
Ja ik zal het hem vertellen.
Waar ik wel benieuwd naar ben is waarom je steeds de mening van het forum vraagt om er vervolgens niks mee te doen, in de volle verdediging te schieten en daarna als wijze van shut up post iedereen gelijk geeft en aangeeft dat je de tips wel ter harte neemt. Al hoewel ik over de daadwerkelijke uitkomst nog steeds mn vraagtekens heb. En inmiddels ook wel bij al jouw posts maar goed.
Ellori schreef op 03-06-2022 om 21:21:
[..]
Waar ik wel benieuwd naar ben is waarom je steeds de mening van het forum vraagt om er vervolgens niks mee te doen, in de volle verdediging te schieten en daarna als wijze van shut up post iedereen gelijk geeft en aangeeft dat je de tips wel ter harte neemt. Al hoewel ik over de daadwerkelijke uitkomst nog steeds mn vraagtekens heb. En inmiddels ook wel bij al jouw posts maar goed.
Ja wat verwacht je nou precies van me? Als ik hem niks zeg is het niet goed en als ik het hem wel zeg doe ik blijkbaar niks met meningen van anderen waarvan ik overigens niet wist dat het verplicht is om daar iets mee te doen.
OptimusMaximus schreef op 03-06-2022 om 21:35:
[..]
Ja wat verwacht je nou precies van me? Als ik hem niks zeg is het niet goed en als ik het hem wel zeg doe ik blijkbaar niks met meningen van anderen waarvan ik overigens niet wist dat het verplicht is om daar iets mee te doen.
Zoals ik aangaf heb ik het idee dat 'ik vertel het hem wel' alleen is zodat wij allemaal het overduidelijke blijven herhalen.
Wat ik van je verwacht? Dat je begrijpend kan lezen en je gewoon de ballen hebt om aan te geven dat je er niks mee gaat doen, wat volgens mij gezien je trackrecord een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is. Of je daadwerkelijk iets met de tips doet. Zoals, jezelf en je gevoel niet belangrijker vinden dan dat van het kind, je dit op een goede manier aanpakt en laat zien dat je daadwerkelijk zijn vader bent.
Overigens staat nergens dat je verplicht bent om iets met onze meningen te doen. Maar... je bent wel verplicht het belang van jouw kind boven dat van jezelf te stellen.
Verplaats je eens in je kind. Stel dat jouw vader mogelijk of zeker niet je biologische vader zou zijn en hij zou dat weten. Zou jij dat dan willen weten of vind je dat echt niet boeiend?
Wat is vaderschap voor jou? Biologisch vader zijn of emotioneel betrokken met alle lusten en lasten die daarbij horen?
Ik had ooit een collega, hij is inmiddels gepensioneerd, die leerde zijn vrouw kennen terwijl ze zwanger was (in de tijd dat anticonceptie nog half taboe was). Hij heeft toen gekozen voor die vrouw mét haar kind. Zij was 19, hij 22. Hij heeft dat kind altijd opgevoed alsof het zijn eigen kind was. Hij had het ook altijd over zijn zoon en zijn kleinkinderen, maar was er wel open over dat het biologisch anders zat. Het voelde voor hem echt als zijn eigen kind omdat hij vanaf de geboorte de volledige vaderrol op zich heeft genomen met alles erbij. Alleen de verwekking, dat heeft een andere man gedaan.
OptimusMaximus schreef op 03-06-2022 om 21:35:
[..]
Ja wat verwacht je nou precies van me? Als ik hem niks zeg is het niet goed en als ik het hem wel zeg doe ik blijkbaar niks met meningen van anderen waarvan ik overigens niet wist dat het verplicht is om daar iets mee te doen.
Waarom open je dan dit topic ? Jij denkt alleen maar aan jezelf en niet aan het kind.
Blijft verdrietig, iemand die zijn eigen issues boven het belang van een kind zet. Tegelijkertijd staat dat haaks op het stuk dat je je zoon opvoedt terwijl het niet jouw biologische kind is. Als je écht zijn vader wil zijn (en dat is anders dan enkel de verwekker zijn) dan plaats je zijn belang boven jouw angsten. Jouw angsten mogen er zeker zijn! Je hebt daar je vrouw, familie, vrienden, misschien een therapeut voor om daarover te praten. Want ik weet als geen ander dat het ingewikkeld kán zijn als je niet de biologische ouder bent. Jouw gevoelens, onzekerheden, angsten en onzekere toekomstbeelden mogen er best zijn. Maar dit mogen geen redenen zijn om jullie kind zo voor te liegen.
En dat geldt ook voor jouw vrouw ! Dat zij pijnlijke herinneringen heeft aan de periode rondom haar zwangerschap, is echt heel verdrietig. En waarschijnlijk heel zwaar voor haar. Begeleid haar zoveel als je kan hiermee door naar haar te luisteren en haar zo nodig therapie aan te raden.
Maar laat je kind niet, nóóit, de dupe worden van jullie verleden!
Sta er samen als gezin. Jullie als ouders die klaar staan voor jullie zoon, in alle eerlijkheid. Maar ook voor elkaar, om elkaar te helpen in moeilijke periodes met onzekerheid en angsten. Dan komen jullie hier doorheen. Want als de liefde voorop staat, dan is dát wat jullie je zoon meegeven. Dan kan hij misschien wel ooit op zoek gaan, maar zijn zijn vader en moeder zijn veilige haven. En dan hebben jullie het als ouders goed gedaan!
OptimusMaximus schreef op 03-06-2022 om 21:35:
[..]
Ja wat verwacht je nou precies van me? Als ik hem niks zeg is het niet goed en als ik het hem wel zeg doe ik blijkbaar niks met meningen van anderen waarvan ik overigens niet wist dat het verplicht is om daar iets mee te doen.
En overigens, het gaat er niet om wat wij allemaal van jou verwachten, maar wat jouw kind van jou verwacht. Dat zou je toch wel moeten weten?
Apiejapie schreef op 03-06-2022 om 22:33:
Blijft verdrietig, iemand die zijn eigen issues boven het belang van een kind zet. Tegelijkertijd staat dat haaks op het stuk dat je je zoon opvoedt terwijl het niet jouw biologische kind is. Als je écht zijn vader wil zijn (en dat is anders dan enkel de verwekker zijn) dan plaats je zijn belang boven jouw angsten. Jouw angsten mogen er zeker zijn! Je hebt daar je vrouw, familie, vrienden, misschien een therapeut voor om daarover te praten. Want ik weet als geen ander dat het ingewikkeld kán zijn als je niet de biologische ouder bent. Jouw gevoelens, onzekerheden, angsten en onzekere toekomstbeelden mogen er best zijn. Maar dit mogen geen redenen zijn om jullie kind zo voor te liegen.
En dat geldt ook voor jouw vrouw ! Dat zij pijnlijke herinneringen heeft aan de periode rondom haar zwangerschap, is echt heel verdrietig. En waarschijnlijk heel zwaar voor haar. Begeleid haar zoveel als je kan hiermee door naar haar te luisteren en haar zo nodig therapie aan te raden.
Maar laat je kind niet, nóóit, de dupe worden van jullie verleden!
Sta er samen als gezin. Jullie als ouders die klaar staan voor jullie zoon, in alle eerlijkheid. Maar ook voor elkaar, om elkaar te helpen in moeilijke periodes met onzekerheid en angsten. Dan komen jullie hier doorheen. Want als de liefde voorop staat, dan is dát wat jullie je zoon meegeven. Dan kan hij misschien wel ooit op zoek gaan, maar zijn zijn vader en moeder zijn veilige haven. En dan hebben jullie het als ouders goed gedaan!
Zij wil er niks over horen en nee ik heb verder niemand anders want niemand weet het dus om dit nou bij familie of vrienden neer te leggen kan niet. Zij vindt dat we hier mee weg kunnen komen omdat de kans dat hij er uit zichzelf achterkomt klein is en ik snap het van haar ook wel gezien dit allemaal haar idee was.
watertoren schreef op 03-06-2022 om 22:17:
[..]
Waarom open je dan dit topic ? Jij denkt alleen maar aan jezelf en niet aan het kind.
Euh als ik alleen aan mezelf had gedacht had ik ze destijds wel gezegd om op te flikkeren met haar baby en was ik gewoon verder gegaan met feesten. Achteraf gezien had ik dat beter kunnen doen ipv me laten leiden door mijn lusten.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 06:19:
[..]
Zij wil er niks over horen en nee ik heb verder niemand anders want niemand weet het dus om dit nou bij familie of vrienden neer te leggen kan niet. Zij vindt dat we hier mee weg kunnen komen omdat de kans dat hij er uit zichzelf achterkomt klein is en ik snap het van haar ook wel gezien dit allemaal haar idee was.
Ongelooflijk. Apiejapie plaatst zo'n mooie wijze post die gewoon alles samenvat wat van belang is, en dit is alles wat jij er uit haalt? Lees het nog eens, en nu écht goed!
Arm joch, hij verdient beter dan ouders die liegen omdat ze niet met de waarheid (hun eigen acties!) willen dealen.
OptimusMaximus schreef op 04-06-2022 om 06:19:
[..]
Zij wil er niks over horen en nee ik heb verder niemand anders want niemand weet het dus om dit nou bij familie of vrienden neer te leggen kan niet. Zij vindt dat we hier mee weg kunnen komen omdat de kans dat hij er uit zichzelf achterkomt klein is en ik snap het van haar ook wel gezien dit allemaal haar idee was.
Die vrienden en familie weten ook niet dat jij de vader niet bent? Hoe kan dat nou?
Of zij weten niet dat jullie dit nooit aan zoon verteld hebben? Zij denken dat zoon op de hoogte is?
In ieder geval, ik sluit me aan bij de andere schrijfsters. Jij en wellicht je vrouw zullen aan de slag moeten met jullie eigen angsten op dit gebied. Het is ook heel spannend allemaal, maar als je echt de beste vader wilt zijn voor jullie zoon, dan verdient hij te weten hoe het zit. En gezien het feit dat je deze vraag stelt, weet je dat zelf volgens mij ook.
Daarbij is het volgens mij helemaal niet im frage, wie de vader is bij wie hij zich veilig voelt. Dat ben jij! Voor wat het waard is, ik denk dat de angst dat je zoon je inruilt voor de verwekker dan ook een hele onrealistische is. Maar volgens mij heb je hulp nodig om te kunnen verdragen dat die vader mogelijk ooit een (hele kleine) rol gaat spelen in het leven van jullie zoon. Als jullie hem niets vertellen en hij gaat aanvoelen dat er iets niet klopt, dan gaat zijn verwekker waarschijnlijk een veel grotere rol innemen in het leven van jullie zoon, al is het maar in de fantasie van jullie zoon.
Gezien dat deze verwekker zich in de afgelopen jaren nog nooit actief bezig heeft gehouden met het in contact komen van jullie zoon (tenminste, daar zeg je niets over), zou ik ook niet verwachten dat deze meneer dat vanaf nu ineens wel zal gaan doen.
Saga schreef op 04-06-2022 om 09:26:
[..]
Die vrienden en familie weten ook niet dat jij de vader niet bent? Hoe kan dat nou?
Of zij weten niet dat jullie dit nooit aan zoon verteld hebben? Zij denken dat zoon op de hoogte is?
In ieder geval, ik sluit me aan bij de andere schrijfsters. Jij en wellicht je vrouw zullen aan de slag moeten met jullie eigen angsten op dit gebied. Het is ook heel spannend allemaal, maar als je echt de beste vader wilt zijn voor jullie zoon, dan verdient hij te weten hoe het zit. En gezien het feit dat je deze vraag stelt, weet je dat zelf volgens mij ook.
Daarbij is het volgens mij helemaal niet im frage, wie de vader is bij wie hij zich veilig voelt. Dat ben jij! Voor wat het waard is, ik denk dat de angst dat je zoon je inruilt voor de verwekker dan ook een hele onrealistische is. Maar volgens mij heb je hulp nodig om te kunnen verdragen dat die vader mogelijk ooit een (hele kleine) rol gaat spelen in het leven van jullie zoon. Als jullie hem niets vertellen en hij gaat aanvoelen dat er iets niet klopt, dan gaat zijn verwekker waarschijnlijk een veel grotere rol innemen in het leven van jullie zoon, al is het maar in de fantasie van jullie zoon.
Gezien dat deze verwekker zich in de afgelopen jaren nog nooit actief bezig heeft gehouden met het in contact komen van jullie zoon (tenminste, daar zeg je niets over), zou ik ook niet verwachten dat deze meneer dat vanaf nu ineens wel zal gaan doen.
Ik denk dat de verwekker niet eens weet dat hij een zoon heeft.
Maar is nu al echt uitgesloten dat TO de vader is? Als ik tenminste de goede persoon voor me heb.
Als TS is wie wij denken dat hij is, heeft zijn vrouw wat verschillende contacten gehad, vermoedde dat TS de vader was maar later bleek hij geen kinderen te kunnen krijgen.
Ik kan ergens begrijpen dat de moeder niet zo trots is op haar rondneukperiode maar dat is geen reden om niet eerlijk te zijn naar het kind toe.
Voor mij is nogmaals zwanger worden niet verantwoord. Dochter weet dat al vanaf dat ze heel jong was. Ik heb daar, hoe moeilijk en verdrietig ook, nooit omheen gedraaid. Het is zoals het is. En dat geldt voor jouw kind en vaderschap ook.
OptimusMaximus schreef op 03-06-2022 om 19:13:
[..]
En wat is zijn belang dan precies? Dat hij weet dat zn echte vader een onbekende is?
Zijn belang is dat hij weet dat jij eerlijk tegen hem bent.
Draai het anders om; iemand in je omgeving ( familielid) zegt tegen jou dat je vader je vader eigenlijk niet is. Jij boos. Die persoon,’ Oh , wist je dat dan niet? Sorry hoor, dat ik het je vertel.’ Dan spoelt die band die je met elkaar had, zo door de afvoer. Dus wees eerlijk, en niet bang elkaar te verliezen. Hij weet hoeveel je om hem geeft.
