Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
Littledragon schreef op 21-09-2021 om 17:48:
[..]
Maar die beslissing neem je niet alleen. In een huishouden overleg je daarover en kom je samen tot het besluit hoe je werk, zorg en inkomen regelt. En daar zijn legio verschillende vormen voor te bedenken.
In het geval van tbm ziet de man daar dus ook voordeel in, want anders zou er voor een andere vorm gekozen worden. Dat dat niet jouw (en mijn) voorkeur heeft, is wat anders.
Als de man in kwestie er geen zin meer in heeft kan hij ook scheiden. Dat gebeurt ook regelmatig en dan heeft de TBM een probleem.
Julali schreef op 21-09-2021 om 16:53:
Lieve hemel, ik probeer dit topic bij te lezen, maar het is haast niet te doen
Wat ik mis in de discussie is het perspectief van de mannen en de vaders, die door de vrije keuze van hun vrouw geen enkele keuze hebben. Zij moeten werken, fulltime 45 jaar lang zonder enige onderbreking, anders is er geen geld om hun vrouw en kinderen te onderhouden. Ze krijgen weinig kans hun kinderen te leren kennen en tijd met hen door te brengen, al zouden ze dat graag willen.
Waar is hun vrijheid? Waarom is dat minder belangrijk? Wat nu als zij eens minder willen werken, of meer voor de kinderen willen zorgen, of graag ander werk willen doen, of nog een leuke opleiding willen doen die hen intetessert, of een dag in de week vrijwilligerswerk willen doen? Is daar dan ruimte voor?
In de meeste gezinnen met een traditionele verdeling zal daar geen ruimte voor zijn. Daar moet de man werken tot aan zijn pensioen, fulltime want anders is er geen geld voor de hypotheek, het eten, de kleding en de tennisclub van zijn vrouw.
Ik vind het idee van niks moeten nogal kinderlijk en getuigen van weinig respect voor je eigen man. Hij moet immers wel vijf dagen in de week werken om jou (een volwassen vrouw!) te voeden, te kleden, jouw sport en hobbyclubje en het dak boven jouw hoofd te bekostigen en dat van jullie kinderen.
Waar is zijn vrijheid?
Jouw man mocht van jou toch ook niet helemaal stoppen met werken omdat jij dat onaantrekkelijk vond? Dus deze vraag kun je ook aan jezelf stellen.
Ik snap wel een beetje wat Julali wil zeggen. Als je kiest voor TBM dan ben je rond de 30 misschien iets jonger/ouder. En dan heeft de man nog alle zicht op carrière eventueel en is nog niet uitgeblust van het werken. Dat komt later wanneer hij tegen de 50 aanloopt en iedere dag om 6.00 eruit kan. En dan heeft die man ineens niet meer de keuze (of minder dan toch) om te stoppen of minder te werken omdat een TBM met een gat van jaren in haar CV misschien minder snel aangenomen wordt ergens.
Ik denk dat dat inderdaad wel lastig kan zijn. Heeft je man een lichamelijk minder zwaar beroep dan is het misschien anders. Maar wanneer hij stratenmaker is of metselaar.... tja... dan is hij gewoon eerder fysiek op.
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 17:47:
[..]
Nee maar omgekeerd wel: je kunt ervoor kiezen om thuis te blijven omdat je 1) een partner hebt die genoeg verdient en 2) er genoeg mensen zijn die wél blijven werken in vitale beroepen.
Zodat de supermarkten gevuld zijn, je verband in het ziekenhuis wordt verschoond, de trein rijdt, de benzinepomp open is, etc. En je geld hebt dat te betalen.
Dus dankzij al die andere mensen kun je thuisblijfmoeder zijn, en niet alleen dankzij je man.Deze redenering gaat overigens op voor álle mensen die niet werken.
Een drankje op een terras is daarbij inderdaad misschien niet vitaal. Maar eten kunnen kopen in een supermarkt is toch wel handig.
Je kan het ook omdraaien: omdat ik een vitaal beroep heb, ben ik kneiter vervuilend en ik was afgelopen 2 jaar een besmettingsgevaar omdat ik onder zoveel mensen was en zoveel reisde en moest de juf naast al die online lessen óók nog op mijn kind passen. Was ik maar thuisblijfmoeder, dan was mijn footprint veel en veel lager geweest, kon ik daadwerkelijk zoveel mogelijk thuis blijven en kon de juf tenminste haar focus op de lessen leggen.
Je kan de wereld in heel veel hokjes indelen en hoe het je blieft de ander als hoger- of minderwaardig beschouwen.
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 17:47:
[..]
Nee maar omgekeerd wel: je kunt ervoor kiezen om thuis te blijven omdat je 1) een partner hebt die genoeg verdient en 2) er genoeg mensen zijn die wél blijven werken in vitale beroepen.
Zodat de supermarkten gevuld zijn, je verband in het ziekenhuis wordt verschoond, de trein rijdt, de benzinepomp open is, etc. En je geld hebt dat te betalen.
Dus dankzij al die andere mensen kun je thuisblijfmoeder zijn, en niet alleen dankzij je man.Deze redenering gaat overigens op voor álle mensen die niet werken.
Een drankje op een terras is daarbij inderdaad misschien niet vitaal. Maar eten kunnen kopen in een supermarkt is toch wel handig.
Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Als ik vrijwilligerswerk ga doen in de zorg, levert dat direkt extra handen op. Indirekt werk ik mee aan slechtere omstandigheden voor de mensen die hier een studie voor gedaan hebben en onder slechte omstandigheden een (in verhouding) laag betaalde en ondergewaardeerde baan hebben. Vrijwilligerswerk als vervanging voor een betaalde baan is namelijk helemaal niet zo goed voor werkenden.
Die zorgmedewerkers hebben meer aan mijn belastingafdracht en geconsumeer (bij wijze van spreken) dan aan mijn oh zo altruïstische vrijwillige arbeid.
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 17:52:
[..]
Als de man in kwestie er geen zin meer in heeft kan hij ook scheiden. Dat gebeurt ook regelmatig en dan heeft de TBM een probleem.
Dan hebben beiden een probleem inderdaad.
Mevrouw75 schreef op 21-09-2021 om 17:54:
[..]
Je kan het ook omdraaien: omdat ik een vitaal beroep heb, ben ik kneiter vervuilend en ik was afgelopen 2 jaar een besmettingsgevaar omdat ik onder zoveel mensen was en zoveel reisde en moest de juf naast al die online lessen óók nog op mijn kind passen. Was ik maar thuisblijfmoeder, dan was mijn footprint veel en veel lager geweest, kon ik daadwerkelijk zoveel mogelijk thuis blijven en kon de juf tenminste haar focus op de lessen leggen.
Je kan de wereld in heel veel hokjes indelen en hoe het je blieft de ander als hoger- of minderwaardig beschouwen.
Het heeft niks te maken met meer of minderwaardig, maar met afhankelijkheid en mate van keuze.
Legio mensen die er niet voor kunnen kiezen TBM te zijn omdat hun man te weinig verdient. Legio mensen die wel in een supermarkt móeten werken wegens hoge vaste lasten en als je zelf opzegt krijg je geen uitkering. Mensen die bijvoorbeeld geen veel verdienende partner hebben.
Stel dat we dat zouden veranderen. Ieder mag zijn baan opzeggen wanneer hij wil en behoudt daarbij zijn recht op uitkering. Hoeveel mensen zouden er dan in de slecht betaalde vitale beroepen door blijven werken, en hoe zouden we in deze situatie aankijken tegen thuisblijfmoeders?
Miraval schreef op 21-09-2021 om 17:53:
Ik snap wel een beetje wat Julali wil zeggen. Als je kiest voor TBM dan ben je rond de 30 misschien iets jonger/ouder. En dan heeft de man nog alle zicht op carrière eventueel en is nog niet uitgeblust van het werken. Dat komt later wanneer hij tegen de 50 aanloopt en iedere dag om 6.00 eruit kan. En dan heeft die man ineens niet meer de keuze (of minder dan toch) om te stoppen of minder te werken omdat een TBM met een gat van jaren in haar CV misschien minder snel aangenomen wordt ergens.
Ik denk dat dat inderdaad wel lastig kan zijn. Heeft je man een lichamelijk minder zwaar beroep dan is het misschien anders. Maar wanneer hij stratenmaker is of metselaar.... tja... dan is hij gewoon eerder fysiek op.
Eens. Maar alsnog is de keuze dat één partner thuisblijft en de ander de kost verdient een keuze van beide. En de keuze om als de kinderen ouder worden niet meer te gaan werken ook. Dat kun je vooraf ook bedenken. Thuisblijven betekent ook niet dat je dat dan de rest van je leven blijft doen.
Wel blijf ik erbij dat we een probleem hebben als er in elk gezin één iemand rond de dertig stopt met werken voor de rest van zijn/haar leven.
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 18:00:
[..]
Het heeft niks te maken met meer of minderwaardig, maar met afhankelijkheid en mate van keuze.
Legio mensen die er niet voor kunnen kiezen TBM te zijn omdat hun man te weinig verdient. Legio mensen die wel in een supermarkt móeten werken wegens hoge vaste lasten en als je zelf opzegt krijg je geen uitkering. Mensen die bijvoorbeeld geen veel verdienende partner hebben.
Stel dat we dat zouden veranderen. Ieder mag zijn baan opzeggen wanneer hij wil en behoudt daarbij zijn recht op uitkering. Hoeveel mensen zouden er dan in de slecht betaalde vitale beroepen door blijven werken, en hoe zouden we in deze situatie aankijken tegen thuisblijfmoeders?
Deze vat ik niet. Iedereen mag z’n baan opzeggen en krijgt toch geld, dan zijn de thuisblijfmoeders toch nog de enigen die iets bijdragen? Want die werken gewoon door binnenhuis.
Miraval schreef op 21-09-2021 om 17:53:
Ik snap wel een beetje wat Julali wil zeggen. Als je kiest voor TBM dan ben je rond de 30 misschien iets jonger/ouder. En dan heeft de man nog alle zicht op carrière eventueel en is nog niet uitgeblust van het werken. Dat komt later wanneer hij tegen de 50 aanloopt en iedere dag om 6.00 eruit kan. En dan heeft die man ineens niet meer de keuze (of minder dan toch) om te stoppen of minder te werken omdat een TBM met een gat van jaren in haar CV misschien minder snel aangenomen wordt ergens.
Ik denk dat dat inderdaad wel lastig kan zijn. Heeft je man een lichamelijk minder zwaar beroep dan is het misschien anders. Maar wanneer hij stratenmaker is of metselaar.... tja... dan is hij gewoon eerder fysiek op.
ja natuurlijk. Maar daarom is er ook geen eenduidig antwoord te geven op wat beter is of niet. Het gaat niet om wel/niet werken, maar om wat voor werk en de kansen of mogelijkheden bestaande afspraken gaandeweg aan te kunnen passen. In het geval van een timmerman in loondienst zal er ook minder snel gekozen worden voor model met tbm of hooguit de eerste jaren. Dat is anders amper te bekostigen. Als Jannie een dik salaris in de consultancy verdient, lange dagen maakt en haar werk fantastsich vindt, kan het zo zijn dat haar Partner Karel thuis de 3 koters en het huishouden jarenlang als ‘levenstaak’ kan en wil vervullen.
In veel gevallen kiest men tegenwoordig voor het tweeverdienersmodel, waarin net zo goed scheefgroei kan ontstaan of waar het aan alle kanten precies (zorg, inkomen uit gelijk aantal uren) gelijk opgaat. Dat laatste is alleen eerder uitzondering dan regel. Het komt niet vaak voor dat partners én precies evenveel verdienen door middel van hetzelfde aantal werkuren én daarnaast ook precies evenveel bijdragen aan zorg.
Duiveninhetnieuws schreef op 21-09-2021 om 18:05:
[..]
Deze vat ik niet. Iedereen mag z’n baan opzeggen en krijgt toch geld, dan zijn de thuisblijfmoeders toch nog de enigen die iets bijdragen? Want die werken gewoon door binnenhuis.
Maar hoe en waarmee koken die TBM dan? Hoe gaan ze tanken? Door wie krijgen hun kinderen les? Want er werken geen mensen meer daar.
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 18:00:
[..]
Het heeft niks te maken met meer of minderwaardig, maar met afhankelijkheid en mate van keuze.
Legio mensen die er niet voor kunnen kiezen TBM te zijn omdat hun man te weinig verdient. Legio mensen die wel in een supermarkt móeten werken wegens hoge vaste lasten en als je zelf opzegt krijg je geen uitkering. Mensen die bijvoorbeeld geen veel verdienende partner hebben.
Stel dat we dat zouden veranderen. Ieder mag zijn baan opzeggen wanneer hij wil en behoudt daarbij zijn recht op uitkering. Hoeveel mensen zouden er dan in de slecht betaalde vitale beroepen door blijven werken, en hoe zouden we in deze situatie aankijken tegen thuisblijfmoeders?
wat hebben uitkeringen ermee te maken?
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 18:06:
[..]
Maar hoe en waarmee koken die TBM dan? Hoe gaan ze tanken? Door wie krijgen hun kinderen les? Want er werken geen mensen meer daar.
Met hun zelfverbouwde groenten denk ik. Ze kunnen hun eigen kinderen lesgeven, kon in de lockdown ook. En als er nergens iets is hoef je ook niet te tanken. Kortom, ik denk dat deze ‘wat als’ een beetje veel te abstract is.
Raar beeld van mannen en relaties heb je, Julali.
Dat jij geen respect op kan brengen voor mensen die andere keuzes maken dan jijzelf, is jouw tekortkoming, maar laat die mensen verder alsjeblieft in hun waarde. Heel denigrerend hoe je hier loopt te doen alsof je moet opkomen voor mannen die hun leven op een andere manier hebben ingericht dan jij graag zou zien, maar wel op een manier die zijzelf en hun partners het prettigst vinden.
Glamourlama schreef op 21-09-2021 om 18:06:
[..]
Maar hoe en waarmee koken die TBM dan? Hoe gaan ze tanken? Door wie krijgen hun kinderen les? Want er werken geen mensen meer daar.
Niet iedereen zegt zijn baan op ‘als het mag’.
