Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
skik schreef op 20-09-2021 om 18:34:
[..]
Daarom droeg je vroeger ook dagenlang hetzelfde kloffie om maar wat te noemen, want het latje lag wel wat lager. Nu moet je huis niet alleen schoon, maar ook nog eens VTwonen fähig zijn. En vroeger zette je je peuter gewoon urenlang in de kinderstoel, tegenwoordig besteden ouders niet alleen veel meer tijd, maar ook veel meer aandacht aan hun kinderen. Het huishouden is vooral ánders geworden.
Vraagje: staat VTwonen voor het moderne interieur blad of voor Veilig Thuis wonen, dus kindproof?🤭
Julali schreef op 20-09-2021 om 19:04:
[..]
Kinderen gaan over het algemeen tot 4 jaar naar het kdv, daarna gaan ze naar school (daar krijg je geen kot voor) en soms een paar uurtjes naar de bso, maar dat zijn zo weinig uren dat je er nauwelijks kot voor ontvangt.
Om jouw opmerking dat je man meer heeft bijgedragen aan de belastingpot, dan mijn man en ik samen, kan ik alleen maar hartelijk lachen. Je hebt echt geen idee, dat geeft niet, maar je stelligheid is nogal ongepast.
Even goed lezen Julali; Skik verwijst niet naar jullie inkomen maar naar het inkomen van tweeverdieners die samen bruto net zoveel verdienen als haar man.
Mevrouw75 schreef op 20-09-2021 om 14:09:
[..]
Ik ben er best goed in. Ik ben niet zo goed in al het sociale rondom een kind. Mijn man daarentegen dan weer wel.
Hij heeft weleens verzucht: Ik zou best huisman willen zijn, maar ja, dat huishouden…
Mijn vriend wilde ook wel huisman zijn, maar ik verdien bij lange na niet genoeg om ons (fijn) te kunnen onderhouden.
Het huishouden gaat hem wel goed af haha!
Leene schreef op 20-09-2021 om 19:08:
[..]
Beste Watertoren ik heb je berichtje een paar maal gelezen. Nu weet ik niet hoe oud je bent en wat je deed en doet ( misschien wel heel veel zorgtaken en vrijwilligerswerk), dus dat maakt het lastig voor mij om te reageren. Ik vind dat mensen hun eigen afweging mogen maken. Toch vind ik ook dat je een zekere verplichting naar de maatschappij hebt. Ik werk zelf in de zorg en het tekort aan zorgverleners is DRAMATISCH echt heel erg. Ik merk dat ik reacties als van jou dan toch best lastig vindt. Nu weet ik helemaal niet of je een zorgpersoon bent en ik ken ook mensen die veel vrijwillig doen of pleegouders zijn of noem maar op. Maar ik ken er ook enkele die al volwassen kinderen hebben en gestopt zijn met werken toen de kinderen kwamen en nooit meer zijn begonnen, misschien omdat ze bang waren weer veel opnieuw te moeten leren of wat dan ook. Als ik één van onze buren zie met het tennisracket op de rug 'smorgens om 10.00 uur terwijl ze gezond is en ik weet dat ze ooit in de zorg heeft gezeten dat wringt dat wel en het wringt nog meer als ze 4x per jaar lang op vakantie gaan want ja zo lekker buiten het seizoen en wat een geluk gehad met het huis waar zoveel overwaarde op is , want ik weet tegelijkertijd dat in de thuiszorg heel veel mensen tot laat in de ochtend moeten wachten om gedoucht te worden, dat veel mensen die zorg moeten krijgen geen zorg krijgen etc.
Nu zeg ik niet dat jij in de zorg moet gaan werken maar ik hoop ook dat je begrijpt dat juist deze reactie van jou zorgt dat het wringt. ( ook al vind ik dat je het recht hebt om zelf te kiezen en ook al richt ik mij misschien tot de verkeerde persoon omdat je heel veel andere zaken hebt opgepakt als dat zo is voel je dan niet persoonlijk aangevallen) Helaas heb ik de bewuste buur nog niet kunnen overtuigen...
Ik heb nooit meer zin gehad om weer te gaan werken. Ik was heel erg blij dat mijn man er ook achter stond dat ik stopte met werken. Ik vind dat ik helemaal geen verplichting heb naar de maatschappij en de zorg zou echt helemaal niks voor mij zijn. Ik ben kapster geweest en dat was een verkeerde beroepskeuze. Daarna ben ik telefoniste/receptioniste geworden. Nog geen seconde heb ik mijn baan gemist. Ik ben nu 56 en heb vroeger wel veel geholpen op school toen onze zoon jong was. Ook doe ik vrijwilligerswerk achter de bar in een sportkantine. Net zoals je buur kan je ook mij niet overtuigen om weer te gaan werken. Het is financieel ook helemaal niet nodig. En ja, ook ik ging voor Corona meerdere keren per jaar op vliegvakantie en ga vaak lekker winkelen met vriendinnen of we pakken een terrasje. Ik heb vrije tijd zat. Ik weet dat het personeelstekort in de zorg dramatisch is maar ik voel me echt niet geroepen om daar te gaan werken. Dat is een probleem die de politiek op moet lossen.
Hier een traditioneel gezin. Gestopt met werken toen de oudste werd geboren, toen de jongste naar school ging heb ik nog wel een tijdje als oppasmoeder gewerkt vanuit huis. de kinderen draaiden gewoon mee in ons gezin. Maar nooit meer echt op de werkvloer geweest. Ik mis het niet, heb het nooit gemist.
Mijn man vond het prima, die hoeft niets te doen in huis. Hij blij, ik blij
Jong getrouwd, toen ik nog niet klaar was met mijn studie. Vrij snel daarna naar een beetje uithoek verhuisd ivm werk man. Deeltijds studeren kon toen nog niet, wel in een andere stad met een iets ander studiepakket. Dat heb ik toen niet gedaan. Kinderen kwamen, man had onregelmatige tijden en geen netwerk in de buurt. Veel later mijn studie afgemaakt en met 54 begonnen met werken. Bevalt prima. Ik werk fulltime en doe daarnaast een ( minder dan deeltijds) studie.
Leene schreef op 20-09-2021 om 19:08:
[..]
Beste Watertoren ik heb je berichtje een paar maal gelezen. Nu weet ik niet hoe oud je bent en wat je deed en doet ( misschien wel heel veel zorgtaken en vrijwilligerswerk), dus dat maakt het lastig voor mij om te reageren. Ik vind dat mensen hun eigen afweging mogen maken. Toch vind ik ook dat je een zekere verplichting naar de maatschappij hebt. Ik werk zelf in de zorg en het tekort aan zorgverleners is DRAMATISCH echt heel erg. Ik merk dat ik reacties als van jou dan toch best lastig vindt. Nu weet ik helemaal niet of je een zorgpersoon bent en ik ken ook mensen die veel vrijwillig doen of pleegouders zijn of noem maar op. Maar ik ken er ook enkele die al volwassen kinderen hebben en gestopt zijn met werken toen de kinderen kwamen en nooit meer zijn begonnen, misschien omdat ze bang waren weer veel opnieuw te moeten leren of wat dan ook. Als ik één van onze buren zie met het tennisracket op de rug 'smorgens om 10.00 uur terwijl ze gezond is en ik weet dat ze ooit in de zorg heeft gezeten dat wringt dat wel en het wringt nog meer als ze 4x per jaar lang op vakantie gaan want ja zo lekker buiten het seizoen en wat een geluk gehad met het huis waar zoveel overwaarde op is , want ik weet tegelijkertijd dat in de thuiszorg heel veel mensen tot laat in de ochtend moeten wachten om gedoucht te worden, dat veel mensen die zorg moeten krijgen geen zorg krijgen etc.
Nu zeg ik niet dat jij in de zorg moet gaan werken maar ik hoop ook dat je begrijpt dat juist deze reactie van jou zorgt dat het wringt. ( ook al vind ik dat je het recht hebt om zelf te kiezen en ook al richt ik mij misschien tot de verkeerde persoon omdat je heel veel andere zaken hebt opgepakt als dat zo is voel je dan niet persoonlijk aangevallen) Helaas heb ik de bewuste buur nog niet kunnen overtuigen...
Nou ik vind dit niet zo gepast als reactie naar Watertoren. Zij is toch weduwe en heeft haar schaapjes op het droge. En de zorg....tja daar zit ik ook in en ik snap dat het daar leeg loopt. Ik roep juist altijd : ga niet de zorg in! Daar hadden ze jaren geleden al meer aan moeten doen qua arbeidsvoorwaarden enz.
watertoren schreef op 20-09-2021 om 19:38:
[..]
Ik heb nooit meer zin gehad om weer te gaan werken. Ik was heel erg blij dat mijn man er ook achter stond dat ik stopte met werken. Ik vind dat ik helemaal geen verplichting heb naar de maatschappij en de zorg zou echt helemaal niks voor mij zijn. Ik ben kapster geweest en dat was een verkeerde beroepskeuze. Daarna ben ik telefoniste/receptioniste geworden. Nog geen seconde heb ik mijn baan gemist. Ik ben nu 56 en heb vroeger wel veel geholpen op school toen onze zoon jong was. Ook doe ik vrijwilligerswerk achter de bar in een sportkantine. Net zoals je buur kan je ook mij niet overtuigen om weer te gaan werken. Het is financieel ook helemaal niet nodig. En ja, ook ik ging voor Corona meerdere keren per jaar op vliegvakantie en ga vaak lekker winkelen met vriendinnen of we pakken een terrasje. Ik heb vrije tijd zat. Ik weet dat het personeelstekort in de zorg dramatisch is maar ik voel me echt niet geroepen om daar te gaan werken. Dat is een probleem die de politiek op moet lossen.
De politiek? Die werkt niet in de zorg. Dit land kent vele maatschappelijke problemen, en de maatschappij is iedereen. Jij dus ook. Wat doe jij om een maatschappelijk bijdrage te leveren? Naast werken in de zorg zijn er nog legio andere mogelijkheden op de arbeidsmarkt immers.
Ik vind (met de nadruk op ík) het ieders plicht na te denken over wat je neemt en wat je geeft maatschappelijk gezien. Los van je financiële situatie. Wat ontvang je van de maatschappij? Wat geef je terug? En is dat in balans?
Vermoed dat je ook je AOW niet weigert straks?
@Watertoren dat je de moeite nog neemt om te reageren op die maffa jaloerse post van iemand die tennisende buurtjes lastig valt en probeert te bekeren de zorg in te gaan. Je hoeft je echt niet te verdedigen.
Libertine schreef op 20-09-2021 om 20:20:
[..]
De politiek? Die werkt niet in de zorg. Dit land kent vele maatschappelijke problemen, en de maatschappij is iedereen. Jij dus ook. Wat doe jij om een maatschappelijk bijdrage te leveren? Naast werken in de zorg zijn er nog legio andere mogelijkheden op de arbeidsmarkt immers.
Ik vind (met de nadruk op ík) het ieders plicht na te denken over wat je neemt en wat je geeft maatschappelijk gezien. Los van je financiële situatie. Wat ontvang je van de maatschappij? Wat geef je terug? En is dat in balans?
Vermoed dat je ook je AOW niet weigert straks?
Nou sorry maar jij gaat echt ver met deze post. Je weet verder helemaal niks van haar dus ga je mond spoelen met zeep.
Keetie schreef op 20-09-2021 om 20:16:
[..]
Nou ik vind dit niet zo gepast als reactie naar Watertoren. Zij is toch weduwe en heeft haar schaapjes op het droge. En de zorg....tja daar zit ik ook in en ik snap dat het daar leeg loopt. Ik roep juist altijd : ga niet de zorg in! Daar hadden ze jaren geleden al meer aan moeten doen qua arbeidsvoorwaarden enz.
De zorg is trouwens een container begrip. Dé zorg bestaat helemaal niet. Het is zo enorm veelzijdig. Ziekenhuis, ggz, thuiszorg, maatschappelijke opvang, revalidatie, gehandicapten, zelfs maatschappelijk werk is een vorm van zorg. Laten we niet doen of iedereen in de zorg wordt afgemat en uitgebuit en de arbeidsomstandigheden verschrikkelijk zijn. Verre van zelfs. Natuurlijk zijn er onderdelen die niet voor iedereen aanlokkelijk zijn. De thuiszorg bijvoorbeeld. En ook dat kent mooie en leuke kanten. Nu werkt 1 op de 7 werkende in ‘de zorg’. Over een paar jaar moet dat 1 op de 4 zijn om de vraag aan te kunnen. Laten we ophouden ‘de zorg’ als een soort hell hole van de arbeidsmarkt te framen. Dat is gewoon echt níet waar.
Bovendien werken een flink aantal medewerkers in ‘de zorg’ helemáál niet in de uitvoering. Ook daar zijn receptionisten, logistiek medewerkers, planners, keukenhulpen, beleidsmedewerkers, financiële afdelingen etc.
(Mag ik na 25 jaar in verschillende vormen van zorg echt wel zeggen)
Hier ook een vrouw die minder werkt dan man. Niet zozeer eigen keuze, maar als je je kinderen niet voltijds wilt uitbesteden moet je toch keuzes maken.
Ik ben 3 dagen man is 4 dagen gaan werken en onze werkgevers waren daar niet blij mee. Man heeft zelfs nog een andere baan gekozen toen hij er echt niet uitkwam.
Onze oudste is nu 20 dus misschien is het nu anders?
Na 8 jaar ben ik zwaar teleurgesteld in het bedrijfsleven voor mezelf begonnen. Ik kreeg zoveel minder betaald en kreeg het niet voor elkaar om er meer bij te bedelen.
Daarom gestart als zzp-er. In het begin verdiende ik meer dan in loondienst.
En toen werd ik ziek. Chronisch ziek. Altijd moe en altijd pijn. En weinig mensen die daar begrip voor hebben.
Helaas lukt het me nu niet meer om economisch zelfstandig te zijn. Ik draag weinig bij aan de maatschappij. Ik ben ruim 25 jaar vrijwilliger geweest naast mijn werk, maar toen ik daar uitviel kon er geeneens een bedankje af.
Ik voel me daar erg slecht over.
Libertine schreef op 20-09-2021 om 20:30:
[..]
De zorg is trouwens een container begrip. Dé zorg bestaat helemaal niet. Het is zo enorm veelzijdig. Ziekenhuis, ggz, thuiszorg, maatschappelijke opvang, revalidatie, gehandicapten, zelfs maatschappelijk werk is een vorm van zorg. Laten we niet doen of iedereen in de zorg wordt afgemat en uitgebuit en de arbeidsomstandigheden verschrikkelijk zijn. Verre van zelfs. Natuurlijk zijn er onderdelen die niet voor iedereen aanlokkelijk zijn. De thuiszorg bijvoorbeeld. En ook dat kent mooie en leuke kanten. Nu werkt 1 op de 7 werkende in ‘de zorg’. Over een paar jaar moet dat 1 op de 4 zijn om de vraag aan te kunnen. Laten we ophouden ‘de zorg’ als een soort hell hole van de arbeidsmarkt te framen. Dat is gewoon echt níet waar.
Bovendien werken een flink aantal medewerkers in ‘de zorg’ helemáál niet in de uitvoering. Ook daar zijn receptionisten, logistiek medewerkers, planners, keukenhulpen, beleidsmedewerkers, financiële afdelingen etc.
(Mag ik na 25 jaar in verschillende vormen van zorg echt wel zeggen)
Pardon? Ik heb voor de GGZ de thuiszorg en de gehandicaptenzorg gewerkt. En het is 1 drama. Alleen op 14 cliënten staan. Thuiszorg soms 80km per dag gemaakt. En tegen een loontje waar je van schrikt. En dan nog de slijtage van je auto. Ggz aggressie alle dagen van cliënten en onderbezet staan. Dat mag ik zeggen met mijn ervaring van 22 jaar zorg (met onderbreking). Dan nog alle administratie rompslomp en dan nog de maandelijkse vergaderingen op je vrije dag en ga zo maar door. En dan je gebroken diensten draaien in de thuiszorg om uren te halen. Dus op 1 dag van 07:00 tot 13:00 en in de avond kon je nog van 18:00 tot 22:00. Dus leg mij uit waarom je mensen wilt vragen de zorg in te gaan.
Keetie schreef op 20-09-2021 om 20:39:
[..]
Pardon? Ik heb voor de GGZ de thuiszorg en de gehandicaptenzorg gewerkt. En het is 1 drama. Alleen op 14 cliënten staan. Thuiszorg soms 80km per dag gemaakt. En tegen een loontje waar je van schrikt. En dan nog de slijtage van je auto. Ggz aggressie alle dagen van cliënten en onderbezet staan. Dat mag ik zeggen met mijn ervaring van 22 jaar zorg (met onderbreking). Dan nog alle administratie rompslomp en dan nog de maandelijkse vergaderingen op je vrije dag en ga zo maar door. En dan je gebroken diensten draaien in de thuiszorg om uren te halen. Dus op 1 dag van 07:00 tot 13:00 en in de avond kon je nog van 18:00 tot 22:00. Dus leg mij uit waarom je mensen wilt vragen de zorg in te gaan.
Omdat er in de zorg enorm leuke mensen werken, en er zorgorganisaties bestaan die hun medewerkers waarderen. Dat je bijvoorbeeld in de ggz een prima salaris kan verdienen. Dat je van meerwaarde kan zijn in het leven van mensen die het zelfstandig (een tijdje) niet redden. Omdat het voldoening geeft. Leerzaam is. Creatief maakt. Je een oplossing kunt zijn of bieden. Er enorm veel gedrevenheid is en veel plezier met collega’s onderling. Dat ambulant werken veel vrijheid biedt. Je door te blijven leren ook steeds een stapje hoger kunt komen (zelf op mbo ingestapt en via (deeltijd) mbo, hbo, post-hbo inmiddels een master behaald) Dat je een heel divers pluimage mensen tegenkomt.
Jeugdzorg, maatschappelijke opvang, ggz, verstandelijk gehandicapten, verpleeghuizen. Overal gewerkt, en overal het bovenstaande rijtje ervaren.
Libertine schreef op 20-09-2021 om 20:53:
[..]
Omdat er in de zorg enorm leuke mensen werken, en er zorgorganisaties bestaan die hun medewerkers waarderen. Dat je bijvoorbeeld in de ggz een prima salaris kan verdienen. Dat je van meerwaarde kan zijn in het leven van mensen die het zelfstandig (een tijdje) niet redden. Omdat het voldoening geeft. Leerzaam is. Creatief maakt. Je een oplossing kunt zijn of bieden. Er enorm veel gedrevenheid is en veel plezier met collega’s onderling. Dat ambulant werken veel vrijheid biedt. Je door te blijven leren ook steeds een stapje hoger kunt komen. Dat je een heel divers pluimage mensen tegenkomt.
Jeugdzorg, maatschappelijke opvang, ggz, verstandelijk gehandicapten, verpleeghuizen. Overal gewerkt, en overal het bovenstaande rijtje ervaren.
Klopt grotendeels wat je schrijft. Daar tegen over staat de werkdruk, onderbezet staan, eisende familieleden (is erger tegenwoordig) een fanatieke manager die in de plus wil blijven, administratie over the top, onregelmatige diensten, dubbele diensten enz. Slaapdiensten waarvan 4 uur eigen tijd wordt ingehouden enz.
