Help, tips gevraagd, hoe krijg je iemand de deur uit?

Doe wij ook

is hier ook heel normaal, dat aan de deur afzetten. Doet eigenlijk iedereen als ik even nadenk. Bij het brengen (s bij jongste nog aan de ordem 11 jaar) worden de kinderen afgezet, een enkele moeder zie ik nog net als ze wegfietst en veel plezier roept. Ouders van vrienden van puber zie ik zelden tot nooit, gaat een beetje hetzelfde als jij beschrijft met bellen als ze er zijn en uit de auto zetten bij het brengen.
Ik moet zeggen dat ik dat net wel fijn vind, moet er niet aan denken al die ouders te woord te staan, krijg je weer zo'n plakouder verhaal .

Plakouders behandelde ik zoals al gezegd is. Kind al aangekleed, aan de voordeur afhandelen. Degene die achterom kwam ook niet teveel het idee geven dat je tijd genoeg hebt dus gewoon doorgaan met bv aardappelen schillen.

Hier in spanje

Hier is het helemaal erg, iedereen blijft echt úitgebreid kletsen en maar wachten tot kind eens aanstalte maakt. Zelf roep ik inderdaad ook altijd meteen maar ouders steunen die druk totaal niet. Komt nog bij dat ik in de voortuin waar ze langsmoeten een groot klimrek met schommels heb staan waar meestal nog even uitgebreid gespeeld moet worden.
Ik probeer dus ook altijd maar even "je moet je moeder/vader niet laten wachten hoor!" soms helpt het, soms niet.
Ik kreeg een keer een compliment toen ik dochter op een feestje ophaalde (er wordt hier niet thuisgebracht) en ik zei" komt schat, we gaan" en ze vervolgens meteen haar jas pakte, dankjewel zei en richting deur ging. Goh, zei een moeder, dat zou ik ook wel eens willen, gewoon zelf beslissen wanneer ik weg kan!" Mijn mond viel open! Hier beslissen de kinderen dus! Gelukkig zijn mijn kinderen nu al wat ouder dus gaat het nog maar om eentje waarvan ouders aan de deur komen. Pubers... die ouders ken ik niet eens, die ga je toch niet binnen ophalen?
Pecas

Verschillende opvattingen

zo zie je maar wat een verschillen er zijn tussen dorpen/steden/vriendenclubs. Ik denk dat er hier net heel raar gekeken zou worden als je je als ouders overal binnen zou melden. Maar dat is iets wat door de jaren wel gegroeid zal zijn. Met oudste is het trouwens ook nooit anders geweest. Heb dit nooit gezien als onbeleefd. Meer als: de mensen hebben wel meer te doen om ook nog de ouders te ontvangen.

Wanneer we ouders wel even zien is bij een logeerpartijtje. Maar dat lijkt me dan ook weer wat voor de hand liggender.

Ik bedenk me nu dat het toch wel typisch is. Bij jongste(zit nog op de basisschool) is het zo maar bij oudste(middelbaar in een hele andere, verder weggelegen, stad) is het ook zo. Oudste zou trouwens een rolberoerte krijgen als we ons binnen of aan de deur zouden melden.

Waarom worden die pubers uberhaupt opgehaald?

Die kunnen toch gewoon zelf komen? Dan zie je de ouders al helemaal niet. Maar aanbellen lijkt me, als je dan toch komt, een stuk beleefder dan alleen je kind opbellen. Al zal dat wel een veranderende norm zijn dankzij het mobieltje, onze kinderen weten straks als ouders vast niet beter.

Asa

Oudste (12) moet 10 km naar school fietsen en blijft uit school wel eens bij een vriendje in de buurt van school. Dan komt het voor dat hij ook blijft eten en pas 's avonds naar huis zou moeten komen. Daar vind ik hem dan nog net iets te jong voor om op de fiets in zijn eentje 10 km te fietsen. Dus haak ik hem (met fiets en al) op.
En ja, ik bel dan zeker wel aan bij het vriendje. Maar dat is ook omdat ik gewoon wil weten in wat voor gezin mijn kind terecht is gekomen.

Puck

Je hebt natuurlijk groot gelijk, ik ga teveel van mijn eigen stadse jeugd uit, waarin ik al ver voor de middelbare school zelfstandig naar iedereen heen en weer ging (behalve als diegene dan weer ver buiten de stad woonde ). En ik denk bij Cobi meteen aan pubers van 15+ maar misschien gaat het wel om een van haar jongste twee.

Je hebt gelijk cobi

Ik zou het toch wel heel raar vinden als er 2 knullen vaag binnensmonds mompelend weglopen. Daar hoef je ze niet eens voor meegenomen te hebben naar een wokrestaurant. Ook als ze in iedere andere situatie weg gaan vind ik het toch wel prettig als ze even normaal gedag zeggen (en nu hoop ik dat mijn kinderen dat in elk geval doen).

Bij de breng- en haaldiensten naar feesten is het wat anders. Soms wordt zoon gehaald en dan zwaai ik meestal in de deuropening. De meeste ouders ken ik in elk geval een beetje. Bij volledig onbekende ouders die rijden weet ik eigenlijk niet wat ik zou doen, dat is nog nooit voorgekomen.

Wat ik echt vreselijk vind is als kinderen tegen mij zeggen "bedankt voor het spelen". Dat heb ik altijd zo'n raar iets gevonden.

Andere ouders

De tijd is hier voorbij dat de pubervisite werd gebracht en gehaald naar aanleiding van een feestje. Tegenwoordig fietst/bromscootert het met elkaar mee en dan hoop je maar dat ze in alle windrichtingen weer heelhuids thuis belanden. Ik vond het altijd prettig de ouders even te zien en te spreken. Nu heb ik meestal geen idee wie waar woont. Het volk spreekt af via internet en mobiele communicatie en in slechts een enkel geval heb ik nog ergens een mobiel nummer van een ouder. Wel jammer en zeker niet handig als er iets misgaat.

Clementine

Vandaag is 't woensdag, komt Plakvader weer? Heb je al een strategie bedacht? Ik zou 't denk ik ook zo doen als Pelle - een boodschap bedenken en dan speelkameraadje en eigen kind ook maar meteen in de jas hijsen. En mezelf. En dan met sleutels in de hand "nou daaag! Tot de volgende keer!"

Ik heb 't idee dat Plakvader gewoon een beetje sociaal onhandig is (lees: een bord voor z'n kop heeft) dus wat sturing kan geen kwaad. Ik zeg in zo'n geval wel eens met een stralende glimlach "sorry jongens, ik schop jullie er meteen uit want ik heb nog zoveel te doen!" Dat dat "zoveel te doen dan bestaat uit de was vouwen zodat ik 's avonds lekker op de bank kan hangen hoeven zij niet te weten.

Succes ermee!

Plakouder

Oh, dan ben ik dus een plakouder. Heb trouwens nog nooit meegemaakt dat ik mijn kind kwam ophalen en kind met jas en al aan meteen naar buiten werd geschoven, zo van 'wegwezen jij'. Ik zou me dan wel een beetje voelen alsof ik een besmettelijke ziekte heb. Zeker een eerste keer bij een ander stap ik altijd naar binnen en maak een praatje met de ouder. Dat doen andere ouders hier ook, heel af en toe gaan ze er meteen vandoor na het afleveren maar dat komt dan omdat ze de auto om de hoek hebben staan met nog een kind erin of zo. Maar zeker als het een eerste keer is, verwacht ik wel een praatje. Ook bij het ophalen. Maakt me niks uit als ik dan al aardappels sta te schillen, dan geef ik die ouder een glas drinken en ga gewoon door met schillen (en kletsen). Of was opvouwen. Na tien, vijftien minuten zijn ze echt de deur wel weer uit. Onwillige kinderen help ik wel in hun jas, bij mijn eigen kinderen hoeft dat niet want die zijn op dit vlak best braaf.
Overigens heb ik mijn kinderen wel aangeleerd om te bedanken na het spelen, omdat dit hier de gewoonte is. Mijn eigen ouders hadden er een gruwelijke hekel aan als mijn vriendjes of vriendinnetjes bedankten, en lieten dat soms ook duidelijk merken. Heel erg vond ik dat, als kind.
Cobi, ik vind dat dus ook niet kunnen, dat die ouders van je gasten niet eens de moeite namen om uit de auto te komen.

Bedankt voor het spelen

Wat is er mis met "bedankt voor het spelen"? Ik vind het wel aardig als kinderen dat zeggen. Niet dat het per se moet, maar ik kan me er niets bij voorstellen dat je dat zo afschuwelijk vindt.

Lou

Het klinkt mij ook wel aardig en beleefd in de oren, maar tevens ontzettend vreemd. Opeens dook dat zinnetje op, ergens in de jaren 80 of 90. In mijn jeugd (sprak oma) zeiden we gewoon "dag", geloof ik. Ook het woord "speelafspraakje" is volgens mij recenter dan de jaren zeventig. In het Engels vind ik die helemaal idioot klinken: playdate. Brrrr. Ik krijg er visioenen van konijnenoren bij, haha.
Nou ja, om maar even aan te geven dat ik er ook niet aan kan wennen, aan dat zinnetje. Maar het is wel 'netjes', dat wel.
Groetjes
Massi

In mijn jeugd

volgens mijn kinderen ben ik al aardig antiek (geboren in 1968) maar in mijn jeugd (ha, ha klinkt zo lekker oubollig ) was het ook heel normaal om 'bedankt voor het spelen' te zeggen als je ergens wegging. Dus toch al aardig jaren 70 laten we maar zeggen. 't Was wel in de provincie, misschien dat dat nog scheelt....
Aagje

Hier nog steeds

netjes bedankt voor het spelen zeggen. Wonen in het westen van het land

Zelf gelukkig weinig last van plakkers. In het begin nog wel eens, maar dat was meer omdat de kinderen anders alleen maar thuis wilden spelen. Door een keer even aanwezig te zijn durven ze vaak een volgend keer wel er alleen naar toe.

Inderdaad cobi

nu je het zegt, door dat vage afgehaal krijg je natuurlijk ook al gauw dat die pubers zelf ook niet meer op een normale manier afscheid nemen. Die voelen dat ongeduld van zo'n ouder buiten. Terwijl ze, als ze echt zelf met de fiets/bus/scooter zouden komen, dat waarschijnlijk prima zouden doen.

Asa

Mag ik daar nog even op reageren dat ik dát dus helemaal niet herken. Wij zitten hier in een omgeving(noord-brabant, daar gaan we met onze gastvrije uitstraling ) waar dat vage afhalen waar jij het over hebt heel normaal is maar dat vage gemompel van pubers bij het weggaan herken ik dan weer niet. De pubers die ik hier zie(mijn eigen puber ben ik niet bij) komen altijd netjes dag zeggen, bedanken voor de avond en gaan dan naar buiten waar pa of ma in de auto staat. Niks mis mee voor mij, prima zelfs.

"Grappig" dat je dat zelf invult dat het zo werkt als pubers niet aan de deur opgehaald worden maar zelf naar buiten moeten komen.

Rab

Bedankt voor de correctie van mijn verkeerde invulling. Overigens vooral op mezelf gebaseerd, ik kan heel onbeleefd worden (op precies zo'n vage manier) als ik het gevoel heb dat er mensen aan me trekken.

Is toch per puber verschillend?

Mijn broertje van zestien heeft massa's vrienden. Ik verbaas me elke keer weer over de verschillen tussen die jongens. De een komt binnen, zegt uitgebreid gedag en maakt een praatje, de ander sluipt als een schichtige straatkat langs, onderweg naar de kamer van broertje. Hetzelfde heb je met de ouders. Sommige ouders komen uitgebreid kennismaken, andere ouders heeft mijn moeder nog nooit gezien, terwijl hun zoon al jaren elk weekend bij mijn broertjes zit/logeert. Blijkbaar heeft ook elk gezin een eigen code.
Aagje, grappig dat 'bedankt voor het spelen' bij jou al wel gangbaar was in de jaren 70. Het kan ook zijn dat ik gewoon niet in de juiste kringen verkeerde, haha, en ik moet zeggen dat wij vooral heel veel bij familie speelden (neefjes en nichtjes te over).
Groetjes
Massi

Bedankt voor het spelen

Dat is zo grappig als kinderen groter worden, zo'n jongen die net in de brugklas zit, en na een middag hier vertoeven + eten eigenlijk wil roepen: Bedankt voor het spelen! en zich net op tijd bedenkt ( want het wel kinderachtig vindt) en uitroept: Het was heerlijk!

Fio

Wat schattig, zo'n knul!

(null)

Valkyre

Ja, het is een heerlijk joch..Nauwelijks 13, zo'n enorme slungel die met zijn lijf geen raad weet. leuke leeftijd!

Bedankt

voor het spelen ken ik toch ook wel van vroeger. Hooguit is het "Dankuwel" vervangen door "Bedankt". Dus misschien komt het omdat ik er al mee vertrouwd ben, maar sowieso vind ik het gewoon iets vriendelijks om te zeggen. Was er niet iemand die het afschuwelijk vond hier? En waarom dan?

Het zit

'm ook in de handdruk die je geeft: net iets eerder loslaten, de afstand tussen de personen. Zo leerde iemand die altijd heel veel handen moest schudden mij dat bij een receptie, je iemand de hand kan uitsteken, langzaam en gemoedelijk (en zachtjes) kan leiden van links naar rechts, ondertussen klein niets zeggend gesprekje hebbend en dan de hand loslaten om hetzelfde bij de volgend persoon te doen. Het zit 'm vooral in de non-verbale communicatie. Niet iedereen is daar vatbaar voor en soms moet je hier en daar verbaal ook wat extra;s zeggen.

Het tegenovergestelde van de plakouder

Laatst was hier een vriendje van 7 jaar bij Middelste aan het spelen. Zo min of meer rond de tijd dat hij opgehaald zou worden, was ik boven bezig en hield met een half oog Middelste en vriendje door het raam in de gaten die aan het waveboarden waren. Op een gegeven moment zie ik de vader van vriendje aankomen.
Ik ga dus naar beneden om zo de deur even open te komen doen, maar ik zie steeds niks verschijnen. Na een poosje verschijnt Middelste aan de voordeur, vriendje was inmiddels dus gewoon meegenomen door zijn vader! Het is dat ik hem al door het raam aan had zien komen, maar ik vond dit toch wel het onbehoorlijkste wat ik heb meegemaakt...
Jesse

Buiten...

Ik laat ouders altijd bij de deur wachten op hun kind, en spoor dan ook nog de kinderen aan om hun jas aan te trekken enzo. Nooit bij nagedacht vind het ook wel normaal, niet onaardig. (als het regent vraag ik ze natuurlijk wel binnen, maar verder niet)

Ik wachtte ook altijd buiten

hoogstens op de deurmat. Ik wilde liefst snel naar huis, het eten moest opgezet, er was nog meer te doen!

Kan me van plakouders werkelijk niets herinneren.

Jesse?

Vind je dat onbeleefd?

Misschien wilde die goede man je wel niet storen bij je bezigheden. Als het kind buitenspeelt en al zijn spullen al bij zich heeft, blijft toch alleen nog maar het nietszeggend bedankje aan de deur over.

Ik zou er niet zo'n moeite mee hebben, als dat zo zou gaan. Je kunt ook beleefd afscheid nemen via de kinderen. Zo van doe je moeder de groeten en bedank haar voor het spelen. Zou ik prima vinden hoor, zeker als ik die ouders wel vaker spreek.

Ik heb trouwens ooit weer een andere versie meegemaakt. Namelijk een moeder die op het moment van ophalen altijd net boven bezig was met iets en dan niet eens de moeite nam om mij te begroeten als ik mijn kind kwam ophalen (dus haar kind deed de deur open, dirigeerde mijn kind naar zijn jas en schoenen en zei dahaaag). En niet een keer, maar meerdere keren. Vond ik ook echt heel apart. Maar goed, dat vond ik haar sowieso al.

Het tegenovergestelde hier..

Dochter (10 jr) heeft een vriendin die ze kent via de manege. Het meisje woont 2 dorpen verderop en hier al 3x een hele dag geweest zonder dat ik een ouder gezien of gesproken heb. De dames spreken af via facebook. Ik rij op woensdagmorgen met dochter rond een uur of half tien naar dat meisje haar huis. De ouders zijn dan aan het werk en ze is dan alleen thuis. Ze gaat dan met ons mee. 's Middags gaan ze samen naar de manege en na afloop van de lessen zo rond 18.00 uur breng ik haar weer naar huis. Alwaar het nog steeds donker is. Ouders zijn dan nl nog niet thuis. Moeders wil wel graag een keer mij ontmoeten heeft het meisje mij verteld. Maar ze is dus steeds te laat thuis van haar werk om mij te treffen. Het meisje is ook iedere keer zichtbaar terleurgesteld als we straat inrijden en het huis is donker. Morgen komt ze logeren (vakantie hier). Via wederom, facebook, was er afgesproken dat haar vader haar voor het werk haar hier zou brengen. Ik kreeg net de vraag van mijn dochter of ik haar ook op kon halen. Ouders hebben weinig tijd voordat ze naar het werk gaan!!!. Het is een leuk meisje. Ik weet hoe ze heet en waar ze woont. Maar verder weet ik niks. En haar ouders weten nog minder. Die kennen ons niet, kennen mijn dochter niet (komen ook nooit op de manege). En laten haar hier zomaar logeren. Ik moet zeggen, zo vreemd heb ik het nog nooit meegemaakt.

Rosase

Ik vind het toch wel prettig als ouder + kind zich in zo'n geval even afmelden hoor! Dan weet ik ook zeker dat kind weer met de juiste persoon mee is en alles bij zich heeft en zo.