Heb ik terecht gehandeld?

Wat mij overkwam

Hoi,

Ik schrijf dit maal even anoniem omdat dit verhaal te herkenbaar is. Ik ben ongevraagd een keer gefotografeerd (terwijl ik het niet wist) in de winkelstraat van ons dorp. Ik sta hoogzwanger gearmd met mijn vader te praten met een mevrouw die een enquete doet, prominent in beeld.
Mijn moeder zie je ook op de foto met mijn dochter in de wandelwagen, ook heel duidelijk in beeld. Een maand later ben in bevallen en de baby is daarbij overleden (heel onverwacht) 2 maanden later krijg ik de gemeentegids in de brievenbus waar wij dus zo paginavullend op de voorpagina staan. Het is een jaargids, dus daar kon ik dan een jaar tegenaan kijken als ik het gidsje nodig had. Oeps pijnlijk en niemand die mij ooit toestemming heeft gevraagd voor die foto.
Nu vond ik het eerlijk gezegd juist wel leuk/speciaal om die foto zo te hebben maar iemand anders in mijn situatie had het misschien wel verschrikkelijk en te confronterend gevonden.

Anna

Ten overvloede

"Mooi dat nu duidelijk is dat iemand fotograferen zonder toestemming niet zomaar een recht is van de fotograaf."
Dat recht heeft ook nooit bestaan.
Het portretrecht heeft het helemaal niet over het proces van een portret maken. In dat proces wordt vanzelfsprekend overeenstemming verondersteld, zie de datering van die wet. Iemand schilderen of zelfs fotograferen, vereiste medewerking. Het kostte tijd, adem inhouden, stil zitten.
Het kón niet ongemerkt.
Inmiddels kan dat wel, maar daarmee is er geen recht ontstaan om dat ook zomaar te doen. Het tegendeel eigenlijk. Er is allerlei wetgeving bijgekomen die burgers beschermen tegen het zonder hun medeweten gefotografeerd of gefilmd worden.
Groet,
Miriam Lavell

Berber wel interessante bijdrage

want het laat zien dat het zinvol is dat de wetgeving onze privacy beschermt. En dat veel fotografen niet op de hoogte zijn/waren of anders tegen deze wetgeving aankeken/aankijken.

Verder vind ook ik dit draadje zeker geen uit de hand gelopen discussie. Maar het geeft wel duidelijk aan hoe heftig zomaar fotograferen door mensen ervaren kan worden. Wellicht een goede eyeopener voor de fotografen onder ons.

Miriam,
Dank je wel voor je mooie posting over portretrecht.
Inderdaad juist nu tegenwoordig iedereen in een seconde een foto kan maken, hoort iedereen zich te realiseren dat dat niet automatisch betekent dat dat dan ook altijd overal van iedereen mag.

Wij hadden

het zeker op prijs gesteld...Hier is jongste schijnbaar fotogeniek. Die heeft al diverse kranten en gemeenteboekjes en flyers en zelfs internetsites gehaald.
(miriam weet het misschien nog wel, heb er toen verschillende keren over gepost hier.)
Ik wijt het aan een combinatie van klein/fragiel zijn (en dus kan je meer dan je uiterlijk suggereert) en haar lange haar/staart en d'r krullen en de opvallende brillen die ze graag draagt (zijn haar handelsmerk).
Dus leuk voor de foto, leuk zo'n kleurige bril in zo'n klein krullerig (scháttig..) kopje.
Jongste vindt het zelf hélémaal niks. Echt niks. Vréselijk drama beleefden we als ze wéér naar school moest en de ochtendkrant haar hoofd pontificaal op de voorpagina toonde...Kreeg ze weer al die opmerkingen, van toch wel aardig bedoelende mensen, die haar herkend hadden en er had ook vást wel weer iemand die krant meegenomen om in de klas te laten zien.
Er echt wat aan kunnen doen hebben we nog nooit. En geloof me op een gegeven moment ben je het echt zát! Ik verdacht al die fotograven op een gegeven moment zelfs van opzettelijke pesterij...zo váák gebeurde het! Jaha we bellen..maar dan staat het er al en dan krijg je excuses en verhaaltjes dat ze er toevallig is uitgepikt en dat ze ons niks konden vragen want wij waren toevallig 1 uit die massa enz. enz.
Meestal dan nog wel een foto in groot formaat die je krijgt (als goedmakertje?) maar echt, dat maakt niks goed als het leed als is geschiedt.
En ik merkte best dat die redactie dacht van ppff...weer zo'n hysterische moeder, maar wat heb ik eraan? Ik moet elke keer weer het drama handelen en zit met de gebakken peren. Ik heb zelfs onze hele naaste kliek gezegd/gevraagd of ze alsjeblieft er niet meer over willen hebben, mócht het weer zo ver zijn.
Gelukkig liggen deze tijden achter ons...ze is gegroeid, dus niet meer zo schattig en d'r tanden staan nogal scheef en groot en klein enzo doorelkaar.
Dus het is nu al een tijdje niet meer gebeurd. Maar als er een fotograaf rondloopt ergens op iets dan zie ik haar altijd nog dat figuur volgen...kan ze wegduiken mocht ie z'n apparaat in de aanslag brengen.
Ik denk dat toestemming vragen al veel uitmaakt. Dan kunnen wij zeggen, nou liever niet...en pikt zo'n fotograaf er een andere uit, toch?
Maar het liefst had ik toendertijd al die fotograven flink schadevergoeding laten betalen.
Als er een makkelijke weg was geweest om dat te eisen had ik dat zeker gedaan!
groeten albana

En hoe zit het met tv-reportages?

Zoals dat beeld van dat verdrietige meisje in het Apeldoornse publiek, dat steeds levensgroot in beeld komt - zoals ook vanavond bij de herdenking?

En andere mensen in het publiek bij zo'n gebeurtenis? Bij elke niet-studiopubliek-gebeurtenis waarbij de cameraman op zoek gaat naar mooie shots? Dan mag het wel? Omdat het onder journalistiek valt? En als je dan niet blij bent op een bepaalde wijze close in beeld te zijn, daar is dan niets meer aan te doen.

Tonny

Nou....

Hoewel ik sommige reacties wel erg heftig vind,zal ik me denk ik in het vervolg wel goed bedenken wat ik doe.
Een aantal situaties die hier worden beschreven gaan echt over het publiceren,en dat is denk ik nog een stap verder.
Maar waar leg je de grens met huis tuin en keuken foto's?
Ook op school worden foto's gemaakt,bij de scouting enz. mag dat dan wel zomaar? Mag je met een kinderfeestje nog een groepsfoto maken voor in het familiealbum?

Ikzelf

In het ziekenhuis opgenomen: infuus plus maagsonde (Slang in neus) December '08. Lopend patiënt die rookt. Ga naar buiten naar het 'rookhol'. Daar een vent die meewsrig kijkt en vraagt (ja hij vroeg het) of hij een foto mocht nemen. Hij vond het zo meelijwekkend. Nee, hij mocht die foto niet nemen. Ik stond daar op eigen verantwoordelijkheid!

Dat gaat ie niet winnen

Pelle:"Hier nog een in eerste instantie verloren rechtszaak: http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article652590.ece/BLIK_OP_DE_WEG Ik weet niet hoe de bodemprocedure is afgelopen"
Als die op dezelfde manier wordt ingezet, dan wordt die zaak niet gewonnen. De hele wereld wordt erbij gesleept (emotionele herbeleving van het moment, yeah right) maar de essentie wordt vergeten.
Wel aardig in dit verband. In Frankrijk, zelfde EVRM, is inmiddels uitgesproken dat dit soort exploitatie van personen in feite gelijk staat aan slavenarbeid. De personen moeten op zijn minst een salaris toegekend krijgen. Ze treden op in een programma. Dat is werk. Dat kan niet gratis en je kunt er zeker niet tegen je wil toe gedwongen worden.
Of het in Nederland ooit zo ver komt, weet ik niet. Wel waag ik te betwijfelen dat het vaag maken van het gezicht genoeg is om anoniemiteit te waarborgen.
Groet,
Miriam Lavell

Blik op de weg

http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=kenmerken&vrije_tekst=blik+op+de+weg
Vrije meningsuiting gaat in dit geval boven privacy. (aldus de rechtbank)
Jakiro

Antwoord op de vraag

Jakiro, voordat je nu voor jezelf de trompet schalt: de uitspraak heeft uitsluitend betrekking op deze zaak. Niet op jou, noch op vrijheid van meningsuiting versus privacy in het algemeen.
"Vrije meningsuiting gaat in dit geval boven privacy. (aldus de rechtbank)"
Nee.
De haas beroept zich op vrije meningsuiting en meent dat zijn programma educatieve waarde heeft. De eisers hebben beide punten niet betwist (dom, hadden ze wel moeten doen). Waar de eisers wel mee komen is een rommeltje, inconsistent, gaat nergens over en bovendien is deze eiseres als persoon nauwelijks in beeld en voor zover ze in beeld is, is haar gezicht onherkenbaar gemaakt.
Wat ze aan had moeten dragen is dat dat niet voldoende is om haar anoniemiteit te waarborgen. Zij, (gestalte, kleding, in combinatie met stem en auto) is wellicht voldoende herkenbaar om niet anoniem te zijn.
Tussen de Haas en eiseres bestaat er geen verschil van mening over het feit dat zij, nu ze niet mee wil werken aan de uitzending, onherkenbaar moet zijn.
De Haas meent daaraan te voldoen. Maar de werkelijkheid is anders.
Rechters geven alleen maar antwoord op de vraag die je stelt. De rechter gaat zelf niet voor jou nadenken. Als herkenbaarheid kennelijk het probleem niet is (eiser beroept zich daar onvoldoende op) en als de programmamaker meent aan 'meningsuiting' te doen (eiser bestrijdt dat niet), dan vindt de rechter dat best.
Daar komen rare uitspraken van die juist daarom uitsluitend betrekking hebben op de zaak tussen de twee partijen.
Groet,
Miriam Lavell

Lieve miriam

Geen enkele tekst van mijn postje hierboven is van mij, alleen: "(aldus de rechtbank)"
De tekst heb ik van www.rechtspraak.nl gehaald.
Dus je kan wel nee zeggen, maar dat slaat kant noch wal.

Overigens, slechts ter informatie. Ik heb net gehoord dat ik binnenkort mijn allereerste expositie heb met portretten.
Vooraf (!!!!) toestemming gevraagd voor het maken van de foto's én vooraf toestemming gevraagd voor het mogen publiceren van de foto's tijdens deze expositie.
Ik kan het dus wel (foto's stemden van voor deze discussie)
Jakiro

Niet van de rechtbank

Jakiro:"Geen enkele tekst van mijn postje hierboven is van mij, alleen: "(aldus de rechtbank)""
En dat is genoeg. In het vonnis zelf kom je de tekst 'Vrije meningsuiting gaat in dit geval boven privacy' niet tegen. Het is dus geen uitspraak van de rechtbank. Het is de samenvatter (rechtspraak.nl) die het zo heeft geformuleerd.
Die samenvatting is een tikkeltje te kort door de bocht om 'm als conclusie te formuleren. De kern is juist dat het vonnis vermeldt dat eiseres niet herkenbaar in beeld is (privacy lijkt derhalve wel degelijk afgewogen). Eiseres heeft juist dát onvoldoende bestreden (stem, auto, gestalte, kleding, combinatie is voldoende om toch herkend te worden).
Bovendien wordt er een opgeklopt beeld geschetst van het belang van de uitzending. Ook dat heeft eiseres niet bestreden. De afweging privacy versus vrije meningsuiting komt zo neer op de vraag of je iemand op de openbare weg mag lastigvallen met een camera die het doel heeft een algemeen maatschappelijk belang te dienen.
De rechter doet geen uitspraak over de vraag of iedereen die een camera vasthoudt op die manier mensen lastig mag vallen.
Kortom: de uitspraak betekent niks voor jou maar laat wel zien dat er te steggelen valt over privacy op de openbare weg versus iemand met een camera en geeft zelfs aan dat indien die camera geen maatschappelijk doel dient, dat de kwestie dan heel anders uit zou vallen.
Jakiro:"Vooraf (!!!!) toestemming gevraagd voor het maken van de foto\'s én vooraf toestemming gevraagd voor het mogen publiceren van de foto\'s tijdens deze expositie."
Dat hoeft dan weer niet. Je hoeft maar één keer toestemming te vragen, zolang je het doel (mogelijk ook publicatie of expositie) maar bij die toestemming betrekt.
Bet:"Ik schrik weer eens van de toon die mensen op dit forum menen te moeten aanslaan omdat ze denken daarmee gelijk te kunnen krijgen."
Als je mensen wilt beledigen, dan is het wel zo eerlijk om dat met naam en toenaam te doen. Ik begrijp trouwens niet waarom je een discussie wilt beginnen met een belediging. Tenzij het je doel is alle tegenspraak bij voorbaat af te kappen en iedereen die het niet met je eens is te diskwalificeren.
Bet:"Ik ben het geheel met Jakiro eens. Fotograferen en filmen in de openbare ruimte mag gewoon."
Jakiro is al tot een ander inzicht gekomen.
Bet:"Kijk maar naar de algemene beelden van bijvoorbeeld winkelende mensen bij reportages op tv. Of naar foto's in kranten en tijdschriften."
Hoe kun je nou aan die afbeeldingen zien of ze daar met of zonder toestemming staan?
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

De sessie, die tot expositie nu leidt, was voor eigen gebruik van de geportretteerden, en in eerste instantie dus geen expositie waard.
Het resultaat is van dien aard dat ik gevraagd ben ermee te exposeren en dan verandert dus de hele boel.
En nee, ik ben nog steeds niet tot ander inzicht gekomen. Het mag gewoon.
Maar (en dat is een stukje opvoeding/beleefdheid/ waarden en normen) je blijft wel gelijkwaardig met elkaar omgaan; van 2 kanten dus.
Citaten uit uitspraak (op volgorde):
"De beoordeling komt derhalve neer op een afweging tussen het recht op privacy en het recht op vrije meningsuiting."
"Die belangenafweging leidt in dit geval op na te melden gronden tot de conclusie dat de belangen van Leo de Haas c.s. dienen te prevaleren boven die van [eisers] "
"Voor zover [eisers] vreest als wegmisbruiker te boek te zullen staan, weegt dit individuele belang (dat vrijwel voor alle voor “Blik op de weg” gefilmde verkeersovertreders geldt) niet op tegen het door Leo de Haas c.s. mede gediende algemene belang van een educatief programma."
Conclusie lijkt me dus zeer juist: Vrije meningsuiting gaat in dit geval boven privacy.
Jakiro

Verbod

Bet:"Met andere woorden, kan het allemaal niet wat vriendelijker."
Verbeter de wereld en begin bij jezelf. Nogmaals: het is een beetje vreemd om een discussie te beginnen met beledigingen, zeker als je ook nog heel vals in het midden laat wie je bedoelt.
Je verweer 'ik wil juist niemand beledigen!' snijdt geen hout. Door de manier waarop je de discussie instapt, heb je zelf de bedoelingen van de schrijfsels los gemaakt van de manier waarop ze eventueel gelezen zouden kunnen worden. Ik constateer dat je beledigend de discussie binnenstapt.
Over gelijk willen krijgen: Ook dat lijkt vooral op jezelf betrekking te hebben.
Dit:"Ik weet beroepsmatig dat fotograferen op de openbare weg mag. Helaas, ik heb wetboek, jurisprudentie en dergelijke niet voor handen."
Is natuurlijk geen argument.
Ik weet beroepsmatig dat er geen recht op op straat mensen fotograferen bestaat en ik heb daarvan wel de wetten en jurisprudentie gegeven. Lees de draad.
Maar let vooral op de nuance: Nee, er is geen wet die op straat fotograferen verbiedt. Het mag van de overheid, de burgemeester en de generale staf. Eén dingetje, om het rechtmatig te laten zijn moet je wel overeenstemming hebben met je onderwerp (personen of soms zelfs rechthebbenden van dingen).
Er bestaat geen recht op het mogen maken van elke beeltenis.
en ook
Er is geen wettelijk verbod nodig om iets toch onrechtmatig te laten zijn. Individuele burgers kunnen het maken van een beeltenis van hen zelf verbieden.
Groet,
Miriam Lavell

Algemeen belang

Jakiro:"En nee, ik ben nog steeds niet tot ander inzicht gekomen. Het mag gewoon."
Van wie mag het?
Jakiro:"Maar (en dat is een stukje opvoeding/beleefdheid/ waarden en normen) je blijft wel gelijkwaardig met elkaar omgaan; van 2 kanten dus."
Gelijkwaardigheid heeft vooral ook een wettelijke basis en als het gaat over privacy dan is er helemaal geen gelijkwaardigheid, maar is de betrokkene (jouw onderwerp) de baas.
Dat verandert pas als de man of vrouw met de camera een groter belang dient en dat kan ook kunst, vrije meningsuiting of journalistiek zijn maar daarvoor is het je verschuilen achter een camera niet genoeg.
Jakiro:"Conclusie lijkt me dus zeer juist: Vrije meningsuiting gaat in dit geval boven privacy."
Algemeen belang gaat voor privacy was accurater geweest. Voor de mening van 'de Haas' is de persoon juist niet relevant.
Groet,
Miriam Lavell

Bet

Ik ben wel heel benieuwd wat jouw beroep dan is. En van wie jij de mores van het vak geleerd hebt. Ik kan me voorstellen dat je niet alle wetteksten meteen uit je mouw schudt, ik ben daar zelf ook niet zo'n held in. En veel dingen in werksituaties zijn "ooit" eens aangeleerd op een opleiding in de vorige eeuw of overgenomen van een oudere, ervaren collega. Dan weet je gewoon niet beter dan dat het altijd zo is (geweest), ook al heb je de wettekst niet paraat.
Blijft natuurlijk wel het puntje van up-to-date blijven. Ook in je vakgebied.

Tirza (die beroepsmatig óók weet dat het niet zomaar mag en heel wat tijd spendeert aan toestemming vragen - in een iets andere context)

Bet en nog wat meer

Bet:
"Ik weet beroepsmatig dat fotograferen op de openbare weg mag. Helaas, ik heb wetboek, jurisprudentie en dergelijke niet voor handen."
Nee, zo simpel is het niet. Het heel punt is namelijk, dat er dit jaar NIEUWE jurisprudentie bij is gekomen (nl die uitspraak van het ECHR). Je kunt dus niet meer zomaar vertrouwen op (oudere) wetten en jurisprudentie -zie ook de opmerking van Tirza.

Overigens heeft het EVRM niet gezegd dat 'fotograferen op de openbare weg niet mag'. De uitspraak is duidelijk gericht op foto's van herkenbare personen. De rest is interpretatie.
Verder speelt daar het eeuwige probleem tussendoor van gelijkhebben vs gelijkkrijgen. Ik schreef al, dat er hordes mensen zijn die zich niet aan de maximumsnelheid houden, zonder een boete te krijgen -maar dat betekent niet dat jakkeren dus is toegestaan.

Vwb 'blik op de weg'; zolang je niet weet wat het ECHR ervan vindt, is het gevaarlijk om stellig te beweren dat het niet mag. Ook het ECHR zou de redenering kunnen volgen dat 'vrijheid van meningsuiting' (artikel 10 EVRM) zoiets toestaat. Maar omgekeerd is de redenering niet onzinnig.

Standpunt innemen

tinus:"Nee, zo simpel is het niet. Het heel punt is namelijk, dat er dit jaar NIEUWE jurisprudentie bij is gekomen (nl die uitspraak van het ECHR)."
Jurisprudentie past de wet niet aan. Het EVRM was al zo (het mocht voor die uitspraak ook niet).
In Nederland is er al heel veel jurisprudentie (over fotografie, maar ook over gegevens verzamelen) die al veel langer laten zien dat lukraak fotograferen niet bij voorbaat of per definitie rechtmatig is.
De spraakverwarring zit volgens mij vooral in de gedachte dat 'het mag' omdat er geen wet is die fotograferen op straat verbiedt. De overheid bemoeit zich nu eenmaal niet met kwesties tussen burgers onderling.
tinus:"Vwb \'blik op de weg\'; zolang je niet weet wat het ECHR ervan vindt, is het gevaarlijk om stellig te beweren dat het niet mag. "
Gevaarlijk is een beetje een raar woord. Als je je wilt beroepen op rechten, dan moet je een standpunt innemen. Dat standpunt belandt uiteindelijk voor de rechter.
Overigens speelt ook hier weer de spraakverwarring: Het mag wel, er is geen verbod, de Haas mag zijn programma maken, de overheid zal dat niet verbiedne. Maar dat betekent niet dat jij of ik verplicht zijn om in dat programma (herkenbaar) op te treden. Wij mogen dat weigeren.
tinus:"Ook het ECHR zou de redenering kunnen volgen dat \'vrijheid van meningsuiting\' (artikel 10 EVRM) zoiets toestaat. "
Dat lijkt me evident. Ook onze wetgeving laat daar ruimte voor. De vraag is of een beroep op 'vrijheid van meningsuiting' wel zinnig is in het geval van Blik op de Weg. Die mening kan ook zonder herkenbaarheid van de persoon. Moet je wel het juiste standpunt innemen bij de rechter, namelijk dat het wazig maken van het gezicht niet voldoende is.
Nog een stap verder is de vraag of de persoon zijn gestalte en zijn auto wel moet laten lenen voor een zo'n programma. Ik zou op het standpunt staan dat ook dat niet hoeft. Zelfs al zou je algemeen belang toekennen aan Blik op de Weg (ik zou dat ook bestrijden), dan nog staat niets dat belang in de weg om van het gebeuren een reconstructie te maken voor het programma.
Met betaalde acteurs en props dus.
Ik kan de Franse opvatting volgen dat het op de Blik op de weg manier verplicht worden om onbezoldigd tv programma's te vullen, te veel op slavernij lijkt.
Groet,
Miriam Lavell

En de belgen.....

.... zijn het met me eens.
" Na de uitspraak van het Hof van Cassatie, is nu ook de minister van Justitie L. Onelinx ervan overtuigd dat dergelijke programma's de Pravicywet schenden. De makers van reality-tv moeten vooraf toestemming vragen aan de slachtoffers of daders die ze filemen. Achteraf toestemming vragen om beelde uit te zenden of gezichten onherkenbaar te maken, is niét voldoende omdat de inbreuk op de privacy dan reeds heeft plaatsgevonden."
http://books.google.nl/books?id=hEW2DCjGP2IC&pg=PA302&lpg=PA302&dq=samenwerking+politie+tv+programma%27s&source=bl&ots=KhyWJtz9NL&sig=85KtsRmeGtx_k8m8Dw6N9v9UB6k&hl=nl&ei=ubQGSqH9BdmD-AbotNiKAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=9#PPA308,M1
pag 308.
Groet,
Miriam Lavell

Fundamentalistisch

Miriam:
"Jurisprudentie past de wet niet aan. Het EVRM was al zo (het mocht voor die uitspraak ook niet)."
LOL. Ik had dit op een bepalade manier verwacht.

Dit is namelijk een nogal fundamentalistische opvatting van het verschijnsel wet. In feite zeg je, dat een wet volkomen eenduidig is, en slechts één interpretatie toelaat. De functie van rechters is (in jouw ogen) niet om de wet te interpreteren, maar om de enig mogelijke interpretatie even te bevestigen.

Dat is (iig in de juridische praktijk) gewoon onzin. Rechters (met name ECHR, ECJ, Hoge Raad, RvS, etc) zijn voortdurend bezig om de wet te interpreteren; om te kiezen uit de verschillende interpretaties. Sommige van die keuzes zijn daarbij discutabel en/of cultuurgebonden. Ik vind de manier waarop het ECHR artikel 8 interpreteert, daarvan juist een prachtig voorbeeld.

Er zijn er trouwens veel meer, in NL is euthanasie mss het bekendste voorbeeld van jurisprudentie, maar ook het familierecht zit vol met situaties waarin de gaten in de wet worden ingevuld met jurisprudentie. Sommige van die gaten zijn daarbij heel groot, zo heeft de wetgever nooit geregeld hoe alimentatie berekend moet worden -dubbel merkwaardig als je dit vergelijkt met de detaildiscussies over koopkrachtplaatjes.

De wet volgens tinus

Tinus, je beweert ineens zoveel en voor dit alles heb je niet meer onderbouwing dan een belediging naar mij. Wat ik zeg is onzin, dus zal wat jij zegt wel waar zijn?
tinus:"Rechters (met name ECHR, ECJ, Hoge Raad, RvS, etc) zijn voortdurend bezig om de wet te interpreteren;"
Ik weet niet precies hoe je dat bedoelt, maar het worden niet steeds nieuwe interpretaties. Als dat wel zo zou zijn, dan zou jurisprudentie helemaal niks betekenen, want door volgende jurisprudentie onderuit gehaald worden. Rechtszekerheid zou niet bestaan want de uitspraak van de rechter zou geheel afhankelijk zijn van diens interpretatie.
Kijk, dat is pas onzin.
tinus:"In feite zeg je, dat een wet volkomen eenduidig is, en slechts één interpretatie toelaat."
Dit is weer geheel jouw interpretatie en nee, dat zeg ik juist niet. Als er verschil van mening bestaat over de interpretatie van de wet, dan moet je een standpunt innemen. De rechter zal uitspraak doen over dat standpunt. Moet precies dat begrepen worden uit de wet?
Het antwoord van de rechter, of eigenlijk vooral dat van het hoogste rechtsorgaan, is het definitieve antwoord. Dat antwoord geeft extra uitleg aan hoe de wet begrepen had moeten worden. De Griekse ouders hebben dus gelijk gekregen, hoewel het feit waarover zij klagen zich lang voordat de uitspraak gedaan is heeft plaatsgehad.
Toen al, dus ook voor de uitspraak, had de wet zo begrepen moeten worden.
tinus:"Sommige van die keuzes zijn daarbij discutabel en/of cultuurgebonden. Ik vind de manier waarop het ECHR artikel 8 interpreteert, daarvan juist een prachtig voorbeeld."
Ik vrees dat dat geheel jouw interpretatie is. Dat mag hoor.
tinus:"Er zijn er trouwens veel meer, in NL is euthanasie mss het bekendste voorbeeld van jurisprudentie, maar ook het familierecht zit vol met situaties waarin de gaten in de wet worden ingevuld met jurisprudentie. "
Ik begrijp niet wat je wilt beweren.
Er wordt heel veel niet bij wet geregeld. Redelijk en billijk heeft bijvoorbeeld geen vaste omschrijving. Zorgvuldig ook al niet. De wijze waarop alimentatie berekend moet worden kennelijk ook niet.
Onderwerp van onderling overleg waarna de rechter hooguit iets kan zeggen over wat redelijk is in die situatie (context, tijd). En dat kan veranderen. Maar daarmee is de wet niet veranderd.
Groet,
Miriam Lavell