Gentle Parenting
Gentle parenting (zachtaardig opvoeden betekent geen straf en geen beloning: alleen een bondgenootschap met je kinderen waarin zij het juiste willen doen omwille van het juiste te doen.
Zijn er al meer hier bekend mee? Ik las het en wist eigenlijk niks uit te brengen. Slaan we door?
Ik heb mijn kind btw met blote voeten door de sneeuw laten lopen. Kind trok telkens en telkens en telkens alle schoenen en sokken uit achterin de auto, zodat ik na elk ritje kort of lang eerst schoenen en sokken kon aantrekken. Vaak lief gevraagd, uitgelegd, steng gevraagd, boos geworden, maar niks hielp. Ik heb kind toen gewaarschuwd dat er dan op blote voeten vanaf de parkeerplaats naar huis gelopen moest worden. En zo geschiedde.
En dat was het einde van het uittrekken van schoenen.
Ik vond het niet leuk om te doen, maar een logisch gevolg. Een ander zou het een totaal misplaatste middeleeuwse straf vinden. Tja, als ouders probeer je ook maar wat. En bij sommige kinderen werkt A en bij anderen loop je het hele alfabet door. Maar echt gentle valt dat niet te noemen.
Diyer schreef op 20-08-2021 om 01:46:
Ik heb mijn kind btw met blote voeten door de sneeuw laten lopen. Kind trok telkens en telkens en telkens alle schoenen en sokken uit achterin de auto, zodat ik na elk ritje kort of lang eerst schoenen en sokken kon aantrekken. Vaak lief gevraagd, uitgelegd, steng gevraagd, boos geworden, maar niks hielp. Ik heb kind toen gewaarschuwd dat er dan op blote voeten vanaf de parkeerplaats naar huis gelopen moest worden. En zo geschiedde.
En dat was het einde van het uittrekken van schoenen.
Ik vond het niet leuk om te doen, maar een logisch gevolg. Een ander zou het een totaal misplaatste middeleeuwse straf vinden. Tja, als ouders probeer je ook maar wat. En bij sommige kinderen werkt A en bij anderen loop je het hele alfabet door. Maar echt gentle valt dat niet te noemen.
Ik ken de term (gentil parenting) niet zo (krijg wat jeuk vd term maar kan me de inhoud wel goed voorstellen) maar wat ik me er bij voor kan stellen past dat juist goed bij jouw voorbeeld over je kind door de sneeuw laten lopen. Dat kan ook juist vanuit vertrouwen dat je kind zelf leert van die ervaring.
(En nee, je laat je kind niet zelf onveilig oversteken om te leren van die ervaring. Dat doen aanhangers van die aanpak ook niet.)
Diyer schreef op 20-08-2021 om 01:46:
Ik heb mijn kind btw met blote voeten door de sneeuw laten lopen. Kind trok telkens en telkens en telkens alle schoenen en sokken uit achterin de auto, zodat ik na elk ritje kort of lang eerst schoenen en sokken kon aantrekken. Vaak lief gevraagd, uitgelegd, steng gevraagd, boos geworden, maar niks hielp. Ik heb kind toen gewaarschuwd dat er dan op blote voeten vanaf de parkeerplaats naar huis gelopen moest worden. En zo geschiedde.
En dat was het einde van het uittrekken van schoenen.
Ik vond het niet leuk om te doen, maar een logisch gevolg. Een ander zou het een totaal misplaatste middeleeuwse straf vinden. Tja, als ouders probeer je ook maar wat. En bij sommige kinderen werkt A en bij anderen loop je het hele alfabet door. Maar echt gentle valt dat niet te noemen.
Precies, zolang het geen wekelijkse routine is kan dit prima.
Mijn zoon ging lang geleden in de supermarkt op de grond liggen. Volgens mij omdat hij zijn zin ergens niet over kreeg.
Ik ben gewoon verder gaan winkelen. Vrij snel stond hij in de stress achter mij. Op de grond liggen in de grote supermarkt zonder je ouder i is blijkbaar toch eng.
Hij heeft het nooit meer gedaan.
Agen schreef op 20-08-2021 om 00:14:
[..]
Echt niet? Ik vind dat dus echt heel normaal, en mijn kinderen ook.
Ik kan me niet voorstellen dat een peuter dat zo bedenkt: ik moet dit opeten, want anders krijg ik straks honger.
Ik heb al tijden gedaan over mijn kinderen aanleren dat ze als ze 5 minuten na het begin van het uitstapje hun brood opaten, ze de rest van de dag niets meer hadden. Niet dat ze het bleven doen na 1 keer, want dat mocht niet (verbod!) maar ze bleven het nog lang willen. En ze zijn heel erg intelligent...
De meeste kinderen varen goed bij consequent zijn en duidelijke grenzen. Als we “gevolgen op je acties” geen “straffen” willen noemen dan is het verschil tussen de meeste opvoedstijlen en dit maar heel klein. Maar dat is niet wat ik zie. Dit soort ouders stelt vaak nauwelijks grenzen of verbind er geen consequenties aan die ze ook echt doorvoeren. Daar wordt een heel deel van de kinderen niet beter van.
Ik denk overigens ook dat er een heel groot verschil zit in opvoeden tot pak en beet 6 a 7 en daarna. Peuters en kleuters zijn vaak (niet altijd dus) geen goede partners in het maken van regels en afspraken. Die willen gewoon nog een snoepje en ze willen het nu! Daar moet je relatief vaak nee te zeggen en ze de grenzen laten zien en consequenties aan verbinden. Mijn oudste is een beginnende puber, daar zeg ik zelden nog nee tegen en ik kan mij de laatste keer dat ik die “gestraft” heb niet meer herinneren. Met haar bespreek ik de consequenties van haar gedrag (niet leren voor toets maakt kans op opleiding die je wil kleiner) en dan laat ik het aan haar.
Diyer schreef op 20-08-2021 om 01:46:
Ik heb mijn kind btw met blote voeten door de sneeuw laten lopen. Kind trok telkens en telkens en telkens alle schoenen en sokken uit achterin de auto, zodat ik na elk ritje kort of lang eerst schoenen en sokken kon aantrekken. Vaak lief gevraagd, uitgelegd, steng gevraagd, boos geworden, maar niks hielp. Ik heb kind toen gewaarschuwd dat er dan op blote voeten vanaf de parkeerplaats naar huis gelopen moest worden. En zo geschiedde.
En dat was het einde van het uittrekken van schoenen.
Ik vond het niet leuk om te doen, maar een logisch gevolg. Een ander zou het een totaal misplaatste middeleeuwse straf vinden. Tja, als ouders probeer je ook maar wat. En bij sommige kinderen werkt A en bij anderen loop je het hele alfabet door. Maar echt gentle valt dat niet te noemen.
Zie me dit direct zelf doen. Een paar jaar geleden vond stiefzoon het leuk om met een stok op de kippen te slagen, toen heeft partner hem ook bij zijn oren uit de ren getrokken en gevraagd of hij het leuk vond als iemand anders hem pijn deed.
Nooit meer het probleem gehad dat hij dieren pijn deed.
Lees regelmatig dat ouders geloven dat straffen niet werkt, maar volgens mij is het een prima middel mits je het kind daarbij ook uitlegt waarom het die straf krijgt.
ik denk idd ook dat opvoeden zonder straf tm 7 jaar niet mogelijk is. Straf en consequentie zijn hetzelfde wat mij betreft. Daar wordt zo ontzettend over geneuzeld altijd. Je geeft het kind een vervelend gevolg waardoor het kind hopelijk bewuster om leert gaan met iets in het vervolg. De een noemt het straf. De ander consequentie.
Het heeft ook te maken met rijping: emoties en impulsen leren beheersen en rekening houden met anderen (op eigen initiatief) Dat leren ze écht pas later dan peuter/kleuter leeftijd.
Vanaf 8 jaar ontwikkelen ze een intern geweten… tot die tijd is de ouder dat. En een kind leert écht wel sneller als mama eens flink moppert of een straf/consequentie verbindt omdat kind voor de 100e keer hetzelfde doet wat niet mag. Met de 101ste keer doet ze het ook gewoon weer opnieuw ondanks de uitleg en herhaling. Want: het interesseert een kind weinig ténzij er een straf of consequentie aan vastgemaakt wordt. Dát maakt indruk, want het eigen belang staat altijd voorop. Een kind voelt t niet als een ouder geïrriteerd raakt en het inhoud. Niet omdat ze ongevoelig zijn, maar omdat ze dat nog niet uit zichzelf kunnen inzien en overzien. Al begrijpen ze heel veel als ze uitleg krijgen. Maar ze vergeten het nu eenmaal makkelijk weer bij de volgende keer dát ze het doen want ze voélen niet de mate waarin anderen hinder ondervinden van gedrag. Dat gebeurt alleen als je ook onderscheid maakt in je reactie en hierin een opbouw laat zien met straf of consequentie als eindstation en uitleg als vertrekpunt.
En dan kún je er voor kiezen om alleen maar uitleg te blijven geven en toevallige negatieve effecten te laten ontstasn in plaats van mopperen en steaf/consequenties geven.
maar eerlijk gezegd denk ik dat niémand dat kan. Ieder is een mens met eigen emoties. En bij ieder gaat de rek er op een gegeven moment wel een keer (per uur, dag, week) uit. En dat kan versneld worden door kind-eigenschappen. En daarnaast: het geeft ook oefening om om te leren gaan met negatieve gevoelens. Want dat is ook de realiteit
Valeria schreef op 20-08-2021 om 07:28:
[..]
Ik kan me niet voorstellen dat een peuter dat zo bedenkt: ik moet dit opeten, want anders krijg ik straks honger.
Ik heb al tijden gedaan over mijn kinderen aanleren dat ze als ze 5 minuten na het begin van het uitstapje hun brood opaten, ze de rest van de dag niets meer hadden. Niet dat ze het bleven doen na 1 keer, want dat mocht niet (verbod!) maar ze bleven het nog lang willen. En ze zijn heel erg intelligent...
Een peuter niet, nee, maar een groter kind of een volwassene wel. Degene die ik quote, kon zich zelfs dat niet voorstellen.
gentle parenting ken ik niet nooit van gehoord. Lijkt mij onmogelijk om kinderen op te voeden zonder grenzen aan re geven. Ik ken wel de term attachment parenting. Maar dat gaat meer over babies en hele jonge peuters. Die hebben nabijheid nodig om een goede hechting te krijgen. Ik moet zeggen dat ik daar wel mee eens ben en.een fan van ben.zeker nadat we bij onze eerste de mist in zijn gegaan.mat de slaaphygieme tips ( alleen het woord al 
) van het consultatiebureau met als klapstuk het boek.van Ria Blom of Bom. Rust en Regelmaat goeie help.. ze komen net uit je buik.en moeten dan al aan een strikt regime worden onderworpen. Gelukkig hebben we dat los gelaten. Maar op een gegeven moment zijn heldere regels wel van belang .
Gente parenting ken ik niet, maar wij voeden wel op zonder straf en beloning en zeer beperkt complimenten. Volgens Unconditional Parenting van Alfie Kohn.
Wel is er sprake van natuurlijke consequenties (als je zonder jas naar buiten gaat kan je nat worden). In UP land is er wel discussie over wat een natuurlijke consequentie is, wij hanteren dat voor UP begrippen wel wat breed.
Dochter is net 11. Een keer straf gegeven toen ze iets van 1 was (met kinderstoel en al in de gang gezet tijdens eten, wat er precies aan de hand was weet ik niet meer). Wat naar voelde dat, we deden het alleen uit onmacht, we wisten het ook even niet meer.
Opvoeden zonder straf en belonen is heel goed mogelijk, maar er komen wel andere dingen voor in de plaats. Met name voorleven en uitgaan van de behoeftes van een kind (behoeftes zijn wat anders dan wensen overigens). Het is best een intensieve manier, straffen of belonen zou soms makkelijker / sneller zijn.
Ik vind het heel fijn om niet vanuit macht op te voeden en dochter is tot nu toe heel goed gelukt
Valdemar schreef op 20-08-2021 om 08:50:
[..]
Zie me dit direct zelf doen. Een paar jaar geleden vond stiefzoon het leuk om met een stok op de kippen te slagen, toen heeft partner hem ook bij zijn oren uit de ren getrokken en gevraagd of hij het leuk vond als iemand anders hem pijn deed.
Nooit meer het probleem gehad dat hij dieren pijn deed.Lees regelmatig dat ouders geloven dat straffen niet werkt, maar volgens mij is het een prima middel mits je het kind daarbij ook uitlegt waarom het die straf krijgt.
Het kan ook prima werken om kinderen iets duidelijk te maken. Op die manier door de sneeuw lopen, dan wordt ze duidelijk dat dat geen pretje is. Het is misschien niet aardig, maar een keer op blote voeten door de sneeuw werkt beter dan het voor de 11e keer uitleggen. Idem dito met die kip en die stok, laten voelen aan een vinger dat het vuur van een aansteker pijn doet, etc.
Ik vind het dus ok mits het niet buitensporig is en mits het 'n doel dient. En het kind dus begrijpt waarom je het doet en er iets van opsteekt.
Belonen is ook prima, maar je moet voorkomen dat belonen gezien gaat worden als iets heel normaals. Dat kinderen na goed gedrag dus automatisch een beloning verwachten.
Voorleven is toch volstrekt zinloos aangezien de meeste kinderen grenzen opzoeken. Zonder begrenzing worden ze een last voor de rest van de omgeving. Die zitten immers niet op al die onopgevoedde prinsjes en prinsesjes te wachten.
redbulletje schreef op 25-08-2021 om 16:24:
Voorleven is toch volstrekt zinloos aangezien de meeste kinderen grenzen opzoeken. Zonder begrenzing worden ze een last voor de rest van de omgeving. Die zitten immers niet op al die onopgevoedde prinsjes en prinsesjes te wachten.
Plus dat het op school en op het werk e.d. proberen kan opleveren als iemand niet om kan gaan met autoriteit.
redbulletje schreef op 25-08-2021 om 16:24:
Voorleven is toch volstrekt zinloos aangezien de meeste kinderen grenzen opzoeken. Zonder begrenzing worden ze een last voor de rest van de omgeving. Die zitten immers niet op al die onopgevoedde prinsjes en prinsesjes te wachten.
Je kan het ook andersom bekijken. Als kinderen grenzen nodig hebben om zich goed te gedragen dan kunnen ze zich gaan misdragen zodra de grenzen wegvallen. Juist bij pubers met hele strenge ouders zie je in verhouding vaal dat zij helemaal los gaan zodra de begrenzing wegvalt.
Biscuitje schreef op 25-08-2021 om 17:29:
[..]
Je kan het ook andersom bekijken. Als kinderen grenzen nodig hebben om zich goed te gedragen dan kunnen ze zich gaan misdragen zodra de grenzen wegvallen. Juist bij pubers met hele strenge ouders zie je in verhouding vaal dat zij helemaal los gaan zodra de begrenzing wegvalt.
Alles maar verbieden dat werkt niet. Alles maar toestaan ook niet. Het beste kun je kinderen duidelijk proberen te maken, waarom sommige dingen niet ok zijn i.p.v. er heel erg krampachtig op te reageren met hele waslijsten aan verboden.
