Gentle Parenting
Gentle parenting (zachtaardig opvoeden betekent geen straf en geen beloning: alleen een bondgenootschap met je kinderen waarin zij het juiste willen doen omwille van het juiste te doen.
Zijn er al meer hier bekend mee? Ik las het en wist eigenlijk niks uit te brengen. Slaan we door?
Ik denk alleen maar, het wordt allemaal steeds gekker 
Gestoord!
Zorgwekkend..
Heb het artikel niet gelezen, maar ik ken het wel. Een bekende van ons doet dit al jaren.
Het zal toeval zijn, maar haar "bloedjes" zijn echt de grootste ettertjes die ik ooit heb meegemaakt.
Ik ken iemand die hier heilig in gelooft. Elke week zet ze weer iets op Facebook over hoe je kinderen niet moet opvoeden maar vrij moet laten en ze dan zelf wel de juiste beslissingen maken. Haar kind is 9 maanden.... Dan denk ik, ik spreek je wel over een paar jaar als jij naar je werk moet en je kind weigert mee te werken met kleren aantrekken of tanden poetsen.
Het ligt wat mij betreft wat genuanceerder. Wat verstaat men onder straffen? Consequenties geven ten gevolge van bepaalde ongewenst gedrag is gewoon echt nodig. Hiermee bied je een kind veiligheid en veiligheid is een basisbehoefte van een kind. Dus geen grenzen geven lijkt mij niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van een kind. Consequenties verbinden aan gedrag zoals geen handje geven bij lopen op straat = weer in de kinderwagen. Continu met een bepaald speelgoed gooien = speelgoed even wegleggen. Maar straffen zoals op de naughty chair ala supernanny vind ik weinig nut hebben. Of voor straf geen toetje krijgen omdat je je kamer niet opgeruimd hebt oid vind ik onlogisch. De "straf" heeft dan helemaal geen link met de overtreding.
Niet belonen is ook wat extreem. Maar dat ligt naar mijn mening ook genuanceerder. Ik ben een voorstander van belonen voor proces. Maar ook zeker het eindresultaat mag beloond worden wanneer dat passend is. Het moet gewoon in balans zijn. Een kind hoeft echt niet voor elke poep en scheet beloond te worden. Niet belonen is met het idee om de intrinsieke motivatie van een kind te bevorderen in plaats van alleen extrinsiek. Dat idee spreekt mij wel aan. Maar helemaal niet belonen vind ik echt niet ok. Kinderen hebben complimentjes en beloningen ook nodig om zelfvertrouwen te krijgen. Dus, ook hier weer een mooie balans zoeken.
Dus ja, ik vind dat men doorslaat met gentle parenting. Kinderen hebben grenzen en beloningen/complimenten nodig voor een goeie ontwikkeling.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar het is wel weer een handige manier van iemand die geld wil verdienen met boeken over een opvoedmethode: gewoon een nieuwe term introduceren!
Ooit kreeg ik van het CB een artikel over een of andere opvoedmethode toen mijn jongste niet doorsliep. Ik weet niet meer hoe die methode heette, maar het was verzonnen door iemand die volop geld verdiende aan open deuren. Als iemand er geld aan verdient, schrijf ik het al meteen af.
Hoe ziet dat bondgenootschap er concreet uit? Bondgenoten zijn zover ik weet gelijkwaardige partijen die zich aan bepaalde afspraken houden. Kinderen en ouders zijn niet gelijkwaardig - ook al hebben ze als mens dezelfde waarde. Hun positie in het leven verschilt op allerlei manieren.
Ik heb verder nooit van 'gentle parenting' gehoord, trouwens.
Nooit gehoord van gentle parenting maar ik geloof ook niet zo in straffen en belonen. Straffen werkt mijns inziens vrijwel altijd minder goed dan voorleven. Laat je kind zien wat je verwacht en op wat voor manier je de dingen doet. Laat je kind van jongs af aan zien hoe je omgaat met je spullen, met je omgeving en met anderen. Als je hierin concequent bent zal je kind dit gedrag overnemen.
Ook een goed gesprek werkt, zeker met oudere kinderen vaak beter dan straffen. Overigens vind ik een consequentie verbinden aan bepaald gedrag wat anders dan straffen.
Ook in belonen geloof ik niet zo. Bijna alle kinderen zullen ook leren en zich ontwikkelen zonder dat ergens een beloning tegenover staat. Ik wil mijn kinderen graag intrinsiek motiveren om bepaalde dingen te doen. Ik wil dat ze zelf ergens voor gaan en vervolgens trots zijn op datgene wat ze hebben bereikt. Als je begint met overal een beloning tegenover stellen dan gaan kinderen dingen niet meer doen omdat ze het zelf graag willen doen of willen leren maar omdat ze een beloning willen of omdat ze het voor jou doen in plaats van dat ze zelf iets willen bereiken. Het resultaat zou de beloning moeten zijn.
In eerste instantie dacht ik: mijn god, wat vreselijk!
Maar toen dacht ik aan de prinsjes en prinsesjes waar ik me al jaren dood aan erger en bedacht ik dat dit juist een enorme vooruitgang is. Die prinsjes en prinsesjes worden namelijk ook niet gestraft, maar wel uitentreuren beloond en de hemel in geprezen.
Ik dacht ik zal toch niet de enige zijn die hier haar wenkbrauwen van optrekt? 🙃
Deed me meteen denken aan een documentaire over moeders die vanaf dag 1 geen luiers gebruiken.
Regendrup. schreef op 19-08-2021 om 19:42:
Heb het artikel niet gelezen, maar ik ken het wel. Een bekende van ons doet dit al jaren.
Het zal toeval zijn, maar haar "bloedjes" zijn echt de grootste ettertjes die ik ooit heb meegemaakt.
Hier net zo: de overbuurvrouw is hier een fervent aanhanger van. Gevolg is dat zoon van 6 blijkbaar ook zelf mag kiezen dat hij eindeloos staat te schreeuwen en huilen buiten als iets hem niet zint, zonder dat hij gecorrigeerd wordt. Heel fijn 
Ik ben me er nu een beetje in het verdiepen maar dat is naar mijn idee geen opvoeding meer!
En hoe denken die ouders hun kinderen voor te bereiden op het echte leven? Dat bestaat toch min of meer uit belonen en straffen? Als ik niet op kom dagen voor mijn werk omdat ik geen zin heb dan krijg ik geen loon. Als ik door rood rijd omdat ik dat wil dan krijg ik een bekeuring (of erger: een ongeluk). Als ik mijn buurvrouw help dan krijg ik een glimlach, of een plak cake. Als ik mijn werk goed doe krijg ik een loonsverhoging.
