Gedwongen vaderschap

Ik zou mij richten op mijn 2 oudste kinderen die geen moeder in hun leven hebben.
En ik zou geen nieuwe relatie beginnen.
Ik zou goed voor mezelf gaan zorgen.

En als je zo zeker weet dat je geen vader meer wil worden, laat je steriliseren. Wat betreft het contact met je ex, houd het kort en zakelijk. Is er een omgangsregeling?

Ben je wettelijk ook ouder van je dochter? Ik vind het goed van je dat je een rol speelt in het leven van je dochter, dat is voor haar gewoon heel belangrijk. Goed dat je hulp voor jezelf gezocht hebt. Zou je ex open staan voor mediation om afspraken te maken over hoe jij je vaderschap kunt invullen?

Heel vervelende situatie voor je, ik kan me goed voorstellen dat de frustraties hoog oplopen, en het een enorm rotgevoel geeft om te zijn gebruikt op deze manier, en vervolgens steeds voor je voeten geworpen te krijgen. Fijn dat je hulp hebt gezocht bij de depressieve klachten. Zoals je al schrijft, jouw dochtertje kan er inderdaad weinig doen aan de omstandigheden waaronder ze is verwekt. In dat opzicht verschilt jouw situatie(helaas) niet erg veel van iemand die na een slechte scheiding worstelt met de gezamenlijke zorg. Zoek een uitlaatklep voor je boosheid, of het nu therapie is, boxtraining, sporten of met je vrienden de kroeg in. Ja het is enorm onrechtvaardig hoe je bent behandeld, deze vrouw heeft wellicht een discutabel moreel kader. Daar kun je helaas weinig aan veranderen. Jij hebt wel een kindje met haar, en je schrijft dat je daar een goede vader voor wil zijn. Ik denk dat je daarvoor een acceptatieproces doormoet wat betreft de matige omstandigheden. Dan kun je uiteindelijk autonomie pakken op het stuk waar je wel invloed op hebt. Probeer niet je gelijk te halen bij iemand die jou instrumenteel heeft ingezet, dat krijg je niet ben ik bang. Snap dat dat heel pijnlijk is.  Ik vind het idee hierboven van mediation goed. Wellicht kun je, als wederzijds begrip niet mogelijk is in ieder geval tot heldere afspraken komen. Sterkte!

Wat een nare situatie voor jou en de kinderen. Heb je de jongste erkend en heb je gezag? Dan zou je kunnen kijken of je met een mediator kunt komen tot een co-ouderschap of een andere goede regeling? 
Wanneer je geen gezag hebt dan wordt het lastiger en ben je afhankelijk van de (grillen van) de moeder. 
Goed dat je hulp hebt gezocht voor jezelf om je staande te houden. 

Cenote schreef op 04-07-2024 om 21:34:

Wat een nare situatie voor jou en de kinderen. Heb je de jongste erkend en heb je gezag? Dan zou je kunnen kijken of je met een mediator kunt komen tot een co-ouderschap of een andere goede regeling?
Wanneer je geen gezag hebt dan wordt het lastiger en ben je afhankelijk van de (grillen van) de moeder.
Goed dat je hulp hebt gezocht voor jezelf om je staande te houden.

Ook zonder gezag heb je recht op omgang.

Mario_basso, die lieve vader heeft je dochter al. Het kan best zijn dat ze dat nu, naar jouw mening, te weinig kan ervaren, het kan ook zijn dat ze daar zelf ooit op een andere manier achter moet komen, maar als ze ernaar vraagt en zoekt, dan ben jij die lieve vader, die er altijd al wilde zijn voor haar. Dat is superbelangrijk.

Verder vroeg ik me af waar je nu zo boos en depressief van bent. Ik denk omdat jouw ruimte helemaal afhankelijk is van de ruimte die moeder je geeft en dat dat je frustreert. Je hebt geen eigen ruimte in de relatie met je jongste dochter. Zoals ik het lees zit dat al vanaf het begin erin. 
Je schrijft bijvoorbeeld: 'We hebben een prachtige dochter gekregen en de afgelopen 3 jaar heb ik geprobeerd een band op te bouwen met de kleine.dit lukte aardig, we gingen vriendelijk met elkaar om en ik hielp haar waar ik kon. ' Ik neem aan dat 'we gingen vriendelijk met elkaar om' gaat over je ex en jou. Maar met die vriendelijkheid is ook, het spijt me om te zeggen, de zakelijkheid verdwenen. Er zijn geen concrete afspraken gemaakt, iets als een ouderschapsplan bijvoorbeeld (zou dat niet al bij de aangifte van de geboorte er moeten komen?). Het was allemaal in de stijl van de vriendelijkheid. Dat is fijn zolang het duurt. En nu lijkt het niet meer langer te duren.

Je schrijft ook: '....vaak ben ik het niet eens over de opvoedstijl maar ik krijg geen ruimte om daar een gezonde discussie over te hebben, want: “jij wilde het niet”' Maar eigenlijk hoef je geen discussie te voeren over de opvoedstijl. Jullie leven niet samen, je hebt gescheiden ouderschap, dus zij mag opvoeden zoals zij wil en jij zoals jij wil; en kinderen vader daar wel bij (in tegenstelling tot wat veel experts denken). Kinderen weten precies wat bij de een wel kan en bij de ander niet, en omgekeerd. Ik zou me dus, als ik jou was, niet gaan bezighouden met haar opvoedstijl, maar erover nadenken hoe jij de ruimte krijgt om jouw eigen opvoedstijl uit te voeren. Daar hoort dan bij dat je bijvoorbeeld wel met haar gaat zwemmen al jij denkt dat dat verantwoord is.

Het kan dus zijn dat er een einde moet komen aan de sfeer van vriendelijkheid waarin alles overgeleverd is aan de genade van de andere partner. Het kan zijn dat je dus de relatie wat zakelijker moet insteken en bijvoorbeeld alsnog een ouderschapsplan moet gaan maken, afspraken op papier, via een rechter en daarmee ook min of meer afdwingbaar. Min of meer, want helemaal afdwingbaar is het nooit. Zodat jij weet welke ruimte jij hebt en ook weet waar haar ruimte is en jullie elkaar veel minder in de weg hoeven te zitten. Jij weet hoe je zorg en werk kunt combineren, ook zonder dat er een vriendin of zoiets bij betrokken is. Dat is je kracht en de basis voor jouw ruimte in de omgang met je kind. Ik hoop dat je een stap verder kunt zetten.

Tsjor

Verkeerd gelezen, sorry

Het klinkt inderdaad wel alsof ze je gebruikt heeft als donor.
Toch zou ik ervoor pleiten om een omgangsregeling in het leven te roepen. Ze heeft immers een vader en een moeder die liefhebbend zijn en voor haar kunnen en willen zorgen. In de tijd dat ze dan bij jou is, hoef je niet voor alles toestemming te vragen. Nu komt het over alsof je een soort suikeroom bent die leuke dingen doet, maar wel op voorwaarden van moeder. 
Jij bent net zo goed de ouder als zij dat ook is. En dat het aanvankelijk niet jouw keuze was, doet niks af aan je liefde voor haar.

Heb je je dochter erkend en heb je gezag? 
Ik zou in ieder geval eisen dat er een gesprek gaat plaatsvinden met een mediator en dat er een ouderschapsplan gemaakt wordt. Het moet en mag niet zo zijn dat moeder bepaalt wat jij mag als vader. 

Ik sluit me aan bij eerdere posts, kijk in hoever je de omgang met de moeder kunt verzakelijken door juridische afspraken. Ik ben niet bekend met de rechtsgang, maar als dat nodig is, zou ik die stappen niet overslaan.
Het feit dat je niet meer kinderen wilde, maakt niet dat je alsnog een betrokken liefdevolle ouder kunt en wílt zijn als het kindje er eenmaal is. Ik zou me daarom wat juridisch orienteren wat je mogelijkheden zijn als deze vrouw haar hakken écht in het zand zet.

Verder hoop ik dat het niet nodig is en je eruit komt. En deel gewoon niet zoveel. Jij bent de vader, jullie hebben geen relatie en haar zeggenschap over jullie kind beperkt zich tot jouw voordeur. Probeer dat ook zo te communiceren. Jij bemoeit je -neem ik aan- ook niet met wat zij achter haar voordeur doet met jullie dochter. Misschien niet omdat je het niet zou willen, maar omdat je wéét dat je zeggenschap over elkaars ouderschap beperkt is tot dat wat te maken heeft met stabiliteit en veiligheid. Maar dan loop je hele andere routes als je daar aan twijfelt. Dat werkt twee kanten uit.

En leg er een knoop in! Je hebt gemerkt hoe relatief eenvoudig het is om tóch een kind te krijgen en vertrouwen op een ander zou je idealiter wel moeten kunnen, maar je hebt gemerkt dat die vlieger niet altijd opgaat. Zorg dat je zelf de regie hebt en houdt.