Engels

Eigen antwoorden

Wij vinden het belangrijk om de engelse taal goed te beheersen, ik denk in de eerste plaats omdat het gewoon makkelijk is om je op veel plaatsen ter wereld te kunnen redden. Verder ook omdat veel informatie in het engels is (spelletjes, hits in Google). Onze diploma's (mavo en vwo) hebben bij ons alleen een basis(je) gelegd. Ons beider ervaring is dat eenmaal aan het werk we veel meer (noodgedwongen) geleerd hebben. Inmiddels lezen en spreken wij engels zonder enige moeite, gewoon door te doen (tv, vakantie, boeken lezen)

Wat school betreft: liever vanaf groep 3 engels dan vanaf groep 6.

Weinig op school geleerd

Ik heb altijd braaf mijn huiswerk gemaakt en zo en ik had meestal een 9 voor Engels geloof ik, maar toch beheerste ik aan het eind van mijn middelbare school (VWO) nog niet de helft van het Engels wat ik nu spreek. Ik vond het bere-lastig om Engelse romans te lezen voor mijn eindexamen, dat was niet echt 'hobby'.

Terwijl ik nu juist voor het merendeel Engels boeken lees, puur voor de lol. Ook kijk ik graag Amerikaanse series waarbij ik het Engels goed kan volgen. Net hebben we serie 2 van Dexter uit, die nog niet met Nederlandse ondertiteling uit was (maar we konden niet langer wachten). We hebben dan wel de Engelse ondertiteling aan staan om geen enkele nuance te missen, maar we merken nauwelijks dat dat dus niet in het Nederlands is.

In het dagelijks leven is alles om me heen Engels, ik moet ook lesgeven in het Engels (universiteit).

Maar op de een of andere manier heb ik dat voor m'n gevoel allemaal niet op school geleerd. Pas met het eerste écht doorworstelen van boeken kreeg ik het te pakken, en dat lukte me gewoon niet op school. Verplicht boeken lezen werkte bij mij blijkbaar anti-stimulerend, ik kon het haast niet opbrengen toen. Pas toen de 'vrijheid' kwam van niet meer hoeven kwam de interesse ook en nu is mijn Engels zeer comfortabel. Mij ontgaat vrijwel niets, al kom ik heel af en toe nog wel eens een woordje tegen wat ik niet ken. (Gisteren nog: mannicle. Hmmm. Leuk woordje, maar wat betekent het?)

Manlief is nog erger. Hij had met veel moeite een 6 voor Engels op zijn eindlijst, waaronder een 2 voor zijn opstel, en een gespiekte 7 voor de luistertoets of zo. Hij kon er echt helemaal niks van. Intussen is hij (pas op de universiteit) een paar cursussen verder en inmiddels is hij net zo vloeiend in Engels als ik en leest hij ook voor zo'n lol vrijwel uitsluitend Engels. Ik kan er op dit moment echt niet bij dat hij vroeger op school zulke slechte cijfers haalde.

Zelf zegt hij dat dat kwam omdat hij absoluut niet gestimuleerd werd door zijn omgeving. Zijn ouders waren laagopgeleid en spraken geen Engels, hij zag er het nut niet van in, hij had meer een wiskundeknobbel dan affiniteit met talen. Maar dat kan dus gelukkig veranderen.

Mijn oudste zoon zit in groep 8 en hij is erg geinteresseerd in talen. Hij spreekt al een klein mondje Engels en vindt dat ook leuk.

Of ze daar nou eerder mee moeten beginnen? Dan véél eerder, want tot een jaar of 9 heb je dat voordeel toch maar van kinderhersenen die goed talen oppikken?

Aan de andere kant weet ik niet of dat nou zo nodig is in Nederland, want onze taal ligt heel dicht bij het Engels.

In China hebben wij scholen bezocht waar kinderen al vanaf hun 2e jaar Engels kregen op de "creche". In elk geval krijgen alle kinderen vanaf hun 6e jaar al Engels op school. Dat lijkt me erg zinvol, ik kan me daar alles bij voorstellen. Je moet vanuit het Chinees zo'n integrale knop voor omdraaien dat je ieder voordeel moet benutten.

Maar vanuit het Nederlands hoeft het toch niet van zo ver te komen?

Ik ben verbaasd dat die kapsters echt geen Engels spraken. Maar ik denk dat het eerder (net als bij mijn man) een motivatieprobleem was, of zo, dan dat het echt te moeilijk zou zijn.

Overigens zou je ook dat motivatieprobleem min of meer kunnen omzeilen door het eerder aan te bieden. Hoe eerder Engels geleerd, hoe minder puberproblemen (?).

Margje

Bijhouden ja

Op de middelbare school waren mijn cijfers voor Frans, Duits en Engels ongeveer even goed.
Toch is mijn Engels nu vrij aardig, en mijn Frans beroerd. Het verschil zit 'm in het bijhouden. Ik lees nooit Franse boeken of kranten, spreek de taal nooit, en kijk geen Franse tv. Engels allemaal wel.

Geen Engels spreken lijkt mij vrij lastig, maar een ander zal heel goed zonder kunnen. Als je de taal niet gebruikt verleer je het, maar als je het niet kunt zul je ook zelden dingen doen waar je dat Engels bij nodig hebt.

School alleen maar een kleine basis

Op school was ik best redelijk in Engels (9 op mijn eindexamen) maar echt goed sprak ik zeker geen Engels. Dat heb ik pas later geleerd. Ik heb na mijn middelbare school een paar jaar in een Engelstalig land doorgebracht voor studie en werk en daar heb ik het goed geleerd. Verder is mijn werk tegenwoordig voor 80% minimaal engelstalig. Ik schrijf/spreek/lees meer Engels op een dag dan Nederlands terwijl ik in Nederland woon. Daar komt nog bij de Engelstalige televisie en boeken. Ik leest ook meestal Engelstalige boeken. Voor mij is Engels dus wel noodzakelijk. Ik zou mijn werk niet kunnen doen zonder kennis van de Engelse taal gezien het grootste deel van mijn cliënten Engelstalig zijn of in elk geval geen Nederlands spreken.

Toen ik in Frankrijk werkte op de universiteit had ik Engels wat minder nodig maar alsnog was het erg prettig dat ik door mijn kennis van de Engelse taal makkelijker internationaal kon opereren. Ik kon zoveel beter de vakliteratuur bijhouden in het engels (en het grooste deel daarvan verschijnt in het Engels), internationale congressen bezoeken, artikelen in het engels schrijven en dus geschikt voor internationale publicatie en gastcolleges geven in het engels op andere universiteiten.

Veel van mijn collegas echter spraken en spreken nauwelijks engels. Een artikel in het engels lezen ging nog wel maar schrijven of spreken was al een stuk gecompliceerder. Zij hebben niet het idee dat dit hun belemmerd en gaan gewoon alleen naar congressen met vertaling in het Frans, geven gastcolleges in het Frans en publiceren uitsluitend in het Frans. Toch heb ik het idee dat ze daarmee hun carriere wel schaden en ze zeker niet internationaal die reputatie opbouwen die gezien hun kennis, intelligentie en inzichten wel degelijk verdiend zou zijn. Ik heb het idee dat ze zich hiermee toch deels afsluiten van de internationale ontwikkeling op het vakgebied en daardoor toch iets missen. Zijzelf roepen af en toe dat ze graag engels hadden willen spreken maar er moeite voor doen dat gaat dan weer te ver.

Overigens spraken veel van mijn studenten ook helemaal geen Engels en daar zaten heel ontwikkelde mensen onder met een enorme kennis. Als ik studenten die ik begeleidde vakliteratuur aanraadde in het engels dan keek men vaak verschrikt want dat was toch niet echt de bedoeling. Erg jammer.

In Nederland is dat gelukkig beter. Hier wordt veel meer engels gelezen door studenten en is vakliteratuur in het engels lezen de normale gang van zaken en geen uitzondering.

Maar goed ik denk op zich dat je heel goed je zonder engels kunt redden. Ik ken talloze mensen die toch best maatschappelijk succesvol zijn maar geen of nauwelijks engels spreken.

Maylise

Huis-tuin-en keukenengels

Nou, hier dus mensen die weinig Engels spreken/lezen/schrijven. Man en ik hebben beiden een MBO-opleiding en uiteraard hebben we wel Engels gehad op het voortgezet onderwijs, maar daar is het dus ook bij gebleven. We kunnen ons echt wel redden met de Engelse taal als dat nodig is, maar een film zonder ondertiteling zou voor ons behoorlijk vermoeiend zijn (alhoewel niet onmogelijk!). Een Engels boek idem. In mijn vorige job bij een distributiecentrum heb ik overigens wel Engels gebruikt om te kunnen communiceren met mijn Ierse en Poolse collega’s en hoewel soms met flink wat gebaren erbij, konden we elkaar toch wel duidelijk maken wat we bijvoorbeeld in onze vakantie gedaan hadden
Ik merk aan de kinderen dat zij (mede door het beetje Engelse les vanaf groep 5) veel opsteken van games op internet én Engelstalige series op tv. Regelmatig roepen ze dan dat de ondertiteling niet klopt. Grote ergernis vind ik dat overigens, als vertalen je beroep is hoor je toch ook ondertitels te kunnen maken?

Reaktie

Opvallend veel mensen die na school pas tot het echte gebruik van engels zijn gekomen, net als bij ons het geval was.
De kinderen hier pikken inderdaad veel van computer en gamen op en van de televisie.
Het gebruik van het engels in het dagelijks leven blijf ik een lastige vinden. Een beetje een kip/ei verhaal misschien ook. Ik gebruik eigenlijk iedere dag engels; lees iets in het engels, luister ernaar, kijk programma's zonder ondertiteling. In het begin kon ik dat alleen als het heel stil was in de kamer, en liefst met een koptelefoon zodat er minder verloren ging.
Nu twee kinderen op het tweetalig zitten kunnen er dus 4 van de 6 van ons gezin een film compleet volgen, de andere twee wachten ongeduldig tot zij dat ook kunnen.

Ik had echt gedacht/gehoopt dat de huidige generatie schoolkinderen beter/meer engels zou (leren) spreken, met zoveel aanbod aan engels bij dingen die jeugd aanspreken (zo oma spreekt...) youtube, mtv, downloadbare films/series (ja Alex illegaal ik weet het).

Vloeiend

Ik spreek min of meer vloeiend engels. Man ook. ik was op de middelbare school al goed in talen, las toen ook al engelse boeken, en heb ruim 12 jaar voor een amerikaanse multinational gewerkt waar de voertaal (mondeling & geschreven) engels was.

De kinderen zijn 12/9/7 en ik merk dat hun (passieve) engels al heel behoorlijk is. Dat komt voornamelijk door Wii of DS spelletjes, en door het kijken naar animal planet, discovery channel en dat soort zenders.. Zelfs (of misschien juist) met ondertitels erbij pikken ze veel engelse termen op.

En hoe belangrijk ik het vind? Hmm. je kunt vast wel zonder, maar ik vind engelse boeken kunnen lezen en mooie programmas kunnen zien op de BBC of het actuele wereldnieuws bij CNN wel erg fijn, en het zou me denk ik ook wel een beperkt gevoel geven om alleen maar een taal te spreken die hooguit 20 miljoen mensen beheersen.

Ingrid

Lys lionne

Inderdaad kloppen ondertitels heel vaak niet, en ik zie dat ook als een schande. Meestal zijn het kleine dingetjes; een ja/nee situatie waarin een "No" in de film vertaald wordt met een "ja" zonder het bijbehorende ontkennende deel, waardoor de hele betekenis op de kont ligt. Getallen waar ze de mist mee ingaan. Maar ook situaties waar iets meer kennis van zaken nodig is leveren ergernis. Spreekwoorden die letterlijk vertaald worden. Moppen waar niet over nagedacht is zodat de clue verloren gaat. Verwijzingen naar personen/plaatsen die in het land van herkomst van een film bekend(er) zijn dan in Nl waardoor de vertaling nergens meer op slaat.
Ik denk dat het vooral een geldkwestie is... het merendeel van de mensen merkt het niet en de trots van de vertalers zit hen kennelijk niet in de weg om iets halfs te leveren.

Aanleg

Het ligt er ook aan of je een beetje aanleg hebt voor talen-leren en of je de kans klrijgt het in de praktijk te oefenen. Mijn man heeft VWO gedaan, maar spreekt zijn talen erg beroerd, ik vond op de havo talen leuk en ben er altijd al beter in geweest dan hij. Mijn zoon vond Engels op het vbo een ramp, leerde er echt niks van, hij heeft echter anderhalf jaar op een schip gewerkt waar Engels de voertaal was, dus nu spreekt hij het prima. Kapsters hebben meestal vmbo bbl of kbl, dus ze hebben Engels geleerd op het niveau van 'jezelf een beetje kunnen redden op vakantie'.

School en vertalen (jolijt)

Vertalers worden beroerd betaald en maken er inderdaad niet zelden een potje van. Mede omdat alles een haastklus is - als je niet snel werkt, verdien je nog minder. Ik zie overigens ook in literaire vertalingen naar het Nederlands nog wel eens knoeperds van fouten opduiken.
Op school is het een hele kunst (kan ik als docent Engels melden) om een woord Engels uit een tiener te krijgen. Het is namelijk heel eng om een vreemde taal te spreken in de klas. Ik besteed erg veel aandacht aan Engels spreken in de les, meer dan de meeste andere docenten (hoor ik ook van stagiaires). Ik vond het zelf verschrikkelijk dat ik op het gymnasium mondeling eindexamen in het Frans en Duits moest doen terwijl dat echt nauwelijks was geoefend in al die jaren Duitse en Franse les. Engels ging me goed af, wij hadden een Amerikaanse buurman en ik las al op twaalfjarige leeftijd Jackie Collins romannetjes omdat je daar een stuk wijzer van werd dan van Leni Saris, haha.
Ik dwaal af, mijn punt is dat spreken de minst geoefende vaardigheid is op de middelbare school. Dat komt omdat het lastiger qua organisatie is dan schrijven, luisteren en lezen en omdat de meeste tieners liever ter plekke in een zwart gat verdwijnen dan iets in het Engels te moeten zeggen. In Amsterdam was het minder erg, maar ik zit nu op een blanke provincieschool en man, wat een gedoe eer er iemand iets durft te zeggen.
Je merkt trouwens wel meteen welke leerlingen er veel gamen, die durven namelijk vaker zomaar iets te proberen.
Even over Nederlanders in het algemeen: het beroerde steenkolenengels is niet van de lucht, en de uitspraak is vaak tenenkrommend. Ik zie nogal eens politici een speech in het Engels geven bij de VN of het EP en vraag me dan af of er iemand in de zaal is die het ueberhaupt zonder ondertiteling of tolk kan volgen. De uitspraak is dan zo slecht dat ik wel eens denk: geef mij de premier twee uur in de week, dan leer ik hem echt Engels.
Groetjes
Massi

Oef

Moeilijke vragen, dit. Ik beheers het Engels beter dan gemiddeld, al zeg ik het zelf. Nu geloof ik dat wij ook best behoorlijk les hebben gekregen op school, maar ik was als kind al enorm in Engeland geïnteresseerd en ik vond Engels gewoon leuk. Extra stimulans was op een gegeven moment dat wij emigratieplannen hadden (niks geworden), toen deed het hele gezin mee met 'Follow Me' van Teleac.
Voor mijn gevoel is de structuur - de grammatica - op school aangeleerd. Maar de extra sjeu, en met name extra woordenschat en behoorlijke uitspraak, die heb ik vooral geleerd van bewust TV kijken, of beter, luisteren. Veel mensen geloven dat niet, en als ik zeg dat ik een jaar in het buitenland gestudeerd heb en daar veel Engelstalige vrienden had, denken ze dat ik daar mijn Engels van heb. Maar dat is niet zo, omdat ik al goed Engels sprak (en redelijk wat van de UK wist door een jarenlang BBC-dieet) kreeg ik die vrienden zo snel. Al hebben ze me wel het nodige bijgeleerd natuurlijk (nuttige uitdrukkingen zoals daar zijn 'to slag off' en 'I'm knackered' - correct gebruik van dergelijk slang wekt overigens al snel de indruk dat je een taal heel goed spreekt )

Kan je ook zonder goed Engels? Vast wel, maar het is wel een stuk makkelijker met, denk ik.

Wat die uitspraak betreft: Engels is een rottaal om uit te spreken omdat het zo onregelmatig is. En sommige mensen kunnen het gewoon echt niet. Ik ben er van overtuigd dat het deels iets fysieks is: sommige mensen kunnen geen accenten nadoen. Ook al zijn hun grammatica en woordenschat prima: of ze nu Frans, Duits of Engels spreken, het klinkt allemaal als Nederlands. Als je de mazzel hebt dat je makkelijk stemmen kan imiteren heb je het gewoon een stuk makkelijker.

(Margje, dat woord 'mannicle', kan dat handboei zijn geweest? Ik dacht altijd dat dat als manacle geschreven werd, maar weet het eigenlijk ook niet)

Groeten,

Temet

Vertalers (jolijt)

vaak krijg je de avond van te voren wat er de volgende dag uitgezonden wordt om te vertalen. Dan heb je niet eens tijd om eerst eens te kijken wat je moet vertalen, dus ja, er gaat veel verloren. En geldkwestie ook. Er wordt gezocht naar de goedkoopste vertalers. Een vriendin van me kreeg in Griekenland een baan aangeboden om van het grieks naar het engels te vertalen (films enzo). Ze heeft haar mbo niet afgemaakt en haar engels is echt niet goed (ze kan zich duidelijk maken in een gesprek, maar met veel fouten). Maar ze is een stuk goedkoper dan iemand die het wel echt kan.

Spreken of schrijven?

Ik geloof dat ik niet zo harmonieus ben in mijn Engelse kennis. Grammatica en woordenschat: uitstekend. Ik lees Engelse boeken vrijwel net zo gemakkelijk als Nederlandse. Heb de universiteit grotendeels in het Engels gevolgd: bijna alle colleges waren in het Engels en ik heb ook alle opdrachten, inclusief afstuderen in het Engels geschreven en gepresenteerd voor mijn studie. Veel studiegenoten waren internationaal, dus ook in informele settings heb ik veel Engels gesproken. Je zou dus kunnen zeggen dat ik heel goed ben in Engels.
Maar.
Engelstalige tv volgen zonder ondertitels, zoals Jolijt in de openingspost beschrijft, kan ik maar met de grootste moeite. Films met achtergrondgeluiden zijn helemaal rampzalig. Ik denk dat ik gemiddeld ongeveer tweederde versta. En dat alleen als ik me heel goed concentreer. Zet ik Engelse ondertitels erbij aan dan is het weer geen enkel probleem.
Hebben meer mensen dit? Ik denk zelf dat ik een klein probleempje heb met auditieve verwerking. Ook dialecten en accenten in het Nederlands vind ik ongelooflijk moeilijk te volgen, buitenlandse accenten maar ook binnenlandse, met name als mensen uit het oosten of noorden komen. Een beetje vreemd, want voor de rest is mijn taalgevoel juist sterk ontwikkeld, soms een beetje hyperactief: ik kan niet tegen spelfouten en grammaticale fouten, in welke taal dan ook!
En voor de rest: het is erg jammer dat we in het onderwijssysteem wachten tot alle natuurlijke kindervermogens om een taal te leren voorbij zijn en dan met pijn en moeite beginnen. Begin bij de kleuters, met de helft van de tijd Engelstalige leerkrachten. Dan bereik je veel meer op een veel leukere manier. Het hoeft niet eens extra tijd te kosten. En het betaalt zich dubbel en dwars terug. Natuurlijk zijn er genoeg banen waar je geen Engels voor hoeft te spreken. Maar het maakt het allemaal wel een stukje gemakkelijker.

Vroeger op school

heb ik echt heel goed engels gehad. Docent was zijn tijd ver vooruit, we keken veel TV, met de meest vreemde accenten en de ondertitels afgeplakt met behangerstape Engels is de enige taal die ik naast het Nederlands als echte beta beheers. De basis is gelegd op de middelbare school, maar erna door paar jaar een Schots vriendje en veel reizen, etc.
Mijn kinderen (17/16/10) kunnen aardig meekomen, door school, maar ook door games en mensen die hier thuis komen waar we Engels tegen praten. Qua school had de oudste een soort talenprakticum om de paar maanden (voor alle talen), dan had je bv. je arm gebroken en moest je in het engels/duits/frans naar de dokter. Maakte niet uit als het met handen/voeten-werk ging: hup praten. Erg leuk. En jongste heeft sinds een jaar 2 uur les van een native speaker op de basisschool, die zingt vooral liedjes met ze. Ze is nu al beter dan haar broer van 16, vooral qua uitspraak.
En man en ik kunnen dus helaas niet gelijk tv kijken, ik kan niet met ondertitels en hij niet zonder

Beschamend slecht

Ik spreek belabberd Engels. Ik heb het op mijn werk wel degelijk nodig en moet dan de hulp van collega´s inroepen. Ik heb mijn werkgever al een keer gevraagd of een cursus Engels tot de mogelijkheden behoort. Ik heb daar nog niets op gehoord. Ik versta redelijk Engels en denk dat een deel van mijn probleem op ´spreekangst´ neerkomt, maar een opfriscursus zou zeker geen kwaad kunnen. Ik vind het ook goed dat in de lessen van mijn dochters de voertaal Engels was. Mijn oudste dochter had eigenlijk alleen maar Engels sprekende leraressen, dat helpt wel. Bij mij op school was dat niet zo. Ik bedoel nu overigens alleen bij het lesvak Engels hoor, niet tweetalig onderwijs.

Massi nissa

Het is dus nog steeds eng, een vreemde taal in de klas (ik had het vroeger ook hoor!). Ergens had ik de hoop dat met alle games, de computertaal en het engels uit reclames en tv series, dat het 'normaler' zou aanvoelen voor tieners om engels te spreken.
Maar zoals ik al meldde, met twee kinderen op het tweetalig (waar je dus wel moet wil je geen onvoldoende halen) is mijn beeld duidelijk vertekend.

Zonder ondertitels

Is volgens mij een aangeleerde vaardigheid. Een aantal jaar geleden zijn we voor het eerst naar Amerika geweest op vakantie. Daar zag ik voor het eerst 'the 4400' op tv en vond dat een leuke serie, met als gevolg dat ik thuis wat afleveringen van internet heb gevist. De eerste aflevering heb ik denk ik wel drie keer gezien... ik wilde niets missen en alles goed verstaan en begrijpen. Koptelefoon op alles stil in de kamer, stukje terugluisteren... Inmiddels volg ik alle series met het grootste gemak zonder ondertiteling en kan me bijna niet meer voorstellen dat dat in het begin zo moeilijk was.

Na carnaval kan ik melden

Dat ik vloeiend engels spreek, sommige weten het wel, maar voor de andere ik ben tijdens carnaval 6 dagen in de huid van Eddi monsoon gekropen ( engels typetje uit serie) en heb dus 6 dagen volledig engels pratend door gebracht, ik zag er tegen op maar het ging vanzelf, na een dag of 2 dacht ik al in het engels, en ging ik tegen mijn kinderen ook engels praten, ik had het gewoon niet door.
schrijven is een heel ander verhaal, dat heb ik nog niet onder de knie.

als een ondertiteling van een flim door storing niet meer mee loopt heb ik dat vaak niet eens in de gaten, manlief begint dan gelijk te sputteren maar ik merk het niet eens.
ik merk het pas als er een balk door het beeld loopt : door storing een ondertiteling, onze excusses... niks van gemerkt!

groet, Polly

Engels

Ik spreek en schrijf vloeiend Engels, denk zelfs dat het beter is dan mijn Nederlands. Ik keek al jong naar engelstalige tv (al dan niet met ondertitels) en had een vriendin met een Britse vader, daar heb ik ook een hoop van geleerd.
Op de middelbare school had ik een leraar die het geweldig vond dat mijn Engels zo goed was en die mij ook steeds uitdaagde, door "moeilijke" boeken e.d., om het te blijven verbeteren. Ik wilde zelfs lerares Engels worden maar dat is door allerlei problemen uiteindelijk niks geworden.
Het gebeurt me nu nog regelmatig dat ik iets wil zeggen maar daar het nederlandse woord niet voor weet en denken/in mezelf praten doe ik eigenlijk altijd in het engels.

Geen idee

hoe het aanbod op scholen is, ik heb 1 kind in groep 2.

Ik kan Engels verstaan en spreken, kan cnn volgen. ik heb wel eens wat moeite met bbc programma's over specifieke onderwerpen omdat mij de termen dan onbekend zijn. Ik heb tijdens mijn studie met name heel veel Engels gesproken omdat de helft van de lessen in het Engels waren, dit door de internationale studenten.

Ik ben ontzettend slecht in taal, dyslectisch (niet heel zwaar) maar vooral weinig gevoel voor grammatica en tekst, gelukkig ben ik dan wel weer creatief ook met taal, ik had voor Engels en NEderlands een goed eindcijfer op de havo.

Dus op 1 of andere manier vindt ik waar ook ter wereld altijd wel de weg en weet ik altijd na een paar dagen duidelijk te maken wat ik wil

Trouwens

wat ik hier in het zwembad uit die kelen van andere moeders hoorde rollen vanmiddag was ook echt belabberd. Dus ik verbaas mij er niet over dat kapsters slecht Engels spreken en verstaan. Als je niet lang naar school bent geweest, niet hebt gestudeerd tussen Engels sprekenden en weinig Engelstalige programma's bekijkt die ergens over gaan dan verleer je ook sneller wat je vast ooit eens is geleerd.

"Hun hebben", "dees is mooier". Wordt hier in Haarlem heel erg veel gebruikt, zo schrijven die kinderen dat dus ook op.

Hier

Zelf ben ik tweetalig opgevoed (Ned/Eng), dus met mijn engels zit het wel snor. Op het VO in Nederland was engels een piece of cake voor me, ik heb nooit wat gedaan voor dat vak, afgezien van het lezen van boeken voor mijn lijst. Toen de kinderen kleiner waren hebben we een tijdje iedere maandag engels gesproken thuis. Verder hebben ze veel geleerd van games en tv. Zoon is nu 16 en spreekt en schrijft uitstekend engels. Dochter van 13 doet Cambridge English op school en doet het ook erg goed. Dochter van 11 in groep 7 heeft duidelijk aanleg voor Engels, haar uitspraak is perfect. Zij zingt veel mee met engelstalige cd's (ik ken de cd van Mika inmiddels ook uit mijn hoofd...), dat helpt volgens mij wel.
Verder is het ook wel zo dat niet iedereen aanleg heeft om een andere taal echt goed te leren spreken. Mijn zoon heeft ook vrienden die werkelijk steenkolenengels spreken. Maar ik neem aan dat wanneer ze een paar jaar naar Engeland of de USA gaan het best goed kan komen.
Groet,
Jujube

Lezen, verstaan en spreken

Ik lees zonder problemen Engelstalige boeken, bijsluiters, websites etc. BBC (uiteraard zonder ondertiteling) geen probleem. Zelf Engels spreken geeft meer problemen. Ik doe het wel maar dan wordt het in mijn oren al snel steenkolig en slaat de onzekerheid dubbel en dwars toe. Ik wil het zo graag zo mooi, te mooi.

Schoolengels

Ik heb fantastisch Engels op de middelbare school gehad. We hadden zo'n gedreven docent, die ik gelukkig meerdere jaren gehad heb, dat ík in ieder geval al vanaf de eerste dikke romans in het Engels heb gelezen. Mijn leraar gaf toen, zo'n dertig jaar geleden, al aan om de ondertiteling af te plakken, zodat mijn ouders regelmatig tegen afplaktape zaten aan te kijken.
Enfin, bij mij heeft het heel goed gewerkt, ik ben al vanaf mijn achttiende actief als vertaler Engels, denk en droom in het Engels, en kijk het liefste Engelse tv. Ik merk het ook niet als de ondertiteling wegvalt, en als ik alleen een DVD kijk laat ik de ondertiteling weg.
Nu wonen we in Duitsland waar helaas zeer veel wordt nagesynchroniseerd, dus hier kijk ik vrijwel geen Engelse series (we moeten nog een abo op Engelse tv...).
Overigens vind ik dat je in Nederland sowieso veel met het Engels wordt geconfronteerd, vanuit het buitenland hoor je altijd dat alle Nederlanders Engels kunnen. Andersom is dat echt niet overal zo...

Wel goed, maar onduidelijk waardoor

Zelf spreek en lees ik goed engels, tenminste dat zeggen mijn engelse familieleden. Havo gedaan en erna ook nog gestudeerd, maar daar kreeg ik nooit meer hoger niveau engels dan ik op de havo al had gehad. Ik kan me nog wel herinneren dat we met school een werkweek hadden bij engelsen in huis. Engels was dus de voertaal. Het groepje waar ik in zat had grootte moeite met zich verstaanbaar maken....maar dat had misschien ook te maken met de angst om 'af' te gaan, tenminste zo herinner ik het me. Alleen ik dus niet. Maar misschien was ik omschakelen in taal meer gewend dan hun. (Buren+ dochter was beste vriendin waren anderstalig) Dat ik dat 'normaler' vond zeg maar....Ik kwebbel er rustig op los....en weet ik eens een woord niet dan omschrijf ik het gewoon.
Onze kinderen zijn vanaf hun geboorte 2-talig. Nederlands+ andere taal, vloeiend. En ze spreken ook al van jongs af aan een mondje duits. We wonen vlak aan de grens, dus veel contact met Duitsers. We doen in Duitsland vaak boodschappen enz. Begrijpen doen ze in het Duits bijna alles, tenminste de huis tuin en keuken dingen. Oudste heb ik al eens gezien dat die die toen ze een jaar of 10 was een Duitser de weg uitlegde en dat ging d'r prima af.
Oudste spreekt en leest prima engels, maar ik heb mijn twijfels of dat aan school te danken is. Ze zit in de 3de T.L., maar gaat ook al (nu al 3 jaar) elk jaar 1 week alleen naar Engeland. En dan nog 's met ons elk jaar (dus totaal 2 keer per jaar). In het gezin waar zij verblijft (zwager) is de voertaal engels, omdat zijn vrouw engelse is. En hoewel ze met mijn zwager haar 2de taal kan spreken (die ze erg goed en makkelijk spreekt) praat ze daar toch engels. Want anders is het zo 'lastig' en moet zij (of zwager) de hele tijd aan schoonzus uitleggen wat ze zeggen in die andere taal. Schoonzus praat geen woord van die andere taal (ja, ja en nee en dankjewel). Als wij in Engeland zijn kijken we gewoon engelse t.v. zonder problemen, alleen bij ingewikkelde journaal-aktualtiteitenprogramma's raak ik nog wel eens de draad kwijt. Maar een film ofzo is veel simpeler vaak qua taal. Schoonzus en dochter kunnen het errug goed met elkaar vinden en ze bellen elkaar ook regelmatig, dan gaat het wel eens zo snel dat engels dat ík het amper kan volgen. Die weken alleen in Engeland doen wonderen voor haar engels. Volgens haar engels docent. Haar uitspraak schijnt super te zijn en grammaticaal is ze ook goed. Als ze al foutjes maakt zijn het schrijffouten. Maar ze staat momenteel een 8 dus dat lijkt me genoeg. Op mijn werk gebruik ik alleen engels achter de p.c. Ons netwerk (waar ik wel aan mag prutsen) is in het engels, maar of die computertaal écht engels is vraag ik me af....op een gegeven moment ken je toch al die computerwoorden? Dan wil dat toch niet zeggen dat je goed engels praat b.v.? Ik heb ook een Engelstalige bijscholing gevolgd en dat ging ook probleemloos.
Ik hoef ook nooit meer te 'denken' als ik engels wil praten, het gaat grotendeels vanzelf....als ik maar eenmaal begonnen ben. Zoiets. Of klinkt dat erg gek?Als ik ook nog 's in engeland ben kan ik amper nog anders. Je moet me niet gaan vragen om duits te praten ín engeland want dat gaat me erg slecht af. En dat terwijl ik best erg goed duits kan, maar alsjeblieft niet ín engeland.(En andersom ook niet)
Onze engelse familieleden zijn altijd vol lof over ons engels, ze vinden het zelfs wonderbaarlijk. Mijn schoonzus (universiteit afgerond) kan geen woord over de grens. En staat dus naast haar 15-jarige nichtje dat 5 talen goed kent met de mond vol tanden en met de oren te klapperen...het wordt helemaal leuk als we samen op vakantie zijn en er wordt gezamelijk die andere taal gesproken (die schoonzus niet kent) en waarbij dochter voor haar vertaalt in het engels en iemand spreekt hun ook nog aan op straat ofzo in het duits....Dat levert soms hilarische beelden op.
Mijn frans is slecht. Niet meer dan wat we op school leerden, maar eenmaal in frankrijk kan ik best boodschappen doen en het een en ander verstaan. Genoeg dus voor mij.Ik kan me redden. Dochter was fan van frans, maar ze heeft het laten vallen. Want het heeft zo weinig 'nut' volgens dochter. Frans was vorig jaar haar beste vak. Ze vindt die streepjes zo schattig....(ahum) Ze spreekt momenteel beter frans dan ik. makkelijker, het rolt zo haar mond uit. En ik moet echt nadenken. (gemerkt toen we in frankrijk waren) Dus wie weet zakt dat ook nog weg op den duur bij dochter. We hebben ook familie in het franstalige deel van zwitserland, misschien moet ik ze daar ook eens een weekje heensturen? Met die kinderen msm't ze wel eens in het frans.
Binnenkort komt er een groep buitenlandse kinderen op school van dochter en ze worden in groepjes ingedeeld. Daar is dochter met d'r vriendinnen erg druk mee momenteel. Wat ik ervan begrijp hebben ze dochter aangewezen als 'woordvoerder', die maakt het niet zoveel uit als ze engels moet praten en vriendinnen zien er als een berg tegen op en zijn bang voor schut te staan.
Ze lijkt denk ik een beetje op mij...
groeten albana

Overschat

De meeste Nederlanders overschatten hun Engels heel erg. Het klinkt immers al snel goed, maar de zinsbouw is toch soms net anders. Ik heb bijvoorbeeld de scriptie van mijn zusje nagekeken. We hebben beiden tussen de native speakers Engels geleerd, maar zij was toen jonger en bovendien heb ik er Engels achteraan gestudeerd. Hoewel haar Engels vloeiend is naar onze maatstaven was haar zinsbouw toch heel Nederlands. De woorden zijn dan Engels, de zin loopt dan voor jezelf prima, maar toch snapt een native speaker er niks van. Eigenlijk zou je jezelf door native speakers moeten laten beoordelen.

Oeps temet

"(Margje, dat woord 'mannicle', kan dat handboei zijn geweest? Ik dacht altijd dat dat als manacle geschreven werd, maar weet het eigenlijk ook niet) "

Je hebt helemaal gelijk. Het is manacle. En het is handboei.

Dat komt zo, mijn man zat het zich hardop af te vragen terwijl hij een of andere Engelstalige thriller zat te lezen dus ik hoorde het hem zeggen ipv dat ik het woord zag staan (vandaar de verkeerde spelling).

Overigens stelde ik dezelfde vraag gisteren aan mijn collega's tijdens de koffie. Niemand wist het, behalve één collega type Brave Hendrik. "Goh, dat jij dat weet! Dan weet je zeker ook wel het woord voor zweepje?" - reageerde de secretaresse heel alert. Tot onze grote hilariteit ging hij er onmiddellijk op in ("Ja, dat weet ik ook, dat is...").

Maar het is dus manacle!

Margje

Omgeving

Ik heb jaren aan internationale wedstrijden gedaan en had dan ook veel contact met Engels/Frans/Duits/Spaanssprekenden. Ik ben eigenlijk speciaal Spaans gaan leren omdat het met de Spaanse meiden in de kleedkamer anders erg moeilijk converseren was en verder heb ik alles door elkaar gepraat en schakele ik zonder moeite over van Engels naar Duits naar Frans e.d. Of het nu grammaticaal juist was, daar zat ik niet mee. Het was vooral erg gezellig, het was een klein wereldje.
Nu hoef ik al jaren geen Engels meer te spreken en merk ik ook dat ik drempelvrees heb als ik het wél moet spreken. Aangezien ik de ondertiteling niet kan lezen doe ik het al jaren zonder en dat gaat goed. Ook lees ik zo veel mogelijk in het Engels, al is het maar internet en probeer het zo op pijl te houden. Zoon gaat naat het tto en ik hoop dat het vooral voor zijn spreekvaardigheid goed is.