De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Ik vind je wat emotieloos overkomen, heb je moeite om je te verplaatsen in andere mensen, je in te voelen in andermans situaties? Het komt zo zwart/wit over. Je praat alsof je relaties je zijn overkomen, alsof je daar geen zeggingschap in had, nu ook weer met deze man. Hij heeft dit niet goed doorgedacht, maar jij was hier toch ook bij? Ik neem aan dat je, zeker gezien je ervaringen in eerdere relaties, het samenwonen met deze man goed heb doordacht? Het is een beetje alsof je van een afstandje de boel staat te beschrijven, alsof je niet echt een connectie maakt of niet echt over jou gaat.
Dit gevoel heb ik ook een beetje over jouw houding tov van de (soms) confronterende reacties hier, alsof het niet echt aankomt. Ja feitelijk wel maar niet qua emotie.
MrsLady schreef op 01-08-2021 om 15:21:
Goed dat je inziet dat het probleem vooral jouw verleden is, TO. Alleen is de volgende stap nu dat je dat gaat aanpakken onder goede begeleiding. De kinderen van jouw partner horen bij hem op de eerste plaats te staan. Daar hoor jij niet te staan en daar horen jouw kinderen niet te staan. Het is aan jou om daar mee te leren omgaan in combinatie met jouw gevoelens uit het verleden.
Je noemt zelf het voorbeeld van iemand met hoogtevrees die een achtbaan in gaat. Die achtbaan kan echter door er niet in te gaan vermeden worden door iemand met hoogtevrees waardoor het niet noodzakelijk is om aan die angst te werken. Dat is het bij jou gezien de situatie wel, want je kan nu niet vermijden. De enige optie die je hebt om jouw angsten niet aan te hoeven gaan is deze relatie te verbreken. Ik lees tussen de regels door dat dat ook zeker niet is wat jij wilt, maar door jouw houding steven je daar wel op af als je partner gaat inzien wat jij van hem verlangt in zijn houding ten opzichte van zijn kinderen.
Durf je verleden aan te pakken (met goede professionele ondersteuning) en gun daarmee jezelf, jouw kinderen, je partner en zijn kinderen een betere toekomst samen.
Misschien geen goed voorbeeld, maar je snapt het idee wel. Voor mij voelt deze angst als echt aan.
Als hij tijdens zo'n bui bijvoorbeeld gaat sporten of iets anders gaat doen, dan haal ik me bij wijze van al in mijn hoofd dat 'ie stiekem is vertrokken en niet meer terug komt. Zijn kinderen lijken niet te wennen aan de situatie, hij soms wel, maar soms ook helemaal niet en zijn ex vond zijn aanwezigheid daar bij nader inzien ook wel erg handig.
Of dat als zijn kinderen meer tijd hier doorbrengen of zelfs helemaal naar hier komen, dat het dan weer wordt zoals in mijn vorige relatie. Dat was echt heel vervelend.
Ik snap best dat de eigen kinderen bij iedereen op één staan, maar in een samengesteld verschil hele opzichtige verschillen maken, dat gaat te ver wat mij betreft. En dan heb ik het bv over echt nooit ergens naar toe willen, behalve als zijn kinderen er waren. Of geen frisdrank in huis, behalve als hij met zijn kinderen boodschappen ging doen. En dan waren de flessen frisdrank en zakken chips bij wijze van ook nog alleen voor zijn kinderen.
Je doet erg negatief over de moeder van deze kinderen, maar zij is het wel die de kinderen nu dagelijks in huis heeft en 100% van de zorg op zich neemt, op een paar vakanties na.
Je man is degene die zijn kinderen heeft verlaten door in het buitenland te gaan wonen en met jou en je kinderen nieuw gezinnetje te gaan spelen. Hij heeft ze gewoon laten stikken dus eigenijk, want je kinderen alleen in de vakantie zien is natuurlijk niet genoeg om echt een rol te spelen in hun opvoeding.
Het is logisch dat die kinderen van streek zijn. Ze zijn hun vader kwijt. Ik snap dat ze het hem kwalijk nemen en dat je man kapot gaat. Hij heeft een grote fout gemaakt.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 15:30:
[..]
Ik snap best dat de eigen kinderen bij iedereen op één staan, maar in een samengesteld verschil hele opzichtige verschillen maken, dat gaat te ver wat mij betreft. En dan heb ik het bv over echt nooit ergens naar toe willen, behalve als zijn kinderen er waren. Of geen frisdrank in huis, behalve als hij met zijn kinderen boodschappen ging doen. En dan waren de flessen frisdrank en zakken chips bij wijze van ook nog alleen voor zijn kinderen.
Zijn kinderen wil je niet eens in de búúrt hebben! Hoe durf je anderen te beschuldigen van opzichtige verschillen maken? Echt, bizar.
wat lette jou dan om zelf uitstapjes te maken of zelf even naar de appie te gaan voor chips en cola? Verwacht jij van een man dat hij voor jouw kinderen ook alle extraatjes betaald?
Ik lees werkelijk alleen maar ikke, ikke en nog eens ikke.
Best bijzonder dat TO ieder inzicht ontbeert.
Ik laat het erbij, zie al dat dit topic geen inzichten gaat geven bij TO, die zoekt alleen maar bevestiging in haar slachtofferschap.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:46:
[..]
Nee, nu leg je een verband tussen dingen die niks met elkaar te maken hebben. Ik ben bang dat als zijn kinderen hier meer zouden zijn, hij die tijd vooral met zijn kinderen bezig is i.p.v. met de rest.
Natuurlijk mag hij tijd besteden aan zijn kinderen, maar ik ben bang dat het weer teveel wordt zeg maar. Dat heb ik eerder meegemaakt en het is voor mij moeilijk voor te stellen dat dat niet weer zo gaat lopen uiteindelijk. Hij zegt daarover dat dat vooral bij mij tussen de oren zit. Waarschijnlijk n.a.v. dingen die in het verleden zijn gebeurd.
Dat met dat cadeautje is toen vervelend gelopen. Mijn geduld was op een gegeven moment op. Hij wimpelde alles wat ik uit goede bedoelingen voorstelde meteen af. Stond elke keer aan de andere kant van de winkel te kijken. Mijn idee was toen dat we samen gingen kijken, maar in de praktijk was niks wat ik voorstelde goed en liep hij vooral in z'n eentje rond daar. Ik had toen zelf iets meer geduld moeten hebben, maar vond zijn reacties ook erg vervelend elke keer als ik wat voorstelde.
Ik heb nog niet alles gelezen. Maar in jouw posts lees ik vooral vaak "ik ben bang dat". Zie je dat je zelf al heeeeel veel van tevoren invult zonder het uitgeprobeerd te hebben? Jouw huidige partner is niet jouw ex-partner. Jij maakt het jezelf (en ook je huidige partner) juist extra moeilijk door elke keer je ex-partner erbij te halen. Het is te begrijpen waar jouw reactie vandaan komt want je hebt qua partners ook nog niet veel geluk gehad zo te lezen. Maar je geeft zo je huidige partner niet eens de ruimte en de kans om te laten zien dat hij wellicht anders is dan jouw ex-partners. Ik ben het dan ook met je huidige partner eens dat je best wel eens een "trauma" (groot woord) kan hebben opgelopen van eerst de vader van je kinderen die uit beeld is en daarna de slechte ervaring met je ex-partner. Maar, niet alle mannen zijn zo. Je saboteert op deze manier in je eentje je relatie. Als zijn kinderen er zijn zou huidige partner er misschien wel voor kiezen om voor te stellen om met zijn allen naar de kermis te gaan. Maar eigenlijk geef je hem die kans niet eens, want jij hebt al allerlei doemscenarios in je hoofd. Geef hem de ruimte om zijn kinderen te missen, wees wat begripvoller en toon wat meer medeleven. Hij heeft super veel voor jou opgegeven! Stel zelf eens voor iets leuks met zijn en jouw kinderen te gaan doen. Een dagje dierentuin ofzo. Leer zijn kinderen kennen! En daarnaast, zijn kinderen zullen altijd boven jouw kinderen staan. Maat ik denk redelijk zeker te weten dat jouw kinderen ook boven zijn kinderen staan. En zo hoort het ook te zijn!
A12345 schreef op 01-08-2021 om 15:30:
[..]
Misschien geen goed voorbeeld, maar je snapt het idee wel. Voor mij voelt deze angst als echt aan.
Als hij tijdens zo'n bui bijvoorbeeld gaat sporten of iets anders gaat doen, dan haal ik me bij wijze van al in mijn hoofd dat 'ie stiekem is vertrokken en niet meer terug komt. Zijn kinderen lijken niet te wennen aan de situatie, hij soms wel, maar soms ook helemaal niet en zijn ex vond zijn aanwezigheid daar bij nader inzien ook wel erg handig.
Of dat als zijn kinderen meer tijd hier doorbrengen of zelfs helemaal naar hier komen, dat het dan weer wordt zoals in mijn vorige relatie. Dat was echt heel vervelend.
Ik snap best dat de eigen kinderen bij iedereen op één staan, maar in een samengesteld verschil hele opzichtige verschillen maken, dat gaat te ver wat mij betreft. En dan heb ik het bv over echt nooit ergens naar toe willen, behalve als zijn kinderen er waren. Of geen frisdrank in huis, behalve als hij met zijn kinderen boodschappen ging doen. En dan waren de flessen frisdrank en zakken chips bij wijze van ook nog alleen voor zijn kinderen.
Maar dat is jouw angst dat dat weer zou gaan gebeuren. Ik lees nergens dat het een reële angst is bij jouw huidige partner. Angsten voelen voor iedereen als echt aan. Of ze nu reëel zijn of niet. En dat is waarom de sleutel voor dit probleem bij jou ligt en niet bij jouw partner.
MevrouwJack schreef op 01-08-2021 om 15:33:
[..]
Zijn kinderen wil je niet eens in de búúrt hebben! Hoe durf je anderen te beschuldigen van opzichtige verschillen maken? Echt, bizar.
Ze schrijft over hoe het in de vorige relatie ging. Die man had ook kinderen en wilde nooit iets met kinderen van to doen. Ze is bang dat deze tweede man ook op die manier alleen nog maar oog zou hebben voor zijn eigen kinderen als hij hen hier naar toe kon halen.
Gr Angela
Als jij al bang bent dat hij te veel tijd aan zijn kinderen besteed als ze een paar keer per jaar bij jullie zijn, hoe moet dat dan voor jouw man zijn?? Jij besteed elke dag tijd aan je kinderen, ze wonen zelfs bij jullie in huis.
Overigens is een hele goede eerste stap om deze angst met je huidige partner verder te bespreken en er voor te zorgen dat hij niet in deze angst mee gaat. Want daardoor versterken jullie het samen alleen maar. Jij moet bewijzen gaan krijgen om in te zien dat jouw angst bij jouw huidige partner geen reële angst is.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 15:30:
[..]
Als hij tijdens zo'n bui bijvoorbeeld gaat sporten of iets anders gaat doen, dan haal ik me bij wijze van al in mijn hoofd dat 'ie stiekem is vertrokken en niet meer terug komt.
Zo'n bui? Hij mist zijn kinderen enorm en jij doet het af als een peuterdriftbuitje?
Wat jij je allemaal in je hoofd haalt, daar kan hij niets aan doen maar hij krijgt er wel de schuld van.
Arme man
Angela1967 schreef op 01-08-2021 om 15:37:
[..]
Ze schrijft over hoe het in de vorige relatie ging. Die man had ook kinderen en wilde nooit iets met kinderen van to doen. Ze is bang dat deze tweede man ook op die manier alleen nog maar oog zou hebben voor zijn eigen kinderen als hij hen hier naar toe kon halen.
Gr Angela
En dus? Ondertussen heeft ze niet in de gaten dat ze zelf precies in de rol van die vorige partner zit. Maar dat is blijkbaar prima. En die kinderen van vriend die wennen er maar niet aan, zo jammer zeg.
Angela1967 schreef op 01-08-2021 om 15:37:
[..]
Ze schrijft over hoe het in de vorige relatie ging. Die man had ook kinderen en wilde nooit iets met kinderen van to doen. Ze is bang dat deze tweede man ook op die manier alleen nog maar oog zou hebben voor zijn eigen kinderen als hij hen hier naar toe kon halen.
Gr Angela
Dat is toch echt háár probleem!
TO keer het eens om. Hoe zou het voor hem zijn, om tijd door te brengen met kinderen van zijn partner waar hij dingen mee doet die hij zo graag met zijn eigen kinderen zou willen doen (die hij zo mist). Maar hij doet het wel he, en is er voor jouw kinderen en steekt tijd in jouw kinderen. Heeft hij wat dat betreft zich al niet genoeg bewezen tegen over jou en jouw kinderen?
