De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 14-08-2021 om 12:08:
[..]
vrije dagen op mijn werk daarmee ben ik natuurlijk ook de enige in Nederland.
Je bent wel de enige die tijdens de zomervakantie stel op sprong vrij kan nemen ja.
Bijna iedereen moet in januari al zijn vrije dagen in de zomervakantie doorgeven maar jij kan dat 1 dag van tevoren doen.
Dat hangt ook wel van het team af. Ik heb in een team gewerkt waar iedereen liever buiten het seizoen op vakantie ging. Ik kon probleemloos vakantie opnemen tijdens schoolvakanties.
Ik vind de reacties naar TO best heftig.
Ik lees iemand die het moeilijk vindt. Dat mag. En ik krijg een beetje het gevoel dat je het moeilijk vindt om je in iemand in te leven. Klopt dat, TO? Of misschien dat je gewend bent om de controle over situaties te houden, omdat dat veilig voelt?
Ook je vriend klinkt als iemand met zaken waar hij aan zou mogen werken (dat zichzelf wegcijferen, bijvoorbeeld).
Misschien is het een idee om samen een relatietherapeut op te zoeken, om deze dingen helder te krijgen en te doorwerken/te verwerken. In je eentje is dat best ingewikkeld.
Fijn dat de kinderen nu bij jullie zijn, dat dat mogelijk is. Je zet stappen, chapeau. Hopelijk komen jullie uit op een situatie die voor iedereen goed voelt.
BlueHeart schreef op 01-08-2021 om 13:22:
De relatie loopt dus al op zijn eind? Je klinkt erg jaloers en veroordelend
Jaloers, veroordelend, bezitterig, claimend, pusherig, eisend en drammerig dekt meer de lading. Ik zou als ik je vriend was stoppen met de relatie. Jij bent geen leuke partner voor hem en gunt kinderen van je partner niet net zoveel plezier met hun vader als dat je vindt dat JOUW kinderen recht hebben op een vaderfiguur.
Bah, wat triest.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 14:35:Dat ik redelijk jaloers ben erken ik en het kan best zijn dat mijn angsten onterecht zijn, maar zo voelt dat voor mij niet. Moeilijk uit te leggen. Beetje als dat iemand met hoogtevrees in een of andere duizelingwekkende kermisattractie moet. Natuurlijk komt ie daar levend uit en gebeurt er niks, maar zo iemand ziet dat anders en krijg je daar met geen geweld in.
Ik geloof best dat je je er kut bij voelt. Maar het probleem met hoogtevrees is dat niemand anders er last van heeft dan de persoon zelf. In jouw situatie leg jij jouw ervaren last (je angsten, je frustraties, je projecties) bij de ander neer. Deze moet zodanig naar jouw pijpen dansen, zodat JIJ geen last ervaart. Hoe de ander zich daar ondertussen bij voelt, vind je niet jouw probleem.
Dat is een hele egocentrische benadering van jouw probleem. Het gewoon andermans probleem maken in plaats van dealen met je EiGEN probleem.
Ga in therapie of whatever, voordat je alle fijne mensen/mannen met dit gedrag bij je wegjaagt. Want ik geef je op een briefje dat je vriend op deze manier bij je wegloopt (en daarmee ook bij jouw kinderen, waar je zo bang voor bent). Simpelweg omdat je hem ontneemt waar hij van houdt: zijn kinderen. En logisch dat er een keer een druppel komt dat hem zijn ogen doet openen en beseft dat hij ongelukkig is op deze manier.
Granny71 schreef op 14-08-2021 om 12:43:
[..]
Je bent wel de enige die tijdens de zomervakantie stel op sprong vrij kan nemen ja.
Bijna iedereen moet in januari al zijn vrije dagen in de zomervakantie doorgeven maar jij kan dat 1 dag van tevoren doen.
Dat zal voor sommige beroepen echt wel kloppen, maar ook genoeg werkkringen waar het geen enkel probleem is om op het laatste nippertje vrij te nemen in de zomer.
Granny71 schreef op 14-08-2021 om 12:43:
[..]
Je bent wel de enige die tijdens de zomervakantie stel op sprong vrij kan nemen ja.
Bijna iedereen moet in januari al zijn vrije dagen in de zomervakantie doorgeven maar jij kan dat 1 dag van tevoren doen.
Welnee, dat hangt af van waar je werkt. Het is echt niet overal even strak.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 15:11:
[..]
Niet saboteren, maar ben erg bang dat ik hem kwijt raak of dat hij er emotioneel aan onderdoor gaat. Ook al zegt hij niks, ik kan precies aan hem zien wanneer hij met zijn kinderen heeft gebeld.
En gezien de afstand is het ook typisch een situatie van "of of" in zekere mate. Alle ballen in de lucht houden, dat is enorm lastig.
Kinderen krijg je zonder toestemming van de andere ouder niet 'n land uit. Dat zou kinderontvoering zijn. Wat ik van hem begreep is dat een advocaat hem dat wel als optie heeft aangeraden, omdat het voor de moeder erg lang zou duren om de kinderen weer terug te halen en dat zou je dan ook nog kunnen rekken en zo. Maar hij vond dat je zoiets niet doet uit fatsoen en was ook bang voor de eventuele gevolgen. Wat dat betreft is hij misschien te netjes geweest.
Ik zelf zou in elk geval geprobeerd hebben om de kinderen daar weg te halen.
To hij is niet verantwoordelijk voor wat jou kinderen moeten missen.Mijn kinderen missen/misten een vader-figuur. Dat hebben ze nooit gehad, maar ze zien natuurlijk dat bij andere kinderen wel. Ze missen niet hun vader, maar hebben wel altijd behoefte gehad aan 'n vader-figuur. Lastig uit te leggen misschien. De behoefte aan een vader, maar ze hebben ondertussen allang door dat ze dat van hun natuurlijke vader niet gaan krijgen.
Ik ben ook grotendeels opgegroeid zonder vader. Want de keren dat hij wel in mijn leven was, was hij vaak dronken en rolde vechtend over straat.
Een vaderfiguur kan elke man zijn die zich betrokken voelt. Dat kan een oom of opa zijn, een goede vriend, zelfs een buurman. Je hebt wat dat betreft meer mogelijkheden om te zoeken naar een geschikte man als rolmodel.
Maar dat zou nooit een vader moeten zijn die wordt weggekaapt bij zijn eigen kinderen.
Jouw dochter klinkt erg bewust en verstandig. Haar eigen vader heeft haar in de steek gelaten. Het zal haar beeld van mannen en daarmee haar verwachtingen van relaties hoogst waarschijnlijk geen goed doen als haar nieuwe vaderfiguur zijn kinderen in de steek laat.
Granny71 schreef op 14-08-2021 om 12:43:
[..]
Je bent wel de enige die tijdens de zomervakantie stel op sprong vrij kan nemen ja.
Bijna iedereen moet in januari al zijn vrije dagen in de zomervakantie doorgeven maar jij kan dat 1 dag van tevoren doen.
Bij de meeste bedrijven moet je er inderdaad vroeg bij zijn maar soms lukt het heus wel om nog kort van tevoren vrij te nemen, ligt er ook aan in welke branche je werkt.
A12345 schreef op 13-08-2021 om 19:14:
Daar geweest. Uiteindelijk heeft mijn vriend met zijn ex overlegd dat de kinderen een maand naar Nederland komen.
Ze hebben het erg naar hun zin hier. Eerste dagen waren ze erg vijandig naar mij en erg jaloers. Als hun vader even weg is, bv naar de winkel, is het paniek.
Er was nog een kindje van een vriendin van me en die moest ook voortdurend horen dat hij hun vader is en niet haar vader.
Waar dat kindje na een dag al huilde om haar moeder doen zijn kinderen dat helemaal niet.
Hij laat ze elke avond video bellen met hun moeder en dat is elke avond een heel gedoe om ze überhaupt achter de telefoon te krijgen.
Voor hun leeftijd vind ik ze wel erg achter lopen. Hun Nederlands is erg matig. Mijn vriend zegt dat ze ook bij de andere taal erg achterlopen. Qua gedrag eigenlijk ook wel.
Reageer later nog wel uitgebreider
Ik denk dat de kinderen zoveel in te halen hebben met hun vader dat ze de eerste dagen gewoon geen tijd willen besteden aan andere mensen. En misschien vinden ze het bellen naar hun moeder even iets minder prioriteit hebben? Wat foto's maken en die naar de moeder appen is toch ook al leuk? En dan af en toe even videobellen? Verder denk ik dat het vooral erg fijn is als ze ook genoeg tijd met alleen hun vader doorbrengen, niet steeds met anderen erbij, hoe leuk ook.
Ik vind bijvoorbeeld de vriendin van onze zoon een aardige meid en ze is natuurlijk ook welkom bij ons. Maar we vinden het ook fijn als hij af en toe in zijn eentje naar huis komt.
A12345 schreef op 13-08-2021 om 19:14:
Daar geweest. Uiteindelijk heeft mijn vriend met zijn ex overlegd dat de kinderen een maand naar Nederland komen.
Ze hebben het erg naar hun zin hier. Eerste dagen waren ze erg vijandig naar mij en erg jaloers. Als hun vader even weg is, bv naar de winkel, is het paniek.
Er was nog een kindje van een vriendin van me en die moest ook voortdurend horen dat hij hun vader is en niet haar vader.
Als je dat dikgedrukte dan leest, wat kun je daar uit concluderen?
volgens mij dat de kinderen quality time met hun vader willen. Dus laat ze met hem meegaan naar de winkel of ga er zelf heen en doe nog wat andere dingen en laat je vriend lekker thuis met zijn kinderen.
Mijn kinderen kwamen toen ze jonger waren na een vakantie met vader altijd een beetje ‘jonger’ terug, een soort regressie. Heel aanhankelijk, de hele tijd willen knuffelen, verzorgd willen worden. Ook wel schattig. Dat had niks te maken met onvrede over de vakantie of dat vader tekort zou zijn geschoten. Ik vond het altijd wel logisch. Dat de kinderen van je vriend in die fase heel erg op hem gericht zijn ligt natuurlijk ook heel erg voor de hand. Ik vind het dus normaal dat er wat dagen overheen gaan om te normaliseren.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:07:
[..]
Neem hem niks kwalijk, maar ik vind het wel een behoorlijke inschattingsfout dat hij heeft gedacht om 'n heel leven daar 'n week z'n kinderen op te kunnen voeden en dan volgens de andere week elders een sociaal leven te hebben, etc.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn keuzes. Maar jij hebt kennelijk ook te makkelijk gedacht dat dit niet uiteindelijk zou gaan wringen. Daarbij ben je ook alleen maar van jouw wensen (een volledig beschikbare man) uitgegaan. Jij hebt je kennelijk ook geen voorstelling kunnen maken hoe lastig deze situatie is als deze eenmaal permanent zou zijn.
