De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
TrefleQ schreef op 01-08-2021 om 21:24:
[..]
Nou, dat iedereen kritiek heeft op haar houding...
Ik vind dat A12345 zich open en kwetsbaar opstelt. En dat sommigen hard oordelen. Als ik TO was, weet ik niet of ik nog zo vrij antwoord op vragen zou geven.
Ik krijg de indruk dat TO echt op zoek is naar een oplossing. Dat die niet eenvoudig te vinden is, is helder.
Maar volgens mij ben je op de goede weg A12345, als je inderdaad begint met opnieuw met je man te praten én als je voor jezelf weet wat je echt dwars zit (zijn niet-handelen en jouw zeer waarschijnlijk niet reële angsten).
Sterkte en succes. Het klinkt of je een hele fijne vriend hebt, die liefde genoeg heeft voor alle mensen die hem dierbaar zijn.
Een oplossing? In welke post lees je dat precies? Het enige wat ik lees zijn voorgestelde dingen die ZIJ niet wil, zoals de 2 om 2 weken regeling. Alles wat door TO aangedragen is komt ten gunste van TO en haar gezin en niet de kinderen van de man. En ik vind dat onbegrijpelijk en kwalijk omdat TO zelf kinderen heeft waarvan de vader het liet afweten.
Ze vind zelf een week per maand teveel en die kinderen hebben hun vader 4!! maanden geleden voor het laatst gezien.
Als je dat oplossingen noemt........
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:38:
[..]
Ik ook niet. Mijn kinderen hebben hun vader als persoon niet gemist, wel een vader als figuur. Maar als persoon hadden ze op een gegeven moment wel door dat hij nooit komt, belt, vraagt hoe het met ze is.
Maar zijn kinderen lijken aan hun vader gehecht te zijn zoals ze normaal aan een moeder zijn gehecht.
En dat mag niet? Is dat omdat je eigen kinderen dat niet hebben mogen ervaren? Gun je onbewust zijn kinderen dat niet?
Je wilt eigenlijk een oplossing waar enkel jij beter van wordt: nl dat hij zijn kinderen af en toe nog een keertje ziet en er vooral niet teveel aandacht aan geeft. Nee, deze relatie wordt 'm niet.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:35:
[..]
Dat vind ik wel teveel eigenlijk.
Wat is er dan mis met de vakanties (deels hier, deels daar) en dan af en toe een keertje?
Oh mijn hemel. Zijn kinderen hebben hem nodig, dat is wat er mis mee is.
Jij bent een volwassen vrouw die voor zichzelf kan zorgen!
Jij kunt hem niet een week per maand missen, maar je vind het wel acceptabel dat zijn jonge kinderen hem al 4 maanden moeten missen?! Hoe kan dat?
Lieve vrouw, wat is er met jouw hart gebeurd dat het zo'n ijsklomp geworden is?
dan schreef op 01-08-2021 om 21:36:
[..]
je blijft steeds hangen in dat "om de week" maar dat kan toch ook een andere frequentie zijn? Jij en je kinderen hebben je vriend minder nodig dan zijn jonge kinderen die hun papa nu al 4 maanden niet hebben gezien. Natuurlijk is het fijner als hij steeds bij jou zit maar iemand rond je heen hebben die zijn kinderen erg mist en daardoor verdrietig is, is ook niet fijn.
Ja, een andere frequentie. Maar in alle eerlijkheid zie ik het liefst dat hij in het dagelijkse leven zoveel mogelijk hier is.
Maar misschien eerst maar eens proberen rustig te praten en proberen vertrouwen te winnen, zodat hij wil zeggen hoe hij er over denkt. Hoe hij dit ziet.
Fat-PumPum schreef op 01-08-2021 om 21:41:
[..]
En dat mag niet? Is dat omdat je eigen kinderen dat niet hebben mogen ervaren? Gun je onbewust zijn kinderen dat niet?
Daar lijkt het op. Dat heeft hij mij ook meerdere keren aangegeven, dat ik daardoor een soort trauma heb opgelopen, waardoor ik er erg zwart-wit in zit.
Dat is verder niks persoonlijks tegen zijn kinderen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:42:
[..]
Ja, een andere frequentie. Maar in alle eerlijkheid zie ik het liefst dat hij in het dagelijkse leven zoveel mogelijk hier is.
Maar misschien eerst maar eens proberen rustig te praten en proberen vertrouwen te winnen, zodat hij wil zeggen hoe hij er over denkt. Hoe hij dit ziet.
Het maakt toch niet uit wat hij wil of vindt, alles draait om jou.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:43:
[..]
Daar lijkt het op. Dat heeft hij mij ook meerdere keren aangegeven, dat ik daardoor een soort trauma heb opgelopen, waardoor ik er erg zwart-wit in zit.
Dat is verder niks persoonlijks tegen zijn kinderen.
En dan nog is hij bij je, hij zal wel veel van je houden... Arme man.
Ik ga hier niet eens meer reageren, echt ik word hier zo pissig van! Het egoïsme waar die kinderen de dupe van zijn! 
"Alleen als ik hem in de put zie, dan doet dat erg zeer. Ik kan daar alleen niet goed mee omgaan. Het mondt dan snel uit in verwijten, dingen die ik niet meen. Met als gevolg dat hij er niet meer over praat met mij en ik teveel redeneer van geen nieuws en zolang ik hem niet in de put zie, goed nieuws"
Ook dit klinkt als een belangrijke bijdrage aan een verbetering van de hele situatie. Je komt er wel A12345!
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:43:
[..]
Daar lijkt het op. Dat heeft hij mij ook meerdere keren aangegeven, dat ik daardoor een soort trauma heb opgelopen, waardoor ik er erg zwart-wit in zit.
Dat is verder niks persoonlijks tegen zijn kinderen.
Dat vind ik heel naar voor je. Ik krijg sterk de indruk dat je deze keer wel het ''perfecte gezinnetje'' wil hebben (wellicht ook voor je imago voor de buitenwereld) en dat alles en iedereen daarvoor moet wijken.
Maar onverwerkte traumas zorgen helaas alleen voor herhaling van de (nare) cyclus. Je zwart-wit denkwijze is daar in deze situatie een sterke indicator van.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:38:
[..]
Ik ook niet. Mijn kinderen hebben hun vader als persoon niet gemist, wel een vader als figuur. Maar als persoon hadden ze op een gegeven moment wel door dat hij nooit komt, belt, vraagt hoe het met ze is.
Maar zijn kinderen lijken aan hun vader gehecht te zijn zoals ze normaal aan een moeder zijn gehecht.
Natuurlijk zijn ze niet net zo gehecht als aan hun moeder 
Hun vader is nog niet eens de man die op zondag het vlees snijdt. Hij is een stem aan de andere kant van de lijn. Dat is heel wat anders dan een verzorgende vader zijn.
Zo probeer je het alleen maar goed te praten en te bagatelliseren.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:42:
[..]
Ja, een andere frequentie. Maar in alle eerlijkheid zie ik het liefst dat hij in het dagelijkse leven zoveel mogelijk hier is.
Maar misschien eerst maar eens proberen rustig te praten en proberen vertrouwen te winnen, zodat hij wil zeggen hoe hij er over denkt. Hoe hij dit ziet.
het gaat hier niet om jou maar om je vriend en zijn kinderen. Als je zoveel van je vriend houdt, moet je jezelf ook eens opzij kunnen zetten. Jij hebt je kinderen steeds bij je, hij niet. Zijn kinderen moeten maar afwachten wanneer ze hun vader weer eens zien terwijl ze nog zo jong zijn. Ik denk dat het voor je vriend een stuk makkelijker zou zijn als je zou zeggen: ga maar een tijdje naar je kinderen toe, we houden wel contact. Je hoeft hem niet te missen want je kunt elkaar bellen en wellicht ook appen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:42:
[..]
Ja, een andere frequentie. Maar in alle eerlijkheid zie ik het liefst dat hij in het dagelijkse leven zoveel mogelijk hier is.
Jij vindt dat je geen relatie met hem kan hebben als hij de helft van de maand/het jaar weg is. Maar zijn kinderen kunnen dan wel een band met hem hebben als ze hem alleen in de vakanties eens zien? Wat is het verschil tussen jou en zijn kinderen? Want in alle eerlijkheid, die kinderen kunnen toch ook geen band met hem onderhouden als ze hem nooit zien? En zullen waarschijnlijk het liefst willen dat hij in het dagelijks leven bij hen in de buurt is....
dan schreef op 01-08-2021 om 21:28:
[..]
ik denk dat je dat aan je vriend en zijn ex moet overlaten. Laat hem gewoon af en toe een week of langer daarheen gaan. Ik denk dat hij daar toch een blijer mens van wordt. Ik krijg nu het idee dat hij misschien niet eens een of 2 weken naar zijn kinderen durft te gaan omdat hij geen gedoe wil met jou.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:32:
[..]
Dat laatste zou best kunnen. Hij praat er in elk geval niet meer over. Als ik er zelf niet naar vraag, hoor ik er niks meer over. En zelfs als ik er naar vraag krijg ik vrij korte antwoorden en stort hij eigenlijk meteen in.
Waarom zeg jij niet dat hij lekker een weekje naar z'n kinderen moet gaan? Dat je oké mee bent en dat hij ze nu te lang niet heeft gezien. Het lijkt wel of die man bang is voor je reactie als hij het zelf aan zou geven. Kom op! en "stuur" die man een week in de maand naar z'n kinderen.
TrefleQ schreef op 01-08-2021 om 21:44:
"Alleen als ik hem in de put zie, dan doet dat erg zeer. Ik kan daar alleen niet goed mee omgaan. Het mondt dan snel uit in verwijten, dingen die ik niet meen. Met als gevolg dat hij er niet meer over praat met mij en ik teveel redeneer van geen nieuws en zolang ik hem niet in de put zie, goed nieuws"
Ook dit klinkt als een belangrijke bijdrage aan een verbetering van de hele situatie. Je komt er wel A12345!
Ze komt er pas als ze hem alle ruimte geeft om het in te vullen zoals HIJ dat wil.
Niet als hij het in gaat vullen zoals zij dat wil om de lieve vrede te bewaren.
