De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
MRI schreef op 15-09-2021 om 18:11:
TO: sterkte met deze wending in je leven.
even off topic:
de reageerders:
Wat ik zo bijzonder vind aan dit draadje is dat, hoewel er bij TO toch een uitdaging op empatisch gebied lijkt te bestaan ( ik kan zo niet zien waardoor dat komt) men toch tot meer dan 2000 berichten blijft proberen haar daar te krijgen. En met daar bedoel ik inlevingsvermogen voor ex-partner en zijn kinderen.
Er bestaan mensen die gewoon meer van zichzelf uitgaan.
[….] gewist door moderatordisclaimer: ik zeg niet dat dat bij TO zo is, een uitdaging vwb inleven kan velerlei oorzaken hebben). Waar het mij om gaat is dat die neiging om het maar uit te blijven leggen, terwijl de ander het niet lijkt te kunnen begrijpen, dus heel wijdverbreid is, heel algemeen menselijk. Dat steunt mij omdat ik dacht dat ik zo'n doetje was die het maar bleef proberen en het maar tegen dovemansoren gezegd leek.
Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat TO een slecht karakter of zo heeft hoor, het lijkt meer een schakeltje wat ontbreekt
Infobericht: post gewist ivm ongepaste verwijzing medische indicatie
Wasmachine schreef op 15-09-2021 om 21:46:
Ik hoop dat later het kwartje gaat vallen TO,
Ja dat hoort dus bij het patroon: je blijft maar hopen én uitleggen, bijna 2500 berichten lang
Waarschuwing: Het is niet toegestaan om ongepaste medische indicaties aan een TO te blijven geven. Nu daarmee stoppen.
Sophia_! schreef op 15-09-2021 om 22:53:
Waarschuwing: Het is niet toegestaan om ongepaste medische indicaties aan een TO te blijven geven. Nu daarmee stoppen.
Infobericht: verwijderd ivm offtopic
MRI schreef op 15-09-2021 om 22:55:
[..]
wie doet dat dan? Ik niet, juist niet
Infobericht: verwijderd ivm offtopic
Sophia_! schreef op 15-09-2021 om 22:53:
Waarschuwing: Het is niet toegestaan om ongepaste medische indicaties aan een TO te blijven geven. Nu daarmee stoppen.
Infobericht: verwijderd ivm offtopic
Het is niet de bedoeling hier te discussiëren over moderatie ingrepen.
Diyer schreef op 15-09-2021 om 22:50:
[..]
Ik heb ook zeer sterke vermoedens voor [...]
[...]
Ja het ging mij dus niet om ts maar om hoe mensen reageren: men blijft maar proberen dingen uit te leggen. En ik heb dat ook gedaan in een relatie en toen begreep niemand hoe dat werkt maar ik zie het hier steeds weer gebeuren. Dat is een troost voor mij, dat het een normale menselijke reactie blijkt. wel off topic natuurlijk maar bijzonder om te zien
Infobericht: verwijderd ivm offtopic
Infobericht: verwijderd ivm offtopic
A12345, waarom zie je niet hoe je weg had kunnen gaan?
Is het lastig voor jou om weg te gaan of houd je niet van vakantie, ergens anders zijn?
Wil deze relatie nog enige kans van slagen hebben zul je die afgrenzing moeten gaan zoeken. Niet hij is verantwoordelijk voor jouw grenzen (en welzijn etc) maar jij bent dat zelf.
Natuurlijk had ook hij weg kunnen gaan maar het gaat hier vooral over jouw grenzen die je blijkbaar niet goed bewaakt hebt. Hetgeen helemaal niet erg is want zoiets kun je ook leren.
Maar je kunt er dus ook voor kiezen om voor jezelf te gaan zorgen: ik vind deze situatie veel te druk dus ga een paar dagen iets leuks doen voor mezelf. Met of zonder je kinderen.
Tenzij dit soort zaken dus te moeilijk voor je zijn.
( maar ook dan zijn er mogelijkheden om te leren dit wel haalbaar en fijn voor jezelf te maken)
Let wel, dit zijn vragen van mij en geen kritiek! Ik snap de intensiteit van het oordelen over jou in dit draadje ook niet.
TO allereerst sterkte. 
Dit is een hele nare tijd voor je. Ik hoop ook dat de hulp die je hebt gezocht je verder gaat helpen. 
Ik heb de laatste berichten hier en daar gelezen. TO je mag natuurlijk zelf weten wat je doet maar zou je niet een keer stoppen. Helpt dit je echt verder?
Ik vraag me ook af wat sommige reageerders bezielt. Ook die mogen zelf weten wat ze doen maar ook bij hen vraag ik me af of het zin heeft wat ze zeggen. Het gaat al tijdenlang door. Proberen TO iets te laten zien, dat lukt niet en vervolgens daar weer op reageren. Heeft ook wel iets verslavend. Ik ben al een paar keer gestopt met lezen maar als de reacties blijven komen lees ik toch weer hap/snap mee. Maar het wordt wel een beetje 'pathetic' nu.
ik zie dat mijn emoji verkeerd is geplaatst. Had natuurlijk helemaal aan het einde moeten staan. Sterkte TO. Ik kap er nu echt mee. 
Pinokkio schreef op 16-09-2021 om 00:35:
A12345, waarom zie je niet hoe je weg had kunnen gaan?
Is het lastig voor jou om weg te gaan of houd je niet van vakantie, ergens anders zijn?
Wil deze relatie nog enige kans van slagen hebben zul je die afgrenzing moeten gaan zoeken. Niet hij is verantwoordelijk voor jouw grenzen (en welzijn etc) maar jij bent dat zelf.
Natuurlijk had ook hij weg kunnen gaan maar het gaat hier vooral over jouw grenzen die je blijkbaar niet goed bewaakt hebt. Hetgeen helemaal niet erg is want zoiets kun je ook leren.
Maar je kunt er dus ook voor kiezen om voor jezelf te gaan zorgen: ik vind deze situatie veel te druk dus ga een paar dagen iets leuks doen voor mezelf. Met of zonder je kinderen.
Tenzij dit soort zaken dus te moeilijk voor je zijn.
( maar ook dan zijn er mogelijkheden om te leren dit wel haalbaar en fijn voor jezelf te maken)
Let wel, dit zijn vragen van mij en geen kritiek! Ik snap de intensiteit van het oordelen over jou in dit draadje ook niet.
Met 2 pubers ergens op een vakantiepark gaan zitten. Last-minute a 200 euro per dag of wat zoiets kost. Had meer voor de hand gelegen dat hij zelf de conclusie had getrokken dat het te druk is.
En als ik dan mijn grenzen aangeef (volgende keer niet hier in huis), dan is het ook weer heibel.
Het is toch uit? Hoe kut ook maar beter ga je verder met je leven.
Leene schreef op 16-09-2021 om 08:40:
TO allereerst sterkte.
Ik heb de laatste berichten hier en daar gelezen. TO je mag natuurlijk zelf weten wat je doet maar zou je niet een keer stoppen. Helpt dit je echt verder?
Ik vraag me ook af wat sommige reageerders bezielt. Ook die mogen zelf weten wat ze doen maar ook bij hen vraag ik me af of het zin heeft wat ze zeggen. Het gaat al tijdenlang door. Proberen TO iets te laten zien, dat lukt niet en vervolgens daar weer op reageren. Heeft ook wel iets verslavend. Ik ben al een paar keer gestopt met lezen maar als de reacties blijven komen lees ik toch weer hap/snap mee. Maar het wordt wel een beetje 'pathetic' nu.
Dat hoop ik ook. We gaan het zien.
Ik zie dat er veel berichten zijn gewijzigd. Ik kan wel tegen een stootje. Sommige mensen zijn erg fanatiek ja. Er zijn er bij die constructief zijn, maar een enkeling lijkt alleen te vitten. Vandaar dat ik ook niet op alles reageer.
