De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 18:03:
[..]
Dat lukt me in discussies niet. Zeker niet als in die discussies ergernis ontstaat.
Dan lijkt het me tijd dat je daar eens aan gaat werken. Kinderen flappen er van alles uit. Van volwassenen wordt verwacht dat ze toch enigszins zelfbeheersing hebben. Niet alleen fysiek, maar ook verbaal.
Ook niet de minste zelfreflectie.
Coreopsis schreef op 15-09-2021 om 18:04:
[..]
Dan lijkt het me tijd dat je daar eens aan gaat werken. Kinderen flappen er van alles uit. Van volwassenen wordt verwacht dat ze toch enigszins zelfbeheersing hebben. Niet alleen fysiek, maar ook verbaal.
Daar heb ik moeite mee. De mensen die me goed kennen weten dat ook.
noemmijmaarsuus schreef op 15-09-2021 om 18:00:
[..]
Jij bent een manipulator eerste klas!
Waar slaat dit nou weer op?
Maar snap je dan niet dat het hem is overkomen, hoe het liep deze zomer?
Hij was er vast ook super blij mee, zouden de meeste mensen zijn.
En wie weet had hij stiekem gehoopt dat het soepeler zou gaan met jou, vast een tegenvaller.
Maar natuurlijk hoef jij niet zo lang voor zijn kinderen te zorgen als je dat niet trekt.
Maar er zijn zoveel oplossingen, ook jij kunt bijv tussendoor even lekker op vakantie, of gaan logeren. (Hij natuurlijk ook maar dat is al veel gezegd)
Of meer hulp in huis, of, legio opties.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 18:03:
[..]
Dat lukt me in discussies niet. Zeker niet als in die discussies ergernis ontstaat.
En zo praat je je eigen straatje iedere keer weer schoon. Het ligt nooit aan jou, maar altijd aan een ander. En als 'verdediging' blijf je je eigen 'argumenten' nu al zowat 160 blz. herhalen. Dat maakt je 'case' niet sterker hoor .. integendeel.
To ik zou van dit topic weg blijven. Ik denk dat je je hier alleen maar rotter door gaat voelen. Ga je tijd lekker aan je kinderen besteden en geniet van wat je wel hebt ❣️
Dat je er iets uitflapt hoeft niet zo’n levensprobleem te zijn.
Maar het probleem eronder is veel groter: jij verwacht vanalles van hem (teveel exclusieve aandacht ed) dingen die hij je niet kan geven omdat hij ook kinderen heeft.
TO: sterkte met deze wending in je leven.
even off topic:
de reageerders:
Wat ik zo bijzonder vind aan dit draadje is dat, hoewel er bij TO toch een uitdaging op empatisch gebied lijkt te bestaan ( ik kan zo niet zien waardoor dat komt) men toch tot meer dan 2000 berichten blijft proberen haar daar te krijgen. En met daar bedoel ik inlevingsvermogen voor ex-partner en zijn kinderen.
Er bestaan mensen die gewoon meer van zichzelf uitgaan. Ik herken (ik wist nog niet dat hij dat was toen).
- Verwijderd wegens het geven van een ongepaste medische indicatie.
(disclaimer: ik zeg niet dat dat bij TO zo is, een uitdaging vwb inleven kan velerlei oorzaken hebben). Waar het mij om gaat is dat die neiging om het maar uit te blijven leggen, terwijl de ander het niet lijkt te kunnen begrijpen, dus heel wijdverbreid is, heel algemeen menselijk. Dat steunt mij omdat ik dacht dat ik zo'n doetje was die het maar bleef proberen en het maar tegen dovemansoren gezegd leek.
Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat TO een slecht karakter of zo heeft hoor, het lijkt meer een schakeltje wat ontbreekt
A12345 schreef op 15-09-2021 om 17:21:
[..]
Geeft ook wel aan dat hij lang op twee paarden heeft gewed en er niet vol voor is gegaan voor de relatie.
Ho even, wat?! Het feit dat hij naast jou ook zijn kinderen wil zien, zie jij als op 2 paarden wedden? Ik ben geschokt! Dat is echt ziek om het zo te zien. Op 2 paarden wedden, dat is iets heel anders, dat gaat over 2 vrouwen.
Zijn kinderen zijn een onlosmakelijk deel van hem. Je kunt en mag een vader niet dwingen om te kiezen tussen jou en zijn kinderen. Doe je dat toch, dan zul jij altijd aan het kortste eind trekken, en dat is exact wat er nu is gebeurd. Dat heb jij veroorzaakt, niet hij!
Amber82 schreef op 15-09-2021 om 11:17:
Maar TO als je realistisch naar jezelf kijkt was er vanuit jouw toch ook geen onderhandelingsruimte? Volgens mij had je steeds helderder wat je in ieder geval allemaal niet wilde en daar wilde jij ook geen concessies in doen. Dus een constructief gesprek zou het nooit geworden zijn.
Hij was alleen de eerste die zijn voorwaarden op tafel legde, andersom had jij de deur waarschijnlijk dichtgegooid zonder zijn verhaal te horen. Jullie beiden stonden niet meer open voor zoeken naar een oplossing.
Ik qoute mezelf nog maar even, want hier heb je geen antwoord op gegeven.
Je stond er zelf net zo rechtlijnig is als je vriend, hij was je alleen net voor. Maar als jij je eisen en grenzen als eerst op tafel had gegooid had je ook de deur voor hem dichtgegooid.
Pinokkio schreef op 15-09-2021 om 18:07:
Maar snap je dan niet dat het hem is overkomen, hoe het liep deze zomer?
Hij was er vast ook super blij mee, zouden de meeste mensen zijn.
En wie weet had hij stiekem gehoopt dat het soepeler zou gaan met jou, vast een tegenvaller.
Maar natuurlijk hoef jij niet zo lang voor zijn kinderen te zorgen als je dat niet trekt.
Maar er zijn zoveel oplossingen, ook jij kunt bijv tussendoor even lekker op vakantie, of gaan logeren. (Hij natuurlijk ook maar dat is al veel gezegd)
Of meer hulp in huis, of, legio opties.
Wat mij betreft liep het dramatisch. Gedrag van zijn kinderen was niet best. Dat gedrag was ook nog eens allesoverheersend en alles-bepalend.
Meer hulp in huis, dan wordt het wel erg druk. We waren nu al met zes in huis. En het is geen heel groot huis.
Achteraf gezien was hij het beste een weekje of meer elders heen gegaan. Met 2 pubers kon ik ook niet echt ergens anders heen, lijkt me dat hij dat ook wel begrijpt.
Denk dat het gedrag van zijn kinderen hem ook tegenviel. Geen idee hoe hij dat volhoudt allemaal. Maar uiteindelijk was het voor hem wel een geslaagde vakantie, omdat zijn kinderen het naar hun zin hebben gehad.
Pinokkio schreef op 15-09-2021 om 18:09:
Dat je er iets uitflapt hoeft niet zo’n levensprobleem te zijn.
Maar het probleem eronder is veel groter: jij verwacht vanalles van hem (teveel exclusieve aandacht ed) dingen die hij je niet kan geven omdat hij ook kinderen heeft.
Hij weet dat ook wel dat ik er af en toe iets uitflapt. Denk dat hij dat in discussies gebruikt om mij in de hoek te drukken. Tenminste, zo voelt het.
Amber82 schreef op 15-09-2021 om 18:13:
[..]
Ik qoute mezelf nog maar even, want hier heb je geen antwoord op gegeven.
Je stond er zelf net zo rechtlijnig is als je vriend, hij was je alleen net voor. Maar als jij je eisen en grenzen als eerst op tafel had gegooid had je ook de deur voor hem dichtgegooid.
Ja, zo net na het afgelopen verblijf, was nu al de mededeling dat ze de volgende keer weer zo lang komen of mogelijk nog langer, niet iets waar ik om sta te juichen. Tijdens die maand had ik zoiets van eens maar nooit weer. Zo is dat vaker met dingen, maar uiteindelijk draai je dan soms wel weer bij.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 18:06:
[..]
Waar slaat dit nou weer op?
Met de zelfreflectie ook is het ook niet best gesteld is, dus wordt het een heel probleem voor je om te erkennen dat je heel manipulatief gedrag vertoont.
