De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
ik snap het niet helemaal? Hij is voor jou verhuisd en ziet zijn kindjes dus minder? Dat van dat cadeautje snap ik ook niet helemaal.
"ik ben bang dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest"
Nogal pijnlijke zin om te lezen.
wat ben jij lief en empathisch
Not
Ik zou als ik vriend was weer gaan latten
maar waarom doe jij dan zo moeilijk over vanalles en nog wat met zijn kinderen te maken heeft?
clivia53 schreef op 01-08-2021 om 12:52:
wat ben jij lief en empathisch
Not
Ik zou als ik vriend was weer gaan latten
Ik was allang vertrokken.
BlueHeart schreef op 01-08-2021 om 12:50:
ik snap het niet helemaal? Hij is voor jou verhuisd en ziet zijn kindjes dus minder? Dat van dat cadeautje snap ik ook niet helemaal.
Ja, hij is voor mij verhuisd en ziet daardoor zijn eigen kinderen minder. Natuurlijk is dit wel zijn eigen keuze geweest.
Soms wil hij een cadeautje kopen voor ze. Maar ik merk dat ik er totaal niet het geduld voor heb als ik in de winkel dingen aanwijs en hij vindt dat dan niks of hij denkt dat z'n kinderen liever iets anders hebben.
Ik snap het ook niet helemaal hoe dat gegaan is. Hij zorgde in eerste instantie vooral voor zijn kinderen en nu niet meer? Dus om naar jou te verhuizen heeft hij zijn kinderen weer naar zijn ex gestuurd? Dit gaat toch nooit van z'n leven werken zo? Een moeder die (volgens jou/hem) weinig aandacht aan ze besteedt, een vader waar ze aan gehecht zijn maar die dan verhuist en z'n kinderen nauwelijks meer ziet?
Arme kinderen.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Waar woonden de kinderen dan?
Ik snap het ook niet helemaal hoe dat gegaan is. Hij zorgde in eerste instantie vooral voor zijn kinderen en nu niet meer? Dus om naar jou te verhuizen heeft hij zijn kinderen weer naar zijn ex gestuurd? Dit gaat toch nooit van z'n leven werken zo? Een moeder die (volgens jou/hem) weinig aandacht aan ze besteedt, een vader waar ze aan gehecht zijn maar die dan verhuist en z'n kinderen nauwelijks meer ziet? Zomaar even?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 12:53:
[..]
Ja, hij is voor mij verhuisd en ziet daardoor zijn eigen kinderen minder. Natuurlijk is dit wel zijn eigen keuze geweest.
Soms wil hij een cadeautje kopen voor ze. Maar ik merk dat ik er totaal niet het geduld voor heb als ik in de winkel dingen aanwijs en hij vindt dat dan niks of hij denkt dat z'n kinderen liever iets anders hebben.
Kunnen die kinderen jou wel iets schelen? Als moeite doen voor een cadeauje al teveel moeite is.
Leuk toch als hij een cadeautje voor ze wil uitzoeken. Ik ben ook niet de meest geduldige, maar dat kan je toch makkelijk oplossen door hem alleen naar de stad te laten gaan?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 12:53:
[..]
Ja, hij is voor mij verhuisd en ziet daardoor zijn eigen kinderen minder. Natuurlijk is dit wel zijn eigen keuze geweest.
Soms wil hij een cadeautje kopen voor ze. Maar ik merk dat ik er totaal niet het geduld voor heb als ik in de winkel dingen aanwijs en hij vindt dat dan niks of hij denkt dat z'n kinderen liever iets anders hebben.
Ai dat klinkt niet echt lief van jou, jij had ook zijn kant op kunnen verhuizen dan had je dit probleem niet gehad. Maar jij zoekt dus een vervangende vader voor je eigen kinderen maar die mag vooral niet teveel met zijn eigen kinderen bezig zijn of aan ze denken.
Jij klinkt helemaal niet leuk, sorry.
Kinderen waren 50% bij hem en 50% bij zijn ex. Waarbij zijn ex de kinderen vaak later ging halen of hem ze eerder op liet halen. In de praktijk waren ze meer bij hem dan bij haar. Zijn ex had/heeft ook een oppas die in de praktijk vaak op de kinderen past in plaats van dat ze dat zelf doet. In vakanties had ze ook altijd van alles te doen, waardoor ze dan ook meer dan 50% van de tijd bij hem waren. Vandaar dat ze meer tijd met hem doorbrachten dan met haar. Hij gooide eigenlijk altijd alles aan de kant voor zijn kinderen. Hij werkt voor zichzelf en werken deed 'ie dan wel als de kinderen er niet waren. Dus hij kon altijd wel.
Ik hoop dat het zo iets duidelijker is.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:00:
Kinderen waren 50% bij hem en 50% bij zijn ex. Waarbij zijn ex de kinderen vaak later ging halen of hem ze eerder op liet halen. In de praktijk waren ze meer bij hem dan bij haar. Zijn ex had/heeft ook een oppas die in de praktijk vaak op de kinderen past in plaats van dat ze dat zelf doet. In vakanties had ze ook altijd van alles te doen, waardoor ze dan ook meer dan 50% van de tijd bij hem waren. Vandaar dat ze meer tijd met hem doorbrachten dan met haar. Hij gooide eigenlijk altijd alles aan de kant voor zijn kinderen. Hij werkt voor zichzelf en werken deed 'ie dan wel als de kinderen er niet waren. Dus hij kon altijd wel.
Ik hoop dat het zo iets duidelijker is.
En toen kwam jij en heeft hij zijn kinderen aan de kant geschoven voor jou?
Kan hij niet terugverhuizen naar daar waar hij zijn kinderen vaker kan zien?
hij klinkt als een goede vader. Wat is het probleem precies? Want dat is me nog steeds niet echt duidelijk.
