De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Ehm, natuurlijk kiest hij voor zijn kinderen. En ja, het is je eigen schuld dat je buitengesloten wordt. Hij mist zijn kinderen en daar zou je best meer begrip voor kunnen opbrengen.
Ik snap ook niet wat jouw eerdere relatie hier mee te maken heeft. Fijn dat hij jouw kinderen accepteert, maar het lijkt wel of je hem verwijt dat hij om zijn eigen kinderen geeft.
Rozi schreef op 01-08-2021 om 12:57:
Leuk toch als hij een cadeautje voor ze wil uitzoeken. Ik ben ook niet de meest geduldige, maar dat kan je toch makkelijk oplossen door hem alleen naar de stad te laten gaan?
Ja, dat kan. Maar dan word ik compleet buiten gesloten. Dat heb ik meegemaakt bij een vorige relatie, waarbij mijn toenmalige partner uiteindelijk veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen.
Uiteindelijk hingen mijn kinderen er maar een beetje bij.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:03:
[..]
Ja, dat kan. Maar dan word ik compleet buiten gesloten. Dat heb ik meegemaakt bij een vorige relatie, waarbij mijn toenmalige partner uiteindelijk veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen.
Maar dat is toch volkomen normaal? Het zijn zijn kinderen.
Hij ziet zijn kinderen bijna nooit en wanneer jij een uurtje voor ze uittrekt om een cadeautje te kopen dan ben je jaloers...echt wtf...waar bemoei je je mee? Wanneer het contact met zijn kinderen zo weinig is en zo moeizaam is, dan hoef jij er toch niet ook nog tussen te gaan zitten. Kun je niet gewoon een paar keer per jaar je fatsoen houden en je vriend laten gaan zonder dat jij je er mee bemoeit?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:03:
[..]
Ja, dat kan. Maar dan word ik compleet buiten gesloten. Dat heb ik meegemaakt bij een vorige relatie, waarbij mijn toenmalige partner uiteindelijk veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen.
Uiteindelijk hingen mijn kinderen er maar een beetje bij.
En nu hangen zijn kinderen er maar bij. Sterker nog, ze zien hun vader nauwelijks. Maakt dat dan niks uit? Hoe hebben jullie dit besproken voordat hij de keus maakte om te verhuizen? Hoe zagen jullie het voor je? Hoe is dat overlegd met zijn ex?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:03:
[..]
Ja, dat kan. Maar dan word ik compleet buiten gesloten. Dat heb ik meegemaakt bij een vorige relatie, waarbij mijn toenmalige partner uiteindelijk veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen.
Uiteindelijk hingen mijn kinderen er maar een beetje bij.
Maar daar zorg je toch zelf voor. Je kan ook gewoon meegaan en je mond houden. Hij wil een cadeautje voor zijn kinderen kopen. Waarom mag hij daar geen drie uur over doen. Als iemand mij op die manier aan de kop zou lopen zeuren, kan diegene ook thuisblijven.
Is dit echt?
Jeetje. Ik snap hem volledig en hem een stuk minder.
Probeer je eens te verdiepen in hem! Hoe zou jij het vinden dat jij je kinderen nauwelijks meer zag en dat ze huilend aan de telefoon waren? Ben je echt moeder?
Ik heb geen kinderen, maar kennelijk toch wat meer empathie dan jij.
Waarom moet jij mee met kadootjes halen als je daar geen zin in hebt? Blijf lekker thuis. Langzaamaan gaat hij je minder vertellen, op emotioneel gebied ben je er niet voor hem. De snelste weg om een relatie te beeindigen.
Dus in feite heeft hij zijn kinderen gedumpt voor jou en als hij wat leuks voor ze wil doen/kopen dan erger jij je daaraan.
Zie je zelf niet hoe bezopen dit is? En vooral, wat doet hij zijn kinderen aan?
Klinkt iig alsof je hem zoveel mogelijk los probeert te weken van zijn kinderen in het voordeel van je eigen kinderen.
BlueHeart schreef op 01-08-2021 om 13:05:
[..]
Maar dat is toch volkomen normaal? Het zijn zijn kinderen.
Kinderen zien dat niet zo. Die vinden het vooral vervelend als wanneer zij een keer naar de kermis wilden, dat dat dan niet kon, maar dat als zijn kinderen er waren hij wel tijd had, niet moe was, etc. Dat is erg lullig voor kinderen.
Goed, dat was toen. Mijn huidige vriend maakt wel tijd voor uitstapjes, dingen met de kinderen doen, etc.
MevrouwJack schreef op 01-08-2021 om 13:01:
[..]
En toen kwam jij en heeft hij zijn kinderen aan de kant geschoven voor jou?
Nou hier ben ik dus ook benieuwd naar.
Van meer dan 50% naar vooral in de vakanties?
Hoe is dat zo gekomen?
Er ís toch ook een verschil? De ene zijn z’n eigen kinderen, de andere niet. Logisch dat hij voor z’n eigen kinderen meer moeite doet. Dat doe jij toch voor die van jou?
Ik vind het overigens best een heftige keuze van je partner om zover weg te verhuizen dat het van co-ouderschap een weekendregeling wordt. (Dat begrijp ik toch goed?). Ik was blijven latten en snap het goed als hij daar alsnog toe beslist.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:09:
[..]
Kinderen zien dat niet zo. Die vinden het vooral vervelend als wanneer zij een keer naar de kermis wilden, dat dat dan niet kon, maar dat als zijn kinderen er waren hij wel tijd had, niet moe was, etc. Dat is erg lullig voor kinderen.
Goed, dat was toen. Mijn huidige vriend maakt wel tijd voor uitstapjes, dingen met de kinderen doen, etc.
Wat dacht je van zelf naar de kermis gaan met je EIGEN kinderen? Dat hij iets met jou heeft wil niet zeggen dat hij meteen de vaderrol toebedeeld moet krijgen voor jouw kinderen he. Hij is geen ouder van jouw kinderen, en dat wordt ie ook niet.
Wil jij uberhaupt wel een relatie of dient hij alleen als vadermateriaal voor jouw kinderen?
Gun je vriend het contract met zijn kinderen. Hij heeft heel veel opgegeven om bij jou te zijn. en dan ga je de boze stiefmoeder spelen? Je mag blij zijn dat hij nog bij je is.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:09:
[..]
Kinderen zien dat niet zo. Die vinden het vooral vervelend als wanneer zij een keer naar de kermis wilden, dat dat dan niet kon, maar dat als zijn kinderen er waren hij wel tijd had, niet moe was, etc. Dat is erg lullig voor kinderen.
Goed, dat was toen. Mijn huidige vriend maakt wel tijd voor uitstapjes, dingen met de kinderen doen, etc.
Heel vervelend voor jouw kinderen dat dit gebeurt is, maar eigenlijk doe jij precies hetzelfde. De kinderen van jouw partner en zijn relatie met zijn kinderen als minder belangrijk zien.
