De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Doornroosje75 schreef op 09-09-2021 om 10:44:
Nu ligt het blijkbaar aan het gedrag van die kinderen. Maar toen dit topic begon, had TO al moeite met de hoeveelheid aandacht die uitging naar die kinderen. Dat maakt dat ik me afvraag of dat gedrag werkelijk zo'n belangrijke rol speelt.
Dat gedrag zorgt ervoor dat:
- hij bijna nergens anders aan toekomt dan aan zijn kinderen.
- de rust in huis compleet weg is omdat ze voortdurend ruzie met elkaar hebben, schreeuwend en ruziënd laten merken het niet eens te zijn met hele normale dingen zoals eten, wassen, omkleden…
zouden mijn kinderen zo zijn dan zou ik niet van iemand verwachten dat hij dat maar verdraagt.
Ongelooflijk, Ik heb niet alles gelezen maar nog nooit iemand ontmoet met zo'n plaat voor haar kop als TS. Je schrijft zelf het volgende over je vorige relatie:
"Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze".
Nieuwsflash: deze ex vond jouw kinderen dus niet leuk of was te ongeïnteresseerd in jouw kinderen om er mee om te gaan. En dat heeft je relatie de das omgedaan, want dat trok je niet.
Nu die jij precies hetzelfde bij de kinderen van je partner (erger nog, je laat zeer duidelijk blijken dat je ze maar niks vindt) en dan ben jij verbaasd dat je partner boos op je is en eigenlijk mentaal is uitgecheckt in jullie relatie. Het is jezelf overkomen, dus je weet hoe het voelt, maar je kunt niet inleven in de gevoelens van je huidige partner. Heel curieus. Je blijft de schuld maar op anderen schuiven (het ligt aan je partner, het ligt aan de drukte van die kinderen, het ligt aan de ex. van partner etc.). Maar de knipperende neon verlichting dat het juist ook aan jou kan liggen zie je niet.
Wat ik zie is een partner die, om jou te verlichten en geen zin heeft in jouw gezeik, het huis uit gaat met de kinderen. Dan heb jij er geen last van. Hetzelfde voor het opruimen en schoonmaken van de zooi van de kinderen. Als je elke keer een vrouw hebt die maar blijft zeuren over onopgevoede kinderen, terwijl dat soort gedrag niet in een maand valt op te lossen, dan ruim je de zooi maar zelf om van het gezeur af te zijn. Maar die moeite die hij hier insteekt om een bepaalde manier ervoor te zorgen dat jij niet teveel last hebt van zijn drukke kinderen, dat zie jij niet eens. Jij ziet alleen maar dat hij leuke dingen doet met zijn kinderen, maar niks met jou. Is het wel eens in je opgekomen om te investeren in een relatie met die kinderen, gewoon als persoon? Dus was gezellig af en toe meegegaan met de uitjes die hij deed met zijn kinderen. Jouw kinderen zijn pubers, me dunkt dat ie prima even een dagje alleen kunnen zijn. Had die moeite getoond, die je ook graag had gezien bij je vorige ex. met jouw kinderen.....
Poezie schreef op 09-09-2021 om 10:54:
[..]
Nee, dat is anders. Zijn kinderen zijn vervelend en zijn ex deugt niet.
Mijn kinderen hebben weleens een bui, maar gedragen zich over het algemeen prima. Zitten niet de hele dag ruzie met elkaar te maken of van alles een strijd te maken.
De ex had oudere kinderen die vooral bij de moeder waren. Achteraf gezien had hij blijkbaar helemaal geen zin om samen te leven met alles dat daarbij hoort met andere kinderen. Hij wilde gewoon in het weekend af en toe met zijn kinderen op pad en verder zijn eigen ding doen.
A12345 schreef op 09-09-2021 om 12:10:
[..]
Dat gedrag zorgt ervoor dat:
- hij bijna nergens anders aan toekomt dan aan zijn kinderen.
- de rust in huis compleet weg is omdat ze voortdurend ruzie met elkaar hebben, schreeuwend en ruziënd laten merken het niet eens te zijn met hele normale dingen zoals eten, wassen, omkleden…
zouden mijn kinderen zo zijn dan zou ik niet van iemand verwachten dat hij dat maar verdraagt.
Als je niet met het gedrag van de kinderen kunt omgaan, dan zit er niks anders op dan de relatie verbreken of een lat relatie aan te gaan. Meer smaken zijn er volgens mij niet.
Maar heb je nu al eens met hem gepraat over hoe het nu gaat? Heb je hem verteld dat je het heel zwaar vindt, vraag je hem hoe het met hem is? Hebben jullie al eens besproken hoe jullie dit samen beter kunnen laten verlopen? Kunnen jullie de kinderen niet wat meer verdelen, vaak de gouden tip bij eindeloze ruzies?
A12345 schreef op 09-09-2021 om 12:20:
[..]
Mijn kinderen hebben weleens een bui, maar gedragen zich over het algemeen prima. Zitten niet de hele dag ruzie met elkaar te maken of van alles een strijd te maken.
De ex had oudere kinderen die vooral bij de moeder waren. Achteraf gezien had hij blijkbaar helemaal geen zin om samen te leven met alles dat daarbij hoort met andere kinderen. Hij wilde gewoon in het weekend af en toe met zijn kinderen op pad en verder zijn eigen ding doen.
Jij wilt ook niet meer terug naar jongere kinderen. Zie je nu de parallel?
En kun je je ex nu vergeven ....?
Gr Angela
A12345 schreef op 09-09-2021 om 12:20:
[..]
Mijn kinderen hebben weleens een bui, maar gedragen zich over het algemeen prima. Zitten niet de hele dag ruzie met elkaar te maken of van alles een strijd te maken.
De ex had oudere kinderen die vooral bij de moeder waren. Achteraf gezien had hij blijkbaar helemaal geen zin om samen te leven met alles dat daarbij hoort met andere kinderen. Hij wilde gewoon in het weekend af en toe met zijn kinderen op pad en verder zijn eigen ding doen.
Dat zeg ik: zijn kinderen zijn vervelend en zijn ex deugt niet.
Wat je eerdere ex wel of niet deed is niet meer relevant.
Dat hij eigenlijk geen zin had om te leven met andermans kinderen is wel relevant. Want To had al geen zin in de kinderen, dat ze lastig zijn is vooral een rechtvaardiging.
To, ik hoop dat je wel begrijpt dat deze situatie net zo pijnlijk is voor jouw vriend als het toen was voor jou.
Mogelijk heeft hij zorgkinderen en hij heeft steun nodig van zijn geliefde. Zelfs als je het niet begrijpt, neem het gewoon van mij aan. Als je deze relatie wil redden moet er ook ruimte voor zijn gevoelens en behoeften zijn.
het lijkt mij voor iedereen daar een shitty situatie
A12345 schreef op 09-09-2021 om 12:10:
[..]
Dat gedrag zorgt ervoor dat:
- hij bijna nergens anders aan toekomt dan aan zijn kinderen.
- de rust in huis compleet weg is omdat ze voortdurend ruzie met elkaar hebben, schreeuwend en ruziënd laten merken het niet eens te zijn met hele normale dingen zoals eten, wassen, omkleden…
zouden mijn kinderen zo zijn dan zou ik niet van iemand verwachten dat hij dat maar verdraagt.
Je mist - zoals wel vaker - het punt dat ik wil maken.
De kern van je topic - al bij aanvang, toen ze er nog niet waren! - is dat je niet wilt dat de kinderen van je vriend invloed hebben op je relatie. Hun gedrag is slechts een stok om mee te slaan. Jij wilt jouw gedroomde gezinnetje: jij, met jouw kinderen en je vriend die zijn rol speelt in jouw gezin.
Angela1967 schreef op 09-09-2021 om 12:40:
[..]
Jij wilt ook niet meer terug naar jongere kinderen. Zie je nu de parallel?
En kun je je ex nu vergeven ....?
Gr Angela
Nee, want het gedrag van mijn kinderen was geen aanleiding om zich zo te gedragen.
Jongere kinderen is prima maar dit gedrag is extreem.
A12345 schreef op 09-09-2021 om 12:10:
[..]
Dat gedrag zorgt ervoor dat:
- hij bijna nergens anders aan toekomt dan aan zijn kinderen.
- de rust in huis compleet weg is omdat ze voortdurend ruzie met elkaar hebben, schreeuwend en ruziënd laten merken het niet eens te zijn met hele normale dingen zoals eten, wassen, omkleden…
zouden mijn kinderen zo zijn dan zou ik niet van iemand verwachten dat hij dat maar verdraagt.
Daarom huur je de volgende keer een professionele nanny met ervaring met de labeltjes in.
A12345 schreef op 09-09-2021 om 12:04:
[..]
Ja. Maar het kan twee kanten op. Als iemand een punt heeft voor wat betreft mijn kinderen geef ik dat best toe als ze echt vervelend zijn. Leuk is ook dan anders maar iemand heeft dan wel een punt. Als mijn kinderen vervelend zijn ben ik de eerste die het toegeeft. En ook die eerste die daar aan gaat werken in plaats van er iemand anders mee “opzadelen”.
Je zegt ja (ik begrijp de vraag), maar volgens mij begrijp je de vraag niet. Je geeft namelijk nog steeds geen antwoord op de vraag hoe je je dan zou voelen. Gevoelens, ken je die? Bijv. blij, boos, verdrietig, angstig enz. Of genuanceerder: afgewezen, opgelucht, in de hoek gedrukt, vermaakt, genegeerd, gegeneerd, doodsbang, woedend, verontrust, extatisch enz.
Dus vul eens in: "Als mijn vriend mijn kinderen niet om zich heen zou willen hebben, zou ik me ... voelen."
Doornroosje75 schreef op 09-09-2021 om 12:58:
[..]
Je mist - zoals wel vaker - het punt dat ik wil maken.
De kern van je topic - al bij aanvang, toen ze er nog niet waren! - is dat je niet wilt dat de kinderen van je vriend invloed hebben op je relatie. Hun gedrag is slechts een stok om mee te slaan. Jij wilt jouw gedroomde gezinnetje: jij, met jouw kinderen en je vriend die zijn rol speelt in jouw gezin.
Ze zocht een vaderfiguur voor haar kinderen met het liefst een dikke portemonnee.
A12345 schreef op 09-09-2021 om 13:58:
[..]
Nee, want het gedrag van mijn kinderen was geen aanleiding om zich zo te gedragen.
Jongere kinderen is prima maar dit gedrag is extreem.
Zonder hun gedrag wilde je al niet dat je vriend 2 weken per maand weg zou zijn. Dat vond jij "geen relatie" zei je.
