De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
BlueHeart schreef op 05-09-2021 om 10:03:
[..]
Hoe weet je dat van die moeder? Heeft zij dat tegen jou gezegd? Ik vind dat luistervinken eerlijk gezegd niet zo netjes.
Dat heb ik gemerkt tijdens de telefoongesprekken. Ik sta niet stiekem aan de deur te luisteren. Tijdens videobellen staat alles op de speaker. En ze zitten niet stil tijdens het bellen.
A12345 schreef op 05-09-2021 om 10:29:
[..]
Dat heb ik gemerkt tijdens de telefoongesprekken. Ik sta niet stiekem aan de deur te luisteren. Tijdens videobellen staat alles op de speaker. En ze zitten niet stil tijdens het bellen.
Ga de volgende keer een blokje om tijdens het bellen.
Ma_Flodder schreef op 05-09-2021 om 11:00:
[..]
Ga de volgende keer een blokje om tijdens het bellen.
Mja, elke avond een blokje om?
A12345 schreef op 05-09-2021 om 11:02:
[..]
Mja, elke avond een blokje om?
Ja. Is nog gezond ook.
A12345 schreef op 05-09-2021 om 10:29:
[..]
Dat heb ik gemerkt tijdens de telefoongesprekken. Ik sta niet stiekem aan de deur te luisteren. Tijdens videobellen staat alles op de speaker. En ze zitten niet stil tijdens het bellen.
Dus jij luistert die gesprekken volledig af en analyseert ze en gaat vervolgens er je eigen interpretatie aan geven? Ik kan mij haast niet voorstellen dat je dat uit gesprekken tussen moeder en kinderen haalt.
A12345 schreef op 04-09-2021 om 20:24:
[..]
Ik heb geen idee eerlijk gezegd. Voor zo ver ik begreep mag hij daar alleen een transit doen ivm Corona regels en moet ie dus vrijwel meteen weer weg, maar geen idee.
Na gisterenavond een ruzie achtige sfeer (nadat de kinderen sliepen), is het vandaag goed gegaan. Kinderen hebben zich ook redelijk gedragen. Normaal maakt hij ruzie meteen goed, nu zette ie met de EarPods op een podcast aan en is ie gaan slapen.
Misschien vond hij dat hij niet iets goed hoefde te maken en verwachtte hij dat jij iets goed zou maken?
A12345 schreef op 01-09-2021 om 19:28:
[..]
Ja, ze hebben eigenlijk een complete structuur nodig. Vaste tijden om te eten, iedereen aan tafel, nergens anders mee bezig. Iets anders grijpen ze vrijwel meteen aan als afleiding.
Voor mijn vriend is het erg lastig als hij al agentje aan het spelen is, ze duidelijk zegt dat ze geen frisdrank mogen, maar dat dan iemand anders zegt dat het geen kwaad kan. Voor zijn gevoel kan hij dan weer helemaal opnieuw beginnen met uitleggen en dan lukt dat niet meer.
Waar ze aan toe zijn? Denk niet dat ze dat beseffen. Volgens mij denken ze dat dit hun nieuwe huis is. Ze hebben het al over in Nederland naar school gaan, dat dit ook hun huis is, dat ze kleren nodig hebben om naar school te gaan, etc. Denk niet dat ze het besef hebben dat ze hier op vakantie zijn. Op elke opmerking in de zin van dat ze na de vakantie naar hun moeder gaan, dat hun moeder ze naar school brengt, etc. reageren ze boos en afwijzend. Dus denk niet dat ze beseffen dat dit een vakantie is. Misschien dat ze dat wel duidelijker wordt in een omgeving in de zin van een vakantiepark. Ze hebben ook weinig tot geen besef van tijd, in de zin van wat een dag is, wat een week is, wat een maand is, etc.
Ik vind dit echt hartverscheurend. Wat een schrijnende situatie. En dan ben jij er ook nog om de situatie nóg onveiliger te maken. Wat moeten die kinderen zich ellendig voelen.
zoals ik begreep uit de openingspost hangen de kinderen enorm aan hun vader. Die is echter naar Nederland gaan wonen waardoor ze hem veel minder zien dan voorheen. De corona heeft het er ook niet makkelijker op gemaakt natuurlijk. Nu zijn ze erg blij dat ze hem weer zien en zijn ze vast bang dat ze hem nu wéér maandenlang niet zullen zien. Ik hoop dat je vriend bij het afleveren al gelijk een datum kan afspreken dat hij weer naar hen toe komt zodat ze zich daarop kunnen verheugen. Als ze op den duur merken dat ze hun vader toch nog op regelmatige basis blijven zien, zal het wellicht beter gaan maar dat heeft zijn tijd nodig
A12345 schreef op 05-09-2021 om 10:25:
[..]
Ja hoor, 100% zeker. Anders zou ik er al wel mee gestopt zijn.
Soms moet je iemand ook gewoon uit liefde laten gaan. Het lijkt mij allemaal zo moeilijk voor je vriend. Voor jou ook uiteraard maar zijn situatie is zo gecompliceerd, hier zit toch geen toekomst in?
het kan wel maar alleen als TO haar vriend de ruimte geeft om veel met zijn kinderen om te gaan, zowel in hun thuisland als hier in Nederland. En als ze genoegen kan nemen met de tijd die hij daarnaast met haar kan doorbrengen. En hij moet het zelf nog steeds zien zitten om met elkaar verder te gaan uiteraard.
ik ben eigenlijk wel benieuwd welke taal iedereen spreekt. In dat verre buitenland spreken moeder en kinderen ook Nederlands? Kan zijn dat ik het gemist heb hoor. Als dat zo is; excuses.
JenBarber schreef op 05-09-2021 om 19:04:
[..]
Ik vind dit echt hartverscheurend. Wat een schrijnende situatie. En dan ben jij er ook nog om de situatie nóg onveiliger te maken. Wat moeten die kinderen zich ellendig voelen.
Ik maak het niet onveiliger. Ik doe gewoon normaal tegen ze en dat gaat de laatste tijd steeds makkelijker. Ellendig voelen ze zich hier zeker niet. Integendeel.
Meer dan een maand is natuurlijk ook lang voor kinderen van deze leeftijd. Zeker als ze iets achterop zijn qua ontwikkeling.
Ja, ze hangen erg aan hun vader. Hij is dan ook de hele dag beschikbaar voor ze. Alle andere bezigheden schuift hij aan de kant. Tussen de regels door begrijp ik dat hij dat daar ook al deed als ze bij hem waren.
Doemijdieglazenbol schreef op 05-09-2021 om 20:42:
ik ben eigenlijk wel benieuwd welke taal iedereen spreekt. In dat verre buitenland spreken moeder en kinderen ook Nederlands? Kan zijn dat ik het gemist heb hoor. Als dat zo is; excuses.
Ja, spreken Nederlands en de andere taal. Vader spreekt Nederlands en de andere taal met ze. Op school de andere taal. Vader spreekt het redelijk maar grammaticaal niet perfect zegt hij.
Via de tv pikken ze wat Engels op. Apart genoeg is de uitspraak daarvan wel goed. Als iemand ze niet begrijpt, schakelen ze ook over op Engels. Van hun Nederlands is de uitspraak en grammatica niet goed en de andere taal volgens hun vader ook niet.
dan schreef op 05-09-2021 om 19:30:
zoals ik begreep uit de openingspost hangen de kinderen enorm aan hun vader. Die is echter naar Nederland gaan wonen waardoor ze hem veel minder zien dan voorheen. De corona heeft het er ook niet makkelijker op gemaakt natuurlijk. Nu zijn ze erg blij dat ze hem weer zien en zijn ze vast bang dat ze hem nu wéér maandenlang niet zullen zien. Ik hoop dat je vriend bij het afleveren al gelijk een datum kan afspreken dat hij weer naar hen toe komt zodat ze zich daarop kunnen verheugen. Als ze op den duur merken dat ze hun vader toch nog op regelmatige basis blijven zien, zal het wellicht beter gaan maar dat heeft zijn tijd nodig
Het lastige is dat ze weinig benul van tijd hebben. Alles moet NU en niet morgen, volgende week, over een kwartier, etc. Soms willen ze s avonds laat ook bijvoorbeeld per se naar de speeltuin of naar de winkel. Ook X-aantal nachten slapen zegt ze niets.
Volgende week, volgende maand of over twee maanden, dat is voor hen allemaal hetzelfde. Zoals ik al schreef, hebben ze waarschijnlijk ook geen benul dat dit een vakantie is. Het is ook een erg lange periode natuurlijk. En ze zitten in huis en dus ook niet in een vakantie setting.
Ik zie hem niet nog een keer zijn kinderen maandenlang niet zien. Denk dat hij er gigantische spijt van heeft. En dat zoiets vanaf nu alleen maar nog moeilijker wordt.
A12345 schreef op 05-09-2021 om 20:48:
[..]
Ja, spreken Nederlands en de andere taal. Vader spreekt Nederlands en de andere taal met ze. Op school de andere taal. Vader spreekt het redelijk maar grammaticaal niet perfect zegt hij.
Via de tv pikken ze wat Engels op. Apart genoeg is de uitspraak daarvan wel goed. Als iemand ze niet begrijpt, schakelen ze ook over op Engels. Van hun Nederlands is de uitspraak en grammatica niet goed en de andere taal volgens hun vader ook niet.
Zo! Drietalig, op die leeftijd, grotendeels opgroeiend bij 1 ouder in 1 land en met de spanningsboog die jij beschrijft… ik ben onder de indruk! Ze hebben in ieder geval een talent voor taal. Mooi!
