De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
het lijkt me sowieso beter dat hij eigen woonruimte zoekt als zijn kinderen vaker komen zodat ze daar ook hun eigen ruimte en spulletjes hebben. Dat lijkt me voor de kinderen ook fijner en meer rust geven. En hij kan zich dan wat makkelijker richten op de opvoeding.
Je zou ook kunnen laten zien dat je ziet wat het met hem doet. Niet door zo rigide te blijven als je hier doet, maar door te gaan onderzoeken waaróm je zo halsstarrig bent.
Dus niet meer wijzen naar de stuiterende kinderen, de profiterende ex of de slappe vriend, maar eens op onderzoek gaan wat het maakt dat jij zo reageert. Waarom
Ben jij zo onbuigzaam en wat voor effect heeft dat op je relaties. Wat maakt dat jij zo hangt aan hoe jij denkt dat het hoort en wat heeft je dat gebracht. En hoe kan het dat jij niet ziet wat die kinderen nodig hebben en daar meteen over veroordeelt.
Dat zijn allemaal manieren waarop je reageert die je misschien ooit nodig gehad hebt in je leven. Maar nu heb je er last van, terwijl je de schuld bij een ander legt. Daar hulp bij zoeken, en dat aan je vriend vertellen, dat zou zomaar eens kunnen helpen.
Maar dan moet je wel zelf willen gaan merken dat er ook iets bij jou zit. En niet alleen bij die kinderen/de ex/jouw exen enz.
Julali schreef op 01-09-2021 om 16:44:
Betaalt hij evenredig mee aan de huur? Als dat zo is, dan zou ik me als ik hem was niet mijn eigen huis uit laten zetten als de kinderen er zijn. Die kinderen horen bij hem en hebben ook een thuis bij hun vader nodig.
Als je hem toch de toegang ontzegt van zijn eigen woning als zijn kinderen er zijn, dan zou ik andere woonruimte gaan zoeken als ik hem was. Een plek waar zijn kinderen wel welkom zijn.
Nee, ik betaal de huur. Hij doet wel geregeld boodschappen. We houden verder geen bonnetjes bij of zo. Ik betaal wat op mijn naam staat. Boodschappen zoals het uitkomt. Net wie er gaat. En hij laat zich niet eruit zetten. Heb voorgesteld om zelf tijdens de vakanties elders te gaan zitten.
Hij zal een deel van de tijd met hen daar door gaan brengen in zijn huis daar en 'n deel elders. Misschien wel hier. Dus van één huis is geen sprake. Begreep van hem dat hij absoluut niet alleen daar tijd met zijn kinderen door wil brengen. Hij wil dat ze Nederland leren kennen, wat van Europa zien, etc.
dan schreef op 01-09-2021 om 17:06:
het lijkt me sowieso beter dat hij eigen woonruimte zoekt als zijn kinderen vaker komen zodat ze daar ook hun eigen ruimte en spulletjes hebben. Dat lijkt me voor de kinderen ook fijner en meer rust geven. En hij kan zich dan wat makkelijker richten op de opvoeding.
In de praktijk zullen ze toch alleen tijdens langere vakanties kunnen komen. Dan heb je het over in het "slechtste geval" iets meer dan 'n maand. Om daar dan 'n heel huis voor in te richten...
A12345 schreef op 01-09-2021 om 17:10:
[..]
Nee, ik betaal de huur. Hij doet wel geregeld boodschappen. We houden verder geen bonnetjes bij of zo. Ik betaal wat op mijn naam staat. Boodschappen zoals het uitkomt. Net wie er gaat. En hij laat zich niet eruit zetten. Heb voorgesteld om zelf tijdens de vakanties elders te gaan zitten.
Hij zal een deel van de tijd met hen daar door gaan brengen in zijn huis daar en 'n deel elders. Misschien wel hier. Dus van één huis is geen sprake. Begreep van hem dat hij absoluut niet alleen daar tijd met zijn kinderen door wil brengen. Hij wil dat ze Nederland leren kennen, wat van Europa zien, etc.
Het is erg fijn dat hij voor zichzelf duidelijk heeft hoe hij het wil met de kinderen. Maar wat bedoel je met de zin: Dus van één huis is geen sprake?
dan schreef op 01-09-2021 om 16:24:
[..]
Dat is ook zo, daarom was het beter geweest als hij (dus to niet mee) eerst een tijdje met zijn kinderen in zijn huis in het buitenland was gebleven en daarna pas naar Nederland waren gekomen. Dan hadden ze een paar weken hun vader voor zich alleen gehad na al die tijd en in een huis dat voor hen ook bekend was.
Heb niet de indruk dat het huis voor de kinderen het probleem is. Wat dat betreft passen ze zich snel aan. Ze hebben het niet over "hun slaapkamer" en dat soort dingen.
Wat mij betreft brengen ze de vakanties daar door, maar hij wil graag met ze in Nederland tijd doorbrengen.
dan schreef op 01-09-2021 om 17:14:
[..]
Het is erg fijn dat hij voor zichzelf duidelijk heeft hoe hij het wil met de kinderen. Maar wat bedoel je met de zin: Dus van één huis is geen sprake?
Als hij daar tijd met ze doorbrengt, is dat in zijn huis daar. En hier in een ander huis dan dat huis daar. Hij zal dus sowieso niet enkel in één huis met ze tijd doorbrengen. Zoals ik het begrijp, zal hij ook als hij wil stoppen met de relatie niet de vakanties alleen maar daar doorbrengen met ze.
A12345 schreef op 01-09-2021 om 17:16:
[..]
Als hij daar tijd met ze doorbrengt, is dat in zijn huis daar. En hier in een ander huis dan dat huis daar. Hij zal dus sowieso niet enkel in één huis met ze tijd doorbrengen. Zoals ik het begrijp, zal hij ook als hij wil stoppen met de relatie niet de vakanties alleen maar daar doorbrengen met ze.
hij wil dus regelmatig heen en weer reizen om ze daar te zien (tussendoor) en ook om ze mee te nemen naar Nederland bij langere vakanties. En dan wel in het huis waar jullie beiden wonen. Dat is dan iets waarop je je kunt instellen, lijkt me.
dan schreef op 01-09-2021 om 17:20:
[..]
hij wil dus regelmatig heen en weer reizen om ze daar te zien (tussendoor) en ook om ze mee te nemen naar Nederland bij langere vakanties. En dan wel in het huis waar jullie beiden wonen. Dat is dan iets waarop je je kunt instellen, lijkt me.
Ja, dat wil hij en desnoods i.p.v. het huis waar we wonen elders.
A12345 schreef op 01-09-2021 om 17:22:
[..]
Ja, dat wil hij en desnoods i.p.v. het huis waar we wonen elders.
En wat vind je daar van?
Yolo schreef op 01-09-2021 om 16:14:
[..]
Ik ook pak dan het werkelijke probleem aan.. Vader hoort wel grenzen te stellen, kinderen hebben naast liefde, een stabiele basis ook opvoeding nodig. En nu lijkt alles te mogen of ok te zijn omdat kinderen en vader elkaar erg gemist hebben, logisch ook hoor. Maar op de lange termijn zal je toch op 1 lijn moeten zitten qua opvoeding van de kinderen. Zeker als je in 1 huis leeft.
Ja. En dan is een weekje wat anders dan meer dan 'n maand. Weekje, ok, kan ik mee inkomen. Maar 'n maand of meer, dan is het niet meer alleen maar "vakantie vieren".
Vandaag nog wat gehad over praktisch dingen. Frisdrank bijvoorbeeld. Omdat zijn kinderen erg druk zijn, geeft hij ze geen frisdrank. Dat zou een negatief effect hebben op drukke kinderen. Dat is op aanraden geweest van een kinderpsycholoog.
Hij is daar vrij consequent in. Ook al zitten we met bezoek aan tafel en drinken anderen wel frisdrank. Zijn kinderen willen dat dan ook. Hij is daar dan op tegen, maar andere mensen zeggen dan van "laat ze toch", "een glaasje kan geen kwaad", etc. Hij vindt dat goedbedoeld, maar op deze manier wordt het wel erg verwarrend en vervelend voor zijn kinderen. Hij snapt dat niet iedereen dat kan weten, maar vindt wel dat mensen moeten begrijpen dat hij niet voor niets en niet voor de lol ze frisdrank ontzegt.
En zo zijn er meer van dit soort dingen. Zijn kinderen hebben één lijn qua opvoeding hard nodig. Herken zijn punt wel. Aantal keren is het ook wel gebeurd dat als hij zijn kinderen ergens op aansprak, anderen dan zoiets hadden van "ach, laat ze toch".
Rachel. schreef op 01-09-2021 om 17:32:
[..]
En wat vind je daar van?
Dat is het proberen waard. Hoop wel dat dat niet de hele zomervakantie wordt (die duurt bijna 3 maanden), maar bv. een maand is ok. En hopelijk is het in elk geval in de buurt. Al denk ik dat van wel.
Heb nog maar geen termijnen genoemd, omdat hij al aan had gegeven dat ik hem niet moet gaan limiteren als het gaat om tijd met zijn kinderen.
A12345 schreef op 01-09-2021 om 17:39:
[..]
Dat is het proberen waard. Hoop wel dat dat niet de hele zomervakantie wordt (die duurt bijna 3 maanden), maar bv. een maand is ok. En hopelijk is het in elk geval in de buurt. Al denk ik dat van wel.
Heb nog maar geen termijnen genoemd, omdat hij al aan had gegeven dat ik hem niet moet gaan limiteren als het gaat om tijd met zijn kinderen.
Dan moet je zeker geen termijnen gaan aangeven. Het is aan hem en zijn ex hoe ze de vakanties verdelen. En zo te lezen wil hij echt wel consequent zijn in het opvoeden en niet alleen maar lang leve de lol.
Biebel schreef op 01-09-2021 om 17:08:
Je zou ook kunnen laten zien dat je ziet wat het met hem doet. Niet door zo rigide te blijven als je hier doet, maar door te gaan onderzoeken waaróm je zo halsstarrig bent.
Dus niet meer wijzen naar de stuiterende kinderen, de profiterende ex of de slappe vriend, maar eens op onderzoek gaan wat het maakt dat jij zo reageert. Waarom
Ben jij zo onbuigzaam en wat voor effect heeft dat op je relaties. Wat maakt dat jij zo hangt aan hoe jij denkt dat het hoort en wat heeft je dat gebracht. En hoe kan het dat jij niet ziet wat die kinderen nodig hebben en daar meteen over veroordeelt.
Dat zijn allemaal manieren waarop je reageert die je misschien ooit nodig gehad hebt in je leven. Maar nu heb je er last van, terwijl je de schuld bij een ander legt. Daar hulp bij zoeken, en dat aan je vriend vertellen, dat zou zomaar eens kunnen helpen.
Maar dan moet je wel zelf willen gaan merken dat er ook iets bij jou zit. En niet alleen bij die kinderen/de ex/jouw exen enz.
Beste A12345,
Je hebt op alle postings gereageerd, wat vind je van deze?
Gr Angela
Angela1967 schreef op 01-09-2021 om 18:01:
[..]
Beste A12345,
Je hebt op alle postings gereageerd, wat vind je van deze?
Gr Angela
Voor een deel ligt het probleem bij mij, voor een deel ook niet.
