De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
ik ga maar niet nog een keer vragen wat JOUW aandeel in deze problemen is. Daar kun of wil jij geen antwoord opgeven.
Maar wat wil je dan voor de toekomst? Hoe zie je dat voor je? En dan niet aankomen met dat de kinderen of vriend moeten veranderen want dat gaat niet lukken. Je hebt alleen controle over wat je bij jezelf zou kunnen veranderen. Hoe zie jij het allemaal voor je?
als TO de kinderen niet steeds in de vakanties bij zich wil hebben in huis dan zit er weinig anders op dan gaan latten of de relatie verbreken.
Ik begrijp er niets van. Je vriend, op wie jij en je kinderen erg gek zijn, staat misschien op het punt om bij jullie weg te gaan. Volgens jou breken zijn kinderen de tent af, valt er niet normaal te leven met ze, je vriend negeert je inmiddels totaal en jullie communiceren niet meer met elkaar. Jouw kinderen mogen elke dag in deze puinhoop leven. Je zegt dat ze niks merken, omdat je vriend 'normaal tegen ze doet' Ten eerste denk ik dat je onderschat hoeveel kinderen door hebben, ten tweede zullen je kinderen veel last ervaren als de kinderen van je vriend zo heftig zijn als jij zegt dat ze zijn.
Als je thuis komt ben je moe van je werk en daarom wil je hier niet over met hem in gesprek, dat komt allemaal later wel. Ik denk dat je jezelf in een kansloze positie hebt gemanouvreerd.
ik vrees dat Thy het bij het rechte eind heeft. Je kunt altijd een excuus vinden om een gesprek uit te stellen maar dan loop je nog meer het risico dat je vriend niet meer bij je terugkeert als hij de kinderen terug gebracht heeft naar zijn ex. Als je nu in gesprek gaat en toegeeft dat je het toch wel erg onhandig hebt aangepakt en aangeeft dat je mee wil denken voor een zo goed mogelijk werkende oplossing, dan heb je nog kans dat hij op den duur bijdraait.
Thy schreef op 01-09-2021 om 13:21:
Ik begrijp er niets van. Je vriend, op wie jij en je kinderen erg gek zijn, staat misschien op het punt om bij jullie weg te gaan. Volgens jou breken zijn kinderen de tent af, valt er niet normaal te leven met ze, je vriend negeert je inmiddels totaal en jullie communiceren niet meer met elkaar. Jouw kinderen mogen elke dag in deze puinhoop leven. Je zegt dat ze niks merken, omdat je vriend 'normaal tegen ze doet' Ten eerste denk ik dat je onderschat hoeveel kinderen door hebben, ten tweede zullen je kinderen veel last ervaren als de kinderen van je vriend zo heftig zijn als jij zegt dat ze zijn.
Als je thuis komt ben je moe van je werk en daarom wil je hier niet over met hem in gesprek, dat komt allemaal later wel. Ik denk dat je jezelf in een kansloze positie hebt gemanouvreerd.
Ja, het is druk voor ze. Maar ze accepteren dat. Het zijn ook pubers met eigen activiteiten. Gaan met vrienden op pad, op hun kamer computeren, etc. Wat ze normaal ook doen. Ze zijn sowieso vrij op zichzelf.
Maar goed, zoals gezegd, zal voor hun inderdaad aan de drukke kant zijn. Maar dingen als puinhoop en beladen sfeer vind ik overdrven.
dan schreef op 01-09-2021 om 12:30:
als TO de kinderen niet steeds in de vakanties bij zich wil hebben in huis dan zit er weinig anders op dan gaan latten of de relatie verbreken.
Heb hem aangeboden om in het vervolg tijdens de vakanties zelf met de kinderen ergens anders te gaan zitten. Om te kijken hoe hij erop reageert. Hij heeft gezegd dat hij dan in het vervolg wel elders gaat zitten tijdens de vakanties. Maar ook dat het laatste woord over deze discussie nog niet gezegd is en dat hij hier, nadat de kinderen weg zijn, rustig met me over wil praten. Zijn hoofd zit nu vol en hij ziet nu al op tegen de dag dat ze weer weg moeten. Hij wil ze in elk geval een stuk vaker zien dan nu het geval is en dat hij heeft besloten om te gaan werken aan zijn wegcijfer-gedrag.
A12345 schreef op 01-09-2021 om 14:19:
[..]
Heb hem aangeboden om in het vervolg tijdens de vakanties zelf met de kinderen ergens anders te gaan zitten. Om te kijken hoe hij erop reageert. Hij heeft gezegd dat hij dan in het vervolg wel elders gaat zitten tijdens de vakanties. Maar ook dat het laatste woord over deze discussie nog niet gezegd is en dat hij hier, nadat de kinderen weg zijn, rustig met me over wil praten. Zijn hoofd zit nu vol en hij ziet nu al op tegen de dag dat ze weer weg moeten. Hij wil ze in elk geval een stuk vaker zien dan nu het geval is en dat hij heeft besloten om te gaan werken aan zijn wegcijfer-gedrag.
Het is begrijpelijk dat hij er tegenop ziet dat hij ze weer een tijdje moet missen als ze terug bij zijn ex zijn. Maar zoals ik het hier lees, wil hij er nog wel met jou over praten. Ik hoop oprecht dat jullie dan tot concrete oplossingen kunnen komen voor de periodes waarin zijn kinderen hier zijn of hij hen gaat bezoeken.
A12345 schreef op 01-09-2021 om 14:19:
[..]
Heb hem aangeboden om in het vervolg tijdens de vakanties zelf met de kinderen ergens anders te gaan zitten. Om te kijken hoe hij erop reageert. Hij heeft gezegd dat hij dan in het vervolg wel elders gaat zitten tijdens de vakanties. Maar ook dat het laatste woord over deze discussie nog niet gezegd is en dat hij hier, nadat de kinderen weg zijn, rustig met me over wil praten. Zijn hoofd zit nu vol en hij ziet nu al op tegen de dag dat ze weer weg moeten. Hij wil ze in elk geval een stuk vaker zien dan nu het geval is en dat hij heeft besloten om te gaan werken aan zijn wegcijfer-gedrag.
Eigenlijk is dat van de zotte. Het zou zijn thuis moeten zijn maar dat is het alleen als zijn kinderen er niet zijn. Zodra die bij hem zijn kan 'ie verkassen. Sorry hoor, maar ik vind het debiel.
Het is je thuis of het is het niet. Niet half omdat jij zijn kinderen daar niet wil hebben.
dan schreef op 01-09-2021 om 14:47:
[..]
Het is begrijpelijk dat hij er tegenop ziet dat hij ze weer een tijdje moet missen als ze terug bij zijn ex zijn. Maar zoals ik het hier lees, wil hij er nog wel met jou over praten. Ik hoop oprecht dat jullie dan tot concrete oplossingen kunnen komen voor de periodes waarin zijn kinderen hier zijn of hij hen gaat bezoeken.
Het probleem is dat TO elke oplossing of compromis “niet ziet zitten”. Als het dreigt uit te gaan roept ze dat ze het allemaal wel best vindt, maar als puntje bij paaltje komt en ze weer gekalmeerd is ziet ze niets zitten.
Tickel schreef op 01-09-2021 om 16:05:
[..]
Eigenlijk is dat van de zotte. Het zou zijn thuis moeten zijn maar dat is het alleen als zijn kinderen er niet zijn. Zodra die bij hem zijn kan 'ie verkassen. Sorry hoor, maar ik vind het debiel.
Het is je thuis of het is het niet. Niet half omdat jij zijn kinderen daar niet wil hebben.
Zoals ik het begreep, heeft ze aangeboden dat ze Zelf met haar kinderen ergens anders gaat zitten als zijn kinderen er zijn. Waarop hij dan zei dat Hij wel elders gaat zitten met zijn kinderen. Maar ik kan het ook verkeerd begrepen hebben hoor.
Maar het is sowieso geen gezonde situatie waarin ze zitten.
Tickel schreef op 01-09-2021 om 16:05:
[..]
Eigenlijk is dat van de zotte. Het zou zijn thuis moeten zijn maar dat is het alleen als zijn kinderen er niet zijn. Zodra die bij hem zijn kan 'ie verkassen. Sorry hoor, maar ik vind het debiel.
Het is je thuis of het is het niet. Niet half omdat jij zijn kinderen daar niet wil hebben.
Ik ook pak dan het werkelijke probleem aan.. Vader hoort wel grenzen te stellen, kinderen hebben naast liefde, een stabiele basis ook opvoeding nodig. En nu lijkt alles te mogen of ok te zijn omdat kinderen en vader elkaar erg gemist hebben, logisch ook hoor. Maar op de lange termijn zal je toch op 1 lijn moeten zitten qua opvoeding van de kinderen. Zeker als je in 1 huis leeft.
Ma_Flodder schreef op 01-09-2021 om 16:08:
[..]
Het probleem is dat TO elke oplossing of compromis “niet ziet zitten”. Als het dreigt uit te gaan roept ze dat ze het allemaal wel best vindt, maar als puntje bij paaltje komt en ze weer gekalmeerd is ziet ze niets zitten.
Ja, daar heb je gelijk in. Ik zie sommige dingen ook niet altijd zitten maar soms moet je toch water bij de wijn doen.
Yolo schreef op 01-09-2021 om 16:14:
[..]
Ik ook pak dan het werkelijke probleem aan.. Vader hoort wel grenzen te stellen, kinderen hebben naast liefde, een stabiele basis ook opvoeding nodig. En nu lijkt alles te mogen of ok te zijn omdat kinderen en vader elkaar erg gemist hebben, logisch ook hoor. Maar op de lange termijn zal je toch op 1 lijn moeten zitten qua opvoeding van de kinderen. Zeker als je in 1 huis leeft.
Dat is ook zo, daarom was het beter geweest als hij (dus to niet mee) eerst een tijdje met zijn kinderen in zijn huis in het buitenland was gebleven en daarna pas naar Nederland waren gekomen. Dan hadden ze een paar weken hun vader voor zich alleen gehad na al die tijd en in een huis dat voor hen ook bekend was.
dan schreef op 01-09-2021 om 16:24:
[..]
Dat is ook zo, daarom was het beter geweest als hij (dus to niet mee) eerst een tijdje met zijn kinderen in zijn huis in het buitenland was gebleven en daarna pas naar Nederland waren gekomen. Dan hadden ze een paar weken hun vader voor zich alleen gehad na al die tijd en in een huis dat voor hen ook bekend was.
Mee eens.
Betaalt hij evenredig mee aan de huur? Als dat zo is, dan zou ik me als ik hem was niet mijn eigen huis uit laten zetten als de kinderen er zijn. Die kinderen horen bij hem en hebben ook een thuis bij hun vader nodig.
Als je hem toch de toegang ontzegt van zijn eigen woning als zijn kinderen er zijn, dan zou ik andere woonruimte gaan zoeken als ik hem was. Een plek waar zijn kinderen wel welkom zijn.
