De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 20:53:
[..]
Ben bang dat hij dat oppakt als wegsturen. Ergens hoop ik wel dat hij dat zelf voorstelt. Het zou wel het beste zijn. Komen we in elk geval allebei wat tot rust.
Op scherp… tsja…. Grootste deel van de dag is hij weg.
Nou ja gezien jouw uitspraken over zijn kinderen en hij je verder negeert kan ik mij indenken dat dat niet bevorderlijk is voor de sfeer bij jullie thuis. Waarom stel jij het anders niet gewoon voor? Ik denk dat de relatie al wel klaar is dus wegsturen is dan niet meer aan de orde. Maar gewoon om de boel niet verder te laten escaleren.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 20:53:
[..]
Ben bang dat hij dat oppakt als wegsturen. Ergens hoop ik wel dat hij dat zelf voorstelt. Het zou wel het beste zijn. Komen we in elk geval allebei wat tot rust.
Op scherp… tsja…. Grootste deel van de dag is hij weg.
Ik denk ook wel dat hij dat op dit moment zou ervaren als wegsturen. Het was beter geweest om dit in het begin te adviseren maar dan met de intentie dat zijn kinderen hun vader dan voor zichzelf hadden na al die maanden zonder hem. En dan de keer erna wel deels met z'n allen in een huis. Maar ja, daar hebben ze nu niks meer aan.
en anders toch nog voor een week of midweek een plaatsje zoeken in een park in de buurt met je eigen kinderen. Nu zijn in veel regio's de scholen weer begonnen dus er vast wel ergens plaats.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 20:49:
[..]
Wilde het vooral ook niet erger maken. Hij zou dat waarschijnlijk oppakken als hen nu al wegsturen. Maar achteraf was het beter geweest ja.
Het is nu zoals iemand zei op de tanden bijten en het uitzingen. En dan daarna erover in gesprek gaan.
Maar hoe zie je dat gesprek dan voor je? Wat je nu hier al hebt laten blijken wil je zijn kinderen niet nogmaals weken achter elkaar in huis hebben terwijl ze zeer waarschijnlijk nog meer vakanties in NL gaan doorbrengen. En gaan latten is voor jou ook geen optie. Wat zou jij dan willen voorstellen als "oplossing"? En dan de ex en haar familie erbuiten latend.
Tickel schreef op 31-08-2021 om 21:17:
[..]
Maar hoe zie je dat gesprek dan voor je? Wat je nu hier al hebt laten blijken wil je zijn kinderen niet nogmaals weken achter elkaar in huis hebben terwijl ze zeer waarschijnlijk nog meer vakanties in NL gaan doorbrengen. En gaan latten is voor jou ook geen optie. Wat zou jij dan willen voorstellen als "oplossing"? En dan de ex en haar familie erbuiten latend.
Als hij überhaupt nog zin heeft om in gesprek te gaan.
dan schreef op 31-08-2021 om 21:14:
[..]
Ik denk ook wel dat hij dat op dit moment zou ervaren als wegsturen. Het was beter geweest om dit in het begin te adviseren maar dan met de intentie dat zijn kinderen hun vader dan voor zichzelf hadden na al die maanden zonder hem. En dan de keer erna wel deels met z'n allen in een huis. Maar ja, daar hebben ze nu niks meer aan.
Dat denk ik ook. Zoiets had gemoeten voor het teveel werd zeg maar. Dan kun je er een positieve draai aan geven. Nu niet.
Tickel schreef op 31-08-2021 om 21:17:
[..]
Maar hoe zie je dat gesprek dan voor je? Wat je nu hier al hebt laten blijken wil je zijn kinderen niet nogmaals weken achter elkaar in huis hebben terwijl ze zeer waarschijnlijk nog meer vakanties in NL gaan doorbrengen. En gaan latten is voor jou ook geen optie. Wat zou jij dan willen voorstellen als "oplossing"? En dan de ex en haar familie erbuiten latend.
Heb nog even om daar goed over na te denken. Ik zou nu niet weten hoe zo’n gesprek aan te vliegen.
dan schreef op 31-08-2021 om 21:16:
en anders toch nog voor een week of midweek een plaatsje zoeken in een park in de buurt met je eigen kinderen. Nu zijn in veel regio's de scholen weer begonnen dus er vast wel ergens plaats.
Plaats is er vast wel. Maar heel praktisch is dat niet met werk en met school. En goedkoop is zo’n park ook niet. Voor mij althans niet.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 21:43:
[..]
Plaats is er vast wel. Maar heel praktisch is dat niet met werk en met school. En goedkoop is zo’n park ook niet. Voor mij althans niet.
Als je je relatie wil redden moet je dat onpraktische maar voor lief nemen. Nu doe je niets, daar red je je relatie sowieso niet mee.
Poezie schreef op 31-08-2021 om 21:49:
[..]
Als je je relatie wil redden moet je dat onpraktische maar voor lief nemen. Nu doe je niets, daar red je je relatie sowieso niet mee.
Het zal gauw als wegsturen klinken. En voorstellen zelf weg te gaan zal hij misschien oppakken als een soort van hint dat hij weg moet. Straks maar beginnen met denken of ik een goede, andere insteek kan vinden.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 21:53:
[..]
Het zal gauw als wegsturen klinken. En voorstellen zelf weg te gaan zal hij misschien oppakken als een soort van hint dat hij weg moet. Straks maar beginnen met denken of ik een goede, andere insteek kan vinden.
Nee, je stuurt hem dan niet weg, maar je geeft hem en zijn kinderen ruimte.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 21:53:
[..]
Het zal gauw als wegsturen klinken. En voorstellen zelf weg te gaan zal hij misschien oppakken als een soort van hint dat hij weg moet. Straks maar beginnen met denken of ik een goede, andere insteek kan vinden.
Maar wat wil je nog van hem dan?
A12345 schreef op 31-08-2021 om 21:53:
[..]
Het zal gauw als wegsturen klinken. En voorstellen zelf weg te gaan zal hij misschien oppakken als een soort van hint dat hij weg moet. Straks maar beginnen met denken of ik een goede, andere insteek kan vinden.
Maar wat wíl je nou eigenlijk? Stel dat zijn kinderen iedere vakantie komen, hoe zie jij dat dan voor je?
A12345 schreef op 31-08-2021 om 21:53:
[..]
Het zal gauw als wegsturen klinken. En voorstellen zelf weg te gaan zal hij misschien oppakken als een soort van hint dat hij weg moet. Straks maar beginnen met denken of ik een goede, andere insteek kan vinden.
En als je het doorgestreepte weglaat?
En dat vervangt door.. wat zullen we nu doen? Wat denk je dat ons beide nu goed doet of waardoor we wat tot rust komen?
Joh ik merk aan mijzelf maar ook aan jou dat het zo niet goed loopt. Wat zullen we doen. Zal ik een weekje weggaan of ga jij met je kinderen een weekje ergens heen?
zo geef je toch aan dat er even actie ondernomen moet worden, of juist in ieder geval wat rust voor jullie individueel, en laat je de ruimte voor opties waar hij dan miss zelf mee komt? Is dat een idee?
ik snap dat het moeilijk is hoor , en de spanning.. hoe een gesprek te beginnen.
Maar een gesprek is echt nodig, vooral hoe zijn mood nu is.. anders vult hij het straks zelf in.
