De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Granny71 schreef op 29-08-2021 om 12:41:
[..]
Mijn kinderen praten ook in huis maar ik respecteer hun privacy en zorg dat ik het niet kan horen.
Volgens mij zorg jij dat je het juist goed kan horen zodat je weer ammunitie hebt om moeder mee af te schieten
Da's dan jouw conclusie.
Pfff, vermoeiend dit.
A12345 schreef op 29-08-2021 om 12:49:
[..]
Da's dan jouw conclusie.
Ik luister de telefoongesprekken van mijn eigen kinderen niet eens af.
Waarschuwing
BlueHeart schreef op 28-08-2021 om 20:42:
[..]
Zou maar rustig aan doen, ik kreeg een ban voor een al te kritische opmerking.
coolpack2 schreef op 29-08-2021 om 09:37:
[..]
En ik gewaarschuwd en gegumd omdat ik TO voor dingen zou uitmaken. Lijkt er m.i. op dat de zgn geduldige houding alleen vóór de schermen is.
4. Berichten over Viafora en/of het moderatiebeleid
4.2 Commentaar op de beslissingen van het forumbeheer mogen niet in de
lopende topics worden geplaatst. Ben je het ergens niet mee eens? Stuur
de moderator dan een DM of stel een vraag in het topic Moderatorbeleid
in de rubriek Over het forum. Je ontvangt er in beide gevallen binnen
twee werkdagen reactie op. Het is niet toegestaan om onderling
uitgebreid te discussiëren over de melding van TO / de beslissing van de
moderator. Deze rubriek is bedoeld om de moderators om opheldering te
vragen of onjuistheden te melden. Vervolgens wordt het opgepakt en
indien nodig rechtgezet.
Dit soort sneren naar de moderatie zijn zo vervelend. Als je het ergens niet mee eens bent dan stuur je een bericht naar de moderator maar het is nogal kinderachtig om zo je gelijk willen halen. Je hebt die waarschuwing of ban niet voor niets gekregen.
Oh, TO, misschien een eye opener: mijn kinderen riepen als ze bij hun vader waren ook regelmatig dat ze niet terug naar huis/mij wilden. Want bij mij moesten ze naar school en zo, bij papa waren ze alleen in de weekenden en vakanties. Zowel vader als ik namen dat soort uitlatingen voor kennisgeving aan en reageerden er niet op. Dat zegt namelijk weinig over bij welke ouder ze liever zijn, maar veel over dat ze vakantieactiviteiten leuker vonden dan schoolwerk.
Toen ze wat ouder werden was het vaak andersom. Pubers hechten nogal aan hun sociale contacten en die misten ze erg als ze bij hun vader waren (die - net als bij jullie - niet bepaald dichtbij woonde).
dat kan natuurlijk ook, dat ze zeggen niet naar huis te willen omdat er nu leuke dingen zijn, geen school en geen huiswerk.
dan schreef op 29-08-2021 om 13:54:
dat kan natuurlijk ook, dat ze zeggen niet naar huis te willen omdat er nu leuke dingen zijn, geen school en geen huiswerk.
School vinden ze juist leuk en de vader doet elke dag huiswerk dingen met ze.
A12345 schreef op 29-08-2021 om 14:19:
[..]
School vinden ze juist leuk en de vader doet elke dag huiswerk dingen met ze.
Echt niet, dit zuig je uit je duim.
Poezie schreef op 29-08-2021 om 14:22:
[..]
Echt niet, dit zuig je uit je duim.
Niet.
Poezie schreef op 29-08-2021 om 14:22:
[..]
Echt niet, dit zuig je uit je duim.
Waarschuwing
Tenzij je een werkende glazen bol hebt of geregeld op de koffie gaat, is dit geen uitspraak die je zou moeten doen.
Dit leidt alleen maar tot welles nietes berichten. Daarom zijn dit soort berichten niet wenselijk.
A12345 schreef op 29-08-2021 om 14:19:
[..]
School vinden ze juist leuk en de vader doet elke dag huiswerk dingen met ze.
Natuurlijk is het (nu) leuker om huiswerk met papa te doen dan met mama. Want mama is er altijd, met papa is bijzonder want gebeurt zelden.
Ik beweer ook niet dat (mijn) kinderen school vervelend vonden. Maar dat ze de vakanties bij papa leuker vonden. Omdat ze hem toch al zo weinig zagen, dan is álles wat je met hem doet bijzonder en speciaal. Ook samen koken of samen huiswerk maken. Bij mama is dat routine, gewoon, "saai".
Kinderen die zeggen dat zij niet bij de andere ouder willen zijn, wanneer er geen sprake is van mishandeling of verwaarlozing, verkeren vaak in een enorm loyaliteitsconflict. Ik zou dat soort ongezonde patronen als nieuwe partner zeker niet gaan voeden.
Viva-amber schreef op 29-08-2021 om 15:09:
Kinderen die zeggen dat zij niet bij de andere ouder willen zijn, wanneer er geen sprake is van mishandeling of verwaarlozing, verkeren vaak in een enorm loyaliteitsconflict. Ik zou dat soort ongezonde patronen als nieuwe partner zeker niet gaan voeden.
Niet per se. Overgangen zijn per definitie vermoeiend en vervelend. Hoe groter de overgang, hoe taaier. Deze ouders wonen notabene in een ander land: dat is een enorme overgang! Mijn kinderen wilden vaak niet naar vader, simpelweg omdat er spullen moesten worden gepakt, er een reis aan vast zat (1 uur in de auto) en omdat het anders was dan thuis. Waren ze eenmaal ‘geland’ dan vonden ze het fijn. Terug naar huis vonden ze ‘minder erg’ omdat dat hun ‘normale leven’ was maar ook dan moesten ze wennen. Zeker na langere periodes in vakanties. Daar heb ik al eerder over gepost, dat er vaak een soort kleine regressie was, met aanhankelijker gedrag maar ook afhankelijker en wat nukkiger gedrag. Kort gezegd denk ik dat je niet teveel conclusies moet verbinden aan dit soort dingen, niet teveel je eigen verhaal ervan moet maken. Niet alles betekent iets ‘groots’. Er is ook gewoon ongemak, wennen. Het gescheiden zijn blijft ‘ongemak’ opleveren voor kinderen. Dat gaat niet echt over. Daarom vraagt het om gewone, probleemoplossende handelingen, gericht op aanpassing aan de status quo, als die niet zomaar veranderd kan worden. Niet om vergaande conclusies en grote gebaren, gericht op een zogenaamd ideaalplaatje. Uitstralen dat er een ideaalplaatje is en dat ‘dit’ het niet is, veroorzaakt veel onrust en negativiteit bij kinderen. En zelfs al is het de werkelijkheid, dan nog hebben kinderen er meer aan als de volwassen in hun leven op een pragmatische manier met suboptimale situaties omspringen. Ik heb niet de indruk dat dit idee weerklank vindt bij TO. Er blijft hardnekkig de gerichtheid op ‘wat zou moeten’. In dit stadium kan alleen de partner/vader nog zorgen voor een koersverandering. Het moet denk ik maar aan hem worden overgelaten.
Heidi-Forumbeheer schreef op 29-08-2021 om 14:33:
[..]
Waarschuwing
Tenzij je een werkende glazen bol hebt of geregeld op de koffie gaat, is dit geen uitspraak die je zou moeten doen.
Dit leidt alleen maar tot welles nietes berichten. Daarom zijn dit soort berichten niet wenselijk.
Excuses, ik had niet in de regels gevonden dat ik dit niet mocht zeggen.
Poezie schreef op 29-08-2021 om 17:00:
[..]
Excuses, ik had niet in de regels gevonden dat ik dit niet mocht zeggen.
Infobericht
Forumbeleid en huisregels
1. Gedrag
1.7 Als de moderators vinden dat je berichten niet goed passen binnen het forum van Viafora, dan kunnen we je daarop aanspreken of een waarschuwing voor geven.
