De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
ik denk dat hij er te lichtzinnig over heeft gedacht. Lange afstand relatie die erg goed ging, druk met werk, in z’n eentje helft van de tijd voor twee (drukke) kinderen zorgen, hoop gedoe daar, balen dat terugkeer naar NL er niet van kwam, veel op en neer rijden, etc. Ook wel het type dat dingen wegdrukt door zich vol op iets anders te richten. Werk bv en dat is nu ook grotendeels weggevallen.
Medelijden? Ja. Maar baal ook dat ik in zo’n verhaal terecht ben gekomen. Ging in het begin erg goed dus gedacht van hij zal wel een goed besluit hebben genomen. Niet dus.
Krijg het idee dat mensen hier denken dat ze een beetje druk zijn. Ze zijn echt heel druk en voortdurend met elkaar in conflict. Je kunt ze letterlijk geen seconde uit het oog verliezen of ze hebben ruzie met elkaar of spoken wat uit. En dat uitspoken is ook in de gordijnen hangen, dingen kapot maken, etc.
denk zelfs dat voor een op en top gemotiveerde stiefmoeder dit echt al heel erg pittig is. Bezoek zegt ook dat ze erg druk zijn en dat je ziet dat ze daar blijkbaar vaak alleen in een kamer worden gelaten. Wat ik van hem begreep is dat hij toen in zijn tijd met hen vrijwel nergens anders aan toe kwam.
A12345 schreef op 27-08-2021 om 21:23:
ik denk dat hij er te lichtzinnig over heeft gedacht. Lange afstand relatie die erg goed ging, druk met werk, in z’n eentje helft van de tijd voor twee (drukke) kinderen zorgen, hoop gedoe daar, balen dat terugkeer naar NL er niet van kwam, veel op en neer rijden, etc. Ook wel het type dat dingen wegdrukt door zich vol op iets anders te richten. Werk bv en dat is nu ook grotendeels weggevallen.
Medelijden? Ja. Maar baal ook dat ik in zo’n verhaal terecht ben gekomen. Ging in het begin erg goed dus gedacht van hij zal wel een goed besluit hebben genomen. Niet dus.
Krijg het idee dat mensen hier denken dat ze een beetje druk zijn. Ze zijn echt heel druk en voortdurend met elkaar in conflict. Je kunt ze letterlijk geen seconde uit het oog verliezen of ze hebben ruzie met elkaar of spoken wat uit. En dat uitspoken is ook in de gordijnen hangen, dingen kapot maken, etc.
denk zelfs dat voor een op en top gemotiveerde stiefmoeder dit echt al heel erg pittig is. Bezoek zegt ook dat ze erg druk zijn en dat je ziet dat ze daar blijkbaar vaak alleen in een kamer worden gelaten. Wat ik van hem begreep is dat hij toen in zijn tijd met hen vrijwel nergens anders aan toe kwam.
Oke oke, hier kan ik me eigenlijk wel wat bij voorstellen wat je dan bedoelt.
Maar zelfs dan alsnog denk ik, als hier geen tussenweg in wordt gevonden en dat hij het ook maar toelaat, zou je dan echt verder met iemand willen als je weet dat hij niet strenger gaat optreden kwa hun gedrag? Zou je dat echt volhouden of wacht je stiekem dat hij daarin nog veranderd?
en als ik het dan goed begrijp overheersen die ruziënde momenten tussen de kinderen en het stoute gedrag meer dan dat er leuke momenten of gewoon speelmomenten met elkaar zijn als jullie je even omdraaien?
Ik denk eerlijk gezegd dat alles te hard gaat en dat alles je enorm energie kost ook de ruziënde moment tussen de kinderen, de negatieve sfeer..
Het leidt je bijna richting wanhoop
Ik denk dat je ook wel diep in je hart weet dat latten echt een betere oplossing is want jij plus zijn kinderen is gewoon een heftige opgave zoals je er nu inzit, zoals deze 'start' nu is en wat ik je hoor schrijven erover.
Maar in het begin heb je duidelijk neergezet wat jouw eisen zijn aan een 'volwaardige relatie' en daar hoort latten niet bij.
Dus aan jou de keuze: wil je de relatie proberen te redden door open te staan voor latten of wil je liever gewoon stoppen zodra er een praktische oplossing is?
Als je latten wilt overwegen, dan herhaal ik wat ik eerder schreef: probeer hem te overtuigen dat je graag met hem verder wilt omdat je van hem houdt. En dat je met een vorm van latten graag de relatie zou willen voortzetten (en wie weet hoe het dan ooit in de toekomst kan gaan).
gr Angela
Rachel. schreef op 27-08-2021 om 21:38:
en als ik het dan goed begrijp overheersen die ruziënde momenten tussen de kinderen en het stoute gedrag meer dan dat er leuke momenten of gewoon speelmomenten met elkaar zijn als jullie je even omdraaien?
Ik denk eerlijk gezegd dat alles te hard gaat en dat alles je enorm energie kost ook de ruziënde moment tussen de kinderen, de negatieve sfeer..
Het leidt je bijna richting wanhoop
Dat begrijp je goed. Die momenten overheersen en bepalen de dag eigenlijk. Ze ruziën overal over. Van plek aan de ontbijt tafel tot welke tekenfilm ze willen kijken en van speelgoed tot opmerking van de een tegen de ander. Als je even omdraait of in een ander deel van het huis bent, hoor je het geruzie al. Met de kleinste alleen, dat gaat wel overigens. En s avonds als ze ergens heen zijn geweest en echt moe zijn, dan ook wel.
Rachel. schreef op 27-08-2021 om 21:33:
[..]
Oke oke, hier kan ik me eigenlijk wel wat bij voorstellen wat je dan bedoelt.
Maar zelfs dan alsnog denk ik, als hier geen tussenweg in wordt gevonden en dat hij het ook maar toelaat, zou je dan echt verder met iemand willen als je weet dat hij niet strenger gaat optreden kwa hun gedrag? Zou je dat echt volhouden of wacht je stiekem dat hij daarin nog veranderd?
Hij kan nu doen wat ie wil, maar de volgende vakantie zijn ze waarschijnlijk weer “terug bij af”. Denk dat er best wel wat werk aan de winkel is om hun gedrag wat normaler te krijgen.
Angela1967 schreef op 27-08-2021 om 21:46:
Ik denk dat je ook wel diep in je hart weet dat latten echt een betere oplossing is want jij plus zijn kinderen is gewoon een heftige opgave zoals je er nu inzit, zoals deze 'start' nu is en wat ik je hoor schrijven erover.
Maar in het begin heb je duidelijk neergezet wat jouw eisen zijn aan een 'volwaardige relatie' en daar hoort latten niet bij.
Dus aan jou de keuze: wil je de relatie proberen te redden door open te staan voor latten of wil je liever gewoon stoppen zodra er een praktische oplossing is?
Als je latten wilt overwegen, dan herhaal ik wat ik eerder schreef: probeer hem te overtuigen dat je graag met hem verder wilt omdat je van hem houdt. En dat je met een vorm van latten graag de relatie zou willen voortzetten (en wie weet hoe het dan ooit in de toekomst kan gaan).
gr Angela
Née, omdat het geen latten wordt dan van niet bij elkaar wonen en elkaar geregeld zien maar latten in de zin van iemand die hier dan een dag of 4 per twee weken is. Zonder kans op vooruitgang op korte termijn. Omdat hij dan daar zijn verplichtingen heeft.
Ik vind dat geen relatie. Een keer in de twee weken komt hij dan in het weekend bekaf aan om dan voor het weekend daarop weer weg te moeten. Dan heb je een paar avonden per twee weken.
Wacht effe, nu ga je te snel. Als je het stap voor stap doet dan kun je sámen met hem ontdekken hoe dit zou kunnen werken. Je bent of heel ongeduldig of heel rechtlijnig. Of allebei.
Als hij zijn kinderen hier full time naar toe haalt zonder de moeder ja dan snap ik wat je zegt. maar dat klinkt natuurlijk niet echt realistisch op korte termijn. Ik denk meer zo: hij brengt kinderen terug en gaat praten met ex-vrouw. Stelt voor dat zij ook terugkomt en dat ze dan 50/50 voor kinderen gaan zorgen. Dan kan het latten met jou prima in de tijd dat hij zijn kinderen niet heeft. Dit allemaal in de veronderstelling dat hij a. met jou wil samenblijven en b. net zoals nu met jouw kinderen gedeeltelijk wil wonen.
Als hij zijn kinderen niet full time hiernaar toe zal halen voor de komende jaren, dan kun je hem steunen in elke oplossing die hij kiest. Want jij zult altijd meer tijd met hem hebben dan zijn kinderen met hem hebben. En daar mag je jezelf dan gelukkig mee prijzen. Maar als je dat niet volwaardig genoeg vindt dan moet je nu de stekker eruit trekken.
gr Angela
A12345 schreef op 27-08-2021 om 21:52:
[..]
Née, omdat het geen latten wordt dan van niet bij elkaar wonen en elkaar geregeld zien maar latten in de zin van iemand die hier dan een dag of 4 per twee weken is. Zonder kans op vooruitgang op korte termijn. Omdat hij dan daar zijn verplichtingen heeft.
Ik vind dat geen relatie. Een keer in de twee weken komt hij dan in het weekend bekaf aan om dan voor het weekend daarop weer weg te moeten. Dan heb je een paar avonden per twee weken.
Maar dan ben je er toch? Er is geen relatie meer mogelijk volgens jouw standaarden. Want jij trekt zijn kinderen niet en latten is geen optie.
A12345 schreef op 27-08-2021 om 20:09:
[..]
Dat blijkt wel. En het heeft veel effect op zijn gedrag. Of ze er nu wel of niet zijn.
Wel erg zonde want los van de discussie over zijn kinderen ging het allemaal erg goed!
Het heeft niet alleen effect op zijn gedrag, maar ook op jouw gedrag he. De situatie met of zonder kinderen is verschillend, dus jullie beiden reageren anders in die 2 verschillende situaties. Het is niet alleen hij die nu anders doet en anders reageert.
A12345 schreef op 27-08-2021 om 21:52:
[..]
Née, omdat het geen latten wordt dan van niet bij elkaar wonen en elkaar geregeld zien maar latten in de zin van iemand die hier dan een dag of 4 per twee weken is. Zonder kans op vooruitgang op korte termijn. Omdat hij dan daar zijn verplichtingen heeft.
Ik vind dat geen relatie. Een keer in de twee weken komt hij dan in het weekend bekaf aan om dan voor het weekend daarop weer weg te moeten. Dan heb je een paar avonden per twee weken.
Hey dank je, maar mijn partner en ik hebben al 15 jaar een relatie terwijl we elkaar 5-6 dagen per maand zien ongeveer.
Wiek schreef op 27-08-2021 om 23:54:
[..]
Hey dank je, maar mijn partner en ik hebben al 15 jaar een relatie terwijl we elkaar 5-6 dagen per maand zien ongeveer.
Voor sommige mensen zal dat inderdaad wel werken, voor anderen niet.
Angela1967 schreef op 27-08-2021 om 21:58:
Wacht effe, nu ga je te snel. Als je het stap voor stap doet dan kun je sámen met hem ontdekken hoe dit zou kunnen werken. Je bent of heel ongeduldig of heel rechtlijnig. Of allebei.
Als hij zijn kinderen hier full time naar toe haalt zonder de moeder ja dan snap ik wat je zegt. maar dat klinkt natuurlijk niet echt realistisch op korte termijn. Ik denk meer zo: hij brengt kinderen terug en gaat praten met ex-vrouw. Stelt voor dat zij ook terugkomt en dat ze dan 50/50 voor kinderen gaan zorgen. Dan kan het latten met jou prima in de tijd dat hij zijn kinderen niet heeft. Dit allemaal in de veronderstelling dat hij a. met jou wil samenblijven en b. net zoals nu met jouw kinderen gedeeltelijk wil wonen.
Als hij zijn kinderen niet full time hiernaar toe zal halen voor de komende jaren, dan kun je hem steunen in elke oplossing die hij kiest. Want jij zult altijd meer tijd met hem hebben dan zijn kinderen met hem hebben. En daar mag je jezelf dan gelukkig mee prijzen. Maar als je dat niet volwaardig genoeg vindt dan moet je nu de stekker eruit trekken.
gr Angela
Ik wil ook wel weten waar ik aan toe ben. Niet dat die situatie rondom zijn kinderen als een zwaard van Damocles boven me blijft hangen.
Ik snap wat je zegt, maar ik zie haar met “praten” niet terug naar NL komen. Anders zou ze zoiets zelf ook wel voorgesteld hebben. Nu heeft ze qua alimentatie een boven gemiddelde salaris lokaal en nog een geldbedrag op de rekening plus een afbetaald huis. Dus denk dat zonder noodzaak dat niet gaat gebeuren.
A12345 schreef op 28-08-2021 om 10:16:
[..]
Ik wil ook wel weten waar ik aan toe ben. Niet dat die situatie rondom zijn kinderen als een zwaard van Damocles boven me blijft hangen.
Ik snap wat je zegt, maar ik zie haar met “praten” niet terug naar NL komen. Anders zou ze zoiets zelf ook wel voorgesteld hebben. Nu heeft ze qua alimentatie een boven gemiddelde salaris lokaal en nog een geldbedrag op de rekening plus een afbetaald huis. Dus denk dat zonder noodzaak dat niet gaat gebeuren.
Maar kan ze wel terug naar Nederland als ze dat zou willen. Voor het bedrag wat ze krijgt als ze haar huis verkoopt, zal ze hier misschien een garagebox kunnen kopen of een 1-kamerflatje. Niet echt geschikt voor een gezin met kinderen. Een huurhuis heb je ook niet zomaar. En haar inkomen is niet genoeg om in Nederland van te leven. Misschien voelt zij zich ook heel erg klem zitten.
Bovendien lost het jouw probleem niet op. Als ze naar Nederland komt zullen de kinderen nog vaker bij jullie zijn, zit je daar op te wachten?
A12345 schreef op 28-08-2021 om 10:16:
[..]
Ik wil ook wel weten waar ik aan toe ben. Niet dat die situatie rondom zijn kinderen als een zwaard van Damocles boven me blijft hangen.
Kijk nu heb je 'm. Je bent bang en onzeker. Waarom werk je daar niet aan? Je bent toch intelligent om te begrijpen dat jullie beiden een verleden hebben? En aan je angst werken kan ook betekenen dat je de relatie verbreekt omdat het ziet dat jij hem niet kunt bieden wat hij nodig heeft omdat jij aan jezelf moet werken.
Maar stop met de buitenwereld veroordelen. Jij staat aan het roer, neem je verantwoordelijkheid en wees lief voor jezelf maar zeker voor de mensen om jou heen. Die zijn niet de oorzaak van jouw probleem. Jij bent je eigen oplossing.
Gr Angela
