De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 12:50:
[..]
Ja, maar die waren een stuk minder extreem qua gedrag dan zijn kinderen. Veel kinderen gezien hoor, maar dit is vrij extreem qua gedrag.
Weinig kinderen hebben al zoveel meegemaakt op zo'n jonge leeftijd.
Emigreren, een pandemie, een scheiding en dus het verliezen van de veilige basis, een vader die plotseling met de noorderzon vertrekt naar een ander land.
Dan een nieuwe vriendin van je vader, die met haar kinderen en eigen familie en vrienden de dienst uitmaakt en waar je je dan maar aan moet aanpassen in je vakantie in een totaal ander land.
Kinderen raken van minder van de leg.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 12:48:
[..]
De alimentatie is ter hoogte van een bovengemiddeld loon daar en dan heeft ze nog een (afbetaald) huis plus een (fors) geldbedrag meegekregen na de scheiding.
Kritisch omdat er best wel wat aan te merken is op de houding.
Natuurlijk kan ze zonder dat hij het weet een bloeiend internetbedrijf op hebben gezet maar niets dat daar op wijst.
Ja maar het is niet aan jou om kritisch op haar te zijn. Hij vond haar ooit leuk genoeg om te trouwen en het siert hem wel dat hij de moeder van zijn kinderen financieel niks te kort laat komen.
Ben je bang dat er niks voor jou overblijft ofzo?
Biebel schreef op 23-08-2021 om 11:46:
Dus. Je bent nog hartstikke jong, kan net lezen en schrijven, en wordt ineens uit je omgeving geplukt. Ander land, andere taal, andere mensen. Er is iemand die je wel kent, dat is je vader, maar die doet ook anders.
Die kinderen zijn volkomen doorgedraaid. Het enige wat ze nodig hebben is liefde, ruimte en aandacht van hun vader.
Maar wat krijgen ze? Een vol huis, continue nog Meer nieuwe mensen om zich heen die raar praten, ze mogen ineens dingen niet.
Het is niet raar dat die kinderen zich niet gedragen. Ze klinken volkomen overprikkeld en doorgedraaid en jij lijkt daaraan bij te dragen door ze ook nog eens te veroordelen en op te zadelen met nog meer bezoek. Het enige wat helpt is als je de de rust terugbrengt. Dan krijgen ze tijd om zich een beetje thuis te voelen.
Al gun ik je man én die kinderen een betere plek voor hen.
Hij doet niet anders. Heeft alle aandacht voor ze. En zoals gezegd ze lijken het hier wel leuk te vinden. Aan de telefoon met hun moeder “misdragen” ze zich ook en die lijkt zich er allemaal niet over te verbazen.
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 12:58:
[..]
Ja maar het is niet aan jou om kritisch op haar te zijn. Hij vond haar ooit leuk genoeg om te trouwen en het siert hem wel dat hij de moeder van zijn kinderen financieel niks te kort laat komen.
Ben je bang dat er niks voor jou overblijft ofzo?
Née, maar wilde even het beeld van “een moeder die de hele dag werkt” bijstellen. Dat is niet zo.
Julali schreef op 23-08-2021 om 12:55:
[..]
Weinig kinderen hebben al zoveel meegemaakt op zo'n jonge leeftijd.
Emigreren, een pandemie, een scheiding en dus het verliezen van de veilige basis, een vader die plotseling met de noorderzon vertrekt naar een ander land.
Dan een nieuwe vriendin van je vader, die met haar kinderen en eigen familie en vrienden de dienst uitmaakt en waar je je dan maar aan moet aanpassen in je vakantie in een totaal ander land.
Kinderen raken van minder van de leg.
Scheidingen komen vaker voor, elk kind van nu heeft te dealen met de pandemie. Maar ook dat in ogenschouw nemende is hun gedrag best extreem in vergelijking met het gedrag van veel andere kinderen.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 12:51:
[..]
De onmogelijke eisen ben ik het niet mee eens, de rest zit wat in. Had er al weinig vertrouwen in maar het een kans gegeven en dan valt het nu niet bepaald mee.
Als ik zo je reacties lees geef je het helemaal geen kans. Je uitgangspunt was altijd dat je er geen vertrouwen in had, het eigenlijk niet wilde en alleen maar negatief zijn over de moeder van die kinderen. Jij ziet de situatie alleen maar vanuit jouw oogpunt terwijl je eigenlijk het vanuit het oogpunt van die kinderen zou moeten bekijken. Je hebt nog geen letter positief geschreven over die kinderen. Zet je eigen ego even opzij en verplaats je eens in die kinderen en hun situatie.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 13:01:
[..]
Née, maar wilde even het beeld van “een moeder die de hele dag werkt” bijstellen. Dat is niet zo.
Wie weet heeft ze wel andere bezigheden waarvoor ze een oppas nodig heeft, het lijkt mij niet dat ze een oppas laat komen als ze zelf gewoon thuis is, en waar maak je je druk om? Jij hebt toch niks met die moeder van doen? Who cares hoe die vrouw haar tijd besteed.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 12:59:
[..]
Hij doet niet anders. Heeft alle aandacht voor ze. En zoals gezegd ze lijken het hier wel leuk te vinden. Aan de telefoon met hun moeder “misdragen” ze zich ook en die lijkt zich er allemaal niet over te verbazen.
Totaal ongepast dat jij hun telefoongesprekken afluistert! En dan durf jij kritiek te hebben op je vriend en zijn kinderen?! Je moet je doodschamen!!!!!
A12345 schreef op 23-08-2021 om 13:05:
[..]
Scheidingen komen vaker voor, elk kind van nu heeft te dealen met de pandemie. Maar ook dat in ogenschouw nemende is hun gedrag best extreem in vergelijking met het gedrag van veel andere kinderen.
Dat ligt ook aan hun vader hoor.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 13:05:
[..]
Scheidingen komen vaker voor, elk kind van nu heeft te dealen met de pandemie. Maar ook dat in ogenschouw nemende is hun gedrag best extreem in vergelijking met het gedrag van veel andere kinderen.
Iedere scheiding is anders en geen kind reageert hetzelfde. Het zou je sieren je te verplaatsen in hun situatie in plaats van steeds te vergelijken met andere kinderen.
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 13:05:
[..]
Wie weet heeft ze wel andere bezigheden waarvoor ze een oppas nodig heeft, het lijkt mij niet dat ze een oppas laat komen als ze zelf gewoon thuis is, en waar maak je je druk om? Jij hebt toch niks met die moeder van doen? Who cares hoe die vrouw haar tijd besteed.
Geen idee wat ze de hele dag uitspookt, zijn ook mijn zaken niet. Ging me er meer om dat iemand met 'n bovengemiddeld loon aan kinderalimentatie en een fors bedrag meegekregen bij de scheiding, daar niet voor een paar honderd euro een baan hoeft te nemen om rond te komen.
Qua vrij besteedbaar bedrag per maand heeft ze het omgerekend naar prijspeil e.d. wsl een stuk beter dan 99% van de posters in dit topic.
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 13:07:
[..]
Dat ligt ook aan hun vader hoor.
Ja, hij moet vaker ingrijpen als ze uitbarstingen hebben. Ook al is het vakantie.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 13:05:
[..]
Scheidingen komen vaker voor, elk kind van nu heeft te dealen met de pandemie. Maar ook dat in ogenschouw nemende is hun gedrag best extreem in vergelijking met het gedrag van veel andere kinderen.
Een beetje meer inlevingsvermogen zou je sieren. En als je dat niet kunt opbrengen: laat hun vader los. Zij hebben hem nodig. Jou niet.
Tickel schreef op 23-08-2021 om 13:05:
[..]
Als ik zo je reacties lees geef je het helemaal geen kans. Je uitgangspunt was altijd dat je er geen vertrouwen in had, het eigenlijk niet wilde en alleen maar negatief zijn over de moeder van die kinderen. Jij ziet de situatie alleen maar vanuit jouw oogpunt terwijl je eigenlijk het vanuit het oogpunt van die kinderen zou moeten bekijken. Je hebt nog geen letter positief geschreven over die kinderen. Zet je eigen ego even opzij en verplaats je eens in die kinderen en hun situatie.
Ik heb het wel een kans gegeven. Anders had ik wel tegen gesputterd bij het horen van het plan dat ze hierheen zouden komen en dan ook nog voor een redelijk lange periode.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 13:09:
[..]
Geen idee wat ze de hele dag uitspookt, zijn ook mijn zaken niet. Ging me er meer om dat iemand met 'n bovengemiddeld loon aan kinderalimentatie en een fors bedrag meegekregen bij de scheiding, daar niet voor een paar honderd euro een baan hoeft te nemen om rond te komen.
Qua vrij besteedbaar bedrag per maand heeft ze het omgerekend naar prijspeil e.d. wsl een stuk beter dan 99% van de posters in dit topic.
Ben je niet gewoon hartstikke jaloers?
