De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 03-08-2021 om 15:32:
[..]
Ik wil dit bespreken met de huisarts en later met een meer gespecialiseerd iemand.
Ook wil ik als de situatie wat rustiger is, het goed bespreken met mijn vriend.
Ik wil ook graag zijn kinderen beter leren kennen. Misschien dat ik er dan iets meer gevoel bij krijg en me iets beter kan inleven in hem.
Ik duim voor je en ik gun zowel jou als je samengesteld gezin een veel leukere basis! 
A12345 schreef op 03-08-2021 om 15:32:
[..]
Ik wil ook graag zijn kinderen beter leren kennen. Misschien dat ik er dan iets meer gevoel bij krijg en me iets beter kan inleven in hem.
Dat is iets voor (veel) later.
Laat hem eerst alleen zijn kinderen weer leren kennen. En als hij zegt dat hij wil dat je meegaat hou je dan héél erg op de achtergrond.
Kan je gelijk laten zien dat je niet bang bent dat contact met zijn kinderen jullie relatie in de weg staat.
Fat-PumPum schreef op 03-08-2021 om 15:43:
[..]
Ik duim voor je en ik gun zowel jou als je samengesteld gezin een veel leukere basis!
Ik vind jouw bijdrages in deze discussie heel constructief en wijs. Van iemand beschuldigen, hoe gerechtvaardigd het ook lijkt, wordt niemand een beter mens.
MRI schreef op 03-08-2021 om 15:48:
[..]
Ik vind jouw bijdrages in deze discussie heel constructief en wijs. Van iemand beschuldigen, hoe gerechtvaardigd het ook lijkt, wordt niemand een beter mens.
Hoezo: iemand beschuldigen?
Waarvan dan?
Niemand kiest bewust voor het slachtofferschap.
Daaruit kunnen stappen is een bewustwordingsproces en daarmee kun je geholpen worden.
MRI schreef op 03-08-2021 om 15:48:
[..]
Ik vind jouw bijdrages in deze discussie heel constructief en wijs. Van iemand beschuldigen, hoe gerechtvaardigd het ook lijkt, wordt niemand een beter mens.
Wat lief, dankjewel voor je complimentje. Moest daar wel even van blozen. 
Wat ik niet zo goed snap is hoe je überhaupt mee zou kunnen gaan. Je hebt toch je eigen kinderen om voor te zorgen? Of gaan jouw kinderen dan ook mee?
Daglichtlamp schreef op 03-08-2021 om 16:15:
Wat ik niet zo goed snap is hoe je überhaupt mee zou kunnen gaan. Je hebt toch je eigen kinderen om voor te zorgen? Of gaan jouw kinderen dan ook mee?
Née, die blijven dan bij mijn zusje. Ze willen wel mee, maar dan wordt het te druk voor nu denk ik.
Imi schreef op 03-08-2021 om 13:34:
[..]
Nee. Hij gaat daarheen om zijn kinderen te zien. Jij hebt daar niets te zoeken. Gun hem een week 1-op-1-tijd met zijn kinderen. Ze hebben het alledrie zo hard nodig.
Het is voor die kinderen al pijnlijk genoeg dat pa liever bij jou woont dan bij hun. Snap je nu echt niet dat jij daarom de laatste bent die erbij moet zijn??
Imi, lees nou eens de antwoorden van TO i.p.v. de hele tijd te beschuldigen.
Hij vraagt haar om mee te gaan.
Zij kan zeggen: ik wil dat graag doen als je wilt, maar lijkt het je niet fijner en beter voor het contact met je kinderen dat je alleen gaat zodat je samen met hen alle tijd hebt?
Als hij dan zegt: ik wil echt graag dat je meegaat, inclusief je kinderen, omdat ik juist tijd met ons zessen wil doorbrengen, wat moet TO dan zeggen?
Want als je nou echt leest wat TO schrijft is dat wat hij tegen haar zegt.
gr Angela
A12345 schreef op 03-08-2021 om 13:29:
[..]
Née. Ik schreef dat om aan te geven dat zij niet de alleenstaande moeder is die de eindjes aan elkaar moet knopen.
Nou en? Die man heeft het op zijn manier afgehandeld. Het lijkt wel of je jaloers bent op een vrouw die ook alleenstaand is waarvan de kinderen hun vader ook niet zien.
Rachel. schreef op 03-08-2021 om 13:49:
Laten we niet vergeten dat partner van TO al een paar keer gezegd heeft dat hij wil dat ze meegaat. We hoeven haar dan ook niet te blijven bekogelen alsof ze het zelf opdringt.
Laten we ook niet vergeten dat TO het aan haar vriend over laat of ze meegaat of niet. En laten we dan vóóral niet vergeten dat diezelfde man niet lekker in z'n vel zit, slecht slaap, eet en op eieren loopt. Wat TO had moeten zeggen, maar dat is mijn visie, was dat hij lekker met het vliegtuig moet gaan, 2 weken daar verblijven, veel zijn kinderen zien en tot rust komen. En heel misschien nog een paar gesprekken met de ex over hoe nu verder.
Tickel schreef op 03-08-2021 om 16:41:
[..]
Laten we ook niet vergeten dat TO het aan haar vriend over laat of ze meegaat of niet. En laten we dan vóóral niet vergeten dat diezelfde man niet lekker in z'n vel zit, slecht slaap, eet en op eieren loopt. Wat TO had moeten zeggen, maar dat is mijn visie, was dat hij lekker met het vliegtuig moet gaan, 2 weken daar verblijven, veel zijn kinderen zien en tot rust komen. En heel misschien nog een paar gesprekken met de ex over hoe nu verder.
tickel, als die man zo makkelijk blij te maken was was dit probleem er niet.
Zowel TO als haar vriend hebben issues, niet met elkaar maar met hun verleden en de impact ervan op hun eigen heden én op hun gezamenlijke heden. Ik vind dat het TO siert dat ze door blijft reageren weliswaar in 'brokken' en het is soms zoeken naar een 'argument' of een 'verklaring' maar het wordt wel steeds scherper. En dan vind ik het persoonlijk tenenkrommend dat sommige forumdeelnemers haar blijven uitschelden. Je ziet toch op een gegeven moment aan haar reacties hoe consistent ze is?
gr Angela
Angela1967 schreef op 03-08-2021 om 16:46:
[..]
En dan vind ik het persoonlijk tenenkrommend dat sommige forumdeelnemers haar blijven uitschelden.
Blijven uitschelden?
Dan lees jij toch andere dingen dan ik.
Niet meepraten en meehuilen maar kritisch zijn is geen schelden.
Tickel schreef op 03-08-2021 om 16:41:
[..]
Laten we ook niet vergeten dat TO het aan haar vriend over laat of ze meegaat of niet. En laten we dan vóóral niet vergeten dat diezelfde man niet lekker in z'n vel zit, slecht slaap, eet en op eieren loopt. Wat TO had moeten zeggen, maar dat is mijn visie, was dat hij lekker met het vliegtuig moet gaan, 2 weken daar verblijven, veel zijn kinderen zien en tot rust komen. En heel misschien nog een paar gesprekken met de ex over hoe nu verder.
Ja, dat eerste speelt ook mee. Vliegtuig ziet hij echt niet zitten. Dan moet hij overigens na de vliegreis ook nog zo'n 5 uur rijden. Verder helemaal mee eens.
Ik denk dat het van de uitvoering afhangt. Als to eventueel met de kinderen een eigen vakantie houdt zou het best kunnen werken. Misschien ontbijt en avondeten samen maar verder alle ruimte voor vader en kinderen om samen te zijn zonder rekening te hoeven houden met anderen. Als de kleintjes slapen is er natuurlijk wel tijd.
Als to veel aandacht en bevestiging nodig heeft en gefrustreerd rondloopt vanuit angst en onzekerheid gaat het niet werken.
A12345 schreef op 03-08-2021 om 14:48:
[..]
Misschien wel, maar dat weet ik niet. Ik kan me daar niet opdringen, maar als iedereen het op prijs stelt kan ik ook moeilijk heel afstandelijk doen. Dat zou ook geen goede indruk geven als ze wél contact zoeken maar ik de boot af hou.
Misschien dat je mee kan en dan daar in een hotel in de buurt? Zit je niet steeds op elkaars lip, want ik neem aan dat de vader de kinderen mee naar zijn huis aldaar neemt. Misschien kun je zelf nog wat leuke dingen daar in je eentje doen.
