De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:51:
[..]
Financieel en ze heeft zo een zeker comfort voor wat betreft de kinderen. Als hij in de buurt is van de kinderen, dan bestaat de kans dat de kinderen, als ze daar de leeftijd voor hebben, ervoor kiezen om vooral bij hem te zijn.
Ze leeft daar ook van het geld dat ze bij de scheiding mee heeft gekregen en de alimentatie die hij betaalt. Die is vrij fors. Als hij die zou laten verlagen (wat kan), dan liggen de kaarten denk ik al heel anders. Wat ze doet, doet ze omdat het kan en het kan (groten)deels omdat hij daarvoor zorgt.
Maar goed, dat heb ik verder niet met hem besproken. Nu niet het moment.
Jij hebt je helemaal niet te bemoeien met dit soort zaken, hou je daarbuiten en ken je plaats! Dat is nooit het moment om te bespreken met hem, zie je dat nu echt niet?
Al zou hij €5000 per maand naar zijn ex sturen voor zijn kinderen, dan nog heb je daarover niets te zeggen. Je geniet zelf toch ook van zijn ruime financiële situatie? Serieus 
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:26:
Het is prima (zelfs normaal) om met vallen en opstaan uit te zoeken wat wel en niet werkt.
Ik denk wel dat zijn ex eraan mee zal werken om rustig uit te zoeken wat voor haar, de kinderen en haar ex-man het beste werkt, want dat is ook in haar belang.
Alsof elke ex bij een echtscheiding volledig in het belang van de kinderen denkt. Tot nu toe houdtom wil gooien, dan denk ik niet dat zij zich elke keer volledig in gaat schikken. Dus een keer komt hij dan van een koude kermis thuis.
Dat moet je hem dan zelf laten ondervinden.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 15:48:
[..]
Ja, hij heeft het moeilijk. Deels als gevolg van zijn keuzes. Keuzes die ik soms op zich wel begrijp, maar wel vaak zijn gemaakt op moment dat hij het emotionaal zwaar had of er zijn daarna dingen gebeurd die hij niet voorzien had.
Die 1 of 2 weken per maand, dat zie ik nog steeds niet zo zitten. Dan heeft hij hier een leven en daar een leven. Lijkt me niet vol te houden. Hij is dan ook steeds 2 dagen onderweg om z'n kinderen te zien.
Donderdag vertrekt hij dan. Tot en met de vrijdag daarop is hij dan met zijn kinderen. Om dan vrijdagmiddag weer daar te vertrekken en hier zaterdag in de ochtend te arriveren. Die zaterdag is 'ie dan ook kwijt. Zondag, maandag, dinsdag en woensdag is hij dan hier om dan donderdag weer weg te gaan. In de praktijk komt dat neer op 4 dagen per 2 weken. Dag of 10 per maand dus zo ongeveer.
Vliegen scheelt een paar uur misschien, maar vliegtuigen vertrekken natuurlijk niet precies op het moment dat het hem uit komt.
Qua werk en financieel kan hij zich het veroorloven, maar de meeste mensen zouden dat niet kunnen natuurlijk.
Waarom zie je dat niet zitten? Je gaat er bij voorbaat al vanuit dat het niet vol te houden is. Maar stel dat hij dat wel kan, wat dan?
Wat ik niet begrijp is jouw inzet/stimuleren voor een goede band tussen je vriend en zijn kinderen. Eerder het gebrek daaraan. De woonsituatie, 2 landen, is niet ideaal, maar het is nu eenmaal zo. Roeien met de riemen die er zijn. Als de man komende maanden een paar keer anderhalve week per maand daar naartoe gaat kan hij ook een gesprek aangaan met zijn ex. In alle rust, zonder tijdsdruk. En misschien komen ze wel tot een regeling van 2 weken op, 2 weken af. Dat is toch fijn voor die vader én de kinderen? Waarom zou je hem dat niet gunnen?
Door je berichten krijg ik het idee dat een latrelatie of een relatie waarbij niet fulltime wordt samengewoond niet volwaardig is. Ben je bang dat je de financiële vrijheid die de man heeft gebracht kwijtraakt?
TO, jouw angst dat hij niet terug komt wanneer hij een weekje naar de kinderen gaat is niet gezond. Wanneer je relatie klopt en sterk is, dan wordt jullie relatie juist beter en sterker wanneer hij weer een gezonde balans heeft gevonden in alle relaties.
Ik zou als ik jou was iets met de angst gaan doen, want het zit je in de weg en soms kun je daardoor zaken niet meer helder zien. Je partner inperken uit angst zal je een ongezonde relatie opleveren en belemmert de relatie die je partner heeft met zijn kinderen.
Ga er met iemand over praten en begin eens bij de huisarts.
Het is op zich positief dat je partner wil dat je mee gaat. Wanneer je wel meegaat dan zou ik hem veel 1 op 1 tijd geven met zijn kinderen en zelf ook de tijd nemen om wat anders in de omgeving te gaan doen.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:54:
[..]
Als je zuiver naar het belang van de kinderen kijkt, dan is het het beste dat ze in Nederland op worden gevoed en in Nederland naar school gaan.
En waarom is dat beter?
Ma_Flodder schreef op 02-08-2021 om 16:52:
[..]
Daar comfortabel leven of in Nederland een minima, ik zou het ook wel weten.
Als je meer uitgeeft dan er binnenkomt, dan is het geld een keertje op. Denk dat hij onvoldoende het besef heeft gehad en/of heeft dat haar avontuur daar vooral verlengd is/wordt dankzij hem.
Door na de scheiding met vanalles in te stemmen i.p.v. het heel hard te spelen, heeft hij in feite het vonnis getekend dat de kinderen daar blijven. Wat ik van hem begreep is dat hij voor de goede vrede de echtscheiding maar heeft geregeld.
Jij hebt je helemaal niet te bemoeien met dit soort zaken, hou je daarbuiten en ken je plaats! Dat is nooit het moment om te bespreken met hem, zie je dat nu echt niet?
Al zou hij €5000 per maand naar zijn ex sturen voor zijn kinderen, dan nog heb je daarover niets te zeggen. Je geniet zelf toch ook van zijn ruime financiële situatie? Serieus
Ik bemoei me er ook niet mee. Ik constateer alleen wat dingen. Voor mezelf zonder dat ik dat verder besproken heb.
Ik ben op dit punt een buitenstaander, dan zie je sommige dingen anders dan wanneer je er met volle emotie inzit.
Aan de ene kant hoopt hij dat ze daar vertrekt, maar aan de andere kant financieert hij grotendeels haar verblijf daar.
Tickel schreef op 02-08-2021 om 17:04:
[..]
En waarom is dat beter?
Betere scholing, betere gezondheidszorg, meer perspectief later op de arbeidsmarkt, meer te doen. Plus ze hebben hier veel meer familie dan daar.
De meeste jongeren vertrekken daar als ze gaan studeren en als ze niet gaan studeren, vertrekken ze om in het buitenland laagbetaald werk te gaan doen. En als ze wel studeren, draait het daar vaak ook nog op uit.
Tickel schreef op 02-08-2021 om 17:04:
[..]
En waarom is dat beter?
Omdat dit TO natuurlijk beter uitkomt, de minst negatieve uitkomst voor haar.
Viva-amber schreef op 02-08-2021 om 17:01:
TO, jouw angst dat hij niet terug komt wanneer hij een weekje naar de kinderen gaat is niet gezond. Wanneer je relatie klopt en sterk is, dan wordt jullie relatie juist beter en sterker wanneer hij weer een gezonde balans heeft gevonden in alle relaties.
Ik zou als ik jou was iets met de angst gaan doen, want het zit je in de weg en soms kun je daardoor zaken niet meer helder zien. Je partner inperken uit angst zal je een ongezonde relatie opleveren en belemmert de relatie die je partner heeft met zijn kinderen.
Ga er met iemand over praten en begin eens bij de huisarts.
Het is op zich positief dat je partner wil dat je mee gaat. Wanneer je wel meegaat dan zou ik hem veel 1 op 1 tijd geven met zijn kinderen en zelf ook de tijd nemen om wat anders in de omgeving te gaan doen.
Dat ik er iets mee moet, daar ben ik het mee eens. Ik ga dat ook doen. Dat ik alles maar moet laten gebeuren, daar ben ik het niet mee eens.
Hij wil graag dat ik zijn kinderen beter leer kennen. Ik laat hem maar doen daar. Wat ik begreep van hem is dat hij vooral met z'n allen uitstapjes wil maken en leuke dingen wil doen.
Joh weetje wat TO, jullie hebben gister nacht een heel gesprek gehad en jij een soort van inkeer, het is nog maar 1 klein deel van de gesprekken die nog gaan komen.. je hebt nu al een goede stap gemaakt door naar hem te luisteren het te incasseren en daar samen aan te werken, die verdere verwijten heb je nu niks aan, eerst gewoon verder na het gesprek die jullie hebben gehad en jullie zelf even herstellen, daarnaa de andere problemen en stappen zoals je zei. Stap voor stap. En heb aub niet het gevoel dat je je hier moet verantwoorden. Via typen is dat heeel lastig om een reallife situatie te bespreken dan zou je je constant moeten verantwoorden omdat sommige dingen net iets anders getypt zijn of niet uitgebreid met hele uitleg gaat.. dan zou je een heel boek moeten schrijven.. snapje wat ik bedoel? Nu even op deze voet verder hoe je het gisteren nacht hebt aangepakt. Even alles rustig onder controle krijgen, wij zijn je laatste zorg op dit moment.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 17:08:
[..]
Betere scholing, betere gezondheidszorg, meer perspectief later op de arbeidsmarkt, meer te doen. Plus ze hebben hier veel meer familie dan daar.
De meeste jongeren vertrekken daar als ze gaan studeren en als ze niet gaan studeren, vertrekken ze om in het buitenland laagbetaald werk te gaan doen. En als ze wel studeren, draait het daar vaak ook nog op uit.
Of ze wachten tot ze de leeftijd van "jongeren"/volwassenen hebben en maken dan zelf een keuze. Voor nu is het zaak dat vader en kinderen elkaar op regelmatige basis zien. Linksom of rechtsom, met of zonder jou.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 17:04:Ik ben op dit punt een buitenstaander, dan zie je sommige dingen anders dan wanneer je er met volle emotie inzit.
Aan de ene kant hoopt hij dat ze daar vertrekt, maar aan de andere kant financieert hij grotendeels haar verblijf daar.
Ja je bent een complete buitenstaander, maar bemoeit je er wel mee juist omdat je er met je eigen emotie in zit. Je gedraagt je dus niet als buitenstaander.
En hoe financiert hij haar verblijf daar? Financiële afhandeling van hun huwelijk en alimentatie geeft hem (of jou eigenlijk) nog geen rechten om te bepalen wat ex ermee doet hoor. Nogmaals, bemoei je er niet mee.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:51:
[..]
Financieel en ze heeft zo een zeker comfort voor wat betreft de kinderen. Als hij in de buurt is van de kinderen, dan bestaat de kans dat de kinderen, als ze daar de leeftijd voor hebben, ervoor kiezen om vooral bij hem te zijn.
Ze leeft daar ook van het geld dat ze bij de scheiding mee heeft gekregen en de alimentatie die hij betaalt. Die is vrij fors. Als hij die zou laten verlagen (wat kan), dan liggen de kaarten denk ik al heel anders. Wat ze doet, doet ze omdat het kan en het kan (groten)deels omdat hij daarvoor zorgt.
Maar goed, dat heb ik verder niet met hem besproken. Nu niet het moment.
Nooit is het moment voor jou om je met de financiën van je vriend zijn ex te bemoeien.
skik schreef op 02-08-2021 om 17:22:
[..]
Nooit is het moment voor jou om je met de financiën van je vriend zijn ex te bemoeien.
exact! Hoe kom je op het idee zelfs.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 15:48:
[..]
Die 1 of 2 weken per maand, dat zie ik nog steeds niet zo zitten.
Na je berichtje van vanmorgen had ik even de hoop dat je het licht had gezien.
Maar helaas, je laat het nog steeds om jezelf draaien en niet om je vriend en zijn kinderen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:35:
[..]
Dat vind ik wel teveel eigenlijk.
Wat is er dan mis met de vakanties (deels hier, deels daar) en dan af en toe een keertje?
Je bent een moeder, jouw kinderen hebben een vaderfiguur gemist. Ik snap echt niet dat je dit niet snapt. Af en toe een keertje en in de vakanties is niet voldoende. De kinderen hebben structureel een vader nodig. Het is heel normaal dat kinderen aan beide ouders evenveel gehecht zijn. Ook bij een scheiding waarbij er co-ouderschap is.
De oplossing een week per maand daar of om de twee weken naast (een deel van) de vakanties zou een prima oplossing zijn. Hij heeft daarvoor de middelen en het huis. Ik vind het behoorlijk egoïstisch dat jij je daar tegen verzet omdat je het niet ziet zitten. Hij heeft behoorlijk wat aanpassingen voor je gedaan. Jij hebt gekozen voor een man met kinderen en daar zitten consequenties aan. Kun je daar niet mee leven dan moet je de relatie verbreken want op deze manier gaat het ook kapot.
Stiekem hoop ik dat dit niet waar is want ik word er gewoon verdrietig van, arme kinderen.
