De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:10:
[..]
Aan elk scenario moet ook zijn ex medewerking verlenen. Ik denk dat hij beter iets besluit wat hij ook waar kan maken dan dat hij nu "halsoverkop" een besluit neemt en het over een paar maanden toch weer volgens een van de tig andere scenario's moet.
Denk ook niet dat zijn ex daar elke keer aan mee gaat werken. Nog even los van de vraag wat zij precies voor ogen heeft qua scenario. In feite heeft ze een soort van veto. Er liggen nu afspraken en die kunnen zonder haar akkoord niet aangepast worden. In elk geval niet op de hele korte termijn.
Ik ben daar inderdaad geen partij in.
Het zijn net zo goed zijn kinderen, dus zijn ex moet wel degelijk rekening houden met haar ex, aangezien dat de vader is van haar kinderen.
Ze zal elke dag zien hoeveel verdriet de kinderen hebben, dus het is in haar belang dat er een oplossing komt.
Ze zal vast ook blij zijn dat een deel van de zorg niet meer op haar bordje komt. Het alleenstaand moederschap is erg zwaar.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:10:
[..]
Aan elk scenario moet ook zijn ex medewerking verlenen. Ik denk dat hij beter iets besluit wat hij ook waar kan maken dan dat hij nu "halsoverkop" een besluit neemt en het over een paar maanden toch weer volgens een van de tig andere scenario's moet.
Denk ook niet dat zijn ex daar elke keer aan mee gaat werken. Nog even los van de vraag wat zij precies voor ogen heeft qua scenario. In feite heeft ze een soort van veto. Er liggen nu afspraken en die kunnen zonder haar akkoord niet aangepast worden. In elk geval niet op de hele korte termijn.
Ik ben daar inderdaad geen partij in.
Het is prima (zelfs normaal) om met vallen en opstaan uit te zoeken wat wel en niet werkt.
Ik denk wel dat zijn ex eraan mee zal werken om rustig uit te zoeken wat voor haar, de kinderen en haar ex-man het beste werkt, want dat is ook in haar belang.
Het is prima (zelfs normaal) om met vallen en opstaan uit te zoeken wat wel en niet werkt.
Ik denk wel dat zijn ex eraan mee zal werken om rustig uit te zoeken wat voor haar, de kinderen en haar ex-man het beste werkt, want dat is ook in haar belang.
Alsof elke ex bij een echtscheiding volledig in het belang van de kinderen denkt. Tot nu toe houdtom wil gooien, dan denk ik niet dat zij zich elke keer volledig in gaat schikken. Dus een keer komt hij dan van een koude kermis thuis.
Het lijkt me toch dat het belang van de kinderen voorop staat. Als die zo verdrietig zijn dan lijkt het me dat daar iets aan gedaan moet worden. Zij hebben niets in te brengen, zien alleen maar dat hun vader uren en uren bij ze vandaan is gaan wonen, en ze amper nog ziet. Arme kinderen...
Ik vind dat je als ouder niet zo maar zo ver bij je kinderen vandaan kunt gaan wonen. Als jij dat niet leuk vindt, en jullie relatie dat misschien niet overleeft is dat ... jammer. Maar niet meer dan dat. Je gaat als moeder toch ook niet zo ver bij je kinderen vandaan wonen??
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:26:
Het is prima (zelfs normaal) om met vallen en opstaan uit te zoeken wat wel en niet werkt.
Ik denk wel dat zijn ex eraan mee zal werken om rustig uit te zoeken wat voor haar, de kinderen en haar ex-man het beste werkt, want dat is ook in haar belang.
Alsof elke ex bij een echtscheiding volledig in het belang van de kinderen denkt. Tot nu toe houdtom wil gooien, dan denk ik niet dat zij zich elke keer volledig in gaat schikken. Dus een keer komt hij dan van een koude kermis thuis.
Ik denk dat he te veel van jezelf uitgaat. Jij wilt geen compromissen sluiten. De meeste andere mensen wel, zeker als dat in het belang van hun kinderen is.
Imi schreef op 02-08-2021 om 16:28:
[..]
Ik denk dat he te veel van jezelf uitgaat. Jij wilt geen compromissen sluiten. De meeste andere mensen wel, zeker als dat in het belang van hun kinderen is.
Wat TO wel of niet ziet zitten is voor haar het allerbelangrijkst, dan haar pubers, daarna haar vriend, zijn kinderen het allerlaatst (noodgedwongen, want ze bestaan nou eenmaal).
Imi schreef op 02-08-2021 om 16:28:
[..]
Ik denk dat he te veel van jezelf uitgaat. Jij wilt geen compromissen sluiten. De meeste andere mensen wel, zeker als dat in het belang van hun kinderen is.
Dit lijkt me ook. Voor haar staan haar kinderen boven aan haar prioriteitenlijstje, zoals het hoort.
Ik denk dat ze het alleen maar aanmoedigt dat haar ex eindelijk weer iets van de zorg oppakt. Ik kan me voorstellen dat ze duidelijke afspraken wil maken die in het belang zijn voor de kinderen.
TO zou jij zelf zo makkelijk ver weg van je kinderen zijn gaan wonen toen ze zo jong waren? En nu? Zou jij je kinderen achterlaten in Nederland als je man dit van je vroeg?
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:26:
Het is prima (zelfs normaal) om met vallen en opstaan uit te zoeken wat wel en niet werkt.
Ik denk wel dat zijn ex eraan mee zal werken om rustig uit te zoeken wat voor haar, de kinderen en haar ex-man het beste werkt, want dat is ook in haar belang.
Alsof elke ex bij een echtscheiding volledig in het belang van de kinderen denkt. Tot nu toe houdtom wil gooien, dan denk ik niet dat zij zich elke keer volledig in gaat schikken. Dus een keer komt hij dan van een koude kermis thuis.
Eens! niet iedere ex denkt aan de kinderen als er een scheiding is geweest, heb helaas veel gevallen daarvan gezien in het leven en daar ook de dupe van geweest als kind. Ik hoop oprecht dat het het geval is dat ze ook kijkt naar het belang van de kinderen. ik ben het zeker met je eens dat niet ieder gezin of iedere ex dat doet. Zijn ex ken ik niet en weet ik niks over, ik zou daar ook geen uitspraak over kunnen doen. Kan alleen maar hopen voor jullie allemaal.
Julali schreef op 02-08-2021 om 16:35:
[..]
Dit lijkt me ook. Voor haar staan haar kinderen boven aan haar prioriteitenlijstje, zoals het hoort.
Ik denk dat ze het alleen maar aanmoedigt dat haar ex eindelijk weer iets van de zorg oppakt. Ik kan me voorstellen dat ze duidelijke afspraken wil maken die in het belang zijn voor de kinderen.
TO zou jij zelf zo makkelijk ver weg van je kinderen zijn gaan wonen toen ze zo jong waren? En nu? Zou jij je kinderen achterlaten in Nederland als je man dit van je vroeg?
Over de motieven en de agenda van de ex kunnen we van mening verschillen. Uiteindelijk weet ook alleen zij precies wat er in haar hoofd omgaat.
Als je zuiver naar het belang van de kinderen kijkt, dan is het het beste dat ze in Nederland op worden gevoed en in Nederland naar school gaan. Dat was ook altijd hun gezamenlijke plan, wat op een gegeven moment anders is gelopen door een keuze van zijn ex. Nu zit eigenlijk iedereen hier, behalve de kinderen en zijn ex.
Ik probeer te doen wat het beste is voor mijn kinderen. Heb nooit motieven gehad om ver weg te verhuizen en dat dus ook niet gedaan. Ook nooit co-ouderschap gehad. Nooit de behoefte gehad om grotendeels mijn tijd elders door te brengen. En ook nooit over nagedacht, want de mogelijkheden daarvoor heb ik uberbaupt niet. Ben/was al blij als ik keer weekend ergens naar toe kon gaan.
Als ik niet voor mijn kinderen zou hebben gezorgd, dan zou niemand dat hebben gedaan. Met kunst- en vliegwerk heb ik opvoeding en werken kunnen combineren.
Ik snap jouw gevoel deels maar zij maakt gewoon voor zichzelf financieel de meest verstandige beslissing.
Wasmachine schreef op 02-08-2021 om 16:48:
Ik snap jouw gevoel deels maar zij maakt gewoon voor zichzelf financieel de meest verstandige beslissing.
Financieel en ze heeft zo een zeker comfort voor wat betreft de kinderen. Als hij in de buurt is van de kinderen, dan bestaat de kans dat de kinderen, als ze daar de leeftijd voor hebben, ervoor kiezen om vooral bij hem te zijn.
Ze leeft daar ook van het geld dat ze bij de scheiding mee heeft gekregen en de alimentatie die hij betaalt. Die is vrij fors. Als hij die zou laten verlagen (wat kan), dan liggen de kaarten denk ik al heel anders. Wat ze doet, doet ze omdat het kan en het kan (groten)deels omdat hij daarvoor zorgt.
Maar goed, dat heb ik verder niet met hem besproken. Nu niet het moment.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:45:
[..]
Over de motieven en de agenda van de ex kunnen we van mening verschillen. Uiteindelijk weet ook alleen zij precies wat er in haar hoofd omgaat.
Als je zuiver naar het belang van de kinderen kijkt, dan is het het beste dat ze in Nederland op worden gevoed en in Nederland naar school gaan. Dat was ook altijd hun gezamenlijke plan, wat op een gegeven moment anders is gelopen door een keuze van zijn ex. Nu zit eigenlijk iedereen hier, behalve de kinderen en zijn ex.
Ik probeer te doen wat het beste is voor mijn kinderen. Heb nooit motieven gehad om ver weg te verhuizen en dat dus ook niet gedaan. Ook nooit co-ouderschap gehad. Nooit de behoefte gehad om grotendeels mijn tijd elders door te brengen. En ook nooit over nagedacht, want de mogelijkheden daarvoor heb ik uberbaupt niet. Ben/was al blij als ik keer weekend ergens naar toe kon gaan.
Als ik niet voor mijn kinderen zou hebben gezorgd, dan zou niemand dat hebben gedaan. Met kunst- en vliegwerk heb ik opvoeding en werken kunnen combineren.
Alleen de vader is op eigen houtje naar Nederland vertrokken. De rest van het gezin zit nog steeds waar ze altijd waren.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 16:51:
[..]
Financieel en ze heeft zo een zeker comfort voor wat betreft de kinderen. Als hij in de buurt is van de kinderen, dan bestaat de kans dat de kinderen, als ze daar de leeftijd voor hebben, ervoor kiezen om vooral bij hem te zijn.
Daar comfortabel leven of in Nederland een minima, ik zou het ook wel weten.
Nee, helaas dat niet iedere ouder zo voor haar/zijn kinderen opkomt. Jouw vriend wil wel, maar wordt daarin gigantisch tegengehouden door zijn partner. En dan kun je dat blijven steken op niet goed doordachte keuzes in het verleden, maar keuzes kun je aanpassen!
Julali schreef op 02-08-2021 om 16:52:
[..]
Alleen de vader is op eigen houtje naar Nederland vertrokken. De rest van het gezin zit nog steeds waar ze altijd waren.
Ze waren daar dus niet altijd. De kinderen zijn hier geboren.
