De dagelijkse ergernissen, hoe gaan jullie daar mee om?
Laat ik beginnen met te zeggen dat wij de methode van het chaotische huishouden hanteren. Alle vier zijn we even chaotisch en rommelig. Overal liggen spullen, en we storen ons vooral aan de spullen van een ander. Omdat ik van ons vieren het meeste thuis ben, ruim ik het meeste op. Maar ik vind dat het niet mijn taak is om alles achter , excusez le mot' de kont van een ander op te ruimen. Dus als iemand vergeet zijn ontbijtbordje naar de keuken te brengen, dan laat ik dat staan. Als iemand na het lezen van de krant die niet in de papierbak gooit, blijft ie liggen tot die persoon dat wel doet. Maar, het probleem is, dat ik me zo aan die rommel stoor. Ik word er moe van, en de ergernis er over bouwt op. Tot ik boos word, en iedereen schichtig aan het opruimen slaat. Dat is niet effectief en gezellig. Maar een oplossing heb ik niet. Om nu als een bitch de hele dag te roepen: ruim je ontbijtbordje op, neem spullen mee als je naar boven gaat, en gooi lege verpakkingen weg, lijkt me ook niet fijn. Hoe gaan jullie met zulke dingen om? Nog één voorbeeld: op het nachtkastje van mijn man ligt een gebaksvorkje. Al maanden. Waarom weet ik niet. Ik laat het liggen. Mijn man is namelijk volwassen, en ik ben zijn sloofje niet. Toch zie ik dat vorkje dagelijks liggen, en stoor me er aan. Die vork wordt in mijn hoofd groter en groter, tot hij het ergernisformaat van een mestvork krijgt. Wat doe ik? Ruim ik dat ding op, of blijf ik bij mijn standpunt dat ik niet de werkster in deze toko ben?
Merel
Mag ik jou inhuren? Om de eerste basis in mijn huis te leggen? Ik kan het echt niet. Elke keer als ik het probeer ben ik daarna van alles kwijt. Limi schreef dat geloof ik ook. Ik onthou het gewoon niet.
Het staat al weken op mijn to do lijst om het aan te gaan pakken maar ik kom er niet toe. Zie er ook als een berg tegenop. Vooral dat terugvinden 
Niet dat het zo'n zwijnenstal is maar we hebben zeker stapeltjes en verzamelbakjes her en der.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Skik! lol
Wat een fantastisch verhaal van jouw poetsdrift voor uiteindelijk de au pair van de familie dubbele achternaam!! Lig hier dubbel.
Ben zelf erg van de stapeltjes die Stapels worden. Eens per heel af en toe maak ik me boos en dan halveer ik de Stapel tot stapeltje, maar hou altijd iets over. Toch valt het erg mee (vind ik zelf), doordat man wel zijn troep opruimt en ik zorg dat de kinderen hun troep mee naar hun kamer nemen.
Ik zal Merel maar niet uitnodigen Alhoewel: ik heb een vriendin die ook zo opgeruimd is, zij zegt dat ze altijd extra blij is als ze na een bezoek aan mij weer in haar eigen opgeruimde huis komt.
Heel graag gedaan denk ik dan
Nou bij mijn rommelige vriendin ruim ik regelmatig op. Doen we samen met kopje koffie erbij. Zij vindt het leuk en ik ook (ik ga inderdaad het er niet inwrijven zeg, zoals jouw vriendin Marjolein) maar het is best lastig om iemand te helpen. Het moet wel haar huis blijven en ik kan moeilijk beslissen voor haar wat weg mag. Maar zo samen gaat het wel. Ze twijfelt vaak over zal ik dit weg doen of niet? Nou en dan help ik haar beslissen. Wat wil je er nog mee gaan doen, heb je daar al niet genoeg van? (bewaren van lege potjes voor vanalles en nog wat) enz. enz. En zo proberen we een ordelijk systeem ervan te maken. Maar goed, dat is niet in één dag af natuurlijk en het ligt ook aan hoe iemands huis is. Kijk als je van boeken houdt zorg dan dat je voldoende boekenkasten hebt, of koop niet zoveel boeken meer. Ik heb ook een vriendin die meer boeken heeft dan ze kwijt kan. Dus de stapels boeken zijn nu bijna zelf bijzettafeltjes geworden 
.
Ik heb het opgeruimde mezelf moeten aanleren toen ik nog in een hele kleine flat woonde. Amper ruimte om je kont te keren, dus opruimen was pure noodzaak.
Er zijn trouwens ook echte opruimcoaches hé, misschien is dat iets voor iemand die er écht last van heeft? Het is natuurlijk niet alleen een keertje alles opruimen, maar ook meteen leren hoe je ervoor kan zorgen dat het niet iedere keer opnieuw een bende wordt. Want als je je opgeruimde huis niet bij houdt dan is het binnen een paar maanden weer volgestroomd lijkt me zo.
Merel, cobi, tink
Ik werk hetzelfde als Merel(altijd zo geweest trouwens) en hoef daar echt geen extra moeite voor te doen. Niet dat ik bakjes weggris waar anderen nog mee bezig zijn maar als ik iets heb gehad dan ruim ik het op. Zojuist bv een bakje en een mok dan zet ik die zometeen als ik niet meer achter de pc zit wel meteen in de vaatwasser. Mijn schoenen die nu nog onder mijn stoel liggen neem ik me naar boven en zet die onder mijn bed. Zo houden wel ons huis wel opgeruimd zonder dat er steriel uitziet, verre van dat.
Ik heb een dochter als die van Tink, echt, haar dochters slaapkamer is mijn dochters slaapkamer.
En nu had ik toch deze week het idee(naar aanleiding van Cobi...maar Cobi, je stelt me teleur: ook jij ruimt dus zoons kamer op! ) om daar maar eens helemaal niks aan te doen en vooral niks van te zeggen, dus ook niet de natte handdoeken er tussenuit te halen wat ik normaal wel nog doe. Maar de puinhoop groeit en groeit en groeit en ik denk dat er volgende week geen doorkomen meer aan is. Zucht, dat krijg ik er dus niet in. Als ik ze tot orde roep gaat ze het wel weer opruimen maar dat houdt toch ook een keer op. Ik zie de bui al hangen als er morgenavond vrienden over de vloer willen komen, dan is ze weer minstens een uur aan het opruimen voor ze op haar kamer mogen komen. Idee, zal ik haar vrienden bellen 
Voordeel is
Dat mijn huis blijkbaar nogal uitnodigend is. Ik heb altijd de indruk dat de meeste mensen zich hier snel thuis voelen. Kinderen gaan meteen spelen (er ligt genoeg ) en volwassenen zitten zelden met de rug recht te wachten tot hen wat aangeboden wordt . Vooral toen ik ziek was wel makkelijk, trouwens. Maar ik realiseer me nu dat er wel een type mens is dat misschien zich minder prettig voelt hier, de Merels zeg maar .
En ja, het mag een tikkie opgeruimder, last heb ik er niet echt van, meer een wens. Maar in de vt wonen zal ons thuis nooit komen, tenzij ze een speciale editie hebben. Ti's trouwens wel schoon en als de kinderen slapen/weg zijn aan kant hoor maar er is gewoon veel te zien .
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Voordeel hetzelfde/ely
Dat hoor ik dus van ons huis(niet in de vt wonen kunnend ) ook heel vaak. Gezellig huis waar je je snel op je gemak voelt. Dat heeft dus niets te maken met een opgeruimd of rommelig huis. Als ik bij mijn broer kijk waar het altijd een zooitje is, daar vindt dus niemand het gezellig zitten. Gezelligheid zit hem dus in iets anders blijkbaar.
Virdantia
Je vergeet een belangrijke, druk van buiten af zoals de wekelijkse werkster die komt. Dan moeten vloeren leeg en wordt er overbodige zooi zoal het papiermerk van school (dat nog steeds komt terwijl ze het zouden mailen) etc. Goede stok achter de deur.
Voor oudere pubers.........
Voor oudere pubers helpt het ook erg om hun poetsdrift/opruimwoede op te wekken als ze een nieuwe verkering hebben. Tenminste bij oudste werkte dat erg goed. Als ze de eerste keer in huis komen is hun kamer opeens in een toonzaal veranderd en ken je het niet meer terug. Jongste heb ik al richting verkering geprobeerd te praten in de hoop dat het wat beter werd (14) maar voor haar zijn jongens óf leuke jongens waar je mee kan keten en wild doen en sporten of irritante jongens waar je ver van weg moet blijven. Helaas...liefdes zitten er nog niet in.
groeten albana
Ehhhh wat is t nou?
'Dat heeft dus niets te maken met een opgeruimd of rommelig huis. Als ik bij mijn broer kijk waar het altijd een zooitje is, daar vindt dus niemand het gezellig zitten'
Nou weet ik dus niet wat je punt is. In de eerste zin zeg je; het maakt niet uit en in de tweede zin staat er een 'dus' tussen zooitje en niet gezellig zitten-> maakt het wel uit.
Maakt mij niet uit hoor maar komt nogal rommelig over ))
Ik denk dat in het er maar op hou dat rommelig vs opgeruimd niet de enige factor is voor een uitbodigend huis en dat beide extremen: te opgeruimd (toonzaal) en te rommelig (schuif dat ff opzij als je wilt zitten) allebei geen positieve factor zijn. En last but not least: het is persoonlijk. Als je tegen mij zegt dat je een opgeruimd huis heb ga ik er vanuit dattie vtwonen fertig is . Misschien vinden sommige mensen het hier juist opgeruimd bedenk ik me nu hahaha
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Haha genista
Maak je borst maar nat . Ik prijs me al gelukkig dat puberellakind 1 ding zelden kwijt is: haar sleutels. Die liggen op een vaste plek (op een stapel borden in de keuken namelijk, reuze logisch).
Er is maar 1 oplossing voor zo'n kamer: een deur. Zo eentje die je dicht kunt trekken. En dat je het dan gewoon niet meer ziet, onder het motto: als ik het niet zie, dan bestaat het ook niet. Ik hoef er tenslotte niet te slapen
Er is maar 1 ding waar ik echt een veto over uitspreek en heel boos over word als ik het toch ontdek: etenswaren op slaapkamers. Die *moeten* echt naar beneden, in de kelderkast of de keuken, maar níet boven. Ik heb geen zin in beestachtige invasies van welke soort dan ook namelijk.
Het fenomeen 'stapeltje'
Ik las het hier al eerder, het fenomeen Stapeltje. Dat hebben wij ook. Hoe het komt weet ik niet, maar op bepaalde plaatsen in huis vormen die zich spontaan. Eentje op de keukentafel, eentje op de trap, eentje op de hoek van de salontafel.
Je kunt ze wel opruimen, maar er blijft altijd een klein deel over dat nergens anders bij lijkt te passen en dus weer een nieuw Stapeltje vormt.
Ik vind het persoonlijk eigenlijk best handig, want als ik een papier kwijt ben, kan ik er bijna blind vanuit gaan dat het zich in een van de Stapeltjes bevindt.
Tenzij Tinkman het heeft opgeruimd, dan is het kwijt...
Combi. ot
Ik droomde van de week -echt waar ongelogen- dat je er per trein tussenuit was gepiept en een briefje had achtergelaten dat je al dat opruimen van al die spullen zat was. Dat had je mij geschreven in een sms en toen zei ik: dat kun je toch niet maken, een briefje achterlaten? Maar je deed het wel en nam de trein naar Italië. Jaja ik kan onderhoudend dromen!
Ely
Ely; ik reageerde op jouw reactie:
“Voordeel is dat mijn huis blijkbaar nogal uitnodigend is. Ik heb altijd de indruk dat de meeste mensen zich hier snel thuis voelen. Kinderen gaan meteen spelen (er ligt genoeg ) en volwassenen zitten zelden met de rug recht te wachten tot hen wat aangeboden wordt .”
Mijn reactie: “Dat hoor ik dus van ons huis(niet in de vt wonen kunnend ) ook heel vaak. Gezellig huis waar je je snel op je gemak voelt. Dat heeft dus niets te maken met een opgeruimd of rommelig huis. Als ik bij mijn broer kijk waar het altijd een zooitje is, daar vindt dus niemand het gezellig zitten. Gezelligheid zit hem dus in iets anders blijkbaar.”
Ik bedoel daar dus mee te zeggen dat er mensen zijn die jouw en mijn huis uitnodigend vinden/ zich op hun gemak voelen terwijl wij er een ander opruimpatroon op na houden. Mijn broers huis is ook rommelig en daar vinden mensen het dus niet gezellig zitten. Jouw huis en zijn huis zijn beide rommelig en toch voelen mensen dat anders. Misschien straalt jouw huis dus iets anders uit dan het zijne. Gezelligheid zit dus niet in opruimen of niet. Een rommelig huis kan gezellig zijn, een opgeruimd huis kan gezellig zijn, maar in mijn voorbeeld kan een rommelig huis dus ook niet gezellig zijn.
Snap je het punt nu?
Opgeruimd betekent in mijn voorbeeld zeker geen toonzaal, maar wel leuk dat je daarvan uitgaat. Kan ik de gezinsleden vanavond ook eens laten lachen met die opmerking
Opgeruimd is niet meteen ongezellig
Nu lijkt het net of een opgeruimd huis dan ook meteen steriel en ongezellig is. Dat is mijn huis echt niet. Zie het als een restaurantje waar je binnenkomt, daar is het toch werkelijk opgeruimd en toch gezellig. Zo is mijn huis ook, en dat vinden vrienden ook. Als ik vrienden over de vloer heb, ruim ik ook beslist niet op in hun bijzijn, dan laat ik de boel de boel en gaan we lekker kletsen, borrelen eten, watdanook. Maar ik ben ook wel eens in huizen geweest waar het inderdaad ongezellig was, soms was dat een te opgeruimd en leeg huis, soms een te modern huis, of een oma inrichting, maar ongezellig heeft mijns inziens voornamelijk te maken met de gastheer/gastvrouw. Bij sommige mensen voel ik me inderdaad meteen thuis, terwijl hun inrichting totaal niet mijn smaak is, en bij sommige mensen komt de sfeer er gewoon niet in, wat je ook doet. Ik ken beide huizen/personen waarbij me dat altijd weer overkomt. (dat ik bij de een al heel snel met schoenen uit en voeten op de salontafel zit (het niet mijn smaak huis) en bij de ander na 3 kwartier nog opgeprikt op het hoekje van de bank zit en je glaasje drinken ook al een half uur op hebt en je niets meer te vertellen hebt)
Dupon
Misschien is voor een derde ons huis in dezelfde categorie alleen noemen we het anders ). Behalve dan dat het niet vt wonen fertig is.
De gezelligheid zit m ook in de klik met de mensen, lijkt mij. Waar ik trouwens bij elk nieuw huis (ik woon nu voor t eerst sinds mijn kindertijd langer dan drie jaar in hetzelfde huis) is dat de inrichting een soort uitnodigt tot neerploffen. Ik heb een vriendin waar -als ik daar thuis kom- ik nooit zo goed weet wat ik met mezelf aan moet. De eettafel noch de bank nodigt niet uit tot gaan zitten, heel raar want het is een verschrikkelijk lief mens en heel warm. Maar we zitten dus meestal bij mij .
Het blijft fascinerend
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
In principe eens met merel
met als uitzondering één vriendin die een ongezellig huis heeft, met te veel harde materialen zodat het hol klinkt. Ook saaie blokker/action schilderijtjes aan de muur (voor hetzelfde geld koop je op marktplaats iets leuks denk ik dan), en o gruwel lamellen voor de ramen. En toch...zij is degene aan wie ik álles kwijt kan en altijd voor ons klaar staat. Gouden vrouw!
Bril af
Ik kom uit gezin waar drie keer per week een schoonmaaksters rond waarde. Was dus gewend aan de VT wonen look maar deed zelf nagenoeg niks.
Volwassen geworden merkte ik - DAMN - da's een hoop werk als je geen hulp kan betalen. Heb nog een paar jaar hijgend het ideale plaatje na lopen streven, stik sjagerijnig werd ik er van. Heb m'n troepgrens opgeschroeft en m'n bril afgezet. Kan je verzekeren, dat scheelt stukken.
Nu zetten we op zaterdag een muziekje aan, ieder doet een paar vaste klussen, man jaagt de stofzuiger er door, we harken de boodschappen binnen en ik verklaar het KLAAR.
Heb nog maar een allergie: rondslingerende schoenen. Af en toe houd ik een actie en verstop ik alle schoenen waar ik mijn nek over breek. Heb ik heel veel lol van in m'n eentje. Helpt verder niks.
