De dagelijkse ergernissen, hoe gaan jullie daar mee om?

Tirza

Ik vind het al heel knap dat je het zover hebt geschopt dat je op haar studentenkamer mag! Ik geloof niet dat dat bij deze dame goed gaat komen. Lijkt me wel heel leuk, af en toe eens door die kamer bezemen.

Niet (ik ga er niet mee om)

Ik hoef er niet mee om te gaan. Mijn man is dwangmatig netjes. Wij hebben juist wel eens ruzie omdat ik de teennageltjes van onze dreumes op de bank knip terwijl hij niet heeft gestofzuigd (ofzoiets).
Verder hebben wij een ruim huis en weinig spullen (ik gooi veel weg als man even niet kijkt) en we zijn niet veel thuis (werken allebei vier dagen). De kinderen maken wel veel rommel, vooral de dreumes kan in een paar minuten tijd onvoorstelbare slagvelden aanrichten, maar dat is een kwestie van bijhouden. In bakken, lades of kasten smijten, stoffer en blik bij de hand, hoppekee.
Ik geniet trouwens enorm van alle bijdragen in dit draadje. Heerlijk om te lezen, al die imperfectie, hahaha. En ik mag ook graag kijken naar die zwakbegaafdenprogramma's waar cobi het over had.

Dupon

Al zal het nog wel minimaal een jaar of vijf duren voordat hier de eerste uit huis gaat, één ding heb ik nu al geleerd. Hun studentenkamer is hún studentenkamer, hun huis is hún huis. Niet het mijne. Als ze me vragen om mee te helpen opruimen, wil ik dat best doen, maar ik ga het niet spontaan doen. Ik ga zelfs niet suggereren dat ze moeten opruimen/schoonmaken. Er ligt al teveel rommel in mijn eigen huis, daar ga ik niet spontaan andermans rommel bij inlijven, zelfs die van mijn (dan volwassen) kinderen niet

Herkenning lennest

Ik schil de aardappels, zet een schone pan klaar om ze in te doen, draai me om voor de aardappelen, pan weg, in de vaatwasser.
En dan dat mopperen van hem: ik moet ook altijd alles achter jullie kont opruimen, grom, grom. Doet verder geen hol in het huishouden en ik kan al maanden niet naar buiten kijken omdat man een hobby heeft: boeken verzamelen, 3 pallets vol, pal voor het raam buiten onder het afdak. Ja echt, eind mei zijn ze weg". mag ik even grommen?

Genista

Structureel gaan schoonmaken zou ik ook niet doen maar het lijkt me heel leuk om zo'n studentenkamer(over een jaar is ze weg), op uitnodiging van, eens flink onder handen te mogen nemen als dochter naar de uni is. Ik weet dat ze het zelf ook fijn vindt als het opgeruimd is maar op de een of ander manier dringt het niet tot haar door dat er geen kabouters in huis wonen die dat doen.
Maar, dat gaat dus waarschijnlijk nooit gebeuren, en dat bedoelde ik. Ik mag nu thuis ook amper een voet in haar kamer zetten. Eigen kamer wordt door haar schoongemaakt maar je snapt dat dat elke keer een vakantieplan is.

Ik ben zelf wel heel opruimerig, dat is denk ik waarom ik het ook niet goed bij een ander kan zien en dan wel een zanik over dochters' kamer. Niet dat het helpt

Als mijn moeder

hier oppast dan doet ze ook het e.e.a. aan schoonmaakwerk. Hoeft helemaal niet maar ze vindt het leuk en ik ben haar erg dankbaar. Toen we nog geen kinderen hadden kwam ze ook wel eens langs en om de zoveel weken ging ze het huis door. Heerlijk was dat! Ik denk dat ik dat ook bij mijn eigen kindern gaan doen. Mits ze dat willen natuurlijk.

Klerenzooi

hier, letterlijk dan, overal liggen in de kamers kleding. Oudste moet het zelf opruimen maar vergeet dat of doet dan alleen een sok (gooit ze in haar kast en vraagt dan waar al haar sokken toch blijven..).

Mijn man is er stellig van overtuigt dat hij het meeste opruimd. Hij gooit over al die hoopjes kleding het grootste kledingstuk als een soort dekmantel en dankt dat het dan opruimd is. Er ligt dus nu op een kast een matrasovertrekje netjes gedrappeerd over mijn kleding.

Maar cobi,

Dus je kijkt niet naar die puinhoopprogramma's om zijn mooie ogen? Ik vind het een zeer aantrekkelijke man... Zoiets wil ik wel tussen de rommel op mijn slaapkamer aantreffen, zolang hij die zorgelijke blik maar laat. Mensen die in staat zijn om hun leefomgeving netjes te houden, ik begrijp ze echt niet. Ik kan het niet. Een hotelkamer, een vakantiehuisje, ik leg als eerste wat persoonlijke rommel neer om de ruimte 'eigen' te maken. Ik heb een schoonzus die de hele dag reddert. Als mijn zwager me een boek laat zien, en ik maak de fout om het boek even op de salontafel te leggen om mijn kopje senseo op te pakken, is het boek weg. Terug in de kast. Zij en ik, we zullen elkaar nooit begrijpen. Ik vind haar ook niet aardig. Ik hoef niet getransplanteerd te worden met iets van zo iemand. Dan maar liever beschimmelde bekers achter de monitor... We hadden vroeger buren die net zo waren als wij. We hadden elkaars sleutel, en leenden koffie van elkaar. Hun woonkamer leek sprekend op de onze. Alleen lazen ze een andere krant, en hield de buurman van nederlandse dichters. Het was net of we een tweede huiskamer hadden.

Neurotisch netjes

Als ik zeg: "Mijn man is dwangmatig netjes" bedoel ik met name de vloer, trouwens. Die vormt al jaren onderdeel van zijn takenpakket en o wee als-ie net gedweild heeft en je loopt met natte schoenen binnen. Ik pest hem wel eens als ik net de wc heb geboend (onderdeel van mijn pakket) dat hij nu de komende drie uur niet mag plassen. En dan kijkt hij me heel bevreemd aan, want hij ziet de overeenkomst totaal niet. Het werkt wel, hoor, dat neurotische, onze kleuter pakt tegenwoordig al uit zichzelf stoffer en blik als ze heeft zitten kruimelen met haar Spongebobkoekjes. Geloof me, dat heeft ze NIET van mij.
Man is trouwens ook een bewaarder en dat is dan weer helemaal niet handig. Ik gooi heel veel weg en speel dan dommetje als hij iets kwijt is.

Spullen terug waar ze vandaan komen

Ik weet echt nooit meer uit welk vakje in de la een bepaald weiniggebruikt besteksvoorwerp komt. Als het dan uit de afwasmachine komt leg ik het in het vakje waar het nog inpast (van de 2 of 3 vanalleswat-vakjes). Mijn man kan er niet tegen als vage opscheplepel X niet in vakje A ligt, "want daar ligt hij altijd". Ik kijk in zo'n geval in vakje B ernaast. Hij roept mij erbij. En dan kijk ik alsnog in vakje B en daar ligt hij dan. Ik kan gewoon niet onthouden waar ik het uit heb gehaald hoor.

Hoop voor later

Voor de opvoeding van je kinderen hoef je het echt niet te doen, dat opruimen. Omwille van de sfeer heb ik toen zij elf/twaalf waren met hen een deal gesloten: of voortaan elke week op de wasdag een kamer om door een ringetje te halen, dan doe ik gewoon voor jullie de was. Of jullie doen je eigen was en ik kom nooit meer op jullie kamer.
Ze kozen voor dat laatste.
Hun kamers waren vanaf die tijd permanent in onbewoonbaare staat. Totdat de liefde kwam.
Laatst zoon en vriendin opgehaald van het vliegtuig. Onderweg naar hun huis via de supermarkt voor de inkopen: zij zouden koken. Eenmaal bij hen thuis waren man en ik getuigen van hun opruimrituelen. Als een geoliede machine. Tussendoor werd er gekookt: pakje rijst open, in de pan, wandeltje naar een kast, doosje met dekseltje eruit, restje rijst erin, in een andere kast, scheutje olie in de pan, stukje worst erbij, laatje opje, zipperzakje, worstje erin en in de koelkast.. Het liep als een klok werkelijk. Na een half uurtje was er eten gekookt, waren alle boodschappen opgeruimd, was het keukengerei alweer schoon, alle restjes hygienisch en gestickerd opgeborgen en konden we aan tafel alsof we in een restaurant zaten.
Dat heeft ie echt niet van mij geleerd.
En wat heerlijk toch dat ik mijzelf en hen destijds geruzie om die kamers heb bespaard.
Nu nog een opgeruimde man voor dochter vinden
Groet,
Miriam Lavell

Kinderkamers

Van mij hoeven de kinderen (11, 8, 5 en 3) hun kamers maar zo af en toe op te ruimen, en dan alleen met het doel om er eens echt schoon te kunnen maken. Dat is globaal zo'n 6x per jaar per jaar denk ik. Verder mogen ze het helemaal zelf weten, het zijn toch hun kamers.
Wel moet elke dag alle speelgoed in woonkamer, serre en tuin opgeruimd worden. Dat gebeurt meestal na het avondeten en pas als dat af is kan er worden gecomputerd, tv gekeken, spelletjes gedaan of voorgelezen. Niet iedereen helpt elke dag mee (zeker de oudste 2 hebben wel eens andere verplichtingen), maar wie thuis is helpt, ook als 'ie zelf geen rommel gemaakt heeft. Intussen ruimen man en ik de keuken op enzo.
Gut, wat klinken wij georganiseerd eigenlijk!
Oh ja, ik ben zeer zeker niet van plan om later bij mijn kinderen schoon te gaan maken of op te gaan ruimen, kom zeg.

O meiden

Precies zo redeneerde ik ook. Maar weet je, je bent gauw klaar op een studentenkamer (11 vierkante meter he, dan moet je dus zo ongeveer omstebeurt adem halen). Je zit samen op de rand van het bed (de enige stoel ligt vol) en dochter biedt royaal koffie aan. Alle kopjes zijn vuil, de koffie en filterzakjes liggen ergens ónder en als ze een stapeltje boeken opzij trekt om te zoeken, glijdt er langzaam een ondefinieerbare stapel zooi op de grond. Tegen de tijd dat zij in de gezamenlijke keuken de koffie staat te zetten, heb ik dan maar alle afwas bij elkaar gestapeld in het teiltje. En de kleren even in de kast gelegd. Zo. Dan kan ik nu in de stoel zitten. Na zeker 10 minuten gezellig kouten wil ze me iets laten zien, iets zó hilarisch leuk, dat moet ik echt even zien. Nérgens te vinden, terwijl de vaat me toelacht. O nou, even inloggen op facebook dan maar, daar staat het vast ook wel ergens. Ze strekt zich uit op het bed met haar laptop (want: bureau ligt vol) en ik zeg: zal ik effe afwassen terwijl je zoekt?
Een uur. Wat zeg ik. Drie kwartier. Dan is alles opgeruimd, afgestoft, gestofzuigd en bed verschoond. Heeeeee, wat een leuke kleur vloer heb ik eigenlijk roept dochterlief dan. Don't worry. Het komt misschien twee-drie keer per jaar voor En daarna gaan we heeeeeeerlijk lunchen.

Tirza

En andersom helpen

Ik laat ze ook wel eens míj hélpen....Of óns helpen...
Werkt ook erg goed voor onze tolarantiegrens qua ergenis aan rommel.
Laatst 1 gedeelte zolder opgeruimd...Oudste is sterk, jongste is dun en lenig dus kan overal langs om dingen aan te duwen enzo.
Op zondag...saaie zondag want regen en ze hadden mooi-weer plannen en die gingen dus niet door, dus mopper de mopper, man was weg.
Dus heb ik het ze gecharterd voor die zolder. Nogal een klus want schuine wand en erg krap...en daar duw je wel alles makkelijk onder, maar eruit halen is véél lastiger.
Dus wij gedrieën aan het werk. Hardstikke leuk, het werd een reis door hun jeugd en hun voorvaderen (moederen)....Jongste kruipt op zolder, ik kijk het door bijgestaan door beiden natuurlijk, schater de schater 'weet je nog' tegen elkaar, ik beslis, til doosje eruit (of er weer in) en oudste brengt het naar beneden en stapelt het op, stapeltje kringloop, stapeltje oud papier, stapeltje kledingophaal. Het was reuze leuk, pubers vonden met name het voorouder-gedoe bere interessant dus we hebben ook tijden alleen maar doosjes bekeken en door troep geneusd.
En die zolder was me al tijden een doorn in het oog...deur kon niet meer dicht en dus stond er wat voor om de deur dicht te houden...Er moést gewoon wat aan gebeuren, maar ja druk. Veel werk..., geen leuk werk ook nog en vermoeiend als je dat alleen moet doen. En elke keer als ik nu op onze hoogste verdieping kom en die dichte deur zie en voor mijn geestesoog weer hoe opgeruimd (opgeruimder) die nu is, heb ik weer wat meer tolerantie om troep van met name jongste in het voorbijgaan even op te ruimen.......
Ze willen nog wel een keer zo'n middag, dus als de dag ernaar is doen we de andere (grotere) zolder.
groeten albana

Rommel trekt rommel aan

Ik ben inderdaad behoorlijk opgeruimd, maar niet zo neurotisch dat ik een pan of boek van een ander opruim als ze even hun hoofd omdraaien, dat nou ook weer niet. Wel krijg ik vaak overdag zakelijk bezoek hier in de woonkamer,dus er is een hele grote drang om deze ruimte altijd netjes te houden. En als je het bijhoudt, kost dat nog geen 5 minuten per dag. Veel doe ik zelf, alhoewel man en kinderen gelukkig niet al te veel rommel maken. Maar ik stap dus niet over schoenen of een achtergelaten tas, die neem ik gewoon meteen mee en leg het op de juiste plek, kleine moeite en ik hoef me niet de hele tijd te ergeren.
Maar ik merk dat rommel, rommel aantrekt. Als er dan ergens een stapeltje spulletjes ligt, ligt er binnen de korste keren meer en meer bij, dus dat komt hier niet zo vaak door.
Verder ben ik hier erg van de mandjes en bakjes. Dus bij een stopcontact hier in huis staat een mandje met daarin allle opladers (het is nl. een ideaal plekje om mobieltjes op te laden) alle rondzwervende laders gaan weer daar in dat mandje.
In de keuken staat een leuk houten postbakje (A4 formaat) en daarin gaan alle spullen van de tieners hier in huis, vaak blaadjes van school (die niet voor mij zijn) en andere papiertjes. En man heeft zelfs een stapel postbakjes in de kast (fijn uit het zicht) en daarin verdwijnt alles wat hij laat rondslingeren. (maar daar zou ik dus niet dat gebaksvorkje in neerleggen, dat ruim ik dan zelf wel op, maar wel al die andere dingen die daar op dat nachtkastje lagen) en medicijn bijsluiters doe ik in een grote bak waar alle medicijnen inzitten.
Best georganiseerd dus, alhoewel ik ook wel eens wat kwijt ben hoor. (ik heb zelf een buro met heel veel bakjes en vakjes, tja...leuk opgeruimd maar wáár ligt het ook alweer.
Verder ben ik dol op dienbladen. Boven op de grote kast in de slaapkamer, een soort commode, staat een groot dienblad. Daarop staan alle spulletjes, make-up tasje, parfum, deo, haarschuim spul enz. Best wel rommelig, maar omdat het alleen op dat blad staat lijkt het een soort verzameling, op een of andere manier staat het leuk en georganiseerd. En het is makkelijk opruimen. Als de commode even een lapje moet hebben dan is het dienblad zo verplaatst (ja en soms wordt dat dienblad te stoffig en dan moet alles eraf, vind ik geen leuk werkje dus doe ik alleen als het echt niet meer kan)
Nou ja, zo hier de systemen dus, bakjes, mandjes en dienbladen. Die staan vol en dat houdt de rest een beetje rustig.

Stoorzender

In mijn gezin van 6 zijn er 4 normaal opgeruimde types, 1 neatfreak en 1 onverbeterlijke sloddervos. En die laatste zorgt er voor dat het hier toch altijd rommelig is.

Mijn man maakt nooit rommel. Mijn oudste dochter is de neatfreak, gaat al jaren op zaterdag haar kamer stofzuigen en soppen, heeft rigide opgeruimde kasten en laden. Haar kamer blinkt je tegemoet. Gaat ook wel eens uit zichzelf beneden stofzuigen of de koelkast schoonmaken. Vindt ze leuk. De jongens gooien nog wel eens hun jas en schoenen ergens neer waar ze niet horen en ik kom op de gekste plaatsen lego-onderdeeltjes tegen, maar als ik het vraag ruimen ze het wel snel op. Ikzelf houd van strak opgeruimde kasten. Die zien er uit als displays in een winkel. Ik krijg weleens de neiging om alle kastdeuren open te zetten als er bezoek ik om te laten zien dat ik heus heel netjes ben terwijl de vloer vol kruimels ligt en de afwas van gister er nog staat.

Jongste dochter is hopeloos. Als ik het niet bijhoud, kan je in no time de vloer van haar kamer niet meer zien. Bijna alle kleren liggen op de grond, sommige nog keurig in de vouw maar toch al onder het stof. Make-upjes (vaak open, lekkend of uitgedroogd), schoolboeken, losse schriftblaadjes, knutselspul, brooddoosjes met schimmel, noem het maar op. Ik weet ook altijd of zij al uit school is ook al zie ik haar zelf niet. Haar jas ligt op de deurmat. Sleutels ook. Op het aanrecht staat een open pak sap. De dop ligt in de vensterbank. In de koelkast staat de kaas uit te drogen wegens dekselloze kaasdoos. Op het aanrecht staat een bord met een boterham die ze wel wilde klaarmaken maar al weer vergeten is. Die plak kaas zal ze wel gewoon zo opgegeten hebben. Naast de bank op de vloer staat een glas en op de leuning ligt een klokhuis. Verder is de bank bezaaid met de inhoud van haar schooltas, haar schoenen, een bol wol waarmee ze breiwerkje nummer 27 heeft opgezet en net als de voorgaande 26 nooit afkomt maar eindigt in een kluwen ellende. Natuurlijk staan alle deuren open, is het licht op de wc nog aan (daar ligt inmiddels ook een boek, een flesje nagellak en haar sokken die ze daar uitgedaan heeft). Ze is echt onverbeterlijk, we proberen haar natuurlijk echt wel op te voeden en alles zo makkelijk mogelijk te faciliteren voor haar (sleuterbord bij de deur bijvoorbeeld), ze is ook altijd van goede wil, maar het lukt haar echt niet om haar zaakjes enigszins op orde te hebben. Dus rampestampt ze 's ochtends vroeg in alle staten door het huis omdat ze alweer haar sleutels kwijt is. Want of het is zo als het nu is, of we moeten zo'n beetje boven op haar zitten en haar bij elke stap 1 op 1 begeleiden en dat zie ik ook niet zitten.

skik

Brigitte kaandorp

gisteren met zieke dochter oude show gekeken - dat stukje over spullen, en hoe die zomaar meer spullen aantrekken. Herkenbaar!

Oh cobi

Dure rekenmachines... Jongste dochter heeft de grafische grafische rekenmachine van oudste dochter kwijt gemaakt op de zondag vóór een belangrijke wiskundetoets en moest ik helemaal naar een andere stad om een nieuwe te kopen. Nou, nu hebben we er twee, want het originele exemplaar kwam op een goeie dag vanonder de wasdroger vandaan (?). Haar nieuwe mobiele telefoon die ze in de vakantie had gekregen voor de brugklas was al kwijt voordat het schooljaar begon. We zijn inmiddels ook al aan de derde ov-chipkaart bezig en we hebben onlangs een nieuw bankpasje aangevraagd. En een nieuwe schoolpas. En ze heeft een nieuwe kluissleutel moeten kopen. Want het is niet handig als de boeken van Frans in de kluis zitten, de sleutel kwijt is en ze de volgende dag een toets heeft.

Hier is negeren ook geen optie want da's gewoon te duur en te ongezond. We hebben het wel geprobeerd: zoek het maar uit met je troep. Maar dan moet ik nóg meer wassen, ongedierte bestrijden en zorgen voor vervanging van essentiële benodigdheden. Schipperen dus maar tussen accepteren dat het altijd een zootje zal zijn en het enigszins binnen de perken houden. Maar wat zou mijn leven toch een stuk makkelijker zijn als ze haar was ín de wasmand zou gooien en niet pal er naast op de grond. En haar natte handdoeken niet aan het voeteneinde onder haar dekbed eindigen, bij de plakbandapparaten.

skik

Ik niet

Ik ben juist behept met het ik zie geen rotzooi virus. Ik ben redelijk opgeruimd en planmatig - maar kan net zo goed weken in rotzooi leven zou me niet uitmaken - zolang ik weet waar alles ligt. Manlief echter heeft een hekel aan rommel en dat is dan ook ons grootste discussiepunt - of mijn pubers rommel maken interesseert mij maar weinig maar hij kan er echte woede aanvallen van krijgen en is echt niet voor rede vatbaar op dat punt - volgens mij dan....
Dus ik houd het regelmatig schoon in huis om heen discussies te krijgen - of dat nou fout is van mij?

O heerlijk

Wat een herkenbaarheid. Het hoogtepunt van vandaag: puberella die tegen mij zegt "Mam, je ruimt de kamer toch nog wel op, straks komt vriendin E logeren, wat moet die wel niet denken van die bende hier."
Nou viel het wel mee allemaal, een salontafel met wat speelgoed van de brusjes erop was haar een doorn in het oog.
Ik zei uiteraard dat ze best zelf even haar handjes mocht laten wapperen als het niet naar mevrouws zin was. Maar nee, dat kon niet, want (en nu komt ie): ze was nog bezig met haar eigen kamer!
Moet je wel weten dat wij inmiddels vergeten zijn welke kleur de vloerbedekking daar ook weer had, want die is permanent verborgen onder 3 lagen kleding, schoolboeken, lege broodtrommels, make upjes, vellen kladpapier, vellen belangrijk papier en wat dies meer zij. Af en toe kraakt er iets als ik er hinkstapspringend doorheen probeer te komen (wat ik trouwens alleen waag als ik er vrij zeker van ben dat er zich eigendommen van mij tussen de zooi bevinden die ze 'vergeten' is terug te leggen), en stapeltjes schone was parkeer ik tegenwoordig maar bij haar kamerdeur in plaats van in de kast. Waar ze 3 weken later dan vrolijk nóg liggen.
Ach, ooooooit zal het wel goedkomen. En anders maar niet, not my problem

Maar welke taktiek werkt nu echt?

We doen het nog niet eens zo slecht (man maakt goed schoon en ik ben van het weggooien)) maar toch is het hier een teringbende. Wat wel zo is: zien opruimen doet opruimen althans bij mij.

Maar welke routine werkt nu echt?

-de tactiek "clean as you go" de hele dag door een beetje opruimen en schoonmaken wat vies is

-een aantal vaste dagelijks routines a la flylady

-een keer per week de ongelooflijke teringbende opruimen voor er bezoek komt

- de tijd die je aan OOL besteedt besteden aan opruimen

- combinatie van alle vier?

Een tactiek

Nou een tactiek werkt zeker, alles meteen terugleggen waar je het vandaan hebt gehaald. Dan is het onmogelijk dat het een bende wordt. Dus als je je schoenen uittrekt, zet ze meteen op het schoenenrek. Na het eten, meteen je bord en beker in de vaatwasser zetten (of als je die niet hebt in de wasbak ofzo). Voordat je 's avonds naar bed gaat, je glazen en bakjes o.i.d. opruimen, niet laten staan voor de volgende dag. Eventuele toch nog slingerende dingen op een net stapeltje leggen (dat is dat het enige rommelige in huis maar dat moet te doen zijn. Wel proberen te streven dat stapeltje niet langer dan een dag zo te houden, opruimen dus!

Tja merel

Dat vraagt een discipline die velen niet zo zien zitten.

Ik krijg straks twee logees die in onze slaapkamer gaan slapen, logees die bijna nooit hier komen. Dat is een evenement dat voor grootste opruimwoede leidt, prima hoor, kunnen we er weer even tegen.
Elke dag braaf alles opruimen heb ik gewoon geen zin in.

Ruim trouwens geregeld voor huisgenoten op hoor, daar zit ik niet mee. Behalve als ik wat meer werk, dan niet. Extra service zal ik maar zeggen. En dat waarderen ze wel. Dat betekent trouwens veel, waardering. Als anderen al dat opruimen vanzelfsprekend vinden is er niks meer aan.

Nee het is mijn dochter..........(skik)

Zo is mijn dochter ook....maar háár kamer opruimen dat weiger ik. Ik wil nog wel 's van goede wil jas of sleutels ofzo oprapen...Maar meestal roep ik haar ervoor en laat ik haar alles 1 voor 1 opruimen. Ze zal het ooit, ooit toch eens moeten leren. En buiten dat ben ik een 'zeurmoeder'.
groeten albana

Tactiek

Ik gebruik geloof ik tactiek 1 en 2 van Viridantia ("clean as you go" + vaste routines) met uitstapjes naar 3 (er komt alleen niet elke week bezoek).
Het opgeruimd zijn moet te leren zijn, getuige de verhalen over kinderen die eenmaal het huis uit wél de boel op orde kunnen houden. Het ontbreken van een achterwacht die de spullen achter je aandraagt zal daar soms vast aan bijdragen.
Mijn puberkamer was ook een meurende bende, over het algemeen. Een paar maanden als au-pair, een paar maanden als laatste kind thuis de boel opvangen voor een zieke moeder en daarna een eigen huis, toen was de basis wel gelegd. Ik wíl nog steeds wel alles laten liggen, maar heb daar nu alleen mezelf mee, dus tja.
Er zijn in de huiskamer + keuken vier à vijf plekken waar de rotzooi zich verzamelt. Die in de loop van de dag (soms week) laten vollopen en aan het eind van de dag (of week) uitmesten doet al een hoop. De methode Rodebeuk, eigenlijk.

Tink...

...oew, die taferelen met je puberella, die voorzie ik hier ook al. Als je ziet hoe dochters kamer er hier uitziet, ongeveer een halve dag nadat de verplichte totale opruimbeurt is geweest - dan ben ik blij dat ik 3 dagen later überhaupt nog bij de kast kan komen om er schone was in te doen. En zij moet nog tien worden... Ik heb altijd zoveel aan jouw verhalen )

Taktiek 3 en 4

OOL-tijd besteden aan opruimen en schoonmaken zou best een hoop schelen, maar da's nou ook weer zo wat.

Taktiek 4, opruimen voor bezoek, werkt als een tierelier. Laatst kwam AnneClaireSophie bij mijn zoon spelen. AnneClaireSophie heeft een sjieke dubbele achternaam en heel deftige ouders. Zij hebben hetzelfde kindertal als wij, maar zij heeft een eigen zaak en dus status. De kinderen Dubbele Achternaam lopen altijd in dure kleren, maar wel sjofeltjes. Gekreukelde en bevlekte Tommy Hilfiger zeg maar. En ze komen vaak te laat op school. Dus ik vermoedde dat het daar thuis ook wel wat chaotisch zou zijn. Er bleven die dag nog twee kinderen spelen dus ik had 5 achtjarigen over de vloer en in no-time was het een bende. Normaal laat ik de boel de boel en ruim het wel weer op als iedereen weg is. Maar toen de suikerpot over de vloer ging moest ik dat wel even opruimen. Ik besloot dat dat een uitgelezen aanleiding was om uit een misplaats soort compensatiedrift wegens gebrek aan maatschappelijke status van mijzelf meteen maar even door te pakken en rigoreus op te ruimen en te soppen. Ik zou mevrouw Dubbele Achternaam wel eens even een poepie laten ruiken. Zo gezegd, zo gedaan, kinderen achter de tv gezet en alles onberispelijk blinkend gemaakt. Kaarsjes aan en met een literair meesterwerk en zen-gezicht op de bank wachten tot de Mercedes van mevrouw DA zou voorrijden om AnneClaireSophie op te halen. Maar op het afgesproken tijdstip stak de au pair van de familie DA even haar hoofd om deur en twee tellen later was ACS verdwenen. Geen verpletterende indruk gemaakt op mevrouw DA (voor wat het waard is, waarschijnlijk zou het haar niet eens opvallen), maar wel een schone en opgeruimde woonkamer en keuken.

skik

Dicipline ? 't is gewenning denk ik.

Tja, ik schreef gisteren dat als je meteen alles achter je opruimt er nooit achterstand kan komen. En ik weet gewoon dat rommel, rommel aantrekt... écht. Leg maar wat troepjes op de tafel en binnen een dag ligt er vanalles bij.
Als je het je aanleert is meteen opruimen echt niet zo'n ramp hoor. Wil niet zeggen dat ik de hele dag loop te ruimen hier. Gisteren was ik aan het computeren en had ik mijn schoenen uitgedaan, lagen hier op de vloer naast mijn stoel. Bij de bank stond een lege fles cola, 2 glazen, een lege zak chips en een leeg bakje. Voordat ik ga slapen ruim ik dat even op, hoeveel werk is dat nu? (ik denk dat dat een minuutje duurt, hooguit) 's ochtends kom je weer in een opgeruimde woonkamer.
Ik heb een heel rommelige vriendin, als ik daar rondkijk....pfft, dat is niet van een avond maar van weken.Alles maar neerleggen waar je het in je handen had. Op de piano een stapeltje boeken, een mok, een lege bloemenvaas. Op de vensterbank post en folders, een paar lege olielampjes. Op de vloer, slippers, schoenen, gympen, lege gymtas. In de boekenmand (die puilt uit met vanalles en nogwat) ja als je dáár moet gaan opruimen, ik zou niet weten waar te beginnen. Maar als het eenmaal opgeruimd is, is het een kwestie van minuutjes om het weer netjes te krijgen toch? Ik word heel onrustig van dat soort huiskamers, mijn handen jeuken en echt mijn kamer is heel gezellig hoor, beslist niet steriel, zeker niet, alleen al dingen geordend houden (stapeltje boeken is helemaal niet erg, als het maar een net stapeltje is en geen bergje bijv. ) vind ik veel prettiger om in te leven.

Nette stapeltjes

Moest ineens denken aan de werkster die ik ooit even had, en die het leesvoer op de salontafel inderdaad altijd in een keurig waaiertje legde. Het eerste wat ik deed als ze weg was, was die waaier weer laten uitwaaieren