Dat eeuwige commentaar altijd
Sorry, moet even spuien, zit hier echt met een rotgevoel...
Dochter ligt uitgeteld in bed na een heerlijk verjaardagsweekend. Vrijdag werd ze zeven en had ze koningsspelen op school, zaterdag heeft ze afgezwommen voor B nadat het vorige maand vanwege een oogontsteking niet kon, zaterdagmiddag haar kinderfeestje en vanmiddag was de familie hier op bezoek voor dochter. Dochter heeft ontzettend genoten, maar ik merk dat ik me enorm stoor aan het commentaar van mijn familie op hoe wij leven en opvoeden.
Om te beginnen gaat het met onze dochter prima. Ze is gelukkig, vrolijk, heeft vriendinnetjes, zit op clubjes, doet het goed op school.
Maar toch maakt mijn familie zich zorgen over mijn dochter. Ze is vrij klein voor haar leeftijd, en dat ligt volgens mijn ouders, zus en zwager aan het feit dat we thuis geen vlees eten. Volgens hun heeft ze dat nodig en doen we haar hiermee tekort. Ook vinden ze het sociaal gezien zielig, terwijl we ons elders gewoon aanpassen en onze dochter geenszins verbieden om vlees te eten.
Dochter is overigens veel te vroeg geboren vanwege zwangerschapsvergiftiging en heeft die groeiachterstand nooit helemaal ingehaald. Het is overigens niet ernstig; ze groeit en volgt haar eigen lijn. En de kinderen van mijn zus zijn juist erg lang, waardoor het verschil extra opvalt.
Ook vinden ze dat we te weinig spullen kopen voor onze dochter en dat we meer mee moeten gaan met wat maatschappelijk gezien gangbaar is, want anders valt dochter buiten de boot en dat is een recept om gepest te worden, aldus hun.
Dochter heeft naar mijn idee echt genoeg speelgoed, kleding en schoenen, klaagt nooit dat ze te weinig heeft of niks leuks en speelt ook graag buiten, en geeft weinig om schermen, maar bijvoorbeeld het niet in huis hebben van een tablet is zielig, aldus zus en zwager.
Ook vinden ze dat mijn dochter een telefoon moet krijgen als 'iedereen' die heeft. Op de school van mijn neefje en nichtje is het blijkbaar heel gebruikelijk dat kinderen in groep drie al allemaal een telefoon hebben. Hier gelukkig niet, maar ik zou er ook niet in mee gaan. Dochter gaat nergens zelfstandig naar toe buiten het eigen dorp. Dus alles wat ze zelfstandig doet is binnen tien minuten lopen of vijf minuten fietsen van huis. Maar als 'iedereen' die heeft, moeten we dat ook doen, want anders doen we haar tekort en is het zielig en valt ze buiten de groep etc.
En ze vinden het niet meer van deze tijd om ons kind religieus op te voeden. Dat ze daar zelf weinig mee hebben, helemaal prima. Maar blijkbaar plaatsen we haar 'buiten de groep' door haar mee te nemen naar de kerk en kennis te laten maken met liederen en teksten over het geloof. Want 'dat doet niemand meer' en 'dat is niet cool, straks wordt ze gepest met heilig boontje of zo'. Dochter draagt het liefst rokjes en jurkjes, dat is niet iets wat van ons moet of zo, maar zus en zwager leggen wel de link met religie. We zouden haar nooit dwingen of iets dergelijks, maar tot nu toe heeft ze er zelf interesse in en vindt ze het allemaal wel prima om mee te gaan naar de kerk.
De reden dat ze denken mij/ons te moeten helpen met de opvoeding is dat ik weinig gevoel heb voor sociale normen en dat ik de wereld en de tijdsgeest niet zo goed begrijp.
Daar hebben ze wel een beetje gelijk in, maar omdat ik echt ontzettend hard mijn best doe om de wereld te begrijpen en mijn dochter te bieden wat ze nodig heeft om op te groeien tot een stabiele volwassene, maakt het me echt verdrietig dat het lijkt alsof ik alles fout doe en dat mijn kind daar de dupe van is. Mijn man trekt zich daar minder van aan en kan al dat commentaar makkelijker naast zich neerleggen. Maar ja, het is ook niet zijn familie die dat zegt.
Klinkt alsof je je dochter een prima thuis geeft. Waarom trek je je zozeer aan wat anderen erop aan te merken hebben? Niet doen. Laat het langs je afglijden. Je kunt het nooit in de ogen van iedereen perfect doen. En ga gewoon lekker door zoals je doet. Volgens mij is daar niks mis mee.
Daar hebben ze wel een beetje gelijk in, maar omdat ik echt ontzettend hard mijn best doe om de wereld te begrijpen
Volgens mij doe jij een beetje teveel je best om de familie te begrijpen. Niet nodig Ik zie helemaal niks mis in de opvoeding van je dochter.
Je kunt beter de houding van je man proberen te volgen dan die van de familie, want daar word je niet vrolijk van
tjonge, wat een vervelende bemoeizucht. Het is jullie leven, jullie gezin, daar hebben je ouders en andere naaste familie niks over te zeggen.
Jullie hebben het goed met elkaar, je dochter is gezond en blij - laten je ouders, zus&zwager hun zegeningen tellen in plaats van klagen dat jij het anders doet dan zij.
Spullen maken een mens niet gelukkig. Persoonlijke aandacht en waardering wel.
Wat ‘uit de tijd’ is of niet - daarin maak je je eigen afwegingen.
Iets doen omdat iedereen het doet, pff. Dooie vis gaat met de stroom mee, levende zwemmen er tegenin.
Oh en gefeliciteerd met je dochter! Fijn dat het ondanks de moeilijke start destijds zo goed met haar gaat.
Het klinkt eerder of zíj niet meegaan met de tijd: als ze denken dat vlees gezond is, lezen ze duidelijk niet wat er de laatste tijd aan artikelen over worden gepubliceerd. Hetzelfde geldt voor het hebben van een tablet, toon mij maar een onderzoek waaruit blijkt dat dat goed is voor de ontwikkeling.
Los daarvan klinkt het eerlijk gezegd een beetje alsof zij het gevoel hebben jouw opvoeding af te moeten kraken, omdat zij ernaast nogal ongunstig afsteken. Jij geeft je kind bewust gezond eten, laat haar zichzelf buiten of op andere creatieve manieren vermaken ipv via schermen, geeft haar normen en waarden mee. Veel mensen zien anderen die het beter doen als een persoonlijke aanval, jammer genoeg. Als mijn man een vegetarische optie bestelt op werk, krijgt hij ook vaak ongevraagd defensieve opmerkingen van anderen waarom vlees wél goed is. Alsof hij er een discussie mee start door een broodje gezond te bestellen. Is vaak pure irritatie bij mensen dat ze zo geconfronteerd worden met iets wat ze zelf beter zouden willen doen.
Blijf bij jullie eigen gevoel! Jullie dochter komt niets tekort zo te lezen.
Ergens hebben ze wel gelijk dat je dochter misschien in groei achter blijft omdat jullie geen vlees eten.
Verder ligt het aan nog een tal van factoren. Jullie lengte en die van jullie ouders. Alles speelt een rol. Ze kan ook zomaar een groeispurt krijgen.
Wat het eten betreft geef ik altijd geadopteerde kinderen als voorbeeld. In Landen waar uit kinderen worden geadopteerde zijn vaak gebieden waar veel rijst en groente gegeten wordt en vis. Vlees ook wel, maar dat is veel puurder dan wat wij eten.
Ons vlees zit vol met... Jawel, (groei) hormonen. En dat heeft zeker invloed.
Als je dan vervolgens zo'n aflevering zit te kijken van spoorloos en je ziet een hereniging, dan is 9 van de 10 keer het geadopteerde kind een kop groter dan de familie.
Dus ja, ze hebben gelijk. En ze zal volgens het boekje misschien ondermaats zijn. Maar gezond is gezond.
Wat een vervelende bemoeienis, zeg. De dingen die zij belangrijk vinden, klinken eerlijk gezegd als treurige oppervlakkigheid. Dat zij dat belangrijk vinden moeten ze zelf weten, maar dat ze dat jullie (en een kind van 7!) op willen leggen is echt vervelend.
Misschien kun je een soort standaard reactie bedenken voor dit soort situaties? Iets in de trant van: Tja, we vinden nu eenmaal andere dingen belangrijk, of: Ja, daar verschillen we nu eenmaal van elkaar. Gelukkig is niet iedereen hetzelfde.
En zou je durven aangeven dat je geen commentaar meer wil op jullie manier van opvoeden?
Nouja, het probleem is niet dat je anders leeft dan hen.
(Ik verschil ook enorm met mijn ouders en broer)
Maar er is sprake van grensoverschrijdend gedrag: ze geven je ongevraagd advies en kritiek.
Daar zul je mee moeten leren omgaan want het is gewoon niet ok wat ze doen.
Oefen met verschillende reacties: lief glimlachen, boos worden, de draak met ze steken, een grapje maken, een goed open gesprek.
Er zijn legio mogelijkheden maar ik denk wel dat je er iets mee moet. Ga gewoon eens oefenen met wat dingetjes en observeer wat het met je doet, hoe je je erbij voelt etc. Oefening baart kunst!
Wij hoeven je niet te zeggen dat je het goed doet want dat weet je zelf ook wel.
Je probeert je kind op te laten groeien tot een stabiele volwassene: dat is toch helemaal prima, op manier waarop je het nu doet? Een kind dat zelfvertrouwen heeft wordt minder snel gepest en dat zelfvertrouwen krijg je door een liefdevolle basis, niet door tablets, telefoons of extra schermtijd of wat dan ook.
Vertrouw op jezelf en diskwalificeer jezelf niet door te denken dat jij als iemand met autisme het niet goed zou doen.
Wat vervelend dat jouw familie het nodig vindt om zoveel commentaar te geven op jullie opvoeding.
Ik vind jullie manier van opvoeden goed klinken.
Probeer het los te laten of vraag hen te stoppen hiermee.
Ik ben het eens met alles wat al geschreven is, en toch heb ik een maar: het is 'makkelijk' om te zeggen dat TO het van zich af moet laten glijden, maar dat is, zo is althans mijn ervaring, vreselijk moeilijk om te doen.
Mijn familie heeft het eea aan te merken op mijn zoon, een IADH-kind, en dan met name op de manier waarop ik met hem om ga. Heel pijnlijk.
Ik denk dan ook te kunnen begrijpen dat en waarom het MamaE zo raakt.
Heb je jouw familie al eens verteld dat je hun 'feedback' lastig vindt, TO? Weten zij dat hun handelwijze jou kwetst? En doen ze ook zo wanneer je man erbij is?
Het klinkt ook alsof je jouw familie ontgroeid bent. Misschien dat ze je daarom naar beneden proberen te halen, uit afgunst en minderwaardigheidsgevoel.
Ben je niet veel te lief, door er niet tegen in te gaan? Je hoeft je niet alles te laten zeggen. Ik vind ze behoorlijk vervelend overkomen, en zolang jij niet aangeeft dat je dit erg vervelend vind, gaan ze niet stoppen.
Hoe reageer jij als ze commentaar hebben?
Als mensen zich hier zo zouden gedragen en niet wilden stoppen, waren ze op een gegeven moment niet meer welkom. Kom voor jullie zelf op.
Op basis van wat je in andere draadjes over jouw familie schrijft, vind ik eerlijk gezegd dat jouw ouders de plank nogal misgeslagen hebben in jouw opvoeding. Ik vind het echt een wonder dat je zo’n weldenkend mens en leuke moeder bent geworden 
. Het voelt alsof ze nog steeds vinden dat ze jou op moeten voeden. Die kans hebben je ouders ruimschoots gehad, en je zus en zwager moeten helemaal hun commentaar voor zich houden.
Ik denk dat voor een deel het probleem om het commentaar van je af te laten glijden zit in dat je heel je leven je best hebt gedaan (moeten doen) om ‘erbij te horen’, in het plaatje te passen. Het is hoog tijd dat je zelf een volgende stap zet in het volwassen worden, namelijk hun goedkeuring ECHT niet meer nodig hebben.
Misschien kun je een volgende keer zoiets zeggen: Jullie hebben mij opgevoed tot wat ik nu ben, vertrouw je zo weinig op je eigen opvoedkunde dat je nu niet vertrouwt op mijn opvoedkunde? Of: Vinden jullie zelf dat je met mij de klus niet goed genoeg geklaard hebt, dat jullie het nodig vinden om je met de opvoeding van mijn dochter te bemoeien?
Of bedenk zelf een zin, en oefen die een paar keer.
Kap zulke gesprekken voortaan subiet af. Op een verjaardag is niet handig, want dan verpest je de sfeer ook voor je dochter. Maar ik zou er bij je ouders en je zus van de week nog eens op terugkomen. Dat je het echt heel onprettig vindt zoals ze zich gedragen, dat je graag voor vol aangezien wil worden en dat je een volgende keer geen commentaar meer wenst. Jullie maken jullie eigen keuzes. De eerstvolgende keer dat je bij hun bent (dat is makkelijker) zeg je bij commentaar: Daar hebben we het al over gehad. Ik stel voor dat we van onderwerp veranderen (en dan gooi je zelf iets op, politiek of het weer…). Lukt het niet, dan pak je subiet man en kind op, en je vertrekt. Met de mededeling, hier heb ik dus geen zin in, dat heb ik al aangegeven. Volgende keer hoop ik dat het beter gaat. En dan ook echt gaan.
Je bent ze geen verantwoording verschuldigd, je hoeft je niet te verdedigen, je hoeft dit niet te accepteren. Echt niet. Niks, helemaal niks, geeft ze het recht zich zo met je (leven) te bemoeien. Bij je ouders kun je het nog zien als macht der gewoonte, maar je zus en zwager gaan echt zwaar over de grens.
Bijtje82 schreef op 24-04-2022 om 21:32:
Ergens hebben ze wel gelijk dat je dochter misschien in groei achter blijft omdat jullie geen vlees eten.
Verder ligt het aan nog een tal van factoren. Jullie lengte en die van jullie ouders. Alles speelt een rol. Ze kan ook zomaar een groeispurt krijgen.
Wat het eten betreft geef ik altijd geadopteerde kinderen als voorbeeld. In Landen waar uit kinderen worden geadopteerde zijn vaak gebieden waar veel rijst en groente gegeten wordt en vis. Vlees ook wel, maar dat is veel puurder dan wat wij eten.
Ons vlees zit vol met... Jawel, (groei) hormonen. En dat heeft zeker invloed.
Als je dan vervolgens zo'n aflevering zit te kijken van spoorloos en je ziet een hereniging, dan is 9 van de 10 keer het geadopteerde kind een kop groter dan de familie.
Dus ja, ze hebben gelijk. En ze zal volgens het boekje misschien ondermaats zijn. Maar gezond is gezond.
Volgens mij zijn die kinderen gewoon langer omdat ze toch echt gezonder hebben gegeten.
