Communicatie bonus dochter
Mijn partner en ik hebben nu dik 4 jaar een relatie, we wonen niet samen. Mijn partner heeft 2 kinderen. Het gaat om de oudste dochter, zij is 24 en woont niet meer thuis
De relatie met haar is moeizaam.
Ik heb getracht een band met haar op te bouwen maar ze zegt dat ze geen plaats heeft voor mij.
Tevens loopt de communicatie via haar moeder en niet rechtstreeks naar mij. Als ik mijn partner daar op aanspreek vindt ze dat ik moeilijk doe. Er bestaan toch ook nog normen en waarden, of zijn die er niet voor dochters?
Een ingewikkelde situatie vind ik zelf .
Iemand tips?
MamaE schreef op 25-11-2024 om 14:24:
Ik vind negeren dus absoluut geen normaal en volwassen gedrag. Ook als je iemand niet mag of er niks mee wil/hoeft, kun je wel gewoon gedag zeggen en beleefd zijn als je toevallig elkaar tegenkomt met een visite of zo.
Als de partner van TS jarig is, dan is het meer dan logisch dat ze zowel haar dochter als haar partner uitnodigt. Dan hoef je echt geen uitgebreide en diepgaande gesprekken te gaan voeren, maar gewoon elkaar begroeten en beleefd zijn vind ik echt wel het absolute minimum. Ik zou het van mijn kind in ieder geval niet accepteren als ze dit gedrag zou vertonen tegen wie dan ook. Nu al niet, laat staan als ze volwassen is.
En dan? Dan zeg je tegen een 24jarige dat je dat gedrag niet accepteert. Kleine kans dat ze bonuspaps een handje geeft en "sorry, ik zal het nooit meer doen" zegt .Die pakt haar jas, slaat met een klap de deur achter zich dicht, de andere verjaardagsgasten in verlegenheid gebracht achterlatend. Tip: geef je alvast op voor EO's familiediner. Niemand vindt het beschreven gedrag normaal. Maar gelijk hebben wil niet zeggen dat je het ook krijgt.
Ja totaal negeren is een vorm van agressie en inderdaad gewoon niet beleef. Maar Jansens, wat zit daar achter denk je? Wat zegt je partner erover?
kenfan schreef op 25-11-2024 om 14:42:
[..]
En dan? Dan zeg je tegen een 24jarige dat je dat gedrag niet accepteert. Kleine kans dat ze bonuspaps een handje geeft en "sorry, ik zal het nooit meer doen" zegt .Die pakt haar jas, slaat met een klap de deur achter zich dicht, de andere verjaardagsgasten in verlegenheid gebracht achterlatend. Tip: geef je alvast op voor EO's familiediner. Niemand vindt het beschreven gedrag normaal. Maar gelijk hebben wil niet zeggen dat je het ook krijgt.
Wat een slappe lassez-fair houding
Als dochter de deur uitloopt omdat ze wordt aangesproken om basis beleefdheid dan moet ze dat vooral doen. Je kan je op je werk ook niet zo gedragen dus er is een stukje opvoeding achterwege gebleven
kenfan schreef op 25-11-2024 om 14:42:
[..]
En dan? Dan zeg je tegen een 24jarige dat je dat gedrag niet accepteert. Kleine kans dat ze bonuspaps een handje geeft en "sorry, ik zal het nooit meer doen" zegt .Die pakt haar jas, slaat met een klap de deur achter zich dicht, de andere verjaardagsgasten in verlegenheid gebracht achterlatend. Tip: geef je alvast op voor EO's familiediner. Niemand vindt het beschreven gedrag normaal. Maar gelijk hebben wil niet zeggen dat je het ook krijgt.
We weten ook niet hoe ze ertoe is gekomen. Hij heeft geprobeerd een band met haar op te bouwen, staat er, dus dat suggereert dat ze eerst wel iets terugzei. Misschien heeft hij haar op een vervelende wijze terecht gewezen (dat hij antwoord of respect wil?) en zei ze daarna niets meer. Zo'n scenario kan ik me best voorstellen. Tenslotte heeft hij het er ook over dat hij zijn partner 'er over aanspreekt'. Iemand ergens over aanspreken zit dus in zijn repertoire en ik kan me dan voorstellen dat het meisje daar niet van gediend is.
Ik denk dat hij het zelf deels heeft veroorzaakt en dat dit meisje niet vanaf dag 1 hem heeft genegeerd, want anders zou haar moeder wel haar dochter lastig vinden en niet haar vriend.
Lexus schreef op 25-11-2024 om 14:45:
Ja totaal negeren is een vorm van agressie en inderdaad gewoon niet beleef. Maar Jansens, wat zit daar achter denk je? Wat zegt je partner erover?
Dit is inderdaad asociaal gedrag. Punt.
Is er iets voorgevallen?
Zo niet, dan zou ik geen zin hebben om hiermee geconfronteerd te worden en afspreken als dochter van je partner er niet is. Maar ik kan mij ook voorstellen als dit ook op gezamenlijk feesten gebeurd en er geen vooruitgang in zit, dat je hier als partner van geen trek in hebt en eieren voor je geld kiest.
En ik vind dat jou partner jullie beide niet uit moet nodigen als dit het gedrag is wat je steeds moet ondergaan.
En vanuit dochter kan ik mij voorstellen dat ze er niet op zit te wachten en het moeilijk vindt, maar haar gedrag is gewoon naar. Groeten en antwoord geven lijkt mij het minimum.
Maar ik zou ervoor bedanken.
Valeria schreef op 25-11-2024 om 14:51:
[..]
We weten ook niet hoe ze ertoe is gekomen. Hij heeft geprobeerd een band met haar op te bouwen, staat er, dus dat suggereert dat ze eerst wel iets terugzei. Misschien heeft hij haar op een vervelende wijze terecht gewezen (dat hij antwoord of respect wil?) en zei ze daarna niets meer. Zo'n scenario kan ik me best voorstellen. Tenslotte heeft hij het er ook over dat hij zijn partner 'er over aanspreekt'. Iemand ergens over aanspreken zit dus in zijn repertoire en ik kan me dan voorstellen dat het meisje daar niet van gediend is.
Ik denk dat hij het zelf deels heeft veroorzaakt en dat dit meisje niet vanaf dag 1 hem heeft genegeerd, want anders zou haar moeder wel haar dochter lastig vinden en niet haar vriend.
Klopt dit, TO?
Of topic maar mijn hoofd blijft lezen; communicatie-bonus dochter.
Bij openen van het topic verwachte ik een zeer communicatieve dochter. Maar van zo'n bonus had ik nooit gehoord 😬
Chantal2022 schreef op 25-11-2024 om 14:45:
[..]
Wat een slappe lassez-fair houding
Als dochter de deur uitloopt omdat ze wordt aangesproken om basis beleefdheid dan moet ze dat vooral doen. Je kan je op je werk ook niet zo gedragen dus er is een stukje opvoeding achterwege gebleven
Ja, niet groeten is onbeleefd. Daar heb je helemaal gelijk in.
Maar TO eist respect. En hij vraagt of normen en waarden soms niet voor dochters gelden. Dat klinkt op zijn best zeurderig, en op zijn slechtst drammerig dominant. Dus iets zegt me dat hier wel een en ander aan vooraf is gegaan.
Of die dochter is inderdaad een onbeschoft stuk vreten en hij heeft het op allerlei manieren vriendelijk geprobeerd en uit nu hier zijn frustratie. Het kan allemaal.
Ginevra schreef op 25-11-2024 om 15:52:
[..]
Ja, niet groeten is onbeleefd. Daar heb je helemaal gelijk in.
Maar TO eist respect. En hij vraagt of normen en waarden soms niet voor dochters gelden. Dat klinkt op zijn best zeurderig, en op zijn slechtst drammerig dominant. Dus iets zegt me dat hier wel een en ander aan vooraf is gegaan.
Of die dochter is inderdaad een onbeschoft stuk vreten en hij heeft het op allerlei manieren vriendelijk geprobeerd en uit nu hier zijn frustratie. Het kan allemaal.
Het kan ook zijn dat in zijn beleving respect en beleefdheid soort van synoniemen zijn.
Stel dat dochter hem een middelvinger toont (stel he.....) dan getuigt dat van nul respect én zwaar onbeleefd
Ik vraag me wel af hoe de andere kant van dit verhaal klinkt. Ziet dochter haar moeder nog wel zonder to erbij? Ik kan mij namelijk best voorstellen dat ze geïrriteerd raakt als een nieuwe partner er altijd maar bij moet zijn, omdat ze nu ineens onderdeel moet zijn van een nieuw gezin.
Jillz schreef op 25-11-2024 om 16:24:
Ik vraag me wel af hoe de andere kant van dit verhaal klinkt. Ziet dochter haar moeder nog wel zonder to erbij? Ik kan mij namelijk best voorstellen dat ze geïrriteerd raakt als een nieuwe partner er altijd maar bij moet zijn, omdat ze nu ineens onderdeel moet zijn van een nieuw gezin.
Ja, dit lijkt mij ook vreselijk. Maar daar kan die moeder rekening mee houden, dat ze ook Tijd met dochter alleen doorbrengt
De nieuwe partner van mijn vader heeft ook geprobeerd om mijn zus en mij op te voeden, we waren toen beide ruim 40+. Die kwam dus van een koude kermis thuis. We zijn heus wel beleefd tegen haar, maar zitten niet te wachten op een tweede moeder of zo.
Als de communicatie naar jou via haar moeder gaat (en waar je bij zit) dan vind ik het niet oké.
Mijn partner heeft 3 volwassen kinderen die allemaal al uitwonend waren toen wij een relatie kregen, en die voelen niet als ‘mijn’ (‘bonus/kado/stief’)-kinderen. En dat is ook heel fijn: ik heb zelf 2 thuiswonende kinderen uit mijn vorige relatie en ik heb het al druk genoeg met hen en mijn ex-partner. Alleen als ze me specifiek erom vragen, geef ik mijn (heel bescheiden) visie op een kwestie aan de volwassen kinderen.
Ik denk dat respect wel een groot ding is om te eisen, maar normale, gangbare beleefdheid mag je wel verlangen (als jij dat tenminste ook richting haar doet)
Maar ik weet niet of ze jou als de reden voor de scheiding van haar ouders ziet? Zoiets heeft tijd nodig en als je dan dingen gaat eisen dan denk ik dat je het alleen maar erger maakt.
Chantal2022 schreef op 25-11-2024 om 14:45:
[..]
Wat een slappe lassez-fair houding
Als dochter de deur uitloopt omdat ze wordt aangesproken om basis beleefdheid dan moet ze dat vooral doen. Je kan je op je werk ook niet zo gedragen dus er is een stukje opvoeding achterwege gebleven
Ja, ja, ik heb de ruggengraat van een banaan. Ooit van ironie gehoord? Dit verhaal gaat ook niet over mijn dochter. Hier geen bonusvader met pedagogische aspiraties. Als je met 24 nog met opvoeden moet beginnen, dan is het sowieso te laat. Maar gelukkig gedragen de meesteongelikte beren zich op hun werk wenselijker dan in huiselijke kring. FYI negeren van ongewenst gedrag - mits er geen dooien of gewonden bij vallen - wordt door mensen die ervoor hebben doorgeleer algemeen gezien als de effectiefste manier om het te beteugelen.
Dochter is duidelijk. Er is geen plaats in haar leven voor jou. Het is wat het is. Accepteren en haar grens respecteren.
Ik heb namelijk, door je uitspraken, het vermoeden dat je dat niet doet.
