Buurtkindjes die voortdurend aanbellen of binnenlopen om te spelen

Liezelotje

Ook hier een komen en gaan van buurkinderen. En ik ben er alleen maar blij mee! Natuurlijk komt het weleens niet uit. Dan zeg je dat gewoon. Maar waarom zou ik in hemelsnaam willen dat mijn kinderen achter in de tuin spelen, als er buurvriendjes aanbellen om buiten te komen spelen? Laat lekker gaan. Wat kan het je schelen?
Verder kun je tegen de betreffende kinderen ook duidelijke afspraken maken: bijv. Zondagochtend NIET voor 12 uur aanbellen, of niet 's avonds na 7 uur.
En een ander milieu? Ik heb er eigenlijk een beetje nare bijsmaak van. In jouw huis gelden jouw regels en dat weten je eigen kinderen en daar horen ook andere kinderen die bij jou over de vloer komen zich aan te houden. Gewoon duidelijk zeggen. En wat jouw kinderen buiten doen? Daar heb je ze toch over opgevoed?
Bibi

N.a.v. je 2e posting

Wat is er mis met op straat spelen????

Natuurlijk kun je dat zeggen!

Waarom niet? Het is toch jouw huis, jouw tuin, jouw leven en jouw gezin?

Ik herinner me nog levendig hoe irritant het kon zijn, om de haverklap iemand aan de bel.
Of naar binnen loerende kinderen achterom of we al klaar waren met eten ;')

Tonny

Simpel dus

Gewoon zeggen: "nee, nu niet". Dat werkt hier prima. Ik heb ook met alle buurtkinderen afgesproken dat ze hier niet in de tuin spelen als wij eten, omdat onze kinderen dan niet meer eten maar naar buiten kijken .

Tuurlijk kan dat

Dat maak jij toch uit? Als jij dit niet wilt van de buurtkindertjes, dan moet je ze dat vertellen. Misschien wel 100 keer, maar goed, op den duur zullen ze het snappen.

Tirza

Liezelotje

Als hart onder de riem: Ik dacht echt dat ik na die zo afgrijselijk vaak "nee, niet nu" en "nee, je ziet toch dat we aan het eten zijn? dan dus ook niet in de tuin" en vergelijkbare uitspraken wel de allerstrengste en impopulairste buuf van de buurt zou zijn, maar het is verbazingwekkend dat dat niet zo is. De jeugd wandelt nog even vriendelijk en fris binnen als 3 jaar geleden
"Nee dames, niet nu." "Waarom niet?" "Gewoon, niet nu." "Oh, tot de volgende keer dan." (conversatie van 3 minuten geleden)

Nou, dat achterom lopen...

... is niet alleen maar leuk en gezellig hoor!

Het is echt niet prettig om steeds maar overlopen te worden door buitenstaanders, ook al zijn ze maar een jaar of vijf.
Laat ze minstens wachten op de mat!

Ik snap best dat anderen reageren 'goh, leuk dat je kinderen zoveel vriendjes hebben en dat ze zo leuk kunnen spelen' maar leuk is pas leuk als je het zelf leuk vindt

Dat lint vind ik een leuk idee, trouwens!

En wees niet te bang om streng te zijn. Wees gewoon vriendelijk & duidelijk en houd dat vol.

tonny

Snap je wel een beetje

hier in de buurt heb je gewone rijtjeshuizen en je hebt portiekwoningen. Met sommige kinderen uit de flat spelen mijn kinderen heel leuk. Maar sommige kinderen krijgen ze altijd mot mee, ze lossen conflicten vaak op door te slaan en te schelden (of zelfs spugen). Ze spelen gewoon niet leuk, hangen inderdaad altijd buiten rond en komen op de meest rare tijden (als kinderen al in bed liggen of als we eten) aanbellen en als je dan niet snel genoeg opendoet naar hun zin bellen ze nog een paar keer hard aan. Een jongetje hebben we inderdaad verboden om nog langs te komen. Zoon speelt ook niet graag met hem maar soms vraagt of doet hij ook mee als ze aan het voetballen zijn maar hij speelt gewoon erg ruw en heeft geen grenzen.

Lintje

Hier een trampoline in de tuin, een enorme trekpleister voor diverse kinderen uit de buurt. Mij maakt het niet zo heel veel uit, maar mijn kinderen komen zélf wel eens binnen klagen, er zitten zoveel kinderen in de tuin mam! Dan ga ik naar buiten om er weer een paar vriendelijk doch beslist naar de straat te verbannen. Die mogen dan later nog eens terugkomen. Ik zeg het er ook altijd maar bij, om niet heel onaardig te zijn. Dat lint vind ik een heel leuk idee voor aan mijn tuinpoortje! Rood lint = vol.

Op straat spelen vind ik altijd prima (graag graag!) maar dan moet er inderdaad wel leuk worden gespeeld. Aan klieren, hangen en schelden op straat heb ik ook een bloedhekel.

Het tijdperk van kwijlende smoeltjes tegen de ramen tijdens het eten ben ik gelukkig voorbij, maar heb het ook allemaal meegemaakt. Gewoon wegsturen!

Iets in de vensterbank

lijkt me een prachtig idee! Makkelijk, snel, duidelijk.

Maar ja, dan komen er natuurlijk raamtoeristen langs om te zien of 'het' er staat

Tonny

Herkenbaar

ik heb er vorig jaar ook een draadje over gestart, onder een andere nick. Inmiddels is het beter, ik ben duidelijk geworden "nee nu niet, andere keer misschien".

Het meisje is hier nog steeds vaak maar het gaat nu beter, mijn dochter mag daar af en toe ook over de vloer en ik heb het idee dat het gewoon beter daar thuis gaat. Verder ben ik dus gewoon echt duidelijk geworden. Geen lintjes, geen vaas in de vensterbank, gewoon "nee ze heeft geen zin en ga eens van die tuinbank af".

Misschien moet je dat ook bedenken, er is vast (buiten het feit om dat jij het heel anders zou doen) iets wat niet helemaal lekker loopt daar (ziekte, werkloosheid, vermoeidheid etc). Ik heb het idee dat elke ouder zijn/haar best doet.

Liezelotje

Ik herken het wel, dat eeuwige geleur aan de deur, en dan bijna altijd door een paar dezelfde kinderen. En dan hier nog meestal op een moment dat dochter al lang buiten is (en ze dus niet eens op het speelplein gekeken hebben) of op een tijdstip dat er hier niet buitengespeeld wordt. Maar de aanhouder wint wel (tenminste hier) maar je moet soms wel een erg lange adem hebben. Er was hier ook een buurkind (waar onze dochter niet eens mee wilde spelen) die iedere keer op de voordeur probeerde te klimmen om bij de bel te kunnen om vervolgens direct daarna op de deur/raam te gaan rammen omdat hij de bel niet hoorde (die hangt nl. in de keuken en is buiten niet te horen). Daar heb ik echt wel dertig keer iets van moeten zeggen voordat het kwartje viel, en op het laatst zei ik het echt niet altijd even vriendelijk meer. En ook het verschil wat je aan geeft tussen "gewoon" buitenspelen of op straat "gegooid" worden zie je hier wel. Sneu voor de betreffende kinderen maar ik heb niet altijd zin om als oppas te fungeren, als het me uitkomt en ik er zin in heb vind ik het prima maar anders komen ze er die dag gewoon niet in.

Gewoon zeggen

Gewoon duidelijk zijn. Hier is het ook vaak een zoete inval en als het niet uitkomt of we gaan eten dan stuur ik ze weg. Ik herken het niet van kinderen die dan door de ramen gaan loeren. Ook dan zal ik er wat van zeggen. Maar lizelotje, waarom mogen je kinderen niet bij anderen aanbellen?

Hier

halen alle kinderen elkaar op. En zo af en toe krijgen wij ook een punthoofd van de deurbel. Dus is de bel er nu af en mag er alleen aan de brievenbus gekleppert worden. De kinderen die hier min of meer thuis zijn komen gewoon achterom. En als ik dat niet wil doe ik gewoon de poort op slot.
Mijn dochter mag van mij ook gewoon haar vriendjes ophalen, alleen op zondag niet voor 12 uur.
Ik vind het heerlijk dat mijn dochter veel op straat speelt, al ziet ze er af en toe uit als een schooier. Maar misschien komen wij ook wel uit een iets ander milieu

Dendy

Ik vind

het alleen maar handig dat er kinderen voor het raam staante wachten tijdens het eten. Dan eet dochter tenminste eens door zodat ze weer op tijd naar buiten kan.

Dendy

Dendy

Wil je dochter dat even aan mijn kinderen uitleggen? Mijn kroost eet namelijk helemaal niet meer als er kinderen voor de ramen staan. Dan gaan ze in gebarentaal een kwartier lang uitleggen dat ze nog even geen tijd hebben om buiten te komen...

En om die reden wonen wij dus niet in een nieuwbouwwijk

Ik stond er nog wel open voor omdat het voor de kinderen zo gezellig is maar echtgenoot wilde dus echt niet toen wij op zoek moesten naar een ander huis in een voor ons "nieuw" stadje. Echtgenoot is nogal op zijn privacy gesteld en zou spontaan jeuk krijgen als er in het weekend te pas en te onpas allerlei kinderen naar binnen komen draven. Nadeel is dat onze oudste van net 7 nog overal naar toe gebracht moet worden maar met 2 jaar kan ze overal op de fiets naar toe en dan ben ik ook stiekem wel blij met ons huis in de stille straat maar nu vind ik het voor de kinderen af en toe wel sneu maar het is niet anders.

Marith

Om deze reden wonen wij dus wel in een nieuwbouwwijk. Mijn man en ik zijn allebei opgegroeid in een rustige straat buiten het dorp en we hebben allebei vroeger een hoop gemist op dit vlak. Vooral het sociale opvoeden wat kinderen elkaar doen vind ik goed. Toen wij vroeger op school kwamen kenden we niemand, terwijl de rest allang vriendjes had omdat ze al met 2 op straat speelden. Mijn dochter is ook veel mondiger dan wij vroeger waren.
Mijn man krijgt trouwens wel eens een punthoofd van het getetter in huis, maar dan vlucht hij achter de pc

Dendy

Marith

Ik woon in een huis uit '75,maar hier gebeurt exact hetzelfde hoor,er wonen hier heel veel kinderen!
Bastet

Wat is nieuwbouw

Wij wonen in een wijk uit omstreeks 1970. Kwalificeert dat nog als nieuwbouw? In elk geval is het een wijk met redelijk wat kinderen maar ook veel jongeren (goedkope woningen) en ouderen dus lekker gemengd. Hier wordt ook veel buiten gespeelt. Inderdaad wordt er vaak aangebeld door kameraadjes van de kinderen met de vraag of er buiten gespeeld kan worden. Ik vind het prima. Als het niet uitkomt (etenstijd, andere plannen) dan zeg ik dat gewoon en ook waneer het wel weer kan (vanmiddag,morgen). Is nooit een probleem.
Mijn kinderen mogen van mij altijd buitenspelen en zeker mijn zoon heeft hele periodes dat hij elke dag de hele dag buiten speelt. Verder spelen ze ook regelmatig hier thuis. Als ik het te druk vind worden dan stuur ik ze gewoon naar buiten.
Wel fijn dat onze eettafel niet bij het raam naar de straatkant staat zodat we geen last hebben van kinderen die hun hoofd tegen het raam duwen. ik weet zeker dat zoon daar ook heel onrustig van zou worden.
Ik vind dat op straat spelen juist erg leuk en vind het voor mijn kinderen prettig dat we in een wijk wonen waar ze ook die mogelijkheid hebben. Ik zie hoe leuk ze het vinden om op straat samen te spelen en hoe ze van alles beleven. Ook sociaal is het inderdaad heel goed voor ze. Toen onze oudste kinderen klein waren woonden we in een wijk met veel minder speelmogelijkheden. Hun moest ik dus veel vaker halen en brengen en zelf entertainen. Wat dat betreft vind ik deze wijk echt ideaal. Dat mijn rust door de bel wordt verstoord is inderdaad een minpunt maar niet alles is nou eenmaal perfect

Maylise

Ik had het ook niet vroeger

Ik heb het vroeger ook gemist. Woonde als kind aan een drukke doorgaande weg zonder veel buurkinderen.

Mijn kinderen kunnen de hele dag naar buiten, er is altijd wel iemand om mee te spelen op één van de vele veldjes.

Jaren 20/30 wijk hier

ik ben opgegroeid in een nieuwbouwwijk, een doodlopend straatje met in de 12 huizen elk 2 a 3 kinderen, top jeugd gehad daardoor, overal parken, geen gevaarlijk verkeer. Enige wat elk jaar wel een keertje gebeurde was dat er een kind uit de boomhut viel. En de deuren zaten niet op slot, maar we belden ook niet aan, als je op straat was dan kwam er vanzelf wel een ander kind ook naar buiten.

en nu wonen we in een hele lange straat met een hele brede stoep waar met mooi weer altijd op gespeeld wordt, veel kinderen in de straat. Alle huizen zijn hier van 1900-1930, ik vind onze straat erg sfeervol. Enige nadeel is dat er wel verkeer is en de kinderen dus heen en weer willen oversteken, dochter kan nog steeds niet zonder hulp het verkeer inschatten dus ze mag nog niet.

Tot een dik jaar geleden zat dochter 2 dagen per week op nso en op 2 clubjes, simpelweg omdat er geen speelmogelijkheden waren op straat en ik haar niet elke dag thuis wou hebben om mij heen. Nu zit ze 1 dag per week op nso en alleen op zwemles, ze speelt met goed weer elke dag buiten.

Hier ook, juist lekker!

Als kind woonde ik tot mijn 7-de in een straat waar veel gespeeld werd (en gebeld en heen en weer gelopen), we verhuisden daarna naar een nieuwbouwwijk met nogal sjieke dure huizen. Daar woonden amper kinderen, alleen ouderen of oudere gezinnen (met dus grote pubers..) dus niks te spelen, dat was nogal dramatisch....wij de kinderen hadden vresélijk heimwee naar ons oude huis. Onze ouders hebben ons zelfs nog weer terug naar onze oude school gedaan omdat we zo'n heimwee hadden...(terwijl dat achteraf gezien niet eens de oorzaak was..) we verhuisden weer toen ik 12, bijna 13 was. En kwamen weer terecht in een wijk waar je kon spelen en kinderen van onze leeftijd waren. Net in het jaar dat ik klaar was met de basisschool...we hebben toen nooit meer heimwee gehad. We kregen gewoon nieuwe vriendinnetjes en vriendjes en hadden weer lol voor 10.
Altijd nog als ik aan de tijd van dat sjieke huis denk (wat wel groot was, dat dan weer wel) is het enige dat ik me echt herinner dat het er sáái was....érg saai en dat we ons verveelden. En dat er lieve buren waren, oude mensen die ons graag verwenden als enige kleine kindertjes in de buurt. Voor de rest weet ik amper nog iets van die tijd...net of ons leven stil heeft gestaan toen (vast niet).
Met onze eigen kinderen hebben we een kindvriendelijke wijk dus altijd érg belangrijk gevonden. Man ook gelukkig...Toen we verhuisden was dat dan ook zeker 1 van de prioriteiten dat het nét zo'n kindvriendelijke wijk was als waar we woonden. En die vonden we.
En nee niks geen problemen met gebel of heen en weer geloop. Hier mag iedereen erin en als het niet uitkomt net zo hard eruit.
Standaard hebben we wat afspraken...als gordijnen nog dicht zijn (b.v. in weekend 's morgens) mag je niet aanbellen of achterom lopen. Achteromlopen alleen bij die kinderen waarvan je weet dat het mag (b.v. bij de kinderen waar je veel komt). In ieder geval niet bij onbekenden. En nee is nee.
En dat is het wel.
Nooit problemen. Er zijn kinderen die hier aanbellen en kinderen die achterom lopen. Als het niet uitkomt dan zeggen we dat gewoon en dan meteen erbij of het nog lang duurt ofzo (niet dat we zeggen, ze komt zo en dat je erna nog 1 uur aan tafel zit, het gaat om duidelijkheid.)
Voor het raam staan hijgen doen ze hier niet...onze eettafel is niet eens zichtbaar vanaf de plek waar je naar binnen kan kijken, dus dat heeft geen zin.
Van kinderen die niet mogen aanbellen heb ik nog nooit gehoord. Is dat niet netjes dan? Of hebben kinderen geen rechten zoals volwassenen die wel hebben? (kan het niet helemaal volgen...waarom?)
En buiten ronzwerven totdat er iemand komt lijkt me alleen maar aanzetten tot hijgerig voor het raam van deze of gene te staan. Die kinderen zoeken een speelkameraad en geduld is nu eenmaal niet iets waar kinderen in uitblinken over het algemeen.
En als de kinderen geen zin hebben laat ik ze dat gewoon zelf zeggen. Het zijn hun speelkameraadjes toch, niet de mijne...
En zolang onze kinderen bij ons in huis wonen hebben ze wat mij betreft dezelfde rechten op gebruik door vrienden en vriendinnen van de deurbel als onze vrienden en vriendinnen.
(ik zie het verschil nog steeds niet...waarom héb je anders een bel?)
groeten albana

Het kan gewoon niet altijd

Tot grote teleurstelling van mijn oudste, van 4. Hij mag van mij nog niet alleen op straat spelen (de actie vindt meestal aan de overkant van de straat plaats) en hij heeft een broertje van 10 maanden, waarmee hij rekening dient te houden. Dus buitenspelen, met vriendjes, op straat, mag van mij alleen als ik erbij ben of 1 van de ouders uit de straat...

Dus ja, ik zeg ook heel vaak "nee", maar vindt het wel heel gezellig, al die kinderen op straat.

Linda

Soms echt wel irritant hoor

het is niet alleen maar leuk geweest die aanloop hier.

als je op zondagochtend om 9 uur nog in badjas rondloopt en er al een buurtkind voor je erker zit in je voortuin met de neus tegen het raam of elk kwartier (ja elk kwartier !!) kloppende handjes op je schone raam want 'jullie deurbel doet het opeens niet meer gek he'.. En het is ook irritant als je de voordeur uitloopt en direct wordt 'geinterviewd' door een totaal verveelde straathanger "waar ga je naar toe, komt x spelen, mag x alleen thuis blijven, wat eten jullie, hoe lang ben je weg".

Dus ik ben wel blij dat het extreme kantje eraf is, want ik werd er echt een beetje gek van. En dat milieu heeft er niets mee te maken, sommige ouders vinden gewoon dat kinderen zichzelf moeten vermaken en ja dat doen ze dus door bij anderen constant voor de deur, in huis en op je bank te hangen.

Maar goed, inmiddels is het hier helemaal weer in balans, ben blij dat we hier wonen en dochter heeft een leuk vriendinnetje in de straat en als die weer wat opdringerig dreigt te worden ben ik weer even duidelijk.

Verduidelijking

het ging bij ons om kinderen uit 1 gezin, gelukkig gaat het daar thuis weer beter (niet meer ziek, inspringende grootouders, baby die doorslaapt) en zie ik de ouders ook weer wat vaker met hun kroost ergens naar toe gaan. Ze staan dus hier niet meer dagelijks na schooltijd hun lunch en mijn aandacht te vragen.

oh ja ik vind het ook irritant dat de kinderen van de achterburen zodra ze in het weekend wakker zijn de tuin in mogen en daar dus gaan staan gillen (waarom gillen sommige kinderen altijd kunnen ze niet normaal praten ?), soms om 8 uur is het al zo ver.

Maar goed, wij hebben net wekenlang weer verbouwd met alle stof en geluidoverlast dus ik zeg niets

Idioot berber

je kan ook gewoon aannemen van mij dat het zo gaat, niets suggestiefs aan zelfs.

Scheelt je weer een pissige posting die puur op je eigen ervaringen gebaseerd is.

Toch, mandarijn

vind ik het onzin dat ouders hun kinderen moeten vermaken. Kinderen gaan naar school, naar sport of clubje, maken speelafspraakjes enz. Natuurlijk doe ik regelmatig een spelletje als ze alleen thuis zijn, of iets anders. Tuurlijk gaan we af en toe een uitstapje maken, wandelen, naar een verjaardag enz. Maar ik ga ze echt niet elke dag na school en sport en in het weekend entertainen. Ze gaan maar lekker zelf spelen. Onze kinderen speel heeeeeeel graag buiten en dan natuuuurlijk met vriendjes en vriendinnetjes. En dat vind ik helemaal prima en gezond. En natuurlijk wordt het hier ook niet gewaardeerd als kinderen in het weekend om 8 uur aan de bel hangen. Maar dat maak ik ze dan ook wel duidelijk. En elke dag leuren om hier of daar te eten: nee dat feest gaat ook niet door. Dat mag af en toe spontaan of op een vast afgesproken dag, maar niet elke dag dat geleur. Daar ben ik ook duidelijk in. En verder vind ik het alleen maar heerlijk. Hoort bij de leeftijd. Straks zijn het pubers en dan kom je weer in een andere fase met dingen die dan juist weer makkelijker of fijner zijn, maar ook weer andere problemen.
Groetjes,
Bibi