Blij dat de 3 weken om zijn, maar toch ook niet..
pfoe even van me afschrijven.
Dit is de eerste keer sinds we uit elkaar zijn en apart van elkaar zomervakantie houden.
Afgesproken is eerste 3 weken hier en de komende 3 bij hem.
De eerste periode was heerlijk. Hebben prachtig weer gehad natuurlijk en leuke activiteiten gedaan. Er zijn maar weinig moetjes en veel kunnens en mogen.
Maar ik merk eigenlijk dat het na 2 weken wel op is. Ik heb nog niet echt het gevoel gehad zelf te kunnen ontspannen, zonder echt iets te moeten. Uitslapen lukt niet, ben nog steeds voor 7u wakker. En ik voel me een soort van verplicht om ze te vermaken, omdat ze hier in de nieuwe buurt nog niemand kennen.
De kinderen zelf lijken ook meer onrustig. Zitten elkaar dwars en vragen continu negatieve aandacht. Eind van deze week gaan ze naar hun vader toe en ergens moet ik toegeven dat ik hier een beetje aan toe ben. Maar anderzijds ben ik onwijs onrustig, omdat ze op vakantie gaan (binnen Nederland) en ik hem nog altijd niet vertrouw. Hij is altijd zo afwezig .. Ik zei altijd dat de kinderen een kampvuur voor zijn neus in de woonkamer konden aansteken zonder dat hij het door had. En ik kon dan vanuit de keuken blussen..
Ben echt als de dood dat ik bericht krijg dat er eentje vermist,verdronken etc is. Heb er slapeloze nachten van.
Maar ben ook zo toe aan even rust voor mezelf. Zo erg zelfs dat ik mezelf bijna een lang weekend all inclusive palm eiland cadeau wil doen 😉
Nu heeft middelste ook sinds vanmiddag een vriendje gemaakt in de wijk en zit ze zich nu al druk te maken dat ze die dan heel lang niet meer ziet. Hoop ook echt dat ze elkaar na die tijd bij papa weer vinden.
Hoe hebben jullie de vakanties geregeld? Ook aaneengesloten weken of minder lang?
Ik merk toch wel dat ik in de afgelopen 3 weken een beetje tijd voor mezelf heb gemist. Maar bij de gedachte dat ze straks weg zijn, mis ik ze al en word ik somber.
MamaE schreef op 28-07-2022 om 09:27:
Ik kan me voorstellen dat drie weken zonder kinderen lang is en dat je ze dan mist.
Maar jouw ex heeft dat nu net zo gehad. Ik zou me niet te druk maken over hoe het bij vader gaat. Ze zijn er altijd al de helft van de tijd, er kan altijd wat gebeuren. En op het moment dat jullie nog samen waren en jij was thuis, was dat misschien ook wel een stok achter de deur. En toen was jij toch ook wel eens even weg dat hij alleen was met de kinderen neem ik aan? Ik zou dat echt loslaten.
Verder hoef je niet je kinderen heel de dag te entertainen. Je kunt ze best af en toe naar buiten sturen of een spelletje laten spelen of zo. En ze hebben elkaar. Je kunt best af en toe zeggen 'nu even niet'. Of stuur de meiden af en toe een dagje naar de vakantie bso, doen wij ook. Voor de sociale contacten, niet omdat we haar zat zijn of zo. Dochter vindt dat hartstikke leuk.
Volgend jaar hebben ze waarschijnlijk wel vriendjes in de buurt, maar ook die zijn af en aan weg of dagjes uit in de vakantie. Een camping is wel een goede tip. Daar maken kinderen doorgaans snel vriendjes.
Ja, maar er is voor mij verschil tussen de veilige bekende thuis omgeving en bijvoorbeeld een bos, water, strand. Het komt vast goed hoor, maar het idee dat ik ze die weken niet in de gaten kan houden..
Vond het al lastig om ze hier alleen naar de speeltuin te laten gaan. De jongste is dan nog het meest verstandig en volgt ieder bevel trouw op.. middelste is stiekem en gehaaid. Probeert altijd vanalles uit of test of het echt zo erg is als ik het voorschotel.
Zoiets als geen gevonden snoep opeten.. en dan gisteren thuiskomen en stiekem gevonden snoep proberen weg te moffelen.
Jonagold schreef op 28-07-2022 om 09:32:
Ik bedoelde niet dat je de vakantie al moet boeken, maar alleen maar die weken reserveren op het werk. Dan heb je nog een heel jaar om plannen te bedenken.
En ga gewoon een deel van de tijd ergens in een huisje of op een camping zitten. Ideaal! Ik ben met de kinderen ooit eens naar een camping in de Ardennen geweest, met een reis voor alleenstaanden met kinderen. Was een animatieteam bij dat echt de hele dag de kinderen bezig hield. De kinderen hebben dat de fijnste vakantie ooit gevonden (wij zijn normaal van het rondreizen en veel zien en doen, dit was dus echt heel iets anders) en ze hebben nog steeds via social media contact met een paar van de jongelui die ze toen ontmoet hebben. Het is inmiddels 6 jaar geleden. En omdat ze de hele dag beziggehouden worden heb je als ouder alle tijd om lekker bij je tent te lummelen of wat te gaan doen, al dan niet met andere ouders uit de groep. Ook voor hen was er namelijk een programma. Echt heel erg leuk!
Ja dat snap ik hoor, dat ik niet gelijk hoef te boeken. Maar om nu al die weken vast te leggen hoeft voor mij niet zo. Dat is voor mij ook niet perse het punt. Meer dat drie weken vol continu de kinderen om je heen hangen. Vind in enerzijds heerlijk, maar anderzijds mis je wat ademruimte. Dus voor komend jaar idd even een andere constructie proberen te vinden. Bijvoorbeeld 3 weken vrij en dan de eerste twee met kinderen en de laatste week voor mezelf.
Moet dan alleen ff met ex in overleg hoe dat op te vangen als hij ook een week voor zichzelf wil.
Hoop dat hij tegen die tijd wel over me heen is en er normaal gecommuniceerd kan worden. Ik hou het nu noodgedwongen puur zakelijk omdat hij steeds over zijn gevoel wil praten en continu met verwijten komt.
Ik ben al ruim 10 jaar gescheiden van de vader van mijn kinderen. Wij verdelen de vakantie ook in 3 weken en 3 weken, waarbij ik altijd de eerste 3 weken neem. Die leg ik dan ook heel vroeg al vast op mijn werk. Wat ik dan ga doen, beslis ik vaak pas vlak van tevoren.
Ik vond de vakanties toen ze klein waren altijd erg leuk, maar ook erg vermoeiend. Als ze naar hun vader gingen, was ik enerzijds blij met de rust, en anderzijds miste ik ze steeds meer. Maar het gaf me wel de kans om even stevig door te werken. Pas nu de kinderen groot zijn, vind ik de vakantie niet meer zo vermoeiend. Ook het missen is nu veel minder. We sturen af en toe eens een appje.
Ik heb nog wel een tip voor je: toen ze nog klein waren, ben ik op vakantie gegaan met Estivant, een organisatie die eenoudervakanties organiseert. Dat was een schot in de roos, omdat ze (echt leuke) activiteiten voor ouders en kinderen samen en apart organiseren. Zo heb je af en toe ook even je handen vrij en kun je een volwassen gesprek hebben. Dat had ik echt nodig, ik miste het volwassen contact tijden de vakanties.
Bijtje82 schreef op 28-07-2022 om 09:40:
[..]
Ja, maar er is voor mij verschil tussen de veilige bekende thuis omgeving en bijvoorbeeld een bos, water, strand. Het komt vast goed hoor, maar het idee dat ik ze die weken niet in de gaten kan houden..
Vond het al lastig om ze hier alleen naar de speeltuin te laten gaan. De jongste is dan nog het meest verstandig en volgt ieder bevel trouw op.. middelste is stiekem en gehaaid. Probeert altijd vanalles uit of test of het echt zo erg is als ik het voorschotel.
Zoiets als geen gevonden snoep opeten.. en dan gisteren thuiskomen en stiekem gevonden snoep proberen weg te moffelen.
Maar in een normaal weekend kan je ex toch ook een keer naar een bos of strand gaan met de kinderen. Maak je je dan ook zo druk?
Tuurlijk is het vreselijk als er iets gebeurt, maar als je je daar de hele tijd druk over moet maken, is dat ook niet fijn voor jou. Het voegt niks toe aan je leven, terwijl je er nul invloed op hebt.
Ik was weg met Cirkel, net zoiets. En mijn ervaring destijds was dat de jongelui van de animatie (kleintjes apart van de pubers) echt heel erg goed op die kleintjes letten. En we hebben ook wel eens als groepje andere ouders op de 3 kleintjes van een vader gepast die heel graag een dag wilde gaan mountainbiken. Mijn zoon was hun held, die heeft de hele dag met ze lopen sjouwen, zo lief! Dus op zo'n vakantie kom je ook echt wel aan jezelf toe.
IMI-x2 schreef op 28-07-2022 om 09:49:
Ik ben al ruim 10 jaar gescheiden van de vader van mijn kinderen. Wij verdelen de vakantie ook in 3 weken en 3 weken, waarbij ik altijd de eerste 3 weken neem. Die leg ik dan ook heel vroeg al vast op mijn werk. Wat ik dan ga doen, beslis ik vaak pas vlak van tevoren.
Ik vond de vakanties toen ze klein waren altijd erg leuk, maar ook erg vermoeiend. Als ze naar hun vader gingen, was ik enerzijds blij met de rust, en anderzijds miste ik ze steeds meer. Maar het gaf me wel de kans om even stevig door te werken. Pas nu de kinderen groot zijn, vind ik de vakantie niet meer zo vermoeiend. Ook het missen is nu veel minder. We sturen af en toe eens een appje.
Ik heb nog wel een tip voor je: toen ze nog klein waren, ben ik op vakantie gegaan met Estivant, een organisatie die eenoudervakanties organiseert. Dat was een schot in de roos, omdat ze (echt leuke) activiteiten voor ouders en kinderen samen en apart organiseren. Zo heb je af en toe ook even je handen vrij en kun je een volwassen gesprek hebben. Dat had ik echt nodig, ik miste het volwassen contact tijden de vakanties.
Ga daar eens in duiken die een ouder vakanties. Dit jaar heb ik vanwege corona expres niks geboekt, had zo geen zin in gedoe. We hebben het ook echt wel leuk gehad hoor. Maar mis idd wel een beetje dat volwassenen contact en tijd voor mezelf. Heb weinig mensen om me heen waar ik even mee kan optrekken.
MamaE schreef op 28-07-2022 om 09:50:
[..]
Maar in een normaal weekend kan je ex toch ook een keer naar een bos of strand gaan met de kinderen. Maak je je dan ook zo druk?
Tuurlijk is het vreselijk als er iets gebeurt, maar als je je daar de hele tijd druk over moet maken, is dat ook niet fijn voor jou. Het voegt niks toe aan je leven, terwijl je er nul invloed op hebt.
Nee, want dan weet ik het niet. 😜
Hij is niet zo ondernemend hoor, maar het scheelt dat de kinderen meestal niet in zeven sloten tegelijk lopen en redelijk zelfstandig zijn.
Je hebt wel eens van die mensen die bij elkaar blijven vanwege de kinderen, ik bleef bij hem om de kinderen. Durfde niet weg uit angst dat hij er niet voor ze zou zijn.
Nu moet hij wel, omdat ik er niet meer ben. Maar duurt even voor ik echt het vertrouwen heb dat hij het ook goed doet.
Jonagold schreef op 28-07-2022 om 09:52:
Ik was weg met Cirkel, net zoiets. En mijn ervaring destijds was dat de jongelui van de animatie (kleintjes apart van de pubers) echt heel erg goed op die kleintjes letten. En we hebben ook wel eens als groepje andere ouders op de 3 kleintjes van een vader gepast die heel graag een dag wilde gaan mountainbiken. Mijn zoon was hun held, die heeft de hele dag met ze lopen sjouwen, zo lief! Dus op zo'n vakantie kom je ook echt wel aan jezelf toe.
Misschien iets voor een nieuw draadje. Eenouder vakantie organisaties. Er zijn er blijkbaar best wel wat.
we hebben het hier heel de tijd over de volwassenen. Hoe zou het voor de kinderen zijn, drie weken je vader niet zien, drie weken je moeder niet zien. Je ouders die alleen over het hoognodige communiceren
absor schreef op 28-07-2022 om 10:21:
we hebben het hier heel de tijd over de volwassenen. Hoe zou het voor de kinderen zijn, drie weken je vader niet zien, drie weken je moeder niet zien. Je ouders die alleen over het hoognodige communiceren
Ik vind het ook zo nutteloos, als je toch al helemaal niet op vakantie gaat. Wie heeft er dan in ‘s hemelsnaam voordeel van? Helemaal niemand, zo’n regeling is ooit verzonnen als soort van standaard in de tijd dat de meesten nog een 2/12 regeling hadden, of er geen kinderopvang was of zo.
absor schreef op 28-07-2022 om 10:21:
we hebben het hier heel de tijd over de volwassenen. Hoe zou het voor de kinderen zijn, drie weken je vader niet zien, drie weken je moeder niet zien. Je ouders die alleen over het hoognodige communiceren
Hier mochten en mogen ze altijd bellen en nu appen. Maar die behoefte hadden en hebben ze niet zo. Soms eens een foto of een kort berichtje, dat is het wel. We hebben wel afgesproken dat het contact altijd van de kinderen moet uitgaan, want je wilt de kinderen niet opzadelen met het gemis dat de ouders voelen.
IMI-x2 schreef op 28-07-2022 om 10:28:
[..]
Hier mochten en mogen ze altijd bellen en nu appen. Maar die behoefte hadden en hebben ze niet zo. Soms eens een foto of een kort berichtje, dat is het wel. We hebben wel afgesproken dat het contact altijd van de kinderen moet uitgaan, want je wilt de kinderen niet opzadelen met het gemis dat de ouders voelen.
Een kind kan in zijn bed liggen of spelen en ineens een enorm gemis ervaren maar dan niet denken aan bellen of een berichtje. Ik vind het verkeerd om dat initiatief aan het kind te laten. Je moet gewoon voorzien in voldoende contact
Bijtje82 schreef op 28-07-2022 om 10:04:
[..]
Misschien iets voor een nieuw draadje. Eenouder vakantie organisaties. Er zijn er blijkbaar best wel wat.
Ja, er zijn er best wel wat, maar niet allemaal even goed. Met Estivant en Cirkel heb ik ook heerlijke en goed georganiseerde vakanties gehad, maar ik ben ook een keer met een organisatie geweest die de kinderen gewoon aan hun lot overliet en de ouders overal extra voor liet betalen. Dat is uiteindelijk op een (door een paar ouders) gewonnen rechtszaak uitgelopen. Lees je goed in dus!
absor schreef op 28-07-2022 om 10:34:
[..]
Een kind kan in zijn bed liggen of spelen en ineens een enorm gemis ervaren maar dan niet denken aan bellen of een berichtje. Ik vind het verkeerd om dat initiatief aan het kind te laten. Je moet gewoon voorzien in voldoende contact
Dat altijd, maar het is niet goed als papa of mama om de haverklap aan de telefoon hangt met de boodschap: ik mis je zo.
absor schreef op 28-07-2022 om 10:21:
we hebben het hier heel de tijd over de volwassenen. Hoe zou het voor de kinderen zijn, drie weken je vader niet zien, drie weken je moeder niet zien. Je ouders die alleen over het hoognodige communiceren
Misschien omdat ik mijn gevoel aan het uiten was en niet dat van de kinderen? Daar ging het op dat moment even niet over.
Alsof je geen recht heb om.je kinderen een langere periode bij je te hebben als je veen vakantie geboekt hebt, is toch ook onzin. Wij hebben heel veel leuke dagjes weg gedaan en dan wil ik echt niet steeds afhankelijk zijn van een niet meewerkende vader als ik een tripje wil plannen.
Sterker nog, ik wil zo min mogelijk contact met die man tijdens de vakantie.
Alle kinderen zijn anders en die van mij geven af en toe aan de andere ouder te missen. In zo'n geval kijken we per moment hoe daar mee om te gaan.
Foto's delen doe ik niet. Even een belletje tussendoor is prima.
Er wordt echt wel aan de kinderen gedacht hoor, maar dit ging even over mijn eigen egoïstische gevoel.
