Blij dat de 3 weken om zijn, maar toch ook niet..

pfoe even van me afschrijven. 

Dit is de eerste keer sinds we uit elkaar zijn en apart van elkaar zomervakantie houden. 
Afgesproken is eerste 3 weken hier en de komende 3 bij hem. 

De eerste periode was heerlijk. Hebben prachtig weer gehad natuurlijk en leuke activiteiten gedaan. Er zijn maar weinig moetjes en veel kunnens en mogen. 

Maar ik merk eigenlijk dat het na 2 weken wel op is. Ik heb nog niet echt het gevoel gehad zelf te kunnen ontspannen, zonder echt iets te moeten. Uitslapen lukt niet, ben nog steeds voor 7u wakker. En ik voel me een soort van verplicht om ze te vermaken, omdat ze hier in de nieuwe buurt nog niemand kennen. 
De kinderen zelf lijken ook meer onrustig. Zitten elkaar dwars en vragen continu negatieve aandacht. Eind van deze week gaan ze naar hun vader toe en ergens moet ik toegeven dat ik hier een beetje aan toe ben. Maar anderzijds ben ik onwijs onrustig, omdat ze op vakantie gaan (binnen Nederland) en ik hem nog altijd niet vertrouw. Hij is altijd zo afwezig .. Ik zei altijd dat de kinderen een kampvuur voor zijn neus in de woonkamer konden aansteken zonder dat hij het door had. En ik kon dan vanuit de keuken blussen..
Ben echt als de dood dat ik bericht krijg dat er eentje vermist,verdronken etc is. Heb er slapeloze nachten van. 
Maar ben ook zo toe aan even rust voor mezelf. Zo erg zelfs dat ik mezelf bijna een lang weekend all inclusive palm eiland cadeau wil doen 😉

Nu heeft middelste ook sinds vanmiddag een vriendje gemaakt in de wijk en zit ze zich nu al druk te maken dat ze die dan heel lang niet meer ziet. Hoop ook echt dat ze elkaar na die tijd bij papa weer vinden. 

Hoe hebben jullie de vakanties geregeld? Ook aaneengesloten weken of minder lang?
Ik merk toch wel dat ik in de afgelopen 3 weken een beetje tijd voor mezelf heb gemist. Maar bij de gedachte dat ze straks weg zijn, mis ik ze al en word ik somber.