Baby op proef?!

When harry met sally

daar is het niet de trein maar sex op de keukenvloer. Van die dingen waarvan je denkt dat het zo fijn is dat je ze spontaan kunt doen.

Zelfs daar komt het er in WHMS niet meer van als je getrouwd bent. Laat staan een dagje of weekje weg. En dat is dan ook nog zonder kinderen!

Al die what if's, die trekken je alleen maar uit het moment. Kinderen zetten je er juist in.

Oh ja, wat mij betreft is het juist zo dat je wel bewust GEEN kinderen kunt krijgen maar niet bewust wel. In die zin, het is gewoon normaal om zwanger te raken als je sex hebt. De pil bestaat pas zo kort! Wat mij betreft wordt daar te weinig over gepraat en nagedacht, wat dat betekent. Er wordt vaak gedaan alsof je kinderen nu bewust op en ideaal tijdstip kunt krijgen. Bullshit! a. dat ideale tijdstip bestaat niet en b. je kunt alleen maar géén kinderen krijgen. Met opzet bedoel ik dan.

Dus voor mij is kinderen krijgen de gang der dingen en hoef je jezelf ook niet de vraag te stellen of je dat wilt. Hooguit of je dat NIET wilt. Want daar kan je voor kiezen. Sinds de jaren '60 van de vorige eeuw pas.

Al die reizen

Al die reizen worden nog veel avontuurlijker met kinderen hahaha!

Klopt

Jouw moeder was ook oud toen ze jou kreeg. Tegenwoordig krijgt de gemiddelde Nederlandse vrouw haar kind op haar 29e. In 1970 op haar 24e.

Aan de andere kant

... houden kinderen je juist jong . Ik heb mijn oudste gekregen op mijn 27e en mijn jongste toen ik 40 was. En behalve dat de gebroken nachten inderdaad iets meer moeite hebben gekost bij de jongste, voel ik me echt geen 'oude' moeder hoor!

Volgens mij maakt het wel uit, tink - o.t.-

Dat je met 27 de eerste kreeg en 'oud' (met 40) de jongste. Als je met 40 de eerste krijgt, voelt dat vast toch anders.

Nou, ik weet niet

Het is afhankelijk van zoveel factoren. Mijn eerste kreeg ik op mijn 26e. Die zwangerschap verliep verre van vlekkeloos en de eerste maanden vond ik heel erg zwaar (huilbaby). Bij de tweede was ik ouder (32). Die zwangerschap verliep gemakkelijker en ik kreeg een heel makkelijke baby. De kraamperiode en de maanden erna waren dus een eitje vergeleken met de eerste.

Jongevrouw, gepland leven

eerst nog even leuk reizen, en dan nog eerst even leuk carriere maken, en dan kies je zelf het volgens jouw ideale moment voor een baby. En dan ontdek je dat de vruchtbaarheid op latere leeftijd dus echt heel wat lager is. Kinderen plannen als "leuke" invulling van een fase in je leven, ik denk dat je er met die instelling beter niet aan kunt beginnen.

Kinderen als leuke invulling van een levensfase

zo zal jongevrouw het niet bedoelen.

Maar het is nu eenmaal zo dat je niet kunt begrijpen wat het is kinderen te hebben, voordat je ze hebt, alle films, boeken, fora, vrienden en kennissen ten spijt.

Kijktip vanavond ned2

vanavond in het programma Spraakmakende Zaken wordt over de uitgestelde zwangerschappen e.d. gesproken, misschien wel interessant.

En nog een uitdrukking "kinderen zijn net scheten, je kunt alleen die van jezelf uitstaan"

Berber

berber tegen Pluk:
"Het is toch juist verstandig om goed na te denken voor je gaat proberen kinderen te krijgen, zoals Jongevrouw dus doet."
Toch heeft Pluk een punt. Van uitstel komt makkelijk afstel, vruchtbaarheid laat zich maar beperkt plannen. Ook het idee dat je eerst je situatie piekfijn op orde moet hebben, schiet snel door in perfectionisme.

Gedwongen afstel

berber:
'Waarom is het erg dat van uitstel afstel komt? Als ze nu niet wil en ze wil later nog steeds niet dan krijgt ze geen kinderen. Het moet toch niet?"
Het punt van Pluk was, dat er van uitstel afstel komt, terwijl vrouwen WEl een kind willen, omdat na je 35e je vruchtbaarheid achteruitgaat. geen vrijwillig maar gedwongen afstel dus.

Nog even over dat afstel

ik heb een aantal ongewenst kinderlozen in mijn kennissenkring. Dan gaat het niet alleen om helemaal geen kinderen maar vaak zijn echtparen nog jarenlang zonder succes bezig voor een tweede of derde. Dat vreet bakken energie.

Als je dat zo beziet is het raadzaam om als ouder de dingen niet al te veel in de hand te willen houden. Dat gaat je nl. niet lukken. Misschien was dat een beetje waar Tinus op doelde.

Jongevrouw

Ik heb echt hartverscheurende toestanden gezien. Juist ook met adopteren. Want er zijn regels voor hoe oud de ouders maximaal mogen zijn en daardoor valt er niet veel te kiezen. Sowieso zijn er steeds minder adoptiekinderen beschikbaar. Ouders moeten dan op heel korte termijn beslissen of ze een gehandicapt kind of een kind dat al bijna 4 is adopteren. Dat heeft vaak enorme consequenties voor het biologische kind dat vaak al een jaar of 7 is tegen die tijd.
Vriendinnen van mij hebben 5, 6, 7 miskramen en doodgeboren kinderen gehad. Daarna een paar jaar rust en dan op de valreep nog een buitenlands adoptiekind met gedragsproblemen waarvan niet te achterhalen viel wat het allemaal al had meegemaakt voordat het in het gezin kwam. Daardoor weer gedragsproblemen bij het biologische kind, dat inmiddels bijna 10 was. Daarnaast nog het verdriet bij het graf...

Dat kan de prijs zijn voor "nog even genieten van mijn vrijheid en de wereld zien".

Dus, nogmaals, je kunt kiezen voor "geen kinderen", maar je kunt niet kiezen voor "laat kinderen krijgen". En eigenlijk kies je dus nu voor geen kinderen, tenzij alles gigantisch mee zit. Daar neem je een hypotheek op.

Zielige kindjes ot

Ik weet niet of het in het belang is van adoptiekinderen,om hen te zien als zielig...
Bastet

Een kind hebben / moeder zijn

Vind je dat hetzelfde, jongevrouw, of heb je er een ander gevoel bij? Misschien wordt het dan een beetje helderder?

Zielige kinderen. Hm. Elk kind dat aandacht en zorg tekort komt is zielig. Maakt niet uit waar hij/zij woont.

Nog tijd om na te denken

'Je kan immers ook nog adopteren want er zijn genoeg zielige kindjes die op ouders wachten.

Een kindje is geen auto die je zomaar kunt verwisselen. je gaf aan dat je dat begreep, maar ik zou toch nog eens even nadenken over het verschil. Het klinkt erg als: wanneer ik eraan toe ben om een kind te willen komt er wel een, maakt niet uit waar vandaan. Het maakt toch wel enig verschil waar de kinderen vandaan komen, ook al kun je van een geadopteerd kind ook heel veel houden.
Je gaf aan dat je niet aan de medische molen wil beginnen. Naarmate je ouder wordt wordt de kans groter, dus ik snap niet goed waarom je die kans nu dan zou vergroten. Ik ken geen enkel stel waarbij men vooraf 'koos' voor de medische molen, zonder dat er een reden voor was. Meestal komt zo'n medische molen langzaam op gang: eerst eens naar de dokter, die verwijst door, onderzoeken, uitslag, nog meer onderzoeken, medicijnen, etc. Elke stap is er een, elke stap wordt wel overlegd en er wordt wel over nagedacht, maar de volgende stap is meestal te klein om nu te stoppen. Totdat je echt grote stappen moet zetten en daar een grens wil trekken.

Uit een van je eerste berichten is me iets bijgebleven. Je schreef dat je bang was voor kinderen omdat ze zo eerlijk waren. Op dat punt kan ik je gerust stellen: kinderen zijn wel heel erg scherp en kunnen heel eerlijk zijn, maar ze ontzien ouders ook en roepen regelmatig dat hun vader/moeder de allerliefste van de hele wereld is. Ze liegen dus ook als de beste. Tegen ouders dan.

Opa's en oma's zijn eigenlijk geen partij in de beslissing, je moet niet aan kinderen beginnen voor opa en oma, tenzij je de kinderen door hen wil laten opvoeden (willen ze meestal niet). Opa en oma zijn is wel een bijzondere ervaring. Toevallig sprak ik vandaag een oudere man die vertelde dat hij onlangs pas ineens de pijn voelde, dat hij nooit kleinkinderen zou krijgen. Hij had zelf wel twee kinderen, maar die zouden geen kinderen meer krijgen. Het is dus wel een bijzondere ervaring en daarom kun je wellicht de ouders wel tegemoet komen in de zin van dat je hen begrijpt, maar dat het moment er nog niet is voor jou en je man om een definitieve beslissing over te nemen. Overigens verstaan mensen van de oudere generatie 'trouwen' vaak wel als het nemen van die beslissing. Waarom zou je anders trouwen tegenwoordig, denken zij. Misschien zat die onderhuidse verwachting er ook wel bij je (schoon)ouders en kun je ze op dat punt even bijpraten.

Jullie hebben nu een relatie van twee jaar. ik kan me voorstellen dat die relatie nog zo pril is, dat je eerst elkaar beter wil leren kennen en van elkaar wil genieten. Dat zou ook een belangrijke reden kunnen zijn.

Grote vakanties, och ja, na de kinderen heb je ook nog heel veel tijd. Niet gaan bespaart je veel geld, kun je wellicht toch een groter huis kopen.

Tsjor

Beslissingen

Je kan alleen een beslissing maken op basis van welke overtuiging je nu hebt. Je hebt nog best even de tijd om die beslissing te maken. Natuurlijk gaat de vruchtbaarheid achteruit als je ouder wordt maar als je op dit moment gewoon echt niet wil dan moet je het niet doen. Ik denk echt dat de veranderingen in je leven reuze mee zullen vallen als je kinderen krijgt maar alsnog moet het een beslissing zijn waar je volledig zelf achterstaat.

Pleegkinderen of adoptiekinderen zijn ook mogelijk. Ik heb naast mijn biologische kinderen ook een pleegzoon waar ik de voogdij over had (inmiddels meerderjarig) en het maakt voor je gevoel echt niks uit hoe een kind tot je komt.

Of er een tekort is aan adoptiekinderen hangt er van af hoe je er naar kijkt. Ik weet niks van de Nederlandse adoptie wetgeving dus het kan zijn dat die dusdanig restrictief is dat er maar weinig kinderen beschikbaar zijn. Er zijn echter ongeveer 143 milioen wezen in de wereld. In tehuizen in Rusland alleen al zitten 650.000 kinderen. Niet allemaal wezen maar allemaal kinderen waarvan de ouders er niet voor kunnen zorgen. Kinderen die weinig toekomst hebben, een groot deel van de kinderen die uit zo'n tehuis komen hebben als volwassene geen werk, geen huis en zijn vaak verslaafd. Ik heb een vriendin die vrijwilligerswerk doet voor een organisatie die adopties faciliteert in de VS. Die organisatie faciliteert internationale adopties naar de VS toe van geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen. Zij zou willen dat ze een wachtlijst had van ouders maar dat is er niet. Er is wel een lange lijst van kinderen die een familie zoeken. Dit alles even terzijde overigens.

Maylise

Nou rodebeuk

"Dus, nogmaals, je kunt kiezen voor "geen kinderen", maar je kunt niet kiezen voor "laat kinderen krijgen". En eigenlijk kies je dus nu voor geen kinderen, tenzij alles gigantisch mee zit. Daar neem je een hypotheek op."

Volgens mij zijn er nog zat stellen die wel "laat kinderen krijgen" zonder al die poespas. Het gaat toch nog steeds veel en veel vaker goed dan dat het fout gaat. Dus met dat "gigantisch mee zitten" valt het wel mee ja.

Okee Jongevrouw neemt een risico en het zou inderdaad best kunnen dat ze nu nog niet kan overzien hoe groot dat risico nu werkelijk is, maar zo straf als jij het stelt is het volgens mij nou ook weer niet.

Dees & izar

Dit is de vraag van de rokende opa. Ik zou niet willen bestrijden dat er veel gezonde 35+-ers zijn die kinderen krijgen.
Waar het mij om gaat is de principiële vraag waar je voor kunt kiezen. En dan is het gewoon een feit dat "geen kinderen" een keus is die je gegeven is door de moderne anti-conceptiemiddelen. Dat heb je helemaal in je macht.
"Wel kinderen" daarentegen ligt een stuk ingewikkelder. Pas door die moderne anti-conceptiemiddelen lijkt het of we het tijdstip kunnen kiezen waarop we kinderen kunnen krijgen en lijken we invloed te kunnen uitoefenen op het aantal kinderen dat we krijgen. Maar om tot een succesvolle zwangerschap te komen moet je een aantal hobbels nemen waarop wij als mens maar weinig invloed hebben. Dat is waar ik op doelde. En door lang te wachten worden die hobbels hoger. Er zit dus een onzekerheid ingebakken in de beslissing tot uitstel, omdat "wel kinderen" toch al een beslissing is die niet 100% in eigen handen ligt. Dit itt tot "geen kinderen".

Naar mijn smaak raken die twee te veel gelijkgeschakeld in dit soort discussies.

Tja, deels toch simpel

Toen ik jong(er) was was ik totaal niet aan kinderen toe. Het was voor mij volkomen duidelijk, ik wilde helemaal geen kinderen, was er ook totaal niet mee bezig. En toen ik 33 was wilde ik wel proberen om zwanger te worden. Net als bij Izar/Dees, wie was het nou? is dat onmiddellijk gelukt. Ik was direct zwanger, mijn eerste ongesteldheid bleek een innestelingsbloeding te zijn.
Niet om nou maar te roepen dat dus wel iedereen zo gemakkelijk zwanger wordt, maar meer om aan te geven dat ten eerste voor mij totaal geen overweging was of leeftijd eventueel een hobbel zou kunnen opwerpen, want ik was meer met de vraag bezig of ik uberhaupt wel kinderen wilde, en ten tweede toch zwanger worden redelijk normaal ging, en bleef gaan, want ik heb in totaal vier kinderen gekregen. Bij de jongste was ik bijna 43.
Deze overweging zou voor mij geen rol spelen. Ook niet als ik een ander moet raden. Ik zou het wel noemen, want dat is nou eenmaal een feit, maar als je toch al niet weet of je kinderen wilt, is het gewoon niet zo belangrijk.
Het zou voor mij en voor de eventuele kinderen ook helemaal niet goed zijn geweest als ik jonger kinderen zou hebben gekregen. Dat vond ik een veel belangrijker overweging.

Izar

Ik krijg het niet helemaal goed uit de pen.
Het gaat mij meer om het feit dat je niet kunt plannen om _wel_ kinderen te krijgen. Terwijl je prima kunt plannen om geen kinderen te krijgen.

Ben eigenlijk niet het type voor cijfers

Izar, we zijn het eens hoor. Ik ga nu op vakantie en mag eigenlijk niet meer internetten van mezelf, kan het toch niet laten om nog een paar cijfers te noemen. Mensen moeten zelf dan maar zien hoe 'stellig' ze de cijfers vinden... Kort gezegd is de kans om ongewenst kinderloos te blijven 20% als je tot je 35ste wacht. Daarnaast is er een kans dat je gezin kleiner blijft dan je zou willen. Hieronder wat citaten uit een recente publicatie in het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunde:

Uit een CBS-onderzoek blijkt dat het risico op permanente en onbehandelbare onvrijwillige kinderloosheid stijgt van 2 à 3% vóór het 30e levensjaar naar 8% voor vrouwen die op een leeftijd boven de 30 jaar zwanger proberen te worden.7 Dat risico wordt 20% voor vrouwen van 35 jaar of ouder en 36% voor vrouwen die 40 jaar of ouder zijn. Het risico op onvrijwillige kinderloosheid – een afwijking die het psychisch welbevinden vaak ernstig en langdurig verstoort, vooral bij vrouwen – stijgt dus aanzienlijk, ook al vanaf het 30e jaar.
(...)
Gewenste gezinsgrootte. Het krijgen van één kind lukt vaak nog wel als een vrouw ongeveer 35 jaar oud is. Maar de meeste Nederlandse vrouwen met één kind willen er nog
een tweede en niet zelden een derde bij. Als zij pas op
hun 33e jaar of later met het eerste kind beginnen, wordt de kans veel groter dat het tweede of derde er niet meer komt. Een vrouw die van tevoren weet dat zij twee kinderen wil, doet er goed aan om niet veel later dan op haar 30e jaar te proberen zwanger te worden van haar eerste kind, of, als ze een gezin van drie of meer kinderen wil, zelfs al eerder.

(bron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2008 29 november;152(48), Verstandige gezinsplanning: valkuilen en dilemma’s
E.R.te Velde,* J.M.W.M.Merkus,* F.E.van Leeuwen, S.P.Verloove-Vanhorick en D.D.M.Braat)

Fijne vakantie, rb

Maar het artikel zegt er wel wat bij, namelijk als je zeker weet dat je kinderen wilt. Als je dat nog helemaal niet zeker weet, of helemaal niet denkt te willen, denk ik dat het argument van moeilijker zwanger worden op latere leeftijd geen of geen grote rol speelt.
En ook als je wel zeker weet dat je kinderen wilt, moet alles nog maar meespelen. Heb je wel een partner, of een partner met wie jij kinderen wilt, en die zelf ook kinderen wilt (op het tijdstip dat jij die wilt), hoe zit het met banen of huizen? Allemaal zo van die dingen.
Nogmaals, in dat hele samenspel hoeft leeftijd niet zo'n belangrijke rol te spelen.
En zelfs als alle factoren meespelen - partner, geld, huis, baan - hoef je er zelf nog niet aan toe te zijn.

De gein is

... dat ik helemaal niet bestrijd dat jullie allemaal prima gezinnen hebben kunnen stichten na je 35ste. Jullie zitten gewoon aan de goede kant van de medaille. Maar er is ook een andere kant.

Kinderloosheid gaat niet over. Mijn tante is nu 87 en zij vertelde me dat ze het er nóg over heeft met haar vriendinnen. Het is een van de bepalende factoren in het leven van een mens.

Ik zie de cijfers wel ongeveer terug in mijn kennissenkring. 20% blijft dus ongewenst kinderloos als ze na hun 35ste beginnen, en nog eens 20% van de late beginners (geschat) heeft een minder groot gezin dan ze zouden willen. Dat klinkt heel luxe maar als je 1 kind hebt terwijl je het zo graag broertjes en/of zusjes had gegund dan blijft dat terugkomen.

Mijn generatie was er een die aanvankelijk idd moeilijk aan de bak kwam, laat huizen kocht en laat aan kinderen begon.

En Mirreke, volgens mij had draadstartster al een partner. Daar zat het zeer eerder bij de zeurende grootouders-to-be, de duur van de relatie en de reis/vrijheidswens.